LICHTWERKERSFORUM

Dit forum is wederom geopend als zijnde een archief.
Het is momenteel do 28 mar 2024 23:09

Alle tijden zijn UTC




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: wo 26 dec 2007 22:45 
Offline
moderator
Gebruikersavatar

Lid geworden op: za 15 jul 2006 13:36
Berichten: 2380



Er stond al eeuwen en eeuwen in het grote woud ten zuiden van de drukke stad een Eik, genaamd Knoert. Hij was echt stokoud en beetje knorrig maar wel erg Wijs. Zijn knoestige takken reikten tot ver in de hemel en zijn bladerkroon was dik en vol. Ook groeide er een Wilg, die “Swingwilg” werd genoemd en altijd goed gehumeurd was. Hij was niet zo oud als Knoert de Eik want hij werd later als wilgenzaadje met de wind meegevoerd en landde naast de oude Eik. Hij werd bedekt door vruchtbare aarde en door de regen die geregeld viel en de zon die hem verwarmde, groeide hij uit tot een mooie vrolijke Wilg.In tegenstelling tot deze altijd vrolijke Wilg, groeide er ook een familielid van hem, de Treurwilg, maar die kon alleen maar doemdenken. Hij heette “ Zeurwilg “ en zag de wereld als één grote plaats van verdriet en narigheid... Hij zuchtte en steunde en kreunde de hele dag en zijn lange slanke takken hingen treurig tot op de grond. De vierde boom was een jeugdige Berkenboom met de naam “Berkie”. Een echte wilde Puberboom. Zoals het de jeugd betaamd, was Berkie erg druk en giechelig en had de wildste ideeën. Knoert probeerde hem dan altijd wat af te remmen en Zeurwilg kon alleen maar zuchten en nog eens zuchten. Swingwilg wiegde wat heen en weer en lachte, ook als er niets te lachen viel.. Berkie zat net in het voorjaarsblad, toen hij op een warme lentedag met het wilde plan kwam om de wereld te gaan verkennen. "Knoert”, riep hij opgewonden en ruisend met zijn lichtgroene lenteblaadjes, “ik wil de wereld leren kennen en het Buitenbos waar de mensen wonen, waar je over vertelt bij zonsondergang voor we gaan rusten”. “Ik wil alles zelf zien en meemaken..Ik verveel me hier zo.” Terwijl zijn mooie nieuwe voorjaarsblaadjes de verveling lieten zien door helemaal slap te gaan hangen. Zijn kruin zakte wat moedeloos naar beneden. Knoert bromde verschrikt met zijn zware krakende stem; ..."nee toch hè? Je bent nog veel te jong en er zijn vele gevaren op het pad naar de bewoonde wereld. De bomenzagers kunnen je pakken en dan.....!!!! "Knoert zweeg verder veelbetekenend. Zijn knoestige gezicht was wat boos vertrokken omdat hij geen zin had in al die nieuwerwetse dingen. Hij vond dat het bos al avontuurlijk genoeg was en hij wou alleen maar rust en genieten van de wind in zijn bladerdak en slapen…vooral lang slapen..Zeurwilg viel hem meteen bij... o, je... o, jeee... half huilend kwam hij met allerlei doemscenario's. Er zijn van die stinkende dingen op vier ronde schijven en die gaan heel snel en dan ben je plat. O, je, oje. Dan word je als brandhout gebruikt…snikte hij, in en in verdrietig bij het idee alleen al. Zeurwilg, riep Berkie boos, hou op met je : o je…o je…jij ziet overal gevaar en ellende. Je begrijpt niets van wat wij jeugdige bomen willen. Berkie schudde met zijn takken en riep opstandig ..."IK WIL DE WERELD VERKENNEN. " Knoert zuchtte heel diep en zijn takken kraakten... die jeugd van tegenwoordig hou je toch niet meer tegen. Swingwilg giechelde vrolijk en zei..We moeten hem toch eens zelfstandig laten worden en bij zichzelf dacht hij…was ik maar ooit in mijn jonge jaren zo dapper geweest dan had ik nu ergens in de stad gestaan.. Hij mijmerde verder: “ Op een plein staan met allemaal mooie huizen en mensen die ’s zomers op het bankje in de schaduw van mijn bladeren komen zitten voor verkoeling. Dan vertellen ze al hun belevenissen en kan ik lekker genieten van hun verhalen en de kermis, ja, dat is het toppunt van gezelligheid en hij swingde en swingde zich in allerlei bochten.”