LICHTWERKERSFORUM

Hoilo alle lieve lezers.



De laatste tijd bemerk ik bij mezelf iets wat ik zou willen noemen: forum-moeheid.
Ik heb er al eens over nagedacht waar dat aan zou kunnen liggen.
In ieder geval niet aan wat er geschreven wordt.
Ook niet aan wat ik wel nog schrijf.
Wat is er dan?



Ik las in de Shoud dat internet enorm veel energie de kamer in kan slingeren. Nou ik vond dat wel meevallen zelfs.
Sterker nog, ik kan een reuze energie krijgen hier zelfs.
Maar ik ben er eens op gaan letten en inderdaad, ik begin hier berichten te lezen en zie? .....pppfff.....voor ik het weet zit ik: hup, weer in een of andere energie waar ik nu even niet in wil zitten geloof ik.?

Dat het forum eruit lag kwam me eerlijk gezegt wel goed uit merkte ik.
Een soort van excuus om niet te gaan lezen/schrijven.
Ik weet niet of ik het *toeval* kan noemen maar onze verhuizing, die volgende week begint, het forum wat zich aan het vernieuwen is....mijn paspoort wat verlopen is en vernieuwd wordt en zo zijn er nog een paar dingen die in mijn leven danig aan het veranderen zijn, maken dat ik er nu even voor kies om in mijn nieuwe stukje te stappen en even gedane zaken loslaat.

Ik denk dat het een goed ding is nu, om even de tijd te nemen om te verhuizen en me met andere dingen bezig te houden.
Het voelt hier nu even "oud" zo te zeggen.
Ik heb denk ik, behoefte aan een nieuwe bries hier.

Grote lieve schatten, dat zegt helemaal NIETS over jullie maar alles over mij.
Ik weet dan ook eigenlijk niet waarom ik dit bij gedachtengang zet maar ik wist even geen betere.......

Enfin, ik lees nog regelmatig enkel wat selectiever zo te zeggen.
Ik vind allen die ik hier zie en lees ontsettend lief en echt hoor, ik hou van iedereen hier. OP een soort onvoorwaardelijk soort of way zal ik maar zeggen.
En misschien dat het wel juist dát is dat ik dat vaak niet gezegt kan krijgen.
Het is moeilijk om in woorden uit te drukken hoe blij ik dikwijls ben als iemand weer een enorme stap heeft gezet.
BIjv. Bear schrijft zo een prachtig inzicht dat de tranen over mijn wangen lopen en heus het IS ZO!
Ik heb dan het hele week-end zitten puzzelen op een passend antwoord maar ik kwam in wezen niet verder dan: schitterend grote schat.
Liefst wil ik Bear (of Maya of Zonne Elfje of Annemiek of Yolleke of wie dan ook) omhelzen maar doe dat eens in woorden? Symbooltjes? Hartjes?
I LUV YOU!

En tja...hoe váák heb ik dat hier nu al gezegt? Tegen zoveel lichtjes?
Geen idee eigenlijk.
Maar ik weet nu even niet hoe ik nieuwe en "levende" woorden kan vinden om te zeggen hoeveel ik, tijdens het lezen, van mensen hier hou.
Het klinkt nu banaal en plat geslagen. Net of het niet aankomt zo te zeggen.
Ik geloof dat het dát is wat vermoeiend is.
Net of het een-richtings verkeer wordt dan.
Het gevoel dat ik zit te schrijven maar niemand die het leest.
En tja....men kan dan zeggen dat dat niet belangrijk is maar voor mij is wisselwerking juist het prachtige hier.
Uitwisselen, niet enkel maar schrijven en zien waar het schip strandt zo te zeggen.
Heej? Dát is grappig? Ik zit me opeens af te vragen of dat de reden zou kunnen zijn waarom ik ook (nog?) geen inspirtatie vind om een boek te schrijven? Omdat dat boek dat in de winkel zou liggen maar heej....wat vind je ervan?
Ja dat wéét je dan weer niet.
En ik vind dat nog steeds belangrijk.
Is dat Ijdel?
Misschien? Weet ik niet?
Enfin, als het ijdel zou zijn...oepsie...ja daar mag ik dan ook nog even doorheen.
Maar nu toch eerst die dozen maar dan.


Geeft nix want het hoeft ook niet altijd te glanzen als ik hier ben immers?
Er is een tijd van komen en van weer opnieuw komen zeg maar.
Ik denk dat ik aan het laatste toe ben.
ff een ritje door het toeristengebied en dan weer het klokje thuis horen tikken. Want waar klinkt het mooier?
Nergens.

Nou ja, ik weet nu even de woorden hier niet en ach, het is allemaal helemaal niet zwaar of zo.
Het is......hoe zeg je dat....nou laten we zeggen "NIEUW"!
En laat ik maar niet proberen om uit te puzzelen wat er allemaal achter zit.
Zoals Miek vaak tegen mij zegt: `
Komt goed schat.
Is al goed schat.
Enfin, weggaan doe ik al helemaal niet dus ik ben nog alle dagen aanwezig.
Enkel op het moment dat we nog geen aansluiting hebben maar dat duurt niet zo lang.
Ik weet ook niet waarom ik dit schrijf want ik zou net zo goed nix kunnen schrijven maar dat voelt niet fijn vind ik hoor.


Joehoe....ik zwaai even , vanaf hier.
Want de vogeltjes zijn smorgens al zo vroeg wakker en wat doe ik dan in mijn bed?
Precies.
Helemaal niets.
YES!
Ik wil eruit!!!!!!!!!!!

Tot later dears.
Ik zie jullie.......

_________________
*there and back again*

Jeee..snik..
Ik had zo'n mooi stukje geschreven..
Ineens alles weg...

Oke, dan doe ik het zo goed mogelijk over.

Lieve Ruth....

Je spreekt over Forum moeheid...Kan ik me best wel indenken.
Je spreekt van 1 richtingsverkeer, en ook het feit dat het zo stil is de laatste tijd, ja dat KAN natuurlijk komen, omdat het lente is, iedereen naar buiten, genieten van dat zonnetje.
Batterijtjes opladen....grijns....maar ik heb er intuitief er een ander gevoel bij.....de stilte...

(Jeetje, ik kan er nog wel meer reden bedenken waarom je moe zou kunnen zijn..
Je hebt zoveel werk , je verhuizing, papieren-beslommeringen, zorgen dat alles goed blijft gaan.
Je Hebt zoveel werk...
Je moet zoveel doen...Je hebt het gewoon druk..
Ook met emoties, die een verhuizing met zich mee brengt...toch? ) Maar...

Laten we het eens hebben, over de energie die je voelt, als je op het forum komt, dat het je zo knalhard kan raken.
Je beschrijft het op zo'n manier,, dat ik daar veel in herken, maar er niet mijn vinger op kan leggen, als het gaat om logisch denken,

Maar intuitief..

Ik heb ergens geschreven, over het fenomeen, dat er steeds meer mensen, de Orbsen kunnen fotograferen.
Ook heb ik daar mijn gevoel bij, dat dat een soort voorbereiding is, van wat er ons de komende jaren ons te wachten staat.

Oke, even midden tussen in.....misschien ben ik wel aan het malen..

Maar wat ik nu zo frappant vind...
Je zegt het komt je eigenlijk wel goed uit, met al die drukte..
En ja, ik denk dat er meer mensen zijn, die bewust even weg blijven...alleen waarom???

Als ik kijk, (met het fenomeen Orbsen in mijn achterhoofd), en ik zie dat dit 1 van de laatste fora is , die nu weer een Beetje begint te draaien...
Zou het niet kunnen, dat we op een zachtaardige manier aangestuurd worden, door Engelen, Lichtwezens, en ET's, om juist minder via het internet te communiceren?
Het is zo moeilijk om origineel te blijven, ook al hou je nog zoveel van die persoon, en ben je echt en waarachtig blij dat die persoon het goed gaat, of goed gedaan heeft.
Maar communiceren van hart tot Hart...
Is dat misschien, de nieuwe bries , die je zoekt?

Als ik zie hoeveel raakpunten er zijn, bij de lichtcirkels, dan vind ik die gedachte zo gek nog niet.
Misschien zijn we nu, uit een oud jasje aan het groeien, en zou dit een aanwijzing kunnen zijn, om meer van Hart naar Hart te communiceren?
Sommige gevoelens zijn heel lastig om onder woorden te brengen, en dan word het vermoeiend, en misschien baal je er van, dat je niet op de juiste woorden weet te komen, en baal je nog meer, als je geen reactie krijgt..(heeel bekend grijjns)..
Emoties....zijn gewoon vermoeiend..

Ik schrijf nu gewoon intuitief, en daar straks had ik het mooier verwoord.
Maar goed.

Ik zie het zo, Lieve Ruth...
Als ik jou positieve energie stuur, bewust, zo van..

Hoilo Ruth... alles goed meis? ik denk aan je, en ik hou van je, waar je ook bent...
Ik durf er heel wat onder te verwedden, dat jij daar een enorme energiestoot van krijgt.
Genoeg om weer er tegen aan te gaan..

En het mooie is, dat je op dat moment, dan even denkt..
Hoi Marie....knuffels..ik denk ook aan jou.. dat gaat dan onbewust, terug naar mij.
Nou kun je dit een vorm van Thelepatie noemen, maar ik heb het eigenlijk over, een stukje powerboost, die ik je dan stuur..

Dan loop jij fluitend door je huis, dozen uit te pakken, gordijnen naaien, etc etc..

Maar ja, omdat we nog niet zeker zijn, dat we dat kunnen, hebben we toch, een stukje bevestiging nodig, om te kijken, he klopt het wel, wat ik nu voel?
Ik heb bij Patrick al meerdere malen, gevoeld, dat hij aan het schrijven was,....
En ik weet, vraag me niet hoe, dat jij dat ook kunt, het voelen,

Dus, Meissie....ga lekker je gang, neem je tijd, plant die bloemen, zorg dat je gesetteld bent, even helemaal met jezelf, en je eigen leven bezig zijn.

Ik weet wel dat je terug komt...
Hoe?
Nou ja, ik ehh,, heb worteltjes gezaaid in de groentenhof....
Dus tegen de tijd dat je er weer bent..
Bak ik een lekkere worteltjestaart....

Lieverd, misschien denk je nu....jemig, nooit gedacht dat die meid zo kon bazelen..
Maar het is mijn handreiking naar jou...
Mijn poging, om je te laten zien hoeveel je me waard bent..

Ruthselieverd.....ik hou heel veel van je, en ik zie je wel weer, tegen de tijd, dat je er weer ready voor bent....

oke dit was weer mijn blote billentijd.....maar voor sommigen heb ik dat er voor over.
Ik heb een feilloos gevoel voor alles wat juist en goed is..
Mijn neus voor kwaliteit, is heel groot...
Vraag maar aan Giel...
Die zegt nog steeds....
Als ik niet getrouwd was..............................
dan was ik nu hardstikke rijk.....

Heel veel liefs, en dikke knuffels....Maria

Lieve Ruth,

Ik herken je verzuchting.
Ik heb zelf een beetje hetzelfde.
Heel weinig schrijven, alleen af en toe over dingen rondom mijn boek, zeg maar. (Hoezo geen wisselwerking trouwens, als je een boek schrijft? hihi, nou, reken maar!)

Ook nu weinig woorden want ik moet zo weg, dus even een hele grote zwaai naar jou en naar Maja en naar... en naar.... en naar... al die andere aardse engeltjes hier, die dit lezen.


Liefs
Zonne-elfje

_________________
Reveal the Goddess in you

Oh Maya!
Over powerboost gesproken:



Zie schat?
Jij vind dat je zit te bazelen maar heej, dit is dus precies wát ik bedoel geloof ik.
Je zet er gewoon simpeltjes je gevoel neer. Je reageert (schrijft) op wat ik vertel (schrijf).
Nu begrijp ik waar je zit.
En jouw geweldige lap tekst is perfect wat je nu voelt en daarmee kan ik weer verder.
Het is zoiets als...ik wordt ge"zien".
Ik wordt gehoord.
Ik krijg worteltjestaart!
YES 8)

Elfje schrijft een lief en dankbaar berichtje en daar kan ik ook verder mee.

Ik zie dat er, op dit moment, 24 gelezen is en ik krijg 2 reacties.
Maar deze 2 komen luid en duidelijk naar binnen.
En de rest op dit moment gewoon even niet.
Zo voelt het dus.

En niet negatief maar ik wordt verdrietig dat er verder nix gezegt wordt.
Dat was het. En kennelijk heb ik nu behoefte aan aandacht?
Is dit erg schat?

Elfje het klopt volkomen wat je zegt!
Precies schat!
Ik krijg energie van mijn eigen topics maar die van andere mensen is gewoon teveel...... :oops: :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:

Zo van...ik ben momenteel alleen geinteresseerd in mezelf..

OHHHH!!! Denk eens "slecht" Ruthazel?

Ik ben nu wel heel eerlijk hier en sta ook in mijn billetjes hoor Maya, net als jij dat regelmatig doet. 8) 8)
En met z`n tweetjes in je blote billetjes staan is minder erg dan in je eentje soms.

Kom we gaan even muziek maken.


Elfje ik vind het pracht wat je zegt over dat boek.
Ik heb zo een gevoel dat je daar wel eens gelijk in zou kunnen hebben.
Het zet, in ieder geval bij jou nu, zo enorm veel iin beweging dat je me weer even wijst op het loslaten van je creatie.
JUISt! Kijk, dank je wel hiervoor. Ik ben dat dus weer even vergeten op mijn kleine drama-eilandje zittend.
Daar gaat het denk ik ook om. Je boek schrijven, vanuit je hart (want die "kritiek" van de uitgever kán ik wel plaatsen. Zeker vanuit zijn standpunt met enkel 2 boeken per jaar. Hoewel ik het met Miek eens ben: ik denk dat er een groeiende belangstelling zal zijn voor juist dit soort boeken: open en eerlijk. Komt goed! ) en het dan in vol vertrouwen loslaten. Voorwaar geen makkelijke opgaaf want als je een kind krijgt wil je het ook niet meteen loslaten.
Maar dat is toch wel dé weg uiteindelijk.
Creeeren, scheppen en dan loslaten.
Want je schepping vind zijn eigen weg, makkelijker dan wanneer jij die uitstippelt.
Mooi lieverd!

Maya, kom ik nog even terug op jouw gedachte over het forum.
Dat van die Orbsen ga ik helemaal in mee.
Nee ik vind het geen malen maar aanvoelen.
Soort van intuitie zoals je zegt.
Dat is precies het gevoel wat ik ook al een tijdje heb.
We staan weer voor een verandering die weer eens niet ......ja ...logisch is. Maar ik ben er ook van overtuigd dat er meer en meer "nieuwe" fenomenen onderweg zijn.
Weet je wat in me opkomt?

Ons mam zei vroeger altijd: als kinderen kei-lastig zijn is er een verandering op komst.
Vlak voor er een tandje doorkomt, vlak voor dat ze hun eerste stapjes zetten, vlak voor de eerste schooldag enz. weet je wel?
Er ligt iets nieuws ónder de oppervlakte en dat geeft druk.
Zoals vlak voor een verlichtend en opluchtend onweer na een kei-hete zomerdag.
Of zoals nu: het ontploffen van de lente na een té lange winter.

Ik denk dat er hier op het forum ook een lente onder de funderingen zit.
Dat er wortels aan het groeien zijn die té dik zijn voor de vloer.
Zoals een grote eik het hele wegdek optilt om maar verder te kunnen groeien. En of er dan een 10-tonner overheen rijdt, maakt niet uit.
Die wortel breekt het asfalt en zie? Weg met de weg.
IK WIL ERUIT!
Wat een power!

Dank je wel lieverds.
Ik ga weer efkes de bloemetjes buiten zetten.

_________________
*there and back again*

Ja schat,die shoud.
Ook ik merk bij mezelf dat er ergens een verschuiving heeft plaatsgevonden, in de kontakten met de ander en de erkenning dat internet nooit een vervanging kan zijn voor relaties waarbij je elkaar in de ogen kijkt, elkaars parfum ruikt en de warmte van de ander voelt.
En het gekke voor mij is dan dat ik daarmee de deur naar internet niet sluit, maar juist de wereld ver-ruim door de tussenwand weg te halen.
Net of je op een feest zit in het kleine zaaltje en best wel plezier hebt, maar pas op het moment dat de tussenwand eruit gaat merk je dat je eigen wereld stukken groter is.
Natuurlijk komen de echte belevenissen zoals altijd (bij mij dan)gelijk er achteraan.
Die jongen bij de pinautomaat die zich omdraait, mij ziet staan en gelijk een heel gesprek begint, mij zelfs zijn littekens laat zien en me gedag zwaait alsof ik zijn beste vriendin ben.
De man op de rommelmarkt die nadat ik een schattig poppenhuisje(schaal 1 op 48)oppak vraagt of ik het mooi vind en op mijn ja zegt;
Oh neem het dan maar voor niks mee,hij is blij dat zijn creatie een liefdevol thuis krijgt.
Dan het theehuis, of liever gezegd het terras.
Het trof me dat prachtige prieeltje, met grassprietjes die tussen de tegels groeiden,de grote donkere bielzen waar hele insectenfamilies onderdak vonden, de lucht van vers brood,stroopwafels en waar de gebakken roomtaart met vruchten hemels smaakte.
Waar steeds meer mensen neerstreken als zwaluwen op een pitsstop en iedereen gelijk een grote familie leek.
En dan de rit naar huis.
Overal de prachtigste kleuren groen,een stralende zon,jonge lammetjes en geitjes, koeien die zich vulden met het sappige gras,of tevreden zich door het zonnetje lieten koesteren.
Prachtige muziek op de radio, die ik luidkeels meezong en plotseling werd ik overvallen door zón intens geluksgevoel,dat ik zo had willen sterven, klinkt misschien wat melodramatisch, maar dat kan me niet schelen, al wat ik had kunnen wensen was daar even;HEERLIJK.
Wat wilde ik nou eigenlijk zeggen?
Nou ik begrijp wat jullie bedoelen grote schatten en ik hou van jullie.
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

:lol:

... :shock: wat wilde ik nou eigenlijk zeggen?.......

GROTE SCHAT!

Dát vind ik pracht wat je zegt: de wand ertussen uit.
JEUJ!
Ik dacht een oplossing gevonden te hebben in het even wegwaaien en jij komt direct met een "dubbele" bodem.
Het wegdek kan breken maar jij maakt er een 5D wegdek van en ja hoor, het geeft mee i.p.v. de barsten.

I LUV EINSTEIN!



8)

_________________
*there and back again*

Het is lastig momenteel om berichten te vinden als niet gebruiker (omdat de index weg is. Vandaar dat ik niet veel lees/schrijf momenteel op het forum. Kwam wel iets moois tegen:

Een menselijk wezen vormt een deel van het geheel dat door ons het 'Universum' wordt genoemd, een deel dat beperkt is in tijd en ruimte. De mens ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets wat van de rest is afgescheiden, een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Deze waan vormt een gevangenis voor ons, beperkt ons tot onze persoonlijke verlangens en tot affectie voor een paar mensen die ons het meest nabij zijn. Het is onze taak onszelf uit deze gevangenis te bevrijden door de kring van ons mededogen te vergroten en alle levende wezens en de gehele natuur in haar schoonheid te omhelzen.

(Albert Einstein)

Liefs en warmte, Bigbear

Nou en of dat mooi is Bear :lol:
Het atoom dat denkt dat het alleen maar atoom is en ondertussen met miljoenen anderen deel uitmaakt van een cel,die ook meer is dan dat.
De mens die zich eenzaam acht,maar ondertussen samen met anderen de mensheid vormt.
De som van alle delen;Liefde.

Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Hoi Ruth,

wat mooi verwoordt. Al een tijdje heb ik het gevoel dat er weinig "beweging" in het forum zit. Hoe ik dit nu beter moet uitleggen weet ik ook niet. Wat wel grappig is dat er juist in mijn prive-leven juist veel beweging is, soms misschien iets te veel :wink:
En Ruth als je straks aan het verhuizen bent en tijd te kort komt, :) :o
juist dan verlang je naar het forum. En dan zul je zien dat je computer net afgekoppeld is

Maar ik heb ook het gevoel dat de "stilte" een verandering aankondigt.
Een vernieuwing.
Ruth ik heb dit 2x gelezen ik heb me ingelogd om even te kunnen antwoorden. Dus er is 1 lezer minder :wink:

Misschien is het een idee om het forum eens in de lichtcirkel te zetten :?:
Om onszelf eens een energie shot te geven :?:
Ruth, ga lekker aan de slag met je verhuis, laat je niet gek maken.
Dat kost soms moeite, weet ik nu uit ervaring :x
Maar als je net als ik, 's nachts om 2 uur je bed uit moet om zaken nog rond te krijgen, weet je een ding zeker.....de verhuis is bijna voorbij.

Lieve Ruth, goed dat je dit stuk hebt geschreven ik denk dat er vast meer mensen zijn die dit herkennen.

Mery
Licht en liefde voor allen


[img]<a><img%20src="http://smileys.smileycentral.com/cat/8/8_8_10.gif"%20alt="Circle%20Of%20Hearts"%20border="0"></a>[/img]

Oh Ruth..

Nu ik je reaktie lees, dan heb ik het gevoel dat ik de bal mis heb geslagen, maar toch ook wel heb geraakt..

Dit bedoel ik nu...kom maar eens uit je gevoel, met je woorden...Precies zo ik het hier neerzet, en niet andersom...

wat jij zegt.



Nee, dit is niet erg...heel erg menselijk, en ik denk dat meerderen, oa ik, die dit gevoel hebben..

Ik ben dan ook vaak zo astrand, dat ik dan mijn berichtje weghaal..
Zo van....ja fijn, iedereen leest, maar iets terug schrijven, ho maar.. .
( Ik doel hier eigenlijk op mijn schrijven in de topic, ervaring lichtcirkel...de laatste keer..)
Dus.....deleten die hap, want dan is het weer weg, en loop ik alvast vooruit met mijn gevoel, bescherm me eigenlijk, dat ik verdrietiger word, naarmate het meer gelezen word, en niet gereageerd..

Waarom zou het "slecht" zijn, om je eigen berichtjes die beantwoord worden, te lezen, en de rest even niet?

Ik heb ook topics, waarvan ik al meteen zoiets heb van....
...nu ff niet.
Maar dat zegt niks over die persoon die het schrijft, ook niet over jezelf, dat je egocentrisch bezig zou zijn..want.........

Wat het wel zegt, is dat ALS je een topic WEL leest, je er voor 100% de aandacht voor hebt.

Is het niet op dit moment, dat je die ene topic niet leest, dan wel op een ander moment,
Het heeft volgens mij ook te maken, en welk gevoelsmoment je op dat ogenblik zit.
Wat kan je op dat moment aan , en wat niet...

Hier zit een stukje energie aan, want eigenlijk wil je altijd glimmen en glanzen, en de eerste zijn die klaar staat om die ander te helpen door te reageren....> Forum moeheid? < Waar komt dat nou vandaan....hehehe

Lieverd, als we allemaal zouden moeten reageren op alles wat er gepost word, dan klapt het hele netwerk uit elkaar.....grijns

Maar dan zouden er ook heel veel reakties er tussen zitten, die eigenlijk geschreven worden, omdat het ZOU MOETEN, en waar blijft de liefde uit ons hart dan?
Je kunt dan moeilijker een onderscheid maken, in wat waar is en niet waar.

Dus ja, misschien 2 a 3 reakties, die in volle eerlijkheid en liefde geschreven word, dan allemaal die maar een eindje heen kletsen..

Ik kan vaak met veel moeite, volgen wat een ander bedoelt.
En dat komt, omdat ik dan gefocust ben, op hetgeen wat IK naar de ander wil zeggen.
Dan begin ik te schrijven, en dan doe het op mijn eigen manier, en vanuit mijn hart .

Ik ben geen Einstein, maar gewoon, Maria, die bovenop deze topic zit..100% dus... :wink: :D
En die Maria, denkt dan dat ze weer zit te bazelen, maar feitenlijk, reageer ik zoals ik dat voel, ik zeg wat ik meen, denk,..misschien gewoon vanuit een ander camerastandpunt dan maar..:idea: :wink: :wink:

Liefs en Hugs..Maria

Lieve Ruthazel,

Heb net deze topic vluchtig gelezen.
Kan er nu niet op ingaan kom als het lukt vanavond even terug

Liefs Shenan enne ik heb je gezien hoor!

:shock: Bear?

Oh en ik haal er dan een stukje uit.....dat we onszelf beperken tot het eigen vertrouwde kringetje.
Dit bedoel ik dan:



Jeetje, ja inderdaad! Ik voel me ook gefocust op mijn eigen kringetje.
En dat geeft natuurlijk helemaal nix maar het kán soms wel de blik beperken zie ik opeens...of eigenlijk kan ik zeggen: beperk ik mezelf door te denken dat dát mijn kringetje is.
Nee, de kring is véél groter..... :? ..
Mooi deze schat! 8)

Mery, ik vind dat je een dankbaar beeld aangeeft hier.
Want jij hebt juist een verhuizing achter de rug en wat je schrijft zie ik helemaal voor me.
En nu maar hopen dat de kabel dáár wel op tijd klaar is dan.
...please........

Hmm..Maya, dat vind ik nou het leuke aan jou, jij kunt bepaald intelligent bazelen. De bal was, voor mijn gevoel dan, toch wel raak.
Evenals wat je hier dan weer zegt over het forum:



Doet me direct denken aan wat Bear schreef vrijdag: gebrek aan luisteren.

O Herkenbaar opeens.
Ik vind het net of jij dat hier weer zegt: beperk je eens tot topics Ruthazel? Al dat geschrijf? :oops:

Ja het IS wat hoor, omgaan met reacties en dan ook nog schrijven op een eerlijke edoch liefdevolle manier?
Kijk, daar heb ik dus moeite mee weet je?
Om selectief te zijn omdat ik vind dat alle lichten evenveel aandacht verdienen.
En dan zie ik mezelf dat inene ook met de kinderen doen.
Felix krijgt evenveel aandacht als Mea hoor, ik wil graag een goeie moeder zijn.
Maar heej, wat nou als Mea helemaal niet op aandacht zit te w88?
Of enkel een kusje genoeg is i.p.v. een heel verhaal?

Hmm.....weeral een kwestie van...?.

Jawel: luisteren!
:oops:


:D Shena, lieve schat, wat je zegt is al méér dan genoeg!
En als je vanavond weer andere dingen aan je hoofd hebt was jouw bijdrage al voldoende om deze knuffel weer neer te zetten:

_________________
*there and back again*

Lieverd..


Laat mij even verder wat bazelen..

Je kinderen , zijn je kinderen, en ik vind dat ieder kind, gelijk behandeld moet worden, door ouders..
Nou, ik heb hier een schoolvoorbeeld, hoe moeilijk het is, om mijn kinderen gelijk te behandelen.
Ik moet altijd denken in drievoud, wat ervaart het ene kind, als ik zus en zo doe, en wat ervaard het andere kind..
Mijn probleem hiermee, is dat ik op verschillende nieveaus moet denken, invoelen, en dat is soms lastig.
Maar ja het zijn mijn kinderen...

Terug naar het forum..

Maar zo denk jij ook op het forum volgens mij..
Ik hoor je haast denken..
Hmmmm wat heeft Maja nodig....bijvoorbeeld;
Wat moet ik zeggen tegen persoon A, en tegen persoon B en weer heel anders tegen persoon C...
Oh hemeltje lief, als ik nu maar het juiste zeg, ....energievretertje is dat hoor.

Je geeft nu zelf eigenlijk al aan, waar je forum moeheid vandaan komt, vind je niet?
Verder, de forumleden ZIJN je kinderen NIET.
We zijn allemaal volwassen, en ja de ene ..(kuch kuch), heeft wat meer steun nodig als de andere..
Maar dat betekend toch niet, dat het allemaal van jou kant moet komen?

Ik zie je het meeste reageren, en ja soms denk ik wel eens..
Ach die lieve Ruth...ze zegt het me, om me een hart onder de riem te steken.
Maar moet het dan van jouw kant alleen maar komen?

En hiermee, hoop ik de stilte op het forum te verbreken, dat er mensen zich aangesproken voelen, dat ze eigenlijk best wel eens kunnen reageren, maar ach.....Ruth heeft het al geschreven, dus hoef ik het niet meer te doen ...
En zo creeer jij volgens mij je eigen forum moeheid..

Nee klinkt niet lief... maar hoe moet ik het anders zeggen?
Je verantwoordelijk voelen, voor het geluk van een ander.
Natuurlijk voel ik me gelukkig met een lief woord en een knuffel van jou.
maar nu ineens nu ik dit schrijf, ....ik heb dit al eerder gedacht of geschreven, en daarmee, misschien jou een voedingsbodem gegeven, die jou deed beseffen, hoe belangrijk je berichtje voor me was.

Nu laat ik het zo zeggen.
Ik heb liever een Ruth die vrolijk af en toe een berichtje schrijft, die eens aan zichzelf denkt, en meteen dank ik je, voor het inzicht, dat je met deze hele topic dat je me gegeven hebt.

Ik steun teveel op een ander...
Zo voel ik dit..

En ik zou er nog wel over kunnen doorschrijven, maar laat ik me maar beperken tot dit...heel egoistisch....Ik moet de ballen gehakt gaan draaien..... :wink: :D :D

Liefs en knuffels...Maria

Hikker de hik..
Ik krijg de hik, van mijn lappie..

Misschien een toertje afwasmachine....he Annemiek?....grijnsss
Leuk filmpje was dat..

Ik was dus weer die gast..

Hugs Maria

Ik probeer mijn kinderen nooit gelijk te behandelen. Ieder kind is uniek en heeft zijn of haar eigen manier van aandacht nodig. Je kunt nooit je kinderen evenveel aandacht geven, want er zal altijd een verschil blijven. En dat is in mijn ogen niet belangrijk. Het gaat erom dat kinderen zich serieus genomen voelen en dan zullen ze niet gaan vergelijken.

Liefs en warmte, Bigbear

Hoi Bigbear.
Wat ik bedoel met gelijke behandeling, dat heeft betrekking tot , dat ieder kind gelijk word behandeld, in dien verstande
Als de een een zomaar eventjes tussendoor een nieuwe fiets krijgt, of andere materiele zaken, dan zou ik het niet fair vinden, dat alleen dat ene kind altijd alles krijgt, en de ander niks.
Ook wat aandacht betreft.... klopt, de ene heeft veel meer aandacht nodig dan de andere.
Maar dat er wel aandacht moet zijn, voor ieder kind...en de een heeft het minder nodig dan de ander, of ze zitten op hun eigen niveau, en hebben daar hun aandacht en begrip van ouders nodig.

wat is wijsheid in deze?

Gelukkig hebben we allemaal een andere gedachte van hoe we ons kind opvoeden.

Dit ff snel tussen de aardappels en het vlees braden door.grijnssssssss

Hugs Maria

Hai Ruth,

Bijna iedereen herkend wel dat gevoel dat je forummoeheid hebt genoemd.
Het begint met selectief lezen, daarna selectief antwoorden, nog minder
even helemaal niets en dan het gevoel van gemis.
Oeps, het is weg, oh nee, gelukkig een drietal fanatiekelingen hebben
het elders weer opgebouwd.
Juist mijn reacties als gastgebruiker, stel ik op prijs.
Als lid neig ik regelmatig te lezen en als gast lees ik naar behoefte.
Op alles reageren hoeft niet, kies dat uit wat je raakt
en waar je wat mee wil.
Tenminste ik doe dat zo.
Je gaat verhuizen, las ik. Sterkte met alles.
Blijf je in dezelfde woonplaats?
groet Thyrza

Die zit schat, die zit!
Juist!
Zie?
De kooltjes uit het vuur halen.
De hete kastanjes "redden".



Jaja lieverd, een waar woordje heb je hier gebazelt tussen de gehakt en de aardappelen.
Mijn petje neem ik af darling.
Ik voel zoiets ook wel ergens zitten maar kan het niet boven water krijgen en zie?
Gij hebt dat voor mij gedaan.
Lieverd: ESPAVO!



Nu Thyrza ik dank je ook voor je bijdrage want ik kan me ook goed voorstellen dat je je in de hoedanigheid van "gast" meer op je gemak voelt. Dat dat ook meer uitnodigd tot je beperken tot je eigen keuzes.
Soms voelt dat voor mij ook verleidelijk.
Enkel heb ik dan het gevoel dat ik ......hoe zeg ik dat?......dat ik dan niet meer op mijn plek zit zeg maar.
Nel zei ooit eens, ik geloof tegen Deesje, dat het haar passie was om op het forum te zijn/lezen/schrijven.
En in feite voelt dat voor mij ook zo.
Het is alleen iedere keer weer een nieuwe aanpassing.
Steeds weer bijstellen zodat het "leuk/spannend/interessant/dankbaar/liefdevol/enz. blíjft weet je wel?
En daar zie ik ook een grote uitdaging juist.
Maar het is dan wel zaak om mezelf niet voorbij te schieten.
En tja...dat gebeurd dan zo tussendoor wel eens.

Een beetje een zoeken naar de middenweg denk ik?
Sociaal zijn, blij zijn, eerlijk zijn vrolijk, opgewekt en boos.
Enfin, voor mij allemaal lessen waar ik ontsettend veel van leer.
Ik voel me toch nog steeds op school hier..... :lol:

Onze verhuizing is nu van een dorpje naar de GROTE STAD.
Het is wat hoor!

_________________
*there and back again*

Lieve Ruthazel,

Het heeft even geduurd maar dan ben ik er toch even.
Heb geprobeerd me in te loggen maar dat gaat niet. Heb inmiddels deze site 3 keer opgestart en joepie vanwaar forummoeheid????!!!!
Las ergens in een stukje dat jij het moeilijk vind op een eerlijke edoch liefdevolle manier aan een ieder te schrijven. Om selectief te zijn en alle lichten evenveel aandacht te geven.
Mag ik misschien zeggen dat je niet ieder evenveel aandacht hoeft te geven en ieder krijgt wat hij/zij nodig heeft. Of is dit dan weer een dooddoener. Als je met de billen bloot gaat wil ik je nog graag een keer zeggen :

Het kan me niets schelen wat je doet, omdat je niet de dingen bent wat je doet. Je wordt op het niveau van je wezen gezien. Dus je kunt doen wat je wilt.
weet je het nog Ik zie jou...

Als ik je schrijven zo doorlees lijkt het me logisch...forum moeheid, niet alles door willen nemen even alleen de stukjes van jezelf....
Heb je dit nodig??
Dan is het daar...Kijk... Het mag er zijn
Lieve Ruthazel als ik het even mag zeggen je hebt me af en toe erg mooie stukken laten zien. Stukken die me erg goed verder op mijn pad hebben geholpen. Laat je zelf zien ga niet vanuit je hoofd draven...of is dit wat ik er nu uit haal.... Dus ga jij maar met je billen bloot je bent even mooi als eerst
Liefs Shenandoah

ha ruth


nou ik denk dat het niet alleen forum moeheid is ik krijg met moeite mijn ene been voor de andere wat dit toch is weet ik niet ,hoe zit dat met jullie ?


dikke knuffel flower

_________________
dikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.