LICHTWERKERSFORUM

Leerling en Meester.

Ik heb mogen inzien dat ik er jaren lang volledig ben ingelopen. Ik dacht dat ik de rebel was die tegen de autoriteiten inging, niet in het leger hoefde en daardoor niet gedrild werd. Maar niets is minder waar. Ik ben volledig geconditioneerd voor de maatschappij en ik zag het zelf niet in. Ik zat zo in het spel dat er niet van buitenaf naar kon kijken.

Toen ik op school zat werd mij van alles bijgeleerd. Allerlei feitjes, rijtjes die ik uit mijn hoofd moest leren, etc. etc. En ik maar denken dat dit leren was. Wat ik echter over het hoofd zag was dat het allerbelangrijkste wat de leraar dacht mij bij te moeten brengen is gehoorzamen. Zaken doen omdat het moest, omdat de leraar degene is die het weet. En ik ben daarin geconditioneerd. Doe wat de autoriteit zegt en je bent klaar voor de maatschappij. Doe wat de politieman zegt, de politieke partij, de buurman en je hoort in het rijtje thuis. Maar juist dat accepteren van autoriteit is voor mij waar het ellendige inzit. De leraar weet niets. Hij is een tweede hands mens. Hij heeft zijn kennis weer van een ander of van een boek. Ik zo ben ik ook weer getraind als een tweede hands mens.

Maar wat had ik eigenlijk kunnen leren? Dat leren iets is dat je samen doet. Communiceren is samen iets doen (Commune) en niet maar iets aannemen van iemand anders die het ook niet weet. Dus ik besef nu dat er geen meesterschap bestaat. De meester is degene die samen met de leerlingen dingen leert, de meester is de leerling en dan is er geen conflict. Ziet de meester zich niet als leerling, maar hij weet het beter, dan is er afscheiding en is het contact met de leerling weg. Er is dan geen sprake meer van communicatie en leren.

Ik voel heel sterk, dat ik als vader dezelfde traditie doorzette. Ik was de vader, dus ik wist het wel. Maar ik wist niets. De conditionering zorgde voor het herhalen. Nu zie ik dat ik degene ben die niets weet en samen met mijn kinderen kan leren. Ik ben dus niet de meester en zal die nooit worden, want ik wil leren. Leren is voor mij leven.

Totale vrijheid is voor mij, het totale besef van verantwoordelijkheid, voor alles. Dus ook naar mijn kinderen. En als zij nu samen mogen leren, leren ze het 30 jaar eerder dan ik. Want ik besef nu pas dat ik nooit heb geleerd. Ik leer nu pas, door in te zien dat ik precies tegenovergesteld heb geleefd dan wie ik zou willen zijn. Ik leefde niet naar wie ik zou willen zijn, maar dacht erover en dat bleef dus een concept. Een concept doet niets, een idee doet niets. Uit de actie blijkt of er iets veranderd, niet of er over wordt gedacht.

Uit mijn acties zie ik dat er iets van heb ingezien en dat is mijn enige manier om het te bekijken.

Liefs en warmte, Bigbear

Relaties

Ik heb met verbazing gekeken naar “mijn” relaties. Ik had helemaal geen relaties. Ik heb ze allemaal verzonnen. Had ik een relatie met mijn vriendin? Nee ik had een plaatje van haar gemaakt en had dus een relatie met haar plaatje. En zij had weer een plaatje van mij gemaakt, dus bestond er eigenlijk alleen maar een relatie tussen de plaatjes. En doordat ik een relatie had met het plaatje van mijn vriendin had ik diverse conflicten. Want elke keer ging ik mijn plaatje bijstellen met de nieuwe ervaringen, gedachten die ik had over haar. Maar dat wat is kon ik niet meer zien in mijn vriendin.

Als ik nu voor het eerst iemand tegen zou komen heb ik nog geen plaatje. Als ik die persoon oberveer is er nog geen plaatje, maar op het moment dat ik ga denken, vergelijken, in vakjes indelen, dan heb ik plotseling een plaatje en geen werkelijkheid meer. Terwijl als ik die persoon zou benaderen zonder het plaatje te maken, zou ik die persoon echt kunnen leren kennen en de werkelijke relatie kunnen zien.

Dus al mijn plaatjes zorgen voor de verwarring. En wat er ook nog bijkomt is doordat ik dacht dat ik relaties had met deze plaatjes, had ik geen relatie met de rest van de wereld en dus was ik nog meer afgescheiden. Mijn buurman heb ik een relatie mee, maar iemand die tien huizen verderop woont is niet mijn buurman, dus daar had ik geen relatie mee.