.Echt hoor Eik, Berkie moet zelfstandig worden, riep hij nog eens.Berkie was dolblij met de steun van Swingwilg want als het aan Knoert lag dan bleef hij gewoon op zijn plek in het bos staan en dat ook nog eeuwenlang. Berkie moest er niet aan denken.. Hij wou zo snel mogelijk weg maar hoe moest hij van zijn plaats komen? Hij kreunde en steunde en rekte zich uit zover hij kon maar nog geen wortel kwam boven de grond. Als bomen konden zweten dan had Berkie nu deodorant nodig gehad."Hoe kom ik los van de grond, hijgde hij, de aarde houdt me erg vast. Meteen kwamen er tientallen boselfjes aan gevlogen, die het gesprek hadden afgeluisterd. Ze waren het eens met de plannen van Berkie en kwamen juichend en giechelend op zijn takken zitten en begonnen aan hem te trekken. Met vereende krachten en veel trek en vliegwerk brak de aarde los en Berkie stond ineens stralend en wat wankel op zijn slanke wortels en liet een gapend gat in de bosgrond achter. Ik kan lopen , riep hij enthousiast. Knoert keek superknorrig, maar ook bezorgd, want ondanks zijn eeuwige goeie raad en afkeuring van alle nieuwerwetse fratsen , voelde hij toch genegenheid voor Berkie. Het was ten slotte een adoptieloot. Hij had moeder Berk beloofd voor Berkie te zorgen voordat ze omgezaagd werd. Een traan liep langs zijn knoestige bast bij de herinnering aan het verdrietige moment dat moeder Berk omgezaagd werd om in iemands openhaard opgestookt te worden.Onwennig strompelde Berkie wat rond en enkele boselfen hielden hem nog wat in evenwicht maar hij kreeg al snel de slag te pakken en liep een rondje om zijn vrienden heen. De boselfjes beloofden aan Knoert om een oogje in het zeil te houden op de tocht die Berkie ging ondernemen naar de buitenwereld. Berkie glom van enthousiasme en opwinding. Daarom noemen mensen sommige berken, Zilverberken, vanwege hun zilverglanzende bast. Hij keek naar de zon en de wolken en begon te lopen in de richting die hij als de juiste voelde."Dag Knoert," riep hij, "Dag Swingwilg , dag Zeurwilg en tegen de laatste , die vreselijk aan het jammeren was, jank nou niet zo...ik kom echt wel weer terug." De boselfjes vlogen zingend weg en hielden Berkie op afstand in de gaten.Hij liep onvervaard verder en behalve Swingwilg, die eigenlijk best ook weg wilde keken Knoert en Zeurwilg hem hoofdschuddend na. Krak, struikel, krak... zo liep Berkie urenlang door bossen en over heidevelden. De zon brandde aan de strakblauwe hemel en Berkie kreeg verschrikkelijke dorst van zijn zware tocht. In de verte hoorde hij geborrel en gebruis van water en hij liep zo snel hij kon op het geluid af en zag even later een beekje en ging er middenin staan en zuchtte op zijn Berks van genoegen en dronk en dronk tot zijn blaadjes er weer fris uitzagen.. Hij dronk zich zelfs zo vol dat de beek bijna droogviel en de andere bosbewoners hevig protesteerden...kijk nou eens, de jeugd denkt toch alleen maar aan zichzelf...Kikkers kwaakten verontwaardigd en hielden bladeren boven hun hoofd om zich tegen de brandende zon te beschermen en Berkie had pas laat in de gaten dat hij wel erg egoïstisch was geweest. Hij kleurde helemaal rood van schaamte en dat was wel heel erg bijzonder... een zilveren berk met rode wangen.




