LICHTWERKERSFORUM

Dag lieve schatten,

nou, enkele uurtjes voordat ik dan eindelijk weerkeer naar Italië ben ik zo blij dat ik jullie toch een klein beetje op de hoogte kan brengen van wat me zo bezield ... alhoewel, dat is misschien een beetje erg overmoedig om uit te leggen.
Het gekke is, het valt me nu pas op dat twee punten weer verbonden worden ... Patrick die laatst vertrok uit België en ikke, hier, nu, achter de comp bij Joli, enkele uurtjes voordat ik in Tuutje stap om richting Milaan te rijden.
Oh schatten, hoe leg ik dit uit? Ik sta weer als nieuw naar Leven te kijken en zie tegelijkertijd als maar meer van die verbindingen tussen wie ik was en wie ik ben, tussen de wereld en 't individu, tussen Dat Wat Is en Ik; voor mezelf en anderen.
Wat hebben we een schitterend geheel gecreëerd om Zijn, niet? Enja, deze Patrick wandelt en rent en slentert en huppelt en draalt er maar steeds doorheen maar toch ...

Daarnet kwam Noud van den Eerenbeemt weer even in mijn gedachten toen ie ooit tegen me zei:
“Als je 't ooit niet ziet zitten is er nog altijd de mogelijkheid om als verstekeling op een schip te springen.”
Deze zin – geen idee of 't ooit zal gebeuren – deze zin geeft me zoveel rust, is als een baken van wilskracht ... tsja, hoe leg je zoiets uit?
't Is alsof ik de garantie in elke cel beleef dat no matter what, all Is well. Er is Al-Tijd de mogelijkheid om ... .

Hmm, oké, ben ik nou afgedwaald?
In ieder geval, seffens vertrek ik lekker naar Milaan en Tuutje is zo vriendelijk om me te rijden :-)
Daarnaast zit er nog een houten monnik naast me in de passagiersstoel (hij praat me de oren van 't hoofd, lol) en voor de rest is ze volgeladen met al wat ik bezit.
Veel is 't niet maar ach, wat wil je toch allemaal rommel meezeulen op zo'n reis om 't dan op een of andere plek weer achter te laten want dat is toch telkens wat er gebeurt, althans in mijn beleving.
Geld? Nou, er wordt voorzien in. Niet dan? Toch?
Rofl! (Roll Over From Laughing)

Lieverds,
dit laatste jaar ben ik weinig actief geweest in dit prachtige forum maarja, that's Life, isn't it?
't Ene moment deel je veel in Tijd met de een, het andere met een ander. What a beautiful illusion :love:
Wat een prachtige manieren Zijn er toch gecreëerd om ons te scheiden, met Wie en Wat we Zijn ... en ooit beleven we dit als illusie, ook Nu ... en dat voelt voor mij telkens weer als 't doorprikken van een ballon.
Kijk, zelfs dat is een tijdelijke illusie want vroeger bestonden er helemaal geen ballonnen en mensen zouden 't helemaal anders beleven.
Geen 'Poof-geluidje als van een naald die door dat plastieken ding prikt wanneer afstand en tijd verdwijnt.

Ik was daarnet even een kop koffie onder gaan halen en terwijl ik terug de trap opklom dacht ik:
“Is 't misschien daardoor dat ik zoveel en zovaak van de ene plek naar de andere plek ga
omdat in een-heid je daar naartoe getrokken wordt waar jij dat element Bent wat past in dat geheel, op die plaats?
Je aanwezigheid - oké, nu ben ik Nu aan 't verderdenken want zo een lange trap is 't hier niet, hehe – wordt anders door een lijfelijke aanwezigheid.
Erm, dit begint op alchemie te lijken, althans zoals ik er hier nu naar kijk.
Breng in eenheid, bewuste eenheid, diegenen samen die (...) en je (...).
Ik zit hier nu naar die laatste zin te staren met een gezicht als ik heb ik weet niet wat geschreven en aan de andere kant is het de normaalste zaak en weet men dit al lang, is 't als 't ware allengs opgenomen in het bewustzijn van de mens. Doodnormaal dus.
Oké, maar voor mij is 't nu even lekker nieuw.

Breng in eenheid, bewuste eenheid, diegenen samen die (...) en je (...).

Nou, bij mij gebeurt het nogal onbewust dus. Hahaha.



Tsja, dit is alweer helemaal iets anders geworden dan ik dacht dat ik ging schrijven.
15:37u.

Ik hou van jou
precies zoals je bent
en ik steun je
onvoorwaardelijk
in al jouw grootsheid

Namasté



Patrick

Okee, dan zwaai ik maar eventjes naar jou!
Er is nooit een afscheid, omdat er altijd eenheid is....
(Wat is het hier verder oerstil....)
Goeie reis! :D

Saskia

Dag schat, goede reis en groetjes aan Tuut.
Tot ziens, hier, daar of ergens.
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

He Magician, Nar of live.. :)

Ga met liefde en weet je bent nooit alleen.