Als mijn zoon in het water ligt, zou ik geen moment twijfelen om erin te springen en hem eruit te halen. Maar als nu een onbekende in het water ligt en ik loop in de pauze hier langs en ik heb over 15 minuten een afspraak, spring ik dan ook? Als ik me totaal verantwoordelijk voel dan spring ik zonder na te denken, want dan is er geen verschil tussen mijn zoon en de onbekende. Het zijn allemaal mensen en als ik een mens in het water zie verdrinken dan handel ik.

Dus is het mijn verantwoordelijkheid om de plaatjes van alle bekenden op te ruimen. En totaal verantwoordelijk zijn betekend niet dat ik verantwoordelijk ben voor de daden van een ander, maar verantwoordelijk voor al mijn daden. En niet handelen (zoals het voorbeeld van de drenkeling) is ook een daad.

Dus mocht ik boos zijn op iemand ben ik boos op het plaatje van iemand. En dan er nog in geloven dat een ander je boos kan maken? Nee, het feit dat ik een plaatje heb gemaakt, dat veroorzaakt de boosheid. Doei plaatjes, jullie zijn niet meer nodig.

Liefs en warmte, Bigbear

Nu Lieve Bigbear...

Plaatjes..
Is het niet meer de richting van iemand "labelen"?
Je schrijft..


Ik denk dat er hier een gigantische denkfout in zit.
Want ieder mens heeft een instinct , of intuitie als je dat woord liever hoort.
Alles wat je hier beschrijft, gebeurt in een microseconde, bij de eerste ontmoeting..
Tja en dan moet je na die ene seconde je plaatje bij gaan stellen...
Het is voor mijn gevoel meer iets, wat met instinct te maken heeft.
Dieren, en ook wij mensen weten vaak instinctief wat juist is en wat niet.
En hoppa, soms word je door je instinct behoorlijk misleid..

Jij wil mij wijsmaken dat je geen plaatje hebt als je een vrouw tegenkomt, in het zwart en met dikke zwarte make up en piercings?
Liefst nog een punk kapsel..
Er zal iets zijn wat je of aantrekt of afstoot, bij iemand...en dat noem ik dus labelen..
Hoe mooi is het, dat ik ,( ik ben iemand die afga op mijn intuitie), dat ik soms er feilloos NAAST kan zitten..
Dat ik......... Mijn plaatje moet bijstellen...
Zo van HA Marie.... je zat er dus eens flink naast.!!!!!
(En helaas ik heb dat eens moeten doen, bij iemand die ik vertrouwde en later bleek dat mijn vertrouwen in haar, behoorlijk door haar geschonden werd,
Maar ook andersom...

Want ook al ziet iemand er als een skinhead of weet ik veel uit, je hebt meteen al een oordeel..
Plaatjes, labels = oordelen..
Het zegt dan toch iets over mij?
Over wat ik wel of niet kan accepteren?

Ik heb geleerd, dat mensen kunnen veranderen, kunnen groeien..neem mezelf als voorbeeld.
Het valt Giel echt niet altijd mee, dat ik soms een groeispurt kan maken..
zo van Huh...waar is Maria nou???
Dus moet hij zijn plaatje bijstellen, en daar kun je elkaar helpen, door erover te praten..
Hij veranderd ook, dusdan moet ik mijn plaatje bij stellen..
Dus mijn oplossing voor dit soort dingen..

Mijn hart open laten staan, accepteren, dat OOK een ANDER kan groeien...(Net zoals een ander mag accepteren dat ik veranderd ben of gegroeid ben, net hoe je het wilt noemen.)

Iedere dag opnieuw, mijn beeld bij stellen, van het plaatje van de ander.

Lieverd, ik heb het nu bv over mijn eigen husband.
Die ineens op een avond zegt..
Ik VOEL......Huh :shock: :shock: ..ehh dat past echt niet in MIJN plaatje,beeld van Giel...... maar waarom dat niet accepteren?
Dit is dan een positief iets...

Maar neem Callista..
Ik had een beeld van haar..Mijn dochter, lief en volgzaam die overal leiding bij nodig heeft..

En ineens krijg ik rauw voor mijn voeten gegooid, dat ze niet meer in mijn plaatje paste, ze is gegroeid en daardoor een eigen willetje gekregen...oeps
Moet ik daarom minder van haar houden?
Neen ik denk het niet, het gaat erom, kun je nog van die persoon houden,accepteren, ondanks dat zij of hij , iedere dag een ander plaatje bij jou aanmaakt.

Ik zou eigenlijk willen overbrengen,
Plaatjes, die je hebt over een ander, en waar je nu over zegