|
Voor een meditatie of Lichtcirkel heb je toch steeds een of ander idee over hoe 't zou lopen, niet?
Wel, ik merk wederom dat eens ik begin dat ik dan al die ideeën laat varen en gewoon doe want het is toch steeds zo verbazend hoe anders de dingen gaan als dat ik dacht dat ze zouden gaan.
Ik zat nog maar amper op mijn stoeltje of ik zag twee figuren in het midden van de cirkel staan:
een kleine jongen en een zeer Licht-uitstralend iemand in een wit gewaad.
Ze waren aan 't praten met mekaar maar ik kon ze niet verstaan. Ze waren te ver weg maar ik begreep wel dadelijk dat zij mij waren, of althans delen van mezelf, ik een deel van hun.
Dan kwam het jongetje op me af gelopen en nam mijn hand, mijn linkerhand en nodigde me uit mee te lopen naar de derde persoon, mijn toekomstige Ik.
Ik stond meteen op en ging mee en eenmaal we alledrie samen waren vormden we een kring door mekaars handen te nemen.
We draaiden rond en rond en rond en langzaam aan zweefden we omhoog, omgeven door sterren die wit Licht uitstraalden en waar wit stof uitkwam
en dan werden we één, werden we samengevoegd tot een persoon, boven het sterren-Licht uit.
We kwamen daar aan in een andere ruimte maar vooraleer ik iets kon waarnemen werd ik me heel bewust van de persoon die ik nu ben, hier, op mijn stoeltje.
Zo bij mezelfve hoorde ik: "Wij zijn die stemmen in je die je leiden, begeleiden en we zijn altijd aanwezig."
en daarmee voel ik hoe mijn Hart-chakra begint te stralen, heerlijk warm begint te worden en ik voel de drie-eenheid in mijn hart.
Oh lieverds, ik voel het nu nog heerlijk stralen alsof er werkelijk wit Licht in zit en straalt.
Dan dacht ik dat de meditatie/Lichtcirkel voorbij was en wilde al gaan afsluiten toen me werd duidelijk gemaakt dat ik die drie-eenheid ook voor me kon projecteren en deed dat dan.
Weer verschenen dat jongetje en die witte man in zijn wit gewaad voor me.
De jongen deed een wijds gebaar met zijn rechterhand en ik zag hoe zich links voor me een heel groot landschap uitstrekte.
Op 't eerste zich leek het kaal en dor met hier en daar heuvels en bergen maar als ik aandachtiger keek zag ik dat de aarde was omgeploegd, rijp om in te zaaien en dat kale en dorre bleek dan vruchtbare aarde.
De man deed dan een wijds gebaar met zijn linkerhand en toen zag ik daar hetzelfde landschap maar vol leven, vol groen en er waren dieren en planten en de lucht was prachtig blauw en er stond een schitterende regenboog in.
In het midden tussen deze landschappen stroomde water, een stroom en die stroom, dat ben ik, Nu, de verbinding tussen deze twee landschappen.
Ik vroeg dan aan de jongen: "Kan ik iets voor je doen?"
"Nee", zei hij, "Je houdt van me en hebt al zoveel gedaan" en toen nam ik hem in de armen en waren we in Liefde samen.
"Kan ik iets voor jou betekenen?", vroeg ik dan aan die man.
"Je bent al naar me onderweg. Meer kan ik je niet vragen", zei hij en daarmee liep de jongen naar ons toe en liepen we samen verder, doorheen dat groene landschap, soms als drie personen, soms in mekaar vloeiend tot een persoon.
Op een gegeven moment kwamen we aan een riviertje en daar lag een man met een wonde aan zijn been.
Ik nam dan wat water uit die beek, sprenkelde het over die man zijn wonde en legde dan beide handen erover heen.
Toen ik mijn handen er vanaf nam was de hele wonde verdwenen en bedankte die man me.
En dan liepen we weer een eindje verder en zag ik een paar vlinders ... oh, lieve vlinders, ik ken jullie al zolang.
Al zovele jaren begeleiden jullie me en tonen me het wonderbare proces van transformatie.
En dan zagen we, weer ietsje verder, een groepje jongeren die aan 't spelen waren en liep ik, als kleine jongen, naar ze toe.
De ik van nu en de witte man bleven dan stilstaan en keken hoe hij, de jongen, speelde met de anderen, met ze wat voetbalde en met één gedachte werden ik en die jongen een.
Dan gingen de man in wit en ik verder, de jongen daar achterlatend.
Een eindje verder namen wij mekaar in de armen en voelde ik hoe Liefde ons verbond, Liefde als die witte sterren die ons daarvoren omringd hadden.
Ik had mijn armen om hem heengeslagen en voelde hoe er op de achterkant van zijn schouders vleugels bevonden en betastte die
en dan werden we weer voor een moment één.
Vlak daarop verschenen er honderden, nee, duizenden engelen boven ons die 'uit de hemelen' kwamen, de grond voor mijn/onze voeten even aanraakten om zich daarna over de hele Aarde te verspreiden, in alle windstreken.
Terwijl ik dit zag verscheen er op een van de heuvels voor me (of achter me) een enorm Licht-punt.
Even later zag ik mezelf bovenop een andere heuvel zitten en hield de armen boven het hoofd, zat volledig in mekaar gedoken
en dan kwam ik weer uit bij mezelfve, hier op mijn stoeltje met een stralend, warm hart, me bewust van de jongen en de man die een deel van me zijn.
Ik keek dan even rond in de cirkel en zag hoe Flower met een pop met rode haren aan 't spelen was, een herinnering uit haar kindheid.
Ik wilde niet in de anderen hun leven kijken dus verlegde ik mijn aandacht naar mijn derde oog en Hartchakra en liet Warmte, Liefde en Licht door de cirkel gaan.
Enkele minuten later nam ik dan afscheid.
Dank
Namasté
Patrick :idea:
|
Inloggen
V&A
Zoek
.
