Ergens in de jaren tachtig heb ik een boekje gelezen; Het heette "Games people play". Sindsdien herken ik de spelletjes die mensen spelen.
En ondanks dat ik kan voorzien dat Maja al haar monsters weer in mij zal projecteren als ik het woord spelletjes gebruik. Zal ik toch het woord spelletjes blijven gebruiken. Het is een woord van mij en ook ik mag in mijn eigen taal spreken.
Ik heb het de afgelopen week heel erg moeilijk gehad. Van de zeven slapeloze nachten die Maja mij heeft toegewensd heb ik er verschillende geconsumeerd. Ik heb het er zo moeilijk mee gehad, dat ik me serieus heb afgevraagd wat dit forum eigenlijk voor mij betekent. Waarom dit forum zo belangrijk voor me is. Ik ben daar niet echt uit gekomen. Ik heb daarom besloten dat serieus te gaan uitzoeken door hier wat minder te komen. Niet weg te gaan, maar gewoon af en toe niet achter de pjoet te gaan zitten op momenten dat ik daar zin in heb.
Verder heb ik besloten om alles wat me nog dwars zit t.a.v. deze geschiedenis met Maja hier op het forum neer te schrijven. Aanvankelijk wilde ik dat in de Arena doen, maar als ik dit daar plaats, dan word ik verdacht van de wens dat ik oorlog wil voeren.
Ik wil geen oorlog voeren. en toen Maja genoeg had van het gesprek in de Arena heb ik dat onmiddellijk gerespecteerd, denkende dat het forum groot genoeg is om elkaar niet voor de voeten te lopen. Om elkaar een beetje ruimte te geven om de wonden te laten genezen.
Dat respect had Maja niet. Ze reageerde onmiddellijk vol op me.
Daardoor voelde ik me gepest. Gepest onder het motto: "Op mij valt niets aan te merken. Toch?". Dat is ook een spelletje!.
Dat brak me.
Genoeg is genoeg.
Ik heb me erg alleen gevoeld in deze geschiedenis. Ik heb naar verschillende mensen voor steun uitgereikt, maar voel me toch behoorlijk in de steek gelaten. Op zulke momenten vraag ik me af, wat die mensen dan eigenlijk voor me zouden kunnen? Probeer ik een link te leggen met mijn jeugd. Oud gevoel misschien? Ook daar ben ik nog niet uit. Er is ook niemand op het forum die me geholpen heeft zulke inzichten eruit te halen.
Ik ben alleen. de mensen op het forum zijn virtueel, misschien hebben ze de "skills" niet om mij daarbij te helpen. Misschien zien ze niet dat ik dat nodig heb.
En als ze die "skills" wel hebben, zou ik ze dan voldoende vertrouwen om in openheid met hen naar mijzelf te kijken?
Ik weet het niet. Feit blijft dat ik me enorm alleen en in de steek gelaten voel.
Maja,
Ik weet dat je op dit moment door een groot lijden gaat. Maar in je pijn en in je lijden besef je niet dat je
macht hebt. Het is niet zo dat je klein bent, ook al voel je je misschien klein. Ook jij doet mensen pijn en je doet mensen veel pijn. Ook jij hebt de macht mensen te verwonden.
Jij vindt dat dat is toegestaan omdat het je rood voor de ogen was.
Dat noem ik het "It just came over me, game". Het kreeg een Engelse naam, omdat ik het voor het eerst zag in Australië. Ik heb gemerkt dat elke psychiater erin stinkt. Ik niet. Voor mij betekent het gewoon dat je geen verantwoordelijkheid neemt voor je eigen woorden en/of gedrag.
Je laat je hier in de een na de andere gedaante zien. Soms lijkt het me toe dat je wat dissie bent, maar ook dan draag jij verantwoording voor alles wat je doet of zegt.
Ik heb ook nog iets te zeggen over Callista, waar je terecht zo voor vecht. Je zou je af kunnen vragen of je wel op de juiste plek voor haar vecht. Er loopt op dit moment veel talent op aarde, die (indien ze dat is toegestaan) tot in tien decimalen achter de comma, precies aan je kunnen vertellen waar die pijnen van Callista vandaan komen.
Kijk eens op
http://www.annavandervaart.nl Met de kennis die je in zo'n channeling opdoet, kan je dan terug naar de specialist van je dochtertje.
Maar Maja, jouw lijden zal niet voorbij zijn als je dochtertje pijnvrij is.
Ik kan jou verder ook niet meer steunen in je leven of in je schrijven hier. Jouw beerput is geopend en je projecteert de monsters die daarin leven in mij.
Daar ben ik niet sterk genoeg voor. Dat kan ik niet aan.
Ik vraag je maar één ding. Laat mij met rust. Geef me ruimte.
Respecteer m'n ruimte.
Vick