LICHTWERKERSFORUM

Lieverds, tijdens het lezen van de channel van Celia Fenn van Augustus overkomt me iets heel raars waar ik efkes vanuit m`n baan schiet.

Ze schrijft dat dit een tijd is waarin best veel zielen ervoor kiezen om naar huis te gaan.
Oh dat is nou precies wat ik ook voel.
Geen idee dat het dit is maar het past wel merk ik.

Heb ik even gemediteerd hierop en dit is het beeld wat ik krijg:

Ik sta op de top van een berg en opeens begint het bewolkt te worden.
Alles word donker maar meteen komt er een gat in de wolken en er verschijnt een giga licht vanuit de hemel.
Zoiets als de zon die door de wolken schijnt met van die stralen maar dit is geen zon.
Het is het Hemelse Licht.
Vervolgens komt er een soort van zilverachtige .....ja zeg maar....zoiets als een tornado die begint ...een soort van zuigkracht komt eruit.
Ik zie een hoop zielen meegezogen worden naar het licht.
Oet...een hele ketting met mensen verandert van gewoon mens-zijn naar zilveren mensen. Prachtig werkelijk!
Intussen begint het onder MIJn voeten steeds harder te waaien. M`n manteltje waait z`n best en ik heb moeite om overeind te blijven.
De verleiding om mee te gaan met de zuigkracht is zo enorm dat ik met m`n handen naar hou-vast zoek.
Oh als ik nu niet iets vastpak vlieg ik zo mee naar boven...ppfff......ik probeer een boom of iets anders te zoeken maar het veld waar ik sta is alleen maar begroeid met gras. Ik kan nix vinden om me vast te houden.

Even zoeken hoe lossen we dit op?
Wil ik nu echt naar huis?
Hoe makkelijk en simpel is dit zeg? Ik hoef alleen maar iets NIET te doen en dan vlieg ik zo met de rest mee.
Intussen gaat de ketting maar door met rijgen....zo verleidelijk mooi allemaal....oh....

Opeens komt in me op als we nu eens een lichtkring vormen?
En we elkaars handen vasthouden allemaal?
Daarmee vormen we een cirkel omheen al die mensen die naar boven gaan en wij verankeren onze energie in de aard.
Oh ik moet iedereen waarschuwen...ik moet een stukje op het forum schrijven, we moeten een lichtkring maken...hellup..... :(

Maar heej, w8 want dit is mijn stukje!
Ik moet dit zelf doen...
Er is maar een weg zie ik nu.
Ik moet deze witte mantel afleggen en mijn spijkerbroek aandoen zo snel mogelijk.....
En daar sta ik!
AUW!!! Dit doet zo een pijn overal.
Alles steekt en brand alsof er messen en sterren door mijn hele lichaam gaan.
Dit is afschuwelijk eigenlijk, wat een wereld! Met zo een lichaam hier blijven? Is dit het huis waar ik in moet wonen?
Wil ik dat wel? Wil ik wel in zo een lichaam wat brand en pijn doet?

Alles zuigt naar beneden.
Ik voel alles in mij branden en het knettert allemaal de grond in.
Net kortsluiting dit...ppfff...lieverds, alsof witte bliksemflitsen door alles heen spetteren. Het snijd door alles heen...IK WIL HIER BLIJVEN!! :cry:
Anders is alles voor nix geweest, ik wil hier blijven...ik wil niet naar huis, ik wil hier thuis zijn.....

En in een keer lijkt er een soort van omdraaing te zijn. De bliksem verandert bliksemsnel in een heel andere energie.
Ik kan het niet volgen zo snel allemaal....heel ander licht...ander gevoel..
De energie komt nu van beneden.
Het is net of ik een soort van overload krijg van zwaartekracht.
Kan geen ander woord bedenken.
Zware dikke energie die bijna niet in dit lichaam past komt binnen met golven..ARGH...."laat los Ruth, laat maar gebeuren schat, tis goed hup. Stáán!!


Intussen is de ketting weg en de lucht gesloten.
Iedereen is vertrokken en ik sta alleen op de heuvel.
De lucht is niet langer donker en ergens in de verte komt een zonnetje op, een van de zonnetjes.
Een stier stoot tegen mijn rug, zo van....ga eens opzij? Hier wil ik staan.
Hmm...ik schrik ervan.
Ik vind het een beetje lomp maar goed. Hij mag er ook zijn.

Jeetje, wat nu?

_________________
*there and back again*

Niks schat.
Heel even heb jij mogen ervaren hoe gemakkelijk het is om geboren te worden in het licht.
En ook dat de zwangerschap nog niet voldragen is.
Prachtig hoor en heel fijn dat je gebleven bent.

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Oh wauw zeg hee lieverd

ik begrijp mijn gevoelens en emoties en twijfels van deze periode
inene zoveel meer.

En hee wat ik ook kies, het is goed het maakt allemaal niet uit.
Ik denk steeds aan een verhaaltje van mijn moeder die
een vogeltje uit een ei zag komen in het niets.

