even eerst iets anders ...
Lieve Samoeray,
ik heb dit nog eens allemaal doorgelezen en weet je wat ik be-leef?
Als kind had ik een grootvader waar ik een enorme bewondering voor had en eigenlijk echt respect voor voelde, gevoelens die ik, nu er over nadenk, eigenlijk vreemd vind voor een kind, althans de diepte ervan,
en door hetgeen je hier allemaal deelt wek je bij mij hetzelfde gevoel op :
waardering, respect, bewondering, ontzag, Liefde, ... .
Dank je, voor wie jij bent.
Ik denk wel dat mijn grootvader een nogal harde man was voor zijn kinderen, maarja, wat is hard, hé?
Na zijn overlijden is bijna de gehele familie uit mekaar gevallen, iets wat ik weet dat hij wist dat zou gebeuren
en als ik nu 'lees' zie ik dat jij ook Weet wat er zal gebeuren wanneer het jou tijd Is om naar 'Huis' te gaan.
Wat kan Weten Leven soms toch bemoeilijken, ook al heeft Weten ook andere mogelijkheden.
Plaats ik hier een mooie, grote, roze kaars, omringd door volgend boeketje
voor jou en ieder-een die in jouw Leven Is,
Nu ik dit neergepend heb komt meteen ook het besef vanuit mij zelf dat er geen verkeerde keuzes zijn, enkel andere keuzes.
Men kan niets in iemand anders' leven plaatsen/brengen/Zijn wat geen bijdrage Is in die ander, wat de ander niet Is.
Zo, dat even terzijde :wink:
Lieve Samoeray,
proficiat, lieve schat, dat je je zelf weer her-in-eert!
Oh, ik zou je zo om de nek willen vliegen en je aan mijn hart willen drukken en doe dit nu in gedachten ook, heel zachtjes.
En dank, lieverd, voor de kaars op de plaats van waar mijn moeder lief naar huis mocht. Ik plaats er ook eentje naast
en dank voor het margrietje ...
Tijdens de begrafenismis had ik allerlei muziek uitgekozen; zowel muziek die zij graag hoorde als andere en een van de nummers die ik op een cassetje had opgenomen en wat door de overvolle kerk bulderde
(de kapelaan had de muziek wel heel luid gezet, hehehe) was :
Margrietje
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Door je tranen heen zul jij weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je 'dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nooit meer terug'
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Zit je vaak te dromen
Kun je 's nachts niet slapen
Denk je nog te veel aan toen
Wie zal je begrijpen
Het blijft toch van ons samen
Je kunt er niet veel meer aan doen
Je leven kan al leeg zijn
In vijf jaar kun je oud zijn
Ik weet wat je bedoelt
De zon hoeft niet te schijnen
Kind'ren niet te lachen
Maar denk aan wat je hebt gevoeld
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Door je tranen heen zul jij weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je 'dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nooit meer terug'
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Dan wil ik weer bij jou zijn
Met je kunnen praten
Stil zijn om wat jij zegt
Omdat jij van mij bent
Je ogen weer zien lachen
Om iets wat je niets zegt
Dan kan men wel vinden
Zoiets gebeurt wel vaker
Iedereen heeft zo'n herinnering
Die kreet zal wel terecht zijn
Het zal je niet veel helpen
Misschien als ik dit zing
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Door je tranen heen zul jij weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je 'dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nooit meer terug'
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
... nou, destijds verpinkte ik er een traan bij en nu ben ik aan 't huilen, aan 't lachen en voel ik Liefde overvloeien naar alle richtingen dat het een welste is.
pfwoe!
Oh ja, lieverd, haar Liefde draag ik in mij en be-leef Het als een gids in mijn Leven, immer aanwezig
en doorheen dit Leven is die Liefde steeds blijven groeien,
is daar Liefde van anderen aan toegevoegd
en voel ik er ook jouw Liefde, Ruth's Liefde, Annemiek's Liefde en zoveel Liefde van zovelen die ik in Leven heb ontmoet bij.
Ach lieverd, wat heb ik toch een apart leven, denk ik nu.
Er word zoveel van me gehouden, er is door zovelen van me gehouden en dit besef maakt dat ik nu echt zit te grienen.
Oh, DANK! Dank. Dank
Goh, dat was overweldigend ...
Lieve Samoeray,
eventjes over naar Karel en jou, als ik zo vrij mag zijn, en een link leggen naar de relatie tussen mij en Joli.
Joli is heel wat jaartjes ouder dan mij en telkens wanneer zij tegen me zei dat ik beter verdiende of andere, gelijkaardige nonsens, dan werd ik daar regelmatig boos om
en ik kan me voorstellen dat ditzelfde bij Karel gebeurt, of hij dit laat merken of niet.
Als ie ook maar iets gelijk mij is dan heeft het niet met kiezen te maken.
Het gaat er niet om dat Liefde blind maakt. Hij weet en ziet en be-leeft jou en jou en hem
en houd van jou, met Hart en Ziel.
Het heeft te maken met je hart volgen.
Hij houd van je en volgt zijn hart
en dan kan dat best af en toe moeilijk voor hem zijn maar het ver-vult hem.
Het maakt hem gelukkig om zijn leven met het jouwe te leven.
Wanneer dan de vrouw waar je zoveel van houd je vertelt dat je beter verdient, dat je beter af bent met een vrouw die er voor je kan zijn; weze dit fysiek, mentaal, sociaal, ... , dan doet zoiets pijn want je hele wezen, elke cel in je Zijn houd van die vrouw die dit tegen je zegt.
Dus lieverd, gun het Karel om van je te houden, als je kan.
Al wat jij bent verrijkt zijn leven.
Al.
Ook je boos-buien, huil-buien, paniek-buien en alle andere buien waarvan je denkt dat ie die best missen kan.
Plaats ik hier even een mooie, lila paars tesamen met een groene voor jou en Karel, omringt door een kransje van Margrietjes.
Dank je, prachtige, krachtige, Liefde-volle Samoeray
voor al wat Jij Bent
veel kaarsjes aan lichtjes rondom de aarde plaatsen en zenden naar plaatsen waar mensen regelmatig zelfmoord plegen of dit laten doen zoals bij euthanasie.
Ik zet kaarsjes neer op plaatsen zoals, snelwegen, treinstation's, abortusklinieken, huisgezinnen, tehuizen, verzorging en verpleegtehuizen en bejaardencentrums.
Ook dit kaarslicht zend ik naar mensen zoals huurmoordenaar s of een ander vorm van moord zoals oorlogen de soldaten.
Ik zend heel veel licht aan de nabestaande en mensen zoals bij de machinist, bus bestuurders en anderen die niet hun trauma's kunnen ontvluchten omdat er altijd mensen getuigen zal zijn van zelfmoorden in het openbaar leven. Mensen die hun beroep hebben in het openbaar verkeer
Warme, Licht-volle en Liefde-volle groeten
Namasté
Patrick