LICHTWERKERSFORUM

Vanavond brand ik even een kaarsje voor mijzelf.

Vanochtend moest ik naar het ziekenhuis, nog even volhouden en dan kan ik mijn hele ziekteproces in de ziekenhuizen af gaan sluiten en achter mij laten.
Door de kramp in mijn voet van maanden geleden kwam ik er achter dat er meer met mijn lichaam aan de hand was. Mijn hartslag was verdwenen uit mijn voet en been, tot aan mijn taille en via de vingers van de huisarts niet meer voelbaar.

Met spoed moest ik naar de vaatchirurg in het ziekenhuis, de huisarts raakte in paniek terwijl ik rustig bleef en voelde eerder dat er in mijn voet iets in de knel moest zitten en ik wilde eerst de beknelling uitgesloten hebben voordat ik naar de vaatchirurg ging. De huisarts voelde er niets voor omdat hij bang was dat ik mijn goede voet en zelfs mijn been ook moest gaan missen. Ik maakte mij daar niet zo druk om en voelde hoe hij zijn angst op mijn schouders aan het leggen was, maar ook wilde hij zijn recht, zijn gelijk halen dat ik het verkeerd zag. De huisarts probeerde mij wijs te maken dat ik gedotterd moest worden en ik zei tegen Karel “Dat staat mij niet te wachten omdat ik voel dat er geen stolsels in mijn been aders zitten.” Wat heeft deze arts een hekel aan vrouwen, ongelofelijk zeg. Het valt mij op dat ik niet de enige vrouw ben waarop hij zo reageert om de vrouwen de stuipen op het lijf te jagen. De morfine werd behoorlijk verdubbeld wat gewoon niet te vermijden was vanwege de ondraaglijke pijn.

Een paar weken geleden kon ik naar de vaatchirurg en kreeg een paar onderzoeken die ik zelf niet zo betrouwbaar vond, maar ja als patiënt mag er niets gezegd worden over hun techniek en moet je met die medische stroom mee varen en dat deed ik goed vond ik.

Voor het eerst werd ik als mens behandeld in een ziekenhuis en niet als een proefkonijn wat jaren het geval was geweest. Hij had mij in zijn praktijk laten komen terwijl hij vrij had en voor het eerst kreeg ik het gevoel dat mijn stem gehoord mocht worden en kon rustig mijn verhaal doen. Hij luisterde aandachtig en onderzocht mijn hele lichaam en voelde ook geen hartslag in mijn voet tot aan mijn taille.

Zo vertelde ik de specialist dat er bij mij in de familie erfelijke hart- en vaatziektes voorkwamen. Jaren geleden had ik cholesterol tabs moeten hebben, maar de huisarts weigerde deze voor te schrijven, ook mijn hart-spray die ik al jaren gebruikte nam hij mij af en vond dat ik ze niet nodig had, net zoals de plas-tabletten. Ook weigerde hij me door te sturen naar de pijnpoli terwijl ik daar allang recht op had. Leuk vond ik deze situatie niet, maar als patiënt doe je tegen een huisarts niets en kan ik het beter accepteren dat hij zo handelt naar me.

De uitslagen waren niet zo vreugdevol. De aders zijn in een paar weken tijd behoorlijk achteruit gegaan en de aorta was vergoot, wat niet gunstig is omdat daardoor een overgevoeligheidsreactie pijn veroorzaakt in mijn hartstreek en dat verklaart waarom mijn bloeddruk zo intens laag is en mijn hart overuren aan het draaien is en ik kreeg te horen dat mijn cholesterol veel te hoog was. Dat had weinig te maken met mijn leefstijl omdat het erfelijk was. Verder kwam er nog uit het onderzoek dat hij kon zien dat ik al ongeveer vier jaar verschillende tia's (hersenbloedingen) en wat kleinere aanvallen gehad had.

De specialist kon niets voor mijn aders doen omdat er geen sprake was van verstopte aders en gaf de huisarts ongelijk. Hij vroeg aan mij of het niet beter was een andere huisarts te zoeken. Een andere huisarts nemen in het dorp waar ik woon gaat niet. Er zit er maar een en wil ik een arts buiten mijn regio nemen, dan kunnen zij niet met spoed bij me komen als er iets gebeurd.
De specialist vond het noodzakelijk om medicijnen te geven voor hart en bloedvaten omdat hij de situatie toch ernstig vond. Ik heb gewoon te weinig zuurstof aanmaak in mijn bloed, waardoor ik steeds zo moe en koud ben. Ik zei tegen hem “Lieve dokter u wilt mij middelen voorschrijven en de huisarts moet ze dan daarna gaan voorschrijven? Waarom zou de huisarts u geloven en mij deze medicijnen voorschrijven?” Ik denk dat dat nu wel heel erg goed bij die man was doorgedrongen want hij schreef me voor ander-halfjaar medicijnen voor, genoeg om het even te redden, zolang God wil dat ik hier nog mag zijn.