Mijn tranen blijven vloeien en Ruth de zuigkracht voel ik nu al weken
en met mijn denken oei komt er zoveel voorbij.
En ik pieker maar over welke keuze ik ga maken, blijf ik of ga
ik :?:
En jij zegt dan Miek dat de zwangerschap nog niet volbracht is,
wat een gegeven!

Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

:shock:
Wát een antwoord schat!
Dat voelt....um....dat komt van heel diep zal ik maar zeggen?
Een hele rare waarheid zit hier in.
Het valt onmiddelijk op z`n plek, net als dat Niks van jou Miek.
Ik heb alleen nog geen idee wat het betekend.

Hoe bedoel jij dit dan Miek?
Of is dat nou weer stom om te vragen?
Wil ik dan weer teveel alles begrijpen?
Want hier zie jij iets wat ik weliswaar voel maar nog niet zie...





Ja écht hoor schat, maar heej, dat is toch te gek voor woorden dit?
Om hier bewust een keuze te gaan maken om wel of niet te vertrekken?
Naar huis te gaan?
Het kán toch bijna niet zo zijn dat je dit bewust kunt doen? Zomaar? :oops:
Zou het zo simpel werken denk je?
Het voelt welhaast als totaal gebrek aan respect op een of andere manier.
Zoiets van....zelf mogen beslissen over leven of dood.
En Onze Lieve Heer dan?
GOd waarvan wij de diepere grond nog helemaal niet doorzien?
Een klein konijntje nog niet doorzien als het gaat over leven en dood.
En dan je eigen leven in je eigen hand nemen...ppff...phoe phoe..

Ja zeg, en het rare is dan helemáál als ik bedenk..oke, ik blijf hier.
En dan?
Wat wil ik dan?
Wat DOE ik dan?
Waar kies ik voor?
Wat durf ik aan?
Wat zou ik wensen?

*sigh*.....

Wat een onrustige tijden zijn het dan opeens weer.
Of licht dat nou aan mij?

_________________
*there and back again*

Jeetje Ruth, wat een ervaring weer.

Ik denk inderdaad dat je zelf kunt bepalen of je blijft of gaat, je hebt het zelf in de hand.

Niet dat ik weet hoe het werkt, maar ik heb al regelmatig gehoord van mensen die geacht worden naar huis te gaan en die dan toch nog twee maanden hier blijven om op de geboorte van hun kleinkind te wachten en de dag daarna naar huis gaan.
Ook heb ik gehoord van iemand die gezond en wel een vervloeking kreeg, na twee dagen zo goed als thuis was, toen gehypnotiseerd is met de suggestie dat het een ander dag was en vervolgens opknapte en doorging met leven.
En er zijn mensen die om een of andere reden hier niet meer willen blijven en ze gaan "zonder reden(ziekte)" weg.
Ik weet wel dat dat iets anders is dan jouw bewuste kiezen om te gaan of te blijven, maar voor mijn gevoel is dat wel een aanzetje tot het weten dat we er zelf over kunnen beschikken. Nog niet echt bewust nog, maar in feite zijn het wel voorbeelden van wat er kan.

Ik zie jou hier je loskoppelen van Onze Lieve Heer :?:
Wij creëren dit toch allemaal zelf :?: :?:
En wat is er respectloos aan je gevoel volgen :?:
Misschien weet je gevoel het wel beter dan je doorzicht vermogen :?:

Dit zijn zo maar wat spinsels mijnerzijds, en waarschijnlijk heeft het niets van doen met wat jij ervaart, maar je weet waar de pru........

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Oh lieverd je denkt toch niet dat ik hetleven in eigen hand neem, zoals pillen slikken of iets dergelijks?
Nee zo bedoel ik het allemaal niet.
Hierboven zie ik de juiste beschrijving, bedankt Yol :wink:
Zelf kwam er iets van de indianen naar boven bij me, als een indiaan
oud was en zijn taak was volbracht ging hij boven aan een berg
zitten of liggen en zo kwam de dood.
En ook weet ik wel dat ze zichzelf soms van de rotsen laten vallen, maar dat was niet het eerste waar ik mee bezig was eigenlijk.

Lieverd het gaat over onze eigen creatie, want je hebt wel degelijk de keuze om mee te gaan in de zuigkracht.
Immer kunnen wij kiezen, er liggen dan twee paden en de een loop je en de aankomst is thuis en de tweede wandel je en met omwegen kom je uiteindelijk ook thuis, alleen deze lijkt of je het levenspad bewandelt.
Zoiets.

en met deze vragen ben ik ook heel erg bezig de laatste tijd

Ja zeg, en het rare is dan helemáál als ik bedenk..oke, ik blijf hier.
En dan?
Wat wil ik dan?
Wat DOE ik dan?
Waar kies ik voor?
Wat durf ik aan?
Wat zou ik wensen?

Precies wat, waarheen en waarvoor.