Arrivideci !!...en heel veel plezier op je pad.



Lieve groet... Simone

Dag lieve Patrick,

Dat het een goede, spannende, leerzame, mooie reis mag worden.


Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

... en toen was Patrick weer in 't land ...
dakloos, geldloos, Tuutloos, ...

Nou, Yolleke, goed, spannend, leerzaam en mooi ... 't is waarschijnlijk een mix van dat al maar 't is toch even heel erg raar gelopen
maar dank voor je prachtige wensen
*knuffel*
en een dikke knuffel aan de rest!

'k Heb even geen zin om 't hele relaas te doen maar 'k ben tot in Genua geraakt, ben toen terug naar Milaan gereden en heb aldaar een accident gehad doordat ik voor een cammionette moest uitwijken.
Tsja, die cammionette is the obvious reason maar in werkelijkheid ligt er natuurlijk een heel andere reden achter.
Gelukkig heb ik niets of niemand geraakt, enkel een borduur in 't midden van de weg en zodoende is de enige die gevolgen heeft van dit accident ikzelf.
Aan die borduur was zelfs niks te zien :o

Tuutje kon niet meer hersteld worden.
Onderaan waren er stukken ijzer afgevlogen door de slag tegen die borduur waardoor er allemaal olie uitliep en er een of andere ketting bloot kwam te liggen.
Arm Tuutje ... ik heb haar en een heleboel van mijn spulletjes die ik toch niet kon dragen achtergelaten en ben dan met verschillende treinen terug gekomen.
Drie tassen vol met kleren en wat andere spulletjes, dingen die me in staat stellen goed gekleed en verzorgd rond te lopen, en wat horeca-kledij zodat ik altijd werken kan ... it's all I could carry ... it's all I own in this world right now.

Tsja, en nu maar op zoek gaan naar een manier om voor 'the basics' te zorgen zoals een dak boven mijn hoofd en wat andere dingen
maar zelfs hierin word ik gesteund door de Voorzienigheid, alhoewel er nog niets zeker is ...
Meer daarover later.
Voor nu wilde ik toch even melden dat ik terug in 't land ben.

Oh, moest er iemand willen vragen waarom ik niet op een andere manier verder ben gegaan ofzo :
ik wilde met Tuutje rondreizen.
Zij was mijn huisje, mijn vervoermiddel. Zij zorgde voor geborgenheid tegen de elementen, zij droeg al wat ik verkozen had bij te hebben en/of onderweg zou verzamelen en zij was dus ... dood :(
Ik ben van ze leven al zoveel doorheen deze wereld te voet gelopen en daar had en heb ik dus genoeg van.

Joli vangt me nu in de eerstkomende dagen op maar hier kan ik noch wil ik natuurlijk blijven.
She's done more than enough for me in this lifetime.
Dus ga 'k morgen zoeken naar een of andere oplossing.

Okido, zo ver deze post.
Moge 't jullie allen goed gaan

Namasté



Patrick

Oh Patrick toch.
Steeds weer zie ik je een poging doen om uit de cirkel te breken, als Tobias uit zijn kristal.
Die cirkel geeft mee, hij lijkt van elastiek, maar steeds weer komt er dat moment dat de rek eruit is en jij weer terug wordt geworpen op jezelf.
Goddank is daar steeds weer Joli, wiens hart en huis altijd open blijven staan voor jou.
Een gouden mens Patrick, hou haar in ere!
Natuurlijk wordt er voor jou gezorgd, natuurlijk komt er weer werk en onderdak op je pad.
Dat gebeurt toch bij elk zondagskind!
Toch begin ik me af te vragen wanneer je ziet wat er voor je voeten ligt?
En wat je steeds weer ver weg zoekt.
Het is niet aan mij om te zeggen wat daar ligt, ik heb het daar niet geplaatst.
Het is van jou, voor jou en alleen herkenbaar door jou.
Succes op je pad lieverd, waar het je ook zal brengen.
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Tuuteke dood grootste-lieverd-van-de-hele-wereld?
Nah....

_________________
*there and back again*

Een welkomterugknuffel van mij.
Kimm

Annemiek verwoord het weer treffend :D
Dus ik ga het niet herhalen.

Boem is HO *tuut tuut*
Contemplatie-tijd dus............

Wie stopt met zoeken , zal vinden.

Hoi hoi,

lieve Annemiek, ik wilde toch even reageren op je vraag :

Misschien om 't voor mezelf te duiden, op een rijtje te zetten, of misschien wel voor jullie?? In elk geval, ik zal een poging doen.
('t zal waarschijnlijk weer erg lang worden ... en nogal onduidelijk misschien)
Let wel, overtuigingen veranderen voortdurend en wat ik nu schrijf schrijf ik vanuit hoe ik me nu voel, iets wat morgen of over enige tijd al helemaal anders kan zijn.

't Laatste jaar ben ik, over 't algemeen, allesbehalve spiritueel bezig geweest noch erg liefdevol noch erg slim.
Als mens ben ik nu eenmaal 'begenadigd' met bepaalde talenten die men verbind aan 't spirituele en met tijd tot tijd ben ik daar actief mee bezig (geweest)
maar als mens - spreek ik dan misschien over 't ego? Waarschijnlijk - is dit een grotere last dan dat het een begenadiging is.
Ik vertrek meestal wel vanuit een spirituele ziens- of levenswijze maar verval toch heel vaak weer in dat menselijke (= ego-conflicten).
Voorbeeld :

Ik las verleden jaar een prachtig boek dat ging over Atlantisch en een van de hoofdfiguren zijn moeder was een priesteres geweest in een Liefdestempel en die man had zijn kindertijd daar doorgebracht.
Nu leek het me prachtig om ook een soort van opleiding te krijgen in deze vorm van Liefde.
Gevolg : Patrick had nog nooit zoveel succes op 't gebied van aantrekkingskracht en sex.
Ik heb echt met honderden mannen gevreeën en vaak straalde Liefdesenergie bewust, voor mij vaak zichtbaar en voor de ander merkbaar, als een schitterende kracht vanuit mezelf en Al naar de ander.
Vanuit spiritueel opzicht is 't ook een echte inwijding geweest doch vanuit het ego is dit enorm verradelijk en ja, mijn ego is nu eenmaal enorm groot met tijden, iets wat menigeen hier al wel doorheeft, denk ik.

Op 't gebied van werk had ik op de laatste plaats waar ik werkte een pracht van een baas en bazin.
In no time maakte ik een waardevol deel uit van die zaak; zowel naar baas en personeel als naar klanten toe.
Er waren zelfs plannen dat ik binnen een jaar of twee in hun BVBA zou stappen en die zaak zou leiden terwijl hun dan een zaak zouden opstarten in Zuid-Afrika.
Prachtig! Niet dan?
Maar in die zaak was er een verantwoordelijke die binnen afzienbare tijd zou stoppen met werken. Hij is dus niet meer van de jongste.
In de eerste weken kon ik schitterend met die man opschieten maar hoe langer ik er werkte hoe meer spanningen er ontstonden tussen hem en mij.
Op zekere avond, 't was enorm druk geweest, was er dan die fameuze bom die ontplofte.
Ik had 's morgens de zaak opengedaan en na een pokkedrukke dag en nog meer interne spanningen vroeg ik om een uur of 10 's avonds wanneer ik mocht stoppen.
Niet dat ik vroeg om meteen te stoppen maarja, zo interpreteerde ie het.
De zaak zat nog behoorlijk vol; zowel buiten op 't terras als binnen als in de zaal boven maar om 20 over 10 zei ie boos dat ik kon gaan, samen met een kerel die af en toe ook kwam helpen (die vroeg dus ook wanneer ie mocht stoppen daar ie de volgende dag iets met zijn kinderen moest doen).
Ik vroeg of ie (die verantwoordelijke) boos was, iets wat overduidelijk was, en waarom dat zo was maar hij zei me dus dat ie genoeg had van mijn gezever.
My reply : "Ik heb ook genoeg van uw gezever!"
Noch hij noch ik hield mijn mond meer en 't scheelde niet veel of hij werd aggressief. Verwoordde ie dus ook.
Ik deed mijn schort uit maar ging op 't terras zitten bij een engelse klant om toch maar een oogje in 't zeil te houden en desnoods in te springen want 't was nu eenmaal nog enorm druk, te druk voor 't aantal personeel dat er nog rondliep.
De dag nadien ging ik terug naar die zaak om met de baas te praten.
Ik had hem voordien al gewaarschuwd dat als er nog eens een incident zou zijn dat we dan eens met zijn allen rond de tafel moesten zitten.
Half en half verwachtend dat ik stanté pedé ontslagen zou worden trok ik ernaar toe maar hij zei me dat we dat de dag nadien zouden praten. Dan moest ik toch komen werken en had ie meer tijd.
Ik ga de zaak uit en hij komt me achterna, roept me terug maar mijn emoties liepen zo hoog dat ik tranen voelde opborrelen, vooral van opluchting, denk ik, omdat ik nog werk had. Ik mag die mensen gewoon enorm graag.
God, ik hecht me echt veel te rap aan mensen!
Ik draaide me even om maar omdat ik niet wilde gaan huilen voor een vol terras liep ik door.
Mijn baas snapte er blijkbaar niks van en zei : "Als je nu doorloopt kom je morgen je papieren maar halen."
Ik draai me half om, nu pas echt ontdaan en liep toen van de zaak weg.
De volgende dag, rond een uur of vijf, sta ik dus terug in de zaak om mijn papieren te gaan halen.
Baasje is er niet en ik moest de dag nadien terugkomen.
De dag nadien is Patrick er en hij verteld me dat ie me niet kan ontslaan, wettelijk gezien.
Als ie 'reorganisatie' op mijn C4 zet kon ie geen andere kelner aannemen en hij wilde dus ook geen C4 opstellen die mij in moeilijkheden zou brengen.
In de loop van 't gesprek laten we zelfs beiden tranen rollen. Stel je voor!
Tssss, ja, we hadden ook echt een speciale band en hij zei ook duidelijk dat ie me niet wilde laten gaan.
En dan ben ik daar met mijn keikop omdat ik dus echt geen mogelijkheid zag hoe we dit hele gedoe tussen mij en die ander konden oplossen.
Uiteindelijk zou 't een ontslag worden met wederzijds akkoord.

De volgende dagen heb ik veel zitten nadenken en innerlijk had ik me dus de overtuiging aangekweekt dat ik voor geen andere baas wilde werken.
Als je zulk een baas/man/mens hebt gehad, al tweemaal in uw leven, is 't moeilijk om voor een ander te werken ... althans voor mij.
Maar wat ga je dan doen, hé?
Nou, Patrick vond het een schitterend idee om terug te gaan naar Milaan en van daaruit zou ik wel zien.
Ik had dan niet veel geld maar 'k had mijn Tuutje en mijn tarotkaarten en de wil.
Tuutje zou kunnen dragen wat ik mee wilde nemen + ik zou steeds beschutting hebben tegen regen en wind enz. Voordien was 't toch steeds te voet geweest.
Vooruitgang, dacht ik ... Hahaha! (= sarcastische lach)


Ugh, wat heeft 't voor zin dit allemaal hier op te schrijven?
Kan de ander weer eens lachen? Leedvermaak is toch een van de dingen ...
Tsja, zoals je ziet ben ik niet erg 'spiritueel' *zucht*
Maar Patrick heeft er dus zo 'n beetje genoeg van, voornamelijk omdat ik zie dat ik 't toch steeds zelf creëer.
(Jaja, ik besef dat ik 't zelf creëer dus lijkt het toch logisch dat ik andere dingen kan creëren, niet? Bleh!)

Lieverd, Annemiek, als jij al : "Oh Patrick toch." schrijft, hoe denk je dat ik me voel?
Elke geloofwaardigheid heb ik verloren, in de eerste plaats voor mezelf en ik denk dat dit een van de ergste dingen is die een mens kan voelen : je gelooft niks meer van wat je denkt, voelt, droomt, wilt, ... .
Wat ik nu voor me zie is alweer iets op te bouwen (gaan werken, iets huren, blablabla), iets wat telkens moeilijker wordt omdat er steeds meer onafgewerkte zaken zijn blijven liggen en uiteindelijk ga ik toch weer iets stoms doen omdat ik mezelf overschat of overhaast.
Na een half jaar was 't me nog niet gelukt om uit dat kutkamertje te geraken dat ik huurde! en ja, the only one to blame is myself, ik weet het maar toch ... .


Jongens (en meisjes),
ik weet, dit heeft alles weinig met Licht-werk of een Lichtwerkersforum te maken en misschien kan deze hele thread best verdwijnen in de vergetelheid maar 't staat hier nu eenmaal dus brei ik dit hier maar bij.
Voor nu : ajuu.

Ugh, ik kan 't toch niet laten ...
Namasté



Patrick

Lieve Patrick,

Zo'n mega-confrontatie met jezelf heeft alles met Lichtwerk te maken.
Betekent Lichtwerk niet dat je zelf steeds lichter en lichter moet worden.
Is het niet zo, dat we anderen alleen kunnen helpen als we onszelf hebben kunnen genezen.

Als ik dit verhaal lees, dan komt me oprechtheid tegemoet.
Stap twee is dat koppetje buigen.
Waarom ga je niet terug naar die baas en vertel je hem dat je dringend werk nodig hebt.
Waarom ga je niet terug naar die verantwoordelijke en zeg je hem dat je wilt proberen met dat gezever te stoppen.
Want zoals ik je ken heb je héél veel last van een soort spirituele arrogantie, (de meeste mensen noemen dat gezever) en daarmee zal je keer op keer op je bek gaan.
Roep de engelen van eenvoud aan en probeer het gewoon opnieuw bij dezelfde baas en diezelfde verantwoordelijke.

En ja, je kan nog steeds op jezelf vertrouwen, maar ga voor elke beslissing die je neemt je hart in. Voel daar of die beslissing de juiste is, voel daar of mijn advies voor jou oké is.
Zegt je hart 'Nee', wel druk dan op delete.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Nou lieverd, dan maak ik van mijn; oh Patrick, Och Patrick.
Je leert en leert en elke les brengt je dichter bij jezelf.
Want dat is wat je ziet als je naar beneden kijkt, je voeten, JOUW voeten, die je brengen waar je wilt, maar die steeds weer naar huis keren.
En dat Och Patrick staat in mijn geval voor de zucht die een moeder slaakt als een kind huiswaarts keert, met kapotte knieëen, zonder fiets, platzak, maar wel rijker in ervaring.
Dan spreid ze haar armen en zijn verdere woorden overbodig.
Totdat het avontuur weer roept en ze hem nazwaait.
Het ga je goed jongen fluistert en God om bescherming vraagt.
Namaste Patrickske.
Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Nee, Patrick, dit heeft alles met lichtwerkers te maken voor mij!
Want denk je dat wij allemaal "verlicht"zijn? Wij zijn nog net zo mens als jij!
Ik kan het me enigszins voorstellen hoe dat allemaal geegaan is, door mijn eigen filter gezien dan.
En je krabbelt toch blijkbaar elke keer weer op! Dat zie ik als positief.

Je kunt inderdaad terug gaan naar die baas en vragen of je overnieuw kunt beginnen. En je kunt jezelf misschien vergeven dat je af en toe iets 'stoms"doet?
Welke onafgemaakte zaken liggen er dan nog? Misschien kan je daar eens opruiming in houden?

Veel liefs en sterkte en licht!
Saskia

P.S. Mag ik nog vragen welk boek dat was, Patrick? Ik zou het graag lezen....over Atlantis en liefde.... :oops:

_________________
*there and back again*

Hi Patrick

Ik zeg helemaal niets


maar


P A T R I C K
`


Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Vooraleer ik op de rest reageer wil ik toch nog eerst even reageren op Annemiek's vraag

Steeds komt het op 't zelfde neer :
Ik zoek steeds naar een leven waarin ik mijn spiritualiteit kan beleven en uitdragen maar de noodzaken die nu eenmaal verbonden zijn aan een leven in 'de maatschappij' leiden me steeds af van mijn doelstellingen en ik heb tot nog toe geen evenwicht gevonden tussen die twee.
Het lijkt steeds alsof 't of 't ene is of 't andere.
Wanneer ik tot nu toe enorm helderziend, mediamiek en watnog was dan bestond er voor mij niets anders meer dan dat.
In die perioden nam ik dan steeds van die beslissingen die me, maatschappelijk gezien - als persoon die ook mee-functioneert in deze maatschappij - de dieperik in duwde want ja, er ontstond dan steeds onzekerheid vanuit mijn ego en die onzekerheid ging dan steeds meer en meer overheersen.
Prachtig voorbeeld daarvan is toen die vrouw, die toch al jarenlang aurafotografe en Zien-de was en ervaring had in deze dingen, me Messias noemde.
Ik voelde het!, ook al zou ik mezelf nooit Messias noemen. Werkelijk Verlicht, ook al heeft 't maar enkele weken geduurd.
Ik zag zulk een enorme cosmische verbanden, zag vooruit en achteruit doorheen zoveel heen ... .
En wat deed ik toen? Ik gaf mijn werk op en legde me alleen nog hierop toe.
Gevolg : enkele weken later had ik geen rooie cent meer omdat ik niks vroeg voor 'tgeen ik deed.
Inplaats van dan door te bijten en me over te geven aan de Levens-stroom begon ik steeds meer en meer overlevingsangst te voelen.
En gelijkaardige ervaringen ... ach, breek me de bek er niet over open ... .
En wanneer ik dan werk dan ga ik daar zo in mee dat ik zelfs geen zin meer heb om kaarten te leggen voor anderen. Het verliest dan zoveel aan zin, zelfs dit hele 'laten we Licht en Liefde sturen/Zijn'.
Als ik nu bijvoorbeeld die thread van 'lekker knuffelen voor Jeruzalem' zie staan dan reageer ik daar tweeërlei op:
aan de ene kant Weet ik wat dit doet maar aan de andere kant heb ik zoiets van : 'Jongens toch, waar zijn ze nu weer mee bezig!?'
Dit zegt niets over al die knuffelende mensen, enkel over wie ik Nu ben, of ervaar dat ik ben ... ofzoiets.

't Gevolg van dit alles maakt nu wel dat het soms voelt alsof ik steeds minder en minder als een bruikbaar hulpmiddel kan betekenen voor die krachten die om en in ons allen Is om Licht te zijn voor deze wereld, alhoewel ik van ergens 't gevoel heb dat dit dan ook weer nonsens is.
Mens-Zijn ... waar ben ik in hemelsnaam toch mee begonnen.

Poehwie, in elk geval doet het me wel enorm deugd dat ik nu, op dit moment, weer op deze manier kan praten, no matter what'll Be, no matter what someone else might think.

Oké, tot zover dit gedeelte.

***************************************************************

Lieve Vick,

je hebt gelijk.
Dat koppetje buigen ...
Nadat ik ontslagen was ben ik elke dag terug gegaan naar die zaak tot de dag dat ik vertrok om hun allemaal zeker te laten zien dat ik niemand iets kwalijk nam, ook die verantwoordelijke niet en op gegeven moment zei ik tegen mijn baasje (die mijn baasje niet meer was) dat 't toch wel eens tijd werd dat ik nederigheid leerde.
Zijn wenkbrauw ging omhoog maar ie begreep wat ik bedoelde, waar 't op sloeg. Misschien wel net omdat ie begreep wat ik bedoelde.
In die dagen heeft ie me meermaals gezegd dat als ik ooit hulp nodig heb dat ik 't hem zeker moest vragen ... en dat ik kaartjes moest sturen van overal waar ik was zodat ie mijn reilen en zeilen kon volgen.
Om nu terug te gaan en te vragen of ik er terug kan gaan werken ... eventjes heb ik gevoeld en 't voelde niet alsof die mogelijkheid er op dit moment is maar morgen, nadat ik eerst ergens anders ben geweest om te zien welke mogelijkheden er voor me zijn qua huisvesting, ga ik er wel goeiedag zeggen en uitleggen wat er gebeurd is en waarom ik hier nu terug sta.
We'll see.
Wel heb ik twee vacatures gevonden hier in 't Genkse waar ik van denk dat ik er kan beginnen maar waartoe ik de moed nog niet had.
Mede door jou en jullie borrelt dat ondertussen wel terug omhoog en geraak ik uit dat 'arme-ik'-gevoel, waarvoor mijn oprechte dank.

Of 't spirituele arrogantie is, ik weet het niet. Ik denk dat die arrogantie weinig met spiritualiteit te maken heeft maar ik wil er vast en zeker wel eens op verder borduren.

Goh, tussen Weten en doen liggen soms toch werelden apart, niet?
De Wijze handelt naar Weten. Patrick ... Patrick heeft nog zoveel te leren.

Namasté

***************************************************************

Lieve Nel,

ik ben sinds de dag nadat ik terug was niets anders meer aan 't doen dan me te schoppen. Ik was stilletjesaan helemaal aan 't leeglopen van al dat schoppen.
Nu maar hopen dat 't geholpen heeft.
Me waardevol genoeg vinden, zeker, maar de energie vinden om er opnieuw wat mee aan te vangen, ik heb 't gevoel dat ik die vanuit een hele nieuwe diepte heb gevonden.
En eigenlijk is ze me aangereikt, mede door prachtmensen zoals jij.
Dank, lieverd, voor die heerlijke knuffel. Hij Is gevoeld in mijn hartje

Namasté

***************************************************************


Lieve, lieve Annemiek,

ik begrijp je 'Oh Patrick' nu veel beter, ook al voelde ik er vanaf de eerste keer dat 'k 'm las al je Moederlijke Liefde in
maar dat gevoel van teleurstelling, het begon meer en meer te overheersen daar ikzelf meer en meer teleurgesteld raakte in mezelf.
Zo zie je dat lezen toch enorm subjectief is, niet?
Dank, lieve schat, en dat Hartje in je eerste bericht Straalt hier nu als een baken op mijn (ahem, Joli's) computerschermpje.
Dank, voor je onvoorwaardelijke Liefde, en voor je vraag om bescherming
Dank, dat je nu ook weer deel uitmaakt van mijn leven.

Namasté

***************************************************************

Lieve Skyblue, lieve Saskia,

Lichtwerk? 't Ene moment kan ik dit alles zien als onderdeel vormend van mijn weg, voortvloeiend uit bepaalde beslissingen maar op andere momenten, zoals de afgelopen dagen, stond dit immens ver van enige vorm van Lichtwerk voor mij.
En dat opkrabbelen, ik twijfel er heel sterk aan of ik dit zonder diegenen die in mijn leven aanwezig zijn, jullie zeker ook, zou kunnen.
't Is zo makkelijk om opgeven.
Hmm, neen. Opgeven is een van de moeilijkste dingen die er zijn, denk ik. 't Is maar vanaf waar je 't bekijkt ... ofzoiets.
Dat terug gaan vragen van mijn werk, ik heb 't hierboven al over gehad maar we zullen zien ... morgen.
Via astro.com heb ik eventjes naar mijn daghoroscoop gekeken voor morgen en zie :

Buoyant optimism
This time is especially favorable for all business and commercial ventures and is excellent for negotiating personally advantageous deals. Your objectives and goals in the matter will be much clearer to you than usual, which enables you to deal very intelligently with others and thus get the best possible deal for yourself. Also everything you do has a kind of buoyant optimism that is also favorable to success. This is an extremely favorable time for dealing with authorities, for they will be open to your ideas and easily persuaded to your point of view. Legal interests are also favored now. Your activities under this influence should bring opportunities for personal growth by expanding your range of activities as well as your experience.

