Ach Moonwalker toch!
Hup een hart erbij.
It`s hartday blijkbaar.
Surya, wat kan ik er aan toevoegen eigenlijk?
Volgens mij ook nix want je zegt het allemaal zelf al naadloos.
In eigen woorden dan.
Voor mijn gevoel komen onze wensen steeds duidelijker naar voren.
maar daar we niet alleen zijn worden we even zo goed ook met de wensen van onze naasten geconfronteerd.
Op zich hoeft het ook geen probleem te zijn denk ik.
Volgens mij zit de grootste pijn in de angst voor verlies hier.
Bang om de liefde van de ander kwijt te raken.
Bang dat de ander van ons weg gaat i.p.v. dichter naar ons toe.
En dan doet scheiden lijden.
Ik voel het zelf ook wel, conreet heel sterk naar Annemiek bijv.
Om maar iemand van het forum te noemen.
Ze is mijn allerliefste vriendin van de hele wereld en er zijn momenten dat ze zo ver weg is voor mij dat het beangstigend is.
Misschien heb ik iets gezegt?
Misschien ben ik haar verjaardag vergeten?
Of misschien had ik niet genoeg gevraagd hoe het was?
Maar nee.
Daar zit het allemaal niet in.
Het lijkt er nog het meeste op dat het nu of nooit is om op onze strepen te gaan staan.
No matter what.
Trouw aan je Hogere Zelf.
Meer nog dan trouw aan je allerliefste.
Met alle, voorlopige, gevolgen vandien.
ps: Miek ik hou van jou!