Triest eigenlijk dat het zo allemaal moet gaan. Toen ik de spreekkamer uitreed met een rolstoel die gammel is en pijn veroorzaakt en we buiten kwamen in de frisse lucht en deze even diep in ademde, rolde de tranen over mijn wangen van opluchting. Er gleed een behoorlijke last van mijn schouders af en ik dacht, hoe nu verder de pijn in mijn voet is nog steeds niet weg.

Vorige week kwam de huisarts op huisbezoek en had de brief van de specialist inmiddels gekregen en hij gaf de specialist ongelijk, precies zoals ik de specialist beschreven had hoe de huisarts zou gaan handelen.

Ik kreeg een verwijs brief om naar de orthopeed te gaan, maar het ging niet van harte.
Die afspraak was vanochtend.

Ik wilde dat er goed gekeken werd naar mijn voet en andere delen van mijn lichaam en wilde uitsluiten dat er in mijn lichaam Osteomeylitis aanwezig is. Ik weet hoe triest het is dat als er sprake van Osteomeylitis is ik geen kunstgewrichten, hartkleppen of organen kan krijgen. Zeker bij kunststof-materialen vreet deze agressieve bacterie het materiaal weg en verwoest het lichaam verder waardoor het beenmerg verdwijnt en de witte bloedlichaampjes toenemen en ik daardoor ook nog eens minder zuurstof binnen krijg waardoor mijn aders een optater krijgen. Dus mijn weerstand word steeds minder totdat ik in coma val en mijn zuurstof op is. Wanneer het gebeurd weet niemand eigenlijk. Het proces staat bijna gelijk aan leukemie, alleen kunnen zij dit niet bestralen maar wel weg snijden of de aangetaste lichaamsdelen amputeren om de levensduur te verlengen, maar ook na een amputatie zal ik niet vrij van pijn kunnen zijn.

In 1992 begon voor mij ook de strijd met de medische wereld omdat de specialisten mij moesten vertellen dat die vele operaties die ik gehad had, zinloos waren geweest, maar ze wilde me toch opereren om mijn benen stijf te zetten. Dit weigerde ik omdat ik nog borstvoeding gaf aan mijn zoontje. Zij vonden mij te jong voor kunstgewrichten en wilde de tijd rekken zodat ik op oudere leeftijd nog langer gebruik kon maken van kunstgewrichten. Maar Sammy is niet dom wat de kennis aangaat van deze medische wereld. Ik wist dat als ik zou kiezen voor stijf-zetten van de gewrichten ik nooit voor kunstgewrichten in aanmerking komen zou en wilde dat proces mijden en besloot door te gaan (het stijf zetten van gewrichten word niet vaak toegepast, alleen bij zware ongevallen). Zij voorspelde mij dat ik binnen een half jaar terug zou komen omdat de pijn ondraaglijk worden zou.
De pijn werd dat ook, maar niet wanneer zij dachten, maar pas ruim 14 jaar later.

Ruim vier jaar geleden wilde ik eens gaan kijken of ik toch misschien voor de kunstgewrichten in aanmerking kon komen. Dat ondanks mijn gevoel dat mij vertelde dat het bijna onmogelijk was om deze te krijgen. Maar ik wilde de moed niet opgeven en vroeg weer een verwijsbriefje voor de orthopeed en alsof de klap van 1992 niet genoeg was kon ik het volgende nieuws ontvangen.

Het bovenbeen en kop-kom gedeelde bleek er slecht aan toe te zijn. De kop was geheel weggevreten door de bacterie waardoor zij het been wilde gaan amputeren en beloofde mij kunstgewrichten ondanks dat de spieren bijna geheel verdwenen waren.
Ik schoot in de lach en voelde hoe zij mij in de maling namen door te zeggen dat al die scans die ik moest laten maken, en dat waren er behoorlijk veel, goed waren terwijl de artsen die de scans maakte mij steeds op de hoogte hielde dat de scans er niet goed uit zagen. Ik werd behoorlijk door elkaar geschud en heen en weer geslingerd tussen de gedachten en uitspraken van artsen en specialisten en mijn eigen gedachten van hoe ik alles waar nam. Ik vertrouwde die uitspraken niet en vroeg bedenktijd en maakte weken later een nieuwe afspraak bij de specialist voor een gesprek om mijn vragen beantwoord te krijgen, voor ik voor de operatie zou besluiten.

Drie jaar liggen in een ziekenhuis voor kunstgewrichten zag ik niet zitten en dat klopt normaal ook niet, want tegenwoordig doen zij er maar een paar weken over om de patiënt volledig en goed op de been te krijgen. Mijn vragen werden in het vries vakje gelegd en konden pas beantwoord worden als ik op genomen zou zijn. Mijn haren kwamen overeind en ik besloot die operatie niet te laten doen in dat betreffende ziekenhuis, waar ik beslist niet als mens behandeld werd, maar als een apparaat dat een onderdeel mist. Droom maar lekker verder lieve specialisten, ik laat mij niet langer misbruiken voor jullie experimenten.

Het deed mij zoveel pijn en voelde mij zo in de steek gelaten en alleen. Ik had het gevoel of mijn wereld ineen stortte en ik voelde mij waardeloos, een niets, geen mens maar een hond die neer geslagen werd met knuppels. Ik voelde mij letterlijk en figuurlijk misbruikt en werd nu als een afgedankt vod aan de kant gezet.
Dag in dag uit huilde ik en dook ik met mijn hoofd in mijn kussen en beet erin om mijn innerlijke pijn, het huilen, het schreeuwen te stoppen en tot stilte te brengen. Terwijl ik het zo hard nodig had was er niemand bij mij om mijn tranen te drogen. Ik stond alleen met mijn verdriet, want uiten kon ik dit gevoel niet. Als er vrienden kwamen had ik moeite en hield mijn kiezen op elkaar tot mijn tanden braken. Waren ze weg, dan dook ik, zonder er iets tegen te kunnen doen, vanzelf weer in mijn kussen en huilde zo dat mijn hart bonsde alsof het niet in mijn borstkas wilde blijven.

Hoe kon ik dit alles nu afsluiten? Dat ging niet! Ik was al die jaren blijven hopen op een oplossing om weer te kunnen lopen. Zelfs een ziekenhuis in Duitsland behoorde tot de mogelijkheden om me te laten helpen omdat zij daar verder zijn op het Orthopedisch vlak.
Tot.... vandaag. Nu moest ik het opgeven en de hoop loslaten omdat ik nooit meer zal kunnen lopen zoals een paar jaar geleden, ook al liep ik toen mank. De rest van mijn leven ga ik verder op mijn vier wielen.

De Orthopeed vertelde mij dat het goed was van wat ik gevoeld had. Hij bevestigde mijn vermoeden, na het bekijken van de foto's, dat die jaren van strijd tegen de specialisten gegrond en goed was geweest. Ieder onderzoek liep immers stuk op de opmerking “Maar waarom laat u zich niet opereren?” Het was goed dat ik die operatie van vier jaar geleden niet uit had laten voeren. Het was zinloos geweest en het had mij alleen maar meer verminkt. Ik was door die operatie beslist niet beter geworden, eerder slechter.
De specialist vertelde wat hij waarnam op de foto's en dat zag er niet fraai uit. In de afgelopen vier jaar is mijn proces verslechterd. Er is geen genezing meer mogelijk en het verslechterd steeds verder, maar toch wens ik dat het rustig worden mag.
De strijd is gestreden en vandaag is de hoop dat ik weer op de been kan komen voorgoed weg genomen. Toch blijf ik mijzelf moed in spreken, dat alles zijn reden heeft, ik heb iets gezaaid en dit is mijn oogst en mag het tegemoet treden. Morgen schijnt de zon weer voor mij en ga ik met een grootte glimlach verder door mijn leven.

Maar nu moeten eerst mijn tranen naar buiten stromen en weet ik even niet wat ik voelen moet. Ik voel mij leeg, een warhoofd en verwerk de beelden die aan mij voorbij flitsen om er nog eens naar te kijken om dat boek over een paar weken definitief te sluiten.

De laatste ronde moet ik nog gaan. Een scan bij de orthopeed, onderzoekjes bij de oogarts en de neuroloog en dan .............
dan heb ik het eindelijk allemaal gehad.

Goed ik leef door wonderen als ik de specialisten mag geloven, want hoe vaak had ik intussen al dood moeten zijn? Het is gewoon mijn kracht de wil om te leven en van mijn zwakste kant mijn sterkste te maken in dit leven.

Een droom over liefde

Vandaag voel ik een traan over mijn wangen gaan,
Ik voel mij zo intens leeg en in mijn hart een traan.
Gedachten schudden mijn emoties heen en weer,
Ik spreek mijzelf moed in voor de zoveelste keer.

Kom Sammy voel geen intense innerlijke pijn vandaag,
Mijn liefde beurt jouw ziel op om samen verder te gaan.
Kom lieverd wees in je gedachten even stil voor deze keer,
Jij voelt de kracht in je hart gedragen elke dag keer op keer.

Vandaag voel ik een traan over mijn wangen gaan,
Als parels rijg ik deze tranen druppels ineen.
Als een herinnering waarom ik in dit leven sta,
soms voel ik mij in dit leven zo intens alleen.

Ik wil mijn tranen inruilen voor goddelijke vreugde,
De warmte voelen die mijn bevroren tranen ontdooien.
Verberg mijn verwarde hoofd in mijn kussen,
Druk het zacht tegen mijn gezicht om mijzelf sussen.

Vandaag voel ik een traan over mijn wangen gaan,
Niemand kan mij horen als ik mijn gezicht in een kussen druk,
Mijn stem dempend om mijn geliefde niet te belasten.
Soms wil ik alleen zijn met al mijn ongemakken en verdriet.

Als ik moe geworden in slaap gevallen ben,
droom ik over een leven vol met zuivere liefde,
word ik 'smorgens wakker dan weet ik het was een droom.
Het is weer voorbij, blijft even bij me als een herinnering.

Veel liefs Sammy. :idea: :idea: :idea:

_________________
De pijn houd op waar het lijden begon.

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Lieve Sammy

Ik huil met je mee, wil je troosten maar woorden kunnen jouw lijden
niet verlichten.
Jij lieve mooie Sammy, die voor iedereen iets positiefs weet moet nu
weer door deze hel. Gelukkig heb je Karel aan je zij en vanuit het licht-
werk zal heel veel licht naar jullie gestuurd gaan worden.
ieder lichtje, iedere positieve gedachten, ieder gebed zal je helpen.

:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
heel veel sterkte toegewenst, ook Karel natuurlijk.


heel veel liefs Truus

_________________
*there and back again*

Lieve Samoeray,

Heb veel bewondering voor jou.
Liefdevol mens, prachtig kristal....
Het verdriet wat jij voelt, een arm voor jou
Laat de tranen maar stromen...
Ik steek een lichtje voor jou aan


Liefs Shena 1kus1

Dikke knuffel!
Veel liefs,
Bientje

_________________
Respect is everything!

Lieve Sammy

Dikke knuffel lieverd.
Ja het leven kan je soms teleurstellen, zoals artsen je kunnen teleurstellen in hun verwachtingen.

En toch gaven jouw intuitie en gevoelens je de weg aan :arrow:
Voel je kracht, ik voel het!
Een sprankelende energie blijft je omringen.
Laat je tranen stromen en je verlichten van de pijn in je hart.



Wens je veel liefde toe

Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Lieve Samoeray,

Ik brandt een hele grote kaars voor jou.
Speciaal uitgepakt :)
Neem je rust en denk aan jezelf

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Sammy.

Ik heb een kaarsje voor je gebrand :idea:

Ik heb geblazen dat jou innerlijke vlam aangewakkert blijft en, jou vanbinnenuit warm blijft houden. Mijn wens voor vandaag was of ik mag leren bidden. Ja klinkt misschien heel raar, maar mijn grootste wens op dit moment is vanuit een zuiver hart een gebedje te kunnen/en mogen doen. Ik heb hier best wel mee gezeten hoe ik God onze vader of moeder, de schepper, of Grote Geest moest noemen . Maar ik heb echt oprecht gevraagd of ik hulp mag krijgen bij het gebed. En graag zou ik vanavond een gebed voor jou willen doen. Maar ik vertrouw niet alleen op de kracht van het gebed maar ook op jou innerlijke kracht :!: En wens jou veel kracht en vertrouwen toe.

Een Hartegroet van Brighteyes :idea: :idea: :idea:

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Och lieve Annemieke,

Deze afbeelding zegt mij heel veel lieverd.
Weet je waar ik vannacht aan zat te denken? Aan het boeddhisme. Aan mijn moederlief die zo haar best deed om mij bij te staan in mijn handicap die toen niet zo erg was. Ik was als kind ligt gehandicapt en toch sloot ik mij als kind zo enorm af om hen niet te belasten en had op mijn weblog een stuk geschreven hoe ik mijn leven ervaarde bij mij ouders als peuter en ik kon mijn gedachten van toen terug halen.

Nu ik jouw afbeelding zie van iemand in de lotuszit in meditatie en elke laag van de chakra's buiten het lichaam laat gaan in een vorm van uitreding, besef ik dat een mens zo dieper in zijn kalmte en rust zal komen.

Eerst het voelen van het lichaam, van de emoties waar we als mens door heen gaan om de geboorte te beleven. Dan huilen we als baby omdat onze ziel geen beperking kent maar het lichaam ervaart als beperktheid nadat de ziel bezit genomen heeft van het lichaam. Ook op oudere leeftijd ervaren wij dat als last en als een gevangenis. Door eerst de (rode) chakra te voelen en te beleven met de betreffende emotionele ervaringen, kunnen wij de zeven treden van bewustwording via de chakra's in het leven beleven.

Hier volgt een opsomming van 7 van de meer dan duizend chakra's oftewel de basischakra's die de aura voeden:

Rood= de strijd, het ongeloof, oorlog en vijandigheid, boosheid en teleurstellingen enz. Zodra we veel van deze emoties gaan ervaren, kunnen de problemen opgelost worden en kan deze chakra volop branden en dan gaan we door naar de volgende kleur.

Oranje= het onderbewustzijn, zoeken naar inzichten en wijsheden, maar staat ook voor het voelen. Alles wat het verstand niet weet ligt in het onderbewustzijn verborgen. Komt deze kleur in verbinding en in balans met rood, dan beginnen we te beseffen dat we werkelijk op deze wereld staan met beide voetjes en gaan we leren beginnen met het werkelijke leven, de confrontatie met het leven.

Geel= de plaats waar alles verwerkt word aan emoties van wat het verstand verteld aan het onderbewustzijn en de ziel het weer terug geeft als reactie. Soms komen er goede resultaten uit voort en soms minder goede. Het verteld wat over het doel van dit leven en de ballast die wij hebben meegekregen van onze voorouders en ouders, karma dus. Hebben wij de vorige chakra's goed doorlopen dan ligt in deze chakra in het nu het antwoord van ons probleem met een aanpak om definitief een einde te maken aan een stuk ellende dat wij ervaren door ziekte, verlies enz. Het is immers het middelpunt van het lichaam.

Groen= het aankweken van goede eigenschappen, wat het karakter vormt om te handelen en ze om te zetten in daden. Het zuivert alle lagen van je wezen. Vormen wij het karakter naar slechte eigenschappen om de naaste te vernietigen of hebzucht enz, dan stroomt de liefde niet en kan men nergens van genieten en ervaart men het leven als van achter een sluier waar geen waarneming of inspiratie bestaat.

Blauw= de kleur van kalmte en heling en staan wij met één voet in de vijf elementen leer; aarde, water, vuur, lucht en ether om ze te leren kennen en begrijpen. Dan kunnen wij het leven begrijpen en passen het toe voor elke laag in onze lichaam om dat deel te herstellen wat niet goed is en leren het te uiten. Het gebied vanaf de keel tot onze kruin heeft niets meer te maken met het mens zijn op aarde maar meer op geestelijk vlak. Leren spreken en uiten enz.

paars= heeft met waarnemingen en luisteren te maken, kijken en luisteren naar wat buiten ons gebeurd maar ook naar wat er binnen ons gebeurd en er naar luisteren. Met alles los te weken en los te laten en ons niet te laten raken door allerlei omstandigheden, laten we het open staan voor goede en slechte eigenschappen en kunnen we er afstand van doen. We leren zo om toeschouwer van het geheel te worden op kleine en grote schaal.

Lila= buiten ons lichaam treden, voelen en ervaren dat jij het lichaam niet bent en als een wisselwerking dat de ander ook het lichaam niet is. Uittreden en met het goddelijke in verbinding staan terwijl je je in een meditatieve stilte bevind op elke seconde van de dag om je zo te kunnen ontfermen over de medemens en andere schepselen om ze vanuit je goddelijke liefde te helpen bij hun zwakte, ellende en pijnen in welke vorm dan ook, met het besef dat ook jij ooit zelf in zo'n situatie gezeten hebt en een lange weg gegaan bent om dat grote stuk aan liefde als geschenk te mogen ervaren.


De mist trekt dan steeds meer op en alles wordt zichtbaar. Anders gezegd: de roze bril van de illusie verdwijnt en wij zien de werkelijkheid in zijn totale schoonheid.
Dan kunnen wij zeggen dat er niets bestaat en in het niets alles bestaat waar alles mogelijk is en de scheppende hand bezig is met creatie.

Je afbeelding heeft indruk op mij gemaakt, dank je wel lieverd en zie je? Ik begin mij steeds beter te uiten in wat ik waarneem met het schrijven.
Gisteren zei ik dat de zon zou schijnen morgen en ik een grote glimlach op mijn gezicht zou hebben en kijk eens wat er vandaag gebeurde? De zon scheen hier vandaag volop en ik zie je afbeelding en zit met een grote glimlach een bericht te schrijven.

Goed ik heb wel tot vanochtend zitten huilen, maar ik begin zachtjes aan te voelen dat het een opluchting is dat ik over een paar weken het dikke boek van al die ervaringen van ziekenhuizen en pijnigingen dicht kan slaan en mij nergens meer zorgen over hoef te maken. Tranen van vreugde begin ik te voelen, een vorm van verlossing en daar horen nu eenmaal even wat tranen bij en het is gewoon even verwarrend en alles zal mij strakjes duidelijk zijn.

Nu zit ik mijzelf niet alleen moed in te spreken maar ga ook voelen dat dat zo werkt. Ik schenk je een zojuist geplukt boeketje van prachtig gekleurde chakra rozen en geef je een warme omhelzing,

Liefs van Sammy. :idea: :idea: :idea:

_________________
De pijn houd op waar het lijden begon.

Lieve lieverd,

Ik kom graag bij je op bed zitten om je te knuffelen en te strelen. Mijn liefde en licht zal ik naar je toe laten stromen.

Liefs
Anjasa

Lieve Brighteyes,

Sam reageert nog zelf op jouw lieve bericht maar ik spring even bij ivm je gebed.
Dit bericht is al een gebed op zich en wel een van de zuiverste soort!
De wens een gebed te kunnen/mogen doen is een gebed, de gedachte hoe Hem met respect aan te roepen is een gebed, de wens er hulp bij te krijgen is een gebed en door een prachtige engel bewaarheid geworden.

Ieder werk dat wij met een open hart, zonder op eigen gewin te letten, voor een ander doen om te helpen is een gebed!

Het wordt tijd dat we de oude gedachten van hel, verdoemenis en het kruis, zoals ons door de kerken werd opgedrongen, loslaten. Het , liefde, een streven naar zuiverheid en het DNA-symbool zijn de nieuwe opties.

Namasté Puran

_________________
Hare Krsna, hare Krsna, Krsna Krsna, hare hare, hare Rama, hare Rama, Rama Rama, hare hare.
Dit is een mantra gericht op de energie Krisna. Spreek dit gebed 3, 21 of 108 keer uit en je zult hulp ervaren.

_________________
*there and back again*

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Lieve Sam,

Om te beginnen even een knuffel voor jou.
Je noemde net de kleur blauw staat o.a. voor kalmte en heling.
Lieverd ik was net boodschappen aan het doen en had dit bericht nog niet gelezen, en heb prachtige blauwe theelichtjes gekocht.
Ik zal vanavond de 9 blauwe theeelichtjes branden en een wierookstokje voor je opsteken.
Lieverd voor nu kom ik even naast je zitten, je even vasthouden.

Mery
Licht en liefde voor allen

Hallo lieve Annemiek,

Grote vriendin, want zo voelde ik het toen ik jou voor het eerst op het lichtwerkers forum ontmoette en voor het eerst in december fysiek bij ed. Je bent tot op vandaag een ware vriendin voor mij in hart en nieren en dat zal je in mijn ziel altijd blijven. Je geeft me warmte, misschien voel je het niet bewust, ook al schrijf je niets naar me en plaats je alleen een mooie afbeelding, jij verteld me gewoon heel veel waar ik mij goed bij voelen kan en ik mijn innerlijke wereld kan beleven en mij op dat moment niet alleen voel.

Soms denk ik even kon ik maar naar je toe komen om fysiek jouw stem te horen, om de ziel te ontmoeten die daar in jouw lichaam woont, samen een kopje thee of koffie te drinken, het mag ook een glaasje water zijn. Ik zou er alles voor willen doen om gewoon even helemaal bij jou te kunnen zijn, misschien vind ik dit stukje kracht om het te kunnen verwezenlijken, want ik ben nog niet weg van deze wereld lieverd.

Ik weet al verschillende jaren dat ik met een tijdbom zit die elk moment kan ontploffen terwijl het allemaal zo onschuldig begon in mijn leven.

Mijn geboorte overleefde ik als zes-maands kind zonder een couveuse en met een paar heupen uit de kom. De artsen konden de heupen pas op mijn derde jaar terug plaatsen. Vanaf mijn geboorte tot mijn derde jaar kreeg ik last van klap-longen, longontstekingen en een hersenvliesontsteking, mijn mijn hart kreeg optaters en hoeveel mensen moesten toen van mij daar al afscheid nemen?

Maar Sammy overleefde en leeft nog steeds.

Vanaf mijn derde tot mijn vijftiende jaar waren er vele zware operatie die ik als achtjarig kind niet nodig vond en smeekte mijn moeder om geen toestemming te geven voor de zware ingrepen. Ik was er van overtuigd dat ik mijzelf genezen kon, maar zij gaf geen gehoor en ik voelde haar pijn. Ik kon alleen maar toegeven aan haar wens. Vaak kwam ik bijna niet of moeizaam uit de narcose of bleef er voor maanden in hangen, terwijl ik de stemmen van de aanwezige personen in mijn kamer horen kon, maar niet fysiek kon reageren. Ook hier werden mijn ouders voorbereid dat ik misschien niet meer uit de narcose kon komen en zij samen met de behandelende-artsen afscheid namen.

Ook door deze hele situaties ben ik gekomen en leef nog steeds lieverd.

En nu de afgelopen vier jaar de zware aanvallen van hersenbloedingen, tia's soms zeven op een dag, waardoor mijn gezichtsvermogen en spraak vaak verdwijnt, eenzijdige verlamming van de linkerzijde en na weken pas herstelde en mijn arm weer gebruiken kon, zonder de hulp van een therapeut.
Sammy overleefde dit alles en ik zit deze brief aan je te schrijven lieverd. Op deze manier laat ik je niet gaan om afscheid te nemen zodat er een verwijdering ontstaat tussen jouw en mijn gevoel om te zeggen, tot ziens want mij kennende zit ik hier op deze wereld nog tot ik fysiek honderd jaar geworden ben, hahaha. Inmiddels ben ik al wel 52 eigenlijk 53 jaar fysiek oud geworden en wie had dat kunnen dromen? Ik wel en ik verras de mensen graag met mijn wil om te leven en zet er kracht achter vanuit mijn liefde.

Als kind moest ik wel over de dood na denken, er is geen ontkomen aan, om de dood tot een vriend te maken, om de angsten achter mij te laten en dat gaat ook zo met het verdriet wat je beschrijft en weet je lieverd? Gisteren zei ik tegen karel “Weet je lieverd waarom de liefste mensen het eerst gaan? Ze zijn klaar met hun taak op aarde waardoor zij de werkelijke liefde hebben leren kennen en klaar zijn om een gezond lichaam aan te nemen in plaats van dat wat versleten is door ziekte of ouderdom en mogen opnieuw in een leven terecht komen om meer te kunnen ontdekken over waar het goddelijke toe instaat is.”

Ik heb al mijn vorige levens kunnen en mogen zien op één na en daar beland ik nu in.
Als ik het boek dicht geslagen heb van alle ziekenhuizen, pijnen en verdriet wat het bij mij veroorzaakt heeft aan beperkingen in dit leven, zal ik in dit leven of het volgende leven geheel genezen zijn. Die tranen zijn vreugde tranen en ze schudden al mijn gevoelens door elkaar, ik verheug mij en voel het meer binnen komen. Geen pijn meer voelen van operaties, geen verdriet meer zien in de ogen van geliefden maar blijheid, geen beperkingen voelen en vrij zijn in mijn hele wezen, dat begin ik te voelen en dat is ook mijn verwarring. Niemand kan mij genezen, zelfs een specialist in een ziekenhuis niet met al zijn geweldige instrumenten, alleen ik zelf ben daar toe in staat en dat wist ik al in mijn jonge jaren toen ik mijn moeder vroeg om mij niet te laten helpen. Ik vind het niet vreemd lieverd dat ik na 44 jaar eindelijk de bevestiging van de artsen krijg dat zij mij niet meer helpen kunnen, nu zij werkelijk alles vernield hebben wat de natuur mij mee gaf en toch is de hoop niet verloren, want door het geestelijke en fysieke lijden ben ik behoorlijk in mijn liefde gegroeid en mijn eigenwijsheid is mijn wijsheid geworden, waardoor ik mijn eigen ziener geworden ben.
Dus lieverd afscheid nemen doe ik niet en zeg tegen jouw niet tot ziens omdat de ziel niet sterft en er altijd zal zijn. Alleen het lichaam sterft en zal levenloos zijn maar dat lichaam ben ik niet.

Mijn tranen zullen hier ook wel even blijven vloeien, vandaar dat ik ook een kaarsje voor mijzelf brand hier in dit topic omdat ik een innerlijke bevrijding aan het voelen ben om niet meer te hoeven strijden, het gewoon te laten gebeuren wat goed voor mij is en ik voel mijn hart kloppen wat nog nooit eerder zo geslagen heeft, door een sterk gevoel van Goddelijk verlangen. Als het boek dicht is ben ik misschien wel helemaal uit de knoop gehaald van al die levens draadjes.

Ik heb je tekst gelezen lieverd en kan alleen zeggen, zo is het en daar zitten wij nu met ons tweetjes in tranen en ik omhels je als mijn gelijke een hele warme vriendin.

Namasté met een grote glimlach. :idea: :idea: :idea:

_________________
De pijn houd op waar het lijden begon.

:lol: :idea:

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Hallo lieve warme Truus,

Wat schrijf je mooie woorden naar me en je hebt gelijk dat woorden mijn lijden niet kunnen verlichten, ze helpen mij om het te begrijpen om veder te komen in mijn proces.

Karel is de hele nacht bij me gebleven toen ik een doos met zakdoeken leeg snotterde en die in de prullenbak liet verdwijnen kompleet met doos. Ik ben even heerlijk in zijn armen gedoken en hij speelde het boerenzakdoek effect. Dat ik mij zo alleen voel soms, komt ook mede doordat ik vaak in mijn beelden zien vooruit loop en weet wat mij te wachten staat en de ander nog niet weet wat mij te wachten staat “zoals de artsen met hun kennis “ moet ik jaren wachten totdat ik een bevestiging krijg om een proces los te laten.

Dit proces heeft wel 44 jaar geduurd, aan wat ik toen niet wilde laten gebeuren, komt nu een einde en sta ik daar waar mijn lieve moeder eigenlijk tegen me had moeten zeggen “Lieverd, wil jij niet meer geopereerd worden, dan stoppen we en jij mag beslissen.”

Dit gevoel voelt nu heel bevrijdend, het lucht op die tranen van loslaten ook al voelt mijn hoofd leeg. Het is een overweldigend gevoel. Het voelt alsof er een grote zegen boven je hoofd hangt maar ik er net nog niet bij kan om het aan te raken, omdat het boek nog niet dicht is maar pas over een paar weken. Wat zou ik voelen als over een paar weken alles afgesloten is van alle ziekenhuis ervaringen? Ik voel dat ik mijn examen gehaald heb, maar nog niet durf te dromen, omdat ik mijn examenbewijs nog niet in handen heb gekregen.

En elk lichtje zal mij zeker helpen lieverd en dank je wel voor jouw warme woorden, je bent een angel.

Veel liefs en een hele warme groet van Sammy. :idea: :idea: :idea:

_________________
De pijn houd op waar het lijden begon.

Voor de link hierboven heb ik de engelse tekst vertaald:

Angel from Sarah McLachlan
Engel van Sarah McLachlan

Spend all your time waiting
Breng al je tijd door met wachten
for that second chance
voor die tweede kans
for a break that would make it okay
voor een break dat het weer zou goedmaken

there's always one reason
Er is altijd een reden
to feel not good enough
om je niet goed genoeg te voelen
and it's hard at the end of the day
en het is hard aan het eind van de dag
I need some distraction
Ik heb wat afleiding nodig
oh beautiful release
oh een prachtige bevrijding
memory seeps from my veins
herinneringen sijpelen van mijn aders
let me be empty
Laat me leeg zijn
and weightless and maybe
en gewichtloos en misschien
I'll find some peace tonight
vind ik vannacht wat vrede

In the arms of an angel
In de armen van een engel
fly away from here
vlieg je weg van hier
from this dark cold hotel room
van deze donkere koude hotelkamer
and the endlessness that you fear
en de oneindigheid die je vreest
you are pulled from the wreckage
Je wordt weggetrokken van de schipbreuk
of your silent reverie
in je stille dagdromen
you're in the arms of the angel
je bent in de armen van de engel
may you find some comfort there
misschien vind je daar wat rust en vervulling

So tired of the straight line
Zo moe van de rechte lijn
and everywhere you turn
en waar je ook naar toe keert
there's vultures and thieves at your back
daar zitten aasgieren en dieven achter je aan
and the storm keeps on twisting
en de storm blijft maar draaien
you keep on building the lie
je blijft maar aan je leugen bouwen
that you make up for all that you lack
die je verzint voor alles dat je niet hebt
it don't make no difference
Het maakt geen verschil
escaping one last time
ontsnap een laatste keer
it's easier to believe in this sweet madness oh
Het is gemakkelijker te geloven in deze zoete dwaasheid
this glorious sadness that brings me to my knees
dit glorieuze verdriet dat me op de knieën brengt
in the arms of an angel
In de armen van een engel
fly away from here
vlieg weg van hier
from this dark cold hotel room
van deze donkere koude hotelkamer
and the endlessness that you fear
en de oneindigheid die je vreest
you are pulled from the wreckage
Je wordt weggetrokken van de schipbreuk
of your silent reverie
in je stille dagdromen
you're in the arms of the angel
je bent in de armen van de engel
may you find some comfort there
misschien vind je daar wat rust en vervulling
you're in the arms of the angel
je bent in de armen van de engel
may you find some comfort there
misschien vind je daar wat rust en vervulling

_________________
Hare Krsna, hare Krsna, Krsna Krsna, hare hare, hare Rama, hare Rama, Rama Rama, hare hare.
Dit is een mantra gericht op de energie Krisna. Spreek dit gebed 3, 21 of 108 keer uit en je zult hulp ervaren.