Beschrijven we hier niet gewoon allemaal het spel wat we nu spelen? Ervaringen (uitdagingen) opdoen juist in de wég naar de vervulling van het verlangen? Een verlangen wat, mijns inziens, altijd gericht is op “zijn”? De opperste staat van “zijn” bereiken?
En als we dan uiteindelijk “zijn” hoe kunnen we dan dat ervaren zonder de weg daar naar toe te gaan?
Ik kan geen moeder “zijn” zonder het te ervaren en daar ligt verlangen aan ten grondslag. Ik kan niet “zijn” zonder dingen en mensen om me heen te verzamelen die dit op de één of andere manier reflecteren en ook daar ligt weer verlangen aan ten grondslag.
Het verlangen, zoals ik het zie, bestaat uit het willen weten, willen kunnen “zien” wie we daadwerkelijk “zijn”.
Alleen al ons fysieke lichaam dwingt ons tot verlangen. Verlangen naar eten, verlangen naar water, verlangen naar sex. En we moeten altijd een wég volgen om dat te verkrijgen. We hebben er allemaal voor gekozen om onze ziel op te sluiten in ons lichaam, en dat betekent dat we dus niet anders kunnen dan dat lichaam te dienen. Dat is altijd nummer één. In het “zijn” hebben we besloten om juist verlangen op allerlei gebieden te willen ervaren, om ons dat “zijn” te helpen her-in-eren. Contradictie ten top! Om te “zijn” hebben we geen lichaam nodig, maar om het te ervaren kunnen we niet anders dan toegeven aan de verlangens van ons lichaam.
Wel-licht is onze ziel, of geest, of hogere zelf, of hoe we het maar willen noemen, zo geïntegreerd met ons lichaam, dat het verlangen van onze ziel op eenzelfde wijze bevredigd lijkt te moeten worden. Is dat dan schijn of waarheid? Of is die “leegte” zoals Bear het wenst te omschrijven de werkelijke kern van onze ziel? Hoe het ook zij, we zijn (nog) niet in staat om in de dimensie waarin we nu leven, onze ziel langere tijd los te koppelen van ons lichaam, als we de keuze voor dit menselijke leven willen voortzetten. Ons lichaam kán nou eenmaal niet zonder verlangen (=overlevingsdrang) naar essentiële levensbehoeften. Dan zou het sterven in de vorm als menselijk lichaam. Pas dan kan onze ziel kiezen. Voor een andere behuizing, of voor zelfstandig leven zonder welke vorm van behuizing dan ook.
Omdat ik er voor kies om er zo over te denken ben ik ook in staat om zowel fysiek als geestelijk te genieten van de reis van, met en door mijn verlangen (lichaam). Mijn verlangen stelt me in staat zo comfortabel mogelijk te leven, en zelfs om anderen te kunnen helpen. Op welke wijze dan ook. Zonder verlangen zou ik zelfs daar niet toe in staat zijn.
Hartegroet
, vol van verlangen :wink: ,
Kakie