Knuf Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Ik bedoel eigenlijk (heel diep duiken even) dat als je besluit om naar het licht te gaan, het idee op een diep level genomen is, je niets hoeft te doen, de weg ontvouwt zich dan vanzelf.
Je stapt in je auto en er valt een meteoor op, of je zit (niks) toevallig in een neerstortend vliegtuig, samen met anderen die datzelfde besluit genomen hebben.
De minste geringste twijfel, brengt je weer terug, net zoiets als met uittreden, alleen is dit het zilveren koord naar het leven.
Bij een uittreding kun je ook besluiten de navelstreng naar je fysieke ik te verbreken.
En om op die navelstreng terug te komen.
Pas na/tijdens de geboorte( in het licht, of in de stof) wordt die verbroken.
Van waar jij zat, leek het eenvoudiger om door te vliegen, want teruggaan houd in dat de fysieke ervaringen weer voelbaar worden.
Incarnatie in de stof, kost bloed, zweet en tranen.
Wel mooi dit;



Een van de stieren uit jouw leven, die je gelijk weer met beide pootjes op de grond zet.

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Gos..schitterend dit!

Oh nee Yol!
Je zit er helemaal niet naast.
En het is absoluut wat ik bedoel.

Je geeft een prachtig voorbeeld van ..um...googelen met het leven.
Ik wil op mijn kleinkind w88.
En zo geschiedde.
Inderdaad legio voorbeelden van mensen die het moment zelf in de hand nemen.
En daarmee geef ik, hopelijk, meteen een antwoord op jouw twijfel Amanna want tuurlijk weet ik dat jij geen pillen bedoelt.
Joh! Dat kwam ook geen moment in me op lieverd oh...nee juist zoals je schrijft, nu, over die indianen.
Denk aan de olifanten, ze hebben zelfs het beroemde olifanten kerkhof.
En daar gaan ze naar toe wandelen als het mooi geweest is hier.
Dikwijls komen de indianen in mijn gedachte/hart wat dit betreft.
En een voorbeeld wat mijn vriend gaf van sommige Yogis in Sri-Lanka.
Hij vertelde dat ze in de Lotus-houding gaan zitten.
Er wordt een vuur gemaakt, gedanst of zoiets, en in deze houding worden ze 1 of 2 dagen later levenloos aangetroffen.
En aldus in het graf gezet. Letterlijk in dezelfde Lotus-houding.
Wonderlijk!

Yol Onze Lieve Heer is, denk ik, een metafoor voor de erkenning van het Hogere.
De samenwerking tussen Ziel en Het Universem zo te zeggen.
Als klein mensje wil ik graag nog een tijdje hier blijven.
Echter, enig respect voor het Algehele Bestel is wel op zijn plaats.
Ik weet ook even niet hoe dat uit te leggen.

Hang on.. ....ik weet het gewoon wel!:
Ik wens wel eens iets en dan krijg ik het niet.
Hè bah! Verkeerd gewenst zeker? :?
Maar later blijkt dan dat het maar al te goed was dat ik niet kreeg waar ik om vroeg.
Zo van...thnx GOd dat ik niet gekregen heb waar ik om vroeg zeg, als ik dát geweten had? ...pfjew.. :oops:
En dát bedoel ik met respect voor het Universum.
Soms krijgen we niet wat we willen, of soms krijgen we iets wat we NIET willen.
En dat komt omdat er een Wijsheid achter zit die meer overziet dan dit kleine mensje, wijs edoch still human.
En ben ik al wijs genoeg om bewust te "beslissen" of het zinniger is om hier te blijven of toch naar huis te gaan?
Kennelijk niet want de ene dag denk ik: SH*T ik zie dit écht niet meer zitten! :cry:
En de andere: oh...ik ben zo intens gelukkig!
Snap je wat ik bedoel?

Maar Miek hier kom jij nu weer met zoiets moois (waarschijnlijk alles samenvattend?) wat het gewoon is voor mij.




Ja hoor, dat is het natuurlijk!
Als het tijd is om naar huis te gaan weten we dit.
Voelen we dit.
Is het goed zoals het is.
(denk ik nu even aan mijn vader die vlak voor hij stierf zei: "..hè hè...ze worden ongeduldig daarboven....")

:D Hoi pap.
Kijk hoe Miek het zegt?

Hè *zucht*....wat ZIJN jullie toch schatten.....



...en in mijn kleine lettertjes bespeur ik angst om te sterven.
En dáár begint het volgende level. 8)

_________________
*there and back again*

Lieve Ruth,

Toen ik begon te lezen schrok ik eventjes, daarna vond ik het zo mooi beschreven dat ik niet weet wat ik er op kan antwoorden, behalev dan : Wat een mooie ervaring! :D
Ik denk wel dat je het zelf kan bepalen of je naar Huis gaat of nog op Aarde blijft, maar hoe, dat weet volgens mij alleen degene die de keus op dat moment heeft. En worden wij niet "geacht" Thuis op Aarde te creeeren? Misschien hebben we dan uiteindelijk de dood niet meer nodig?

Liefs,
Saskia

Schitterend omschreven, Ruthazel.
Oók die ouders.
Oók het kwijtraken van mijn kinderen.
Allesomvattend.

Als mensje kan ik nog weleens (behoorlijk) worstelen, maar als spiritueel bewust mens ( :oops: ) vertrouw ik.

Zonne-elfje

_________________
Reveal the Goddess in you

_________________
*there and back again*