The interpretation above is for your transit selected for today:
Mars Sextile Jupiter MarsSextileJupiter, exact at 08:50
activity period from 16 May 2007 to 19 May 2007.

't Ziet er goed uit

Toen ik op de trein terug naar België in mijn boekje 't een en ander aan 't opschrijven was heb ik een nieuwe mantra samengesteld die ik voorlopig nog eventjes voor mezelf wil houden.
Let wel, ik schreef dat op een krachtig moment en als ik me dan zwakjes voelde, zoals de afgelopen dagen, bekeek ik dit weer maar eens als de zoveelste nonsens die ik had voortgebracht.
Wat een op en af gegaan van emoties en gedachten ... pfffft.
Ben ik blij dat ik toch gereageerd had eerder op de dag. Ik voel me enorm veel krachtiger nu.

Die onafgemaakte zaken, 't is niet zoveel :
twee parkeerboetes, een rechtzaak die nog moet voorkomen van toen de politie me een tijdje geleden tegenhield en ik ... erm ... 1.3alcohol in mijn bloed had en tussen de 200 en de 2000euro gaat kosten, lol en een of twee snelheidsovertredingen van toen ik geflitst werd enkele dagen voordat ik vertrokken ben.
Oh, en waarschijnlijk gaat mijn avontuur in Milaan me nog verrassen daar ik mijn Tuutje zomaar achter heb gelaten waar ze stond nadat ze was afgesleept. 'k Moet mijn verzekeringsagent nog bellen daarover :o
Allemaal niet onoverkomelijk en eenmaal ik werk heb is dat binnen dit en een paar maanden van de baan, iets wat 't ene moment erg kort lijkt en 't andere moment enorm ver weg in de toekomst. Heeft weer te maken met 'hoe voel je je' en hoe sterk sta je in Leven, denk ik.

Dat boek, lieverd, ik weet niet meer hoe 't noemde. Sorry.
't Had eigenlijk niks te doen met die moeder en die Liefdestempel. 't Was gewoon iets wat vrij terloops in 't verhaal verteld werd en daar ben ik dan mee aan de slag gegaan.
Het boek zelf ging over een meisje dat opgeleid werd in een tempel ten tijde van de laatste dagen van Atlantisch en de dagen nadien. Een van haar leraars, en later haar partner, was die zoon van die priesteres.
Als ik me de titel herinner zal ik het je 't zeker laten weten.

Ik heb 't gevoel alsof ik zo vlug vlug reageer op jouw bericht en alsof ik nog veel meer te vertellen heb maar 'k zou op dit moment niet weten wat dus brei ik er voor nu maar een einde aan ;-)
Oh, je hoeft je echt niet te schamen hoor voor je laatste vraag i.v.m. dat boek.
Sex en sexuele expressie zijn eigenlijk een van de natuurlijkste dingen voor een gezond mens ... allé, zo voelt het voor mij toch.
Ik ben onder andere ook met mannen samengeweest van wie ik vroeger zou gedacht hebben dat ik er nooit op deze wijze Liefde mee kon delen en jongens, what an experience! Wat een leerschool!
Die ego-val ... tsja, ook dat was en is nog steeds een enorme leerschool.

Lieverd, ik ga nu eventjes verder maar dank, voor elk woord en voor (w)elke energie je ook vanuit jezelf mijn richting uit gestuurd hebt.

Namasté

***************************************************************

Lieve Ruthselief, kleine zus, wijze zus,

ja hé, wat ben ik stil. Maar weet je, mijn belkrediet is op en daar ik Joli zo min mogelijk wil belasten bel ik zelfs niemand vanuit hier want dat kost dan ook weer centjes. Vandaar.
Hehehe, dat zijn we echt wel, die twee knuffelende mannetjes tussen die twee harten. Ik voel je zelfs zo nabij ... en dan telkens omgeven door zulks een Liefde.
Zie, ons Miek staat er ook, ietsje verder. Ze ziet en knikt dat alles goed is.

Kijk, dat gebeurt er dus telkens wanneer ik me weer beter voel. Gaat alles er mooi en bladiebla uitzien en voelen.
Wat maakt een mens zichzelf toch wijs, niet? Hoe vlug kan 't toch opeens veranderen? En toch ...

Lieve, grote schat,
mij gaat het er niet om of ik wel de zekerheid en het vertrouwen heb dat ik uitstekend in staat ben om werk te vinden wat passend is voor mij of dat ik zeer zelfstandig op mijn eigen wieltjes kan rijden en dat ik heus wel een huisje zal vinden maar,
...
Hmm, hoe meer ik probeer te verwoorden waar 't wel om draait hoe meer je woorden me aanstaren.
I'll think about it en zal 't je laten horen wanneer ik er meer duidelijkheid over heb.
- werk dat passend voor me is
- zelfstandig op eigen wieltjes rijden
- huisje
't Zijn toch drie belangrijke punten in mijn leven.
Bijna had ik 't hier allemaal opgegeven om als clochard in Brussel of zo rond te lopen en alle drie je punten spelen er toch in mee.
En ik was na mijn ongeval in Milaan toch meteen teruggekeerd omdat ik niet als landloper door de wereld wilde gaan. Ik zag me dat een tijdje doen om dan toch terug naar België te keren omdat ik nu eenmaal ik ben ... .
Ik ga erover nadenken, schat.
Zie je? Vraag jij je af of ik er wat aan heb. Tuurlijk ;-)
Love you

Namasté

***************************************************************

Amanna, grootse schat,

jij en ik, al zo vaak is 't gebeurd dat we, of althans ik, 't gevoel heb dat we weinig met mekaar praten en toch zoveel naar mekaar te verwoorden hebben en zie, in hartjes en knuffels giet je zo ontsettendse veel dat het geen woorden meer nodig heeft.
Love you
Dank

Namasté

***************************************************************

erm ... er zijn tussen begin en einde van deze post enkele uren verstreken, heb veel koffie gedronken, nog veel meer sigaretten gerookt, naar 't toilet geweest en bewust 'ballast' achtergelaten, lol, heerlijke pasta bolognaise gegeten die Joli voor ons had klaargemaakt en zijn er ik weet niet wat emoties, gedachten, beelden en wat nog door me heen gegaan.
Erg evenwichtig kom ik op dit moment niet over, denk ik en net daarom lees ik dit alles nu eventjes niet na en laat het voor wat 't is.
't Is nu ongeveer kwart voor elf en ik ga me nog lekker baden (iets wat ik nog niet gedaan heb sinds ik terug ben :o ), scheren en soigneren zodat ik morgenvroeg aan mijn taken kan beginnen.
Misschien dat jullie een idee hebben wat er allemaal door me heen is gegaan - en God believe dat ik dit steeds in her-in-eer-ing mag behouden! - maar DANK, dank voor elk woord, voor jullie Liefde en voor Al wie en wat Jullie Zijn.
Van Harte, van Geests, van Ziels



Namasté



Patrick

Lieve Patrick,

Wow, de emoties spatten van het scherm.

Natuurlijk zitten we hier met gespreide armen op je te wachten als je terug komt.
En natuurlijk zwaaien we je weer uit als het weer tijd voor avontuur of vluchten is, sturen een vracht lichtjes en goede wensen mee om je volgende stap te begeleiden.
Maar nu is het denk ik tijd voor een paar warme armen om je heen, en wat rust om even te bekomen van de emoties.

Welkom terug, lieve Parick

Eeen knuffel,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Hoi Patrick,

Heb je wel eens iets van mijnheer Assagioli gelezen. Hij heeft de psycho-synthese ontdekt. De synthese tussen tegenstellingen.
Je beschrijft tenminste hoe je heen en weer schiet tussen aardse zaken en dat wat jij spiritueel leven noemt. Misschien kan Assagioli je helpen om een synthese te vinden.

Ik zag een analogie met een voorval uit mijn eigen leven. Mijn moeder houdt veel van Rummicuppen. Als ik er ben spelen we dus vaak een spelletje Rummicub. Tijdens het spelen gaat er veel over tafel, de dingen waar ze over denkt, de dood die er mogelijk aankomt, de dienst op de tv of haar problemen met haar leeftijd. Maar wij spelen alleen maar samen een spelletje.
Mijn oudste zuster wil graag iets zinnigs voor mijn moeder doen, maar zoiets stoms als een spelletje Rummiecub, daar is ze niet voor, vindt ze.
Een goed gesprek, dat is wat ze wil en ze vraagt me hoe of ik contact met onze moeder krijg. Ik zeg dan: "We spelen Rummiecup." Maar ze begrijpt me niet, want enigszins ongeduldig verklaart ze nogmaals, dat ze daar niet voor is.

Begrijp je wat ik je zeggen wil?

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.