"o. goeie hemel " dacht hij beschaamd, "hoe los ik dat nu weer op?" Iedereen heeft dorst en er is geen water meer. Berkie keek wanhopig naar de lucht maar die was blauw en er was geen spoortje van regenwolken te bekennen. Maar wie kwamen daar aangefladderd? Ja, de Elfjes die hem ook geholpen hadden om uit de grond te komen. Zonne-elfje, een elfje met veel natuurervaring, troostte Berkie. Je hebt je les immers geleerd, lieverd, je moet ook delen met de anderen en dan heeft iedereen genoeg. De takken en bladeren, die waren gaan hangen van schaamte, richtten zich weer hoopvol op en Berkie zei blij, "dat zal ik doen, lieve Zonne-elf Ik zal nooit meer alleen aan mezelf denken." Maar wat nu? Er is alleen maar zon en een blauwe lucht.. Zonne-elf glimlachte en haalde haar toverstafje tevoorschijn. Met diepe eerbied riep ze de westenwind en vroeg hem of hij regenwolken wilde sturen naar de mooie rivier, die nu drooggevallen was. "Woeiiii....Loeiiii...ik kom er aan ", zei Westenwind vrolijk. Hij had wel zin om na een lange rusttijd weer eens lekker wat te gaan stormen. "Dank je heel hartelijk " zei Zonne-elf en ook Berkie uitte zijn vreugde..."wat gaaf , wat cool, dat je zomaar de westenwind kan vragen om te komen helpen. Zonne-elf waarschuwde dat Berkie zich aan de andere bomen moest houden want hij had geen wortels in de grond.Berkie liep zo vlug als hij kon naar een dikke , grote Kastanje en vroeg beleefd of hij zijn takken om hem heen mocht slaan. "Ja hoor" zei de prachtige Kastanje vriendelijk, "hou je maar vast aan mijn stam." En ja, daar begon het te stormen en te stormen en te regenen ...ongelooflijk...Westenwind lachte gierend en de wolken dansten hun waterballet met erg veel water. De rivier werd weer gevuld en begon weer lustig te stromen en Westenwind , die wat moe werd ( hij stormt al sinds het begin der tijden) trok zich zachtjes terug en ook de wolken verdwenen, omdat ze nu als regenwater de rivier gevuld hadden. Berkie keek opgelucht , hij bedankte de kastanje uitbundig en maakte zich los van de stam en zette zijn ontdekkingstocht naar de buitenwereld voort. Hij liep en liep en keek vol verwondering naar alle mooie bloemen en de vogels die op zijn takken kwamen zitten en hun prachtige liedjes zongen. Maar alleen die lastige insekten..wat jeukte dat in de bast van zijn rug...eeuhhh....hij probeerde met een van zijn takken zich te krabben maar dat was geen succes. Hij werd er wat kriegelig van...tot er ineens een mooie groene vogel aan kwam vliegen en zich aan zijn stammetje vastklampte en als een razende met zijn snaveltje in de schors van Berkie begon te hameren. "He, wat doe je nou," riep Berkie verschrikt uit. "Ik..tikker de tik...ben een ...tikkerde hamer de hamerde..o, hap, slik...ben een hamerde hamer..een Specht en ik eet insekten..Hap!!!" Berkie , was meteen gerustgesteld en riep...onder het hameren van de vogel door..."links...ja en nu hoger en dan daar....jahaaaa. Oh dank je wel lieve Specht." De Specht antwoordde, graag gedaan en vloog weer weg, op zoek naar een andere boom met teveel insecten. Berkie schudde met zijn takken van plezier en opluchting. Hij was de jeuk nu kwijt. Zo liep Berkie dag en nacht door ...Op een dag rook hij een vieze geur en vroeg zich hoestend af waar dat vandaan kwam . Hij hoorde veel lawaai...en opeens stond hij bij een soort grijze baan , die wij snelweg noemen en hij zag allemaal rare dingen met rondjes eraan die erg hard voorbijgingen en hij werd erg duizelig en verward ...Zijn takken werden meteen slap en zijn blaadjes werden grauw en bruin en hij voelde zich steeds beroerder. "help me"...schreeuwde hij geluidloos en angstig ...... Op de oude plek waar hij gestaan had met Knoert, Treurwilg en Wilg reageerde de slaperige oude Eik met een ongerust gevoel. Zijn blik werd scherp , hij schudde ongerust met zijn takken en voelde in zijn oude eikenhart , hoe er een boom in nood was. Hij riep, "Treurwilg...Swingwilg , ik denk dat Berkie in nood zit...we moeten helpen." Treurwilg neuzelde met zijn zeurstem..."zie je nou wel..je had hem nooit moeten laten gaan...ik wist het wel, dat snotberkie is nog niet droog achter zijn takjes."" "Lame slapen , hij moet zichzelf maar redden...ZZzzzzz" Swingwilg , die altijd vrolijk was , riep nu boos uit ..."dat is niet eerlijk, Treurwilg...ben jij nooit jong geweest? heb jij nooit ergens anders willen kijken? Nou? Komop, zeg eens eerlijk? " Treurwilg zuchtte, er kwam een langvergeten herinnering in hem op. "O.ja..je hebt gelijk...ik wou altijd zo graag op zo'n begraafplaats staan en dan bij zo'n vijver en dan een troostboom voor de mensen daar zijn. Zucht...daar is nooit wat van gekomen en Berkie is toch wel erg lief en ik mis hem eigenlijk zo erg..en dikke tranen liepen langs zijn hangende takken , die nog dichter naar de aarde bogen. Knoert dacht koortsachtig na...dat nam wat tijd, want een oude Eik is niet meer zo snel en zijn temperatuur deed er een lange tijd over om koortsachtig genoemd te kunnen worden. Maar ineens wist hij het. De elfjes...zouden die Berkie kunnen redden? Ik hoop maar dat ze weten waar hij is, dacht hij, want hij is al zolang onderweg en niemand weet waarheen. Zonne-elf kwam onmiddellijk aangevlogen, een echte natuurelf van de oude stempel....altijd luisterend en helpend. Ze ging elegant op de onderste tak van Knoert zitten en hoorde zijn verhaal aan. Zij vertelde van Berkie en de rivier en dat ze daarna weer terug was gegaan naar het grote woud om Berkie de kans te geven zelfstandig te worden. "Ik voel waar hij is...hij is in gevaar...VLIEGEN," riep Knoert..."ga snel"..riepen Treurwilg en zijn broertje Swingwilg in koor. Zonne-elf knikte geruststellend en ging in razendsnelle vlucht op weg naar Berkie., die intussen bijna dubbelgeknakt over de weg dreigde te vallen. Mensen..o hemel wat is dat nu weer..er waren mannen met een zaag en hakbijl, want een boom die dreigt te vallen wordt immers gekapt? Zonne elf kwam net op tijd maar wist even niet hoe ze het gevaar voor Berkie moest keren... Gelukkig kregen de mannen trek in hun middagboterhammetje en liepen naar een bankje dat op de parkeerplaats stond. Zonne-elf zag haar kans schoon en riep haar legertje hulpdienstelfjes bijelkaar..."allemaal een tak pakken en trekken zo hard je kan ",schreeuwde ze. De elfjes zwoegden en riepen steeds .."Berkie, wordt wakker....komop verman je ..je moet hier weg.." Berkie ontwaakte uit zijn bijna bewusteloosheid en zag dat de elfjes hem aan het helpen waren. Hij verzamelde al zijn krachten en liep wankelend weg van die nare snelweg en zo het bos in. Daar viel hij op zijn Berkenknietjes en riep uitgeput maar erg dankbaar "Zonne-elf , o wat ben ik jullie dankbaar, jullie hebben me gered. "Zonne-elfje en haar hulptroepen zaten uit te hijgen van het zware werk en terwijl ze hem liefdevol aankeek, zei ze..."wij houden van de natuur en dus ook van jou, lieve Berkie . Ook wij vinden het heel jammer dat de mensenwereld de natuur geweld aandoet."Berkie keek nadenkend...zijn takken kwamen weer in fatsoen, evenals zijn zilverkleurige blaadjes.Hij zei, "ik ga terug naar mijn oude plek en daar zal ik de rest van mijn bestaan doorbrengen. Samen met mijn lieve vrienden." Zonne-elf lachte blij en vloog vrolijk weg met een hele rij mooigekleurde elfjes achter zich aan. Berkie ondernam de lange tocht naar huis. Hij moest zelfs door de wintertijd heen, voordat hij weer terug was.Knoert had hem het eerst in de gaten en riep ( zijn knorrigheid vergetend) "Daar is Berkie....hé, jongens daar is hij weer"
Treurwilg vergat op slag te treuren en juichte van blijdschap.Swing wilg keek Berkie bewonderend aan en zei.."wat ben je gegroeid? Wat ben je mooi geworden. Vertel ons wat je beleeft hebt, we zijn heel benieuwd." Berkie wortelde zich eerst in zijn oude vertrouwde stukje grond en verhaalde van zijn avonturen en ook hoe ze misschien een bijzondere boodschap konden verzinnen om de mensen te leren wat verbondenheid met de natuur betekent .En dat mens , dier en plant in liefde, samen kunnen wonen op de mooie planeet , die Aarde heet.
En zo kwam het dat er mensen gingen wandelen in het bos en in stomme verbazing stilstonden . Ze zagen een raargevormde boom ...de ene mens zei," het is een oude Eik en de ander zei, "nee, nee, het is een Treurwilg"en weer een ander...nee, joh , je ziet toch dat het een Berk is. Wel , als je het nog niet door hebt...de 4 bomen hebben zich laten vergroeien met elkaar en waren nu een grote prachtige boom ... en de naam van die boom? Weiktreurberk...of is het ...Eikewilgberketreur? Of ..wilgeiktreurberk....Het maakt niets uit , ze lieten zien dat we allemaal van dezelfde Schepper komen en in vrede samenleven kunnen.


5 jan. 2006. Auteur Nel.



_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: wo 09 jan 2008 21:13 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: do 23 aug 2007 20:45
Berichten: 331
Groot applaus!!!

AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Ik ga hem uitprinten en aan mijn kinders voorlezen.

Dank je wel.

Liefs
Anjasa

_________________
Luister naar je hart. Het fluistert, dus luister er goed naar!


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: wo 09 jan 2008 21:36 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: do 01 dec 2005 13:23
Berichten: 1815
Oh Nel, nou had ik toch bijna dit mooie verhaal gemist :S

Ik was met Kerst in Nederland en na de vakantie heb ik duidelijk niet alles binnengekregen.

Maar ik heb nu genoten van het lezen.
Prachtig 1hart1

En dank je Anjasja voor het naar boven halen. 1hart1

Liefs
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)
Afbeelding


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: do 10 jan 2008 05:14 
Offline
moderator
Gebruikersavatar

Lid geworden op: za 15 jul 2006 13:36
Berichten: 2380


Graag gedaan... :D , mijn bijdrage aan een beter omgaan met de natuur.

Liefs van Nel. :idea:

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: ma 28 jan 2008 12:30 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: vr 30 nov 2007 16:23
Berichten: 212
Coooowl!!! ccc
Een verhaaltje over bomen!


Super! Veel succes hoor - - - Groetjes Tree-Fairy

_________________
http://nl.youtube.com/watch?v=9cgAegw0ORM
Follow The White Rabbit...
http://nl.youtube.com/watch?v=w7RWb-8Izv0


Omhoog
   
Toon berichten van afgelopen:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 

Alle tijden zijn UTC


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten


Je kunt niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kunt niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten verwijderen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
cron
© 2007 - 2019 XsBB
ThinCab - Gratis weblog? - Gratis forum?
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Limited
Nederlandse vertaling door phpBB.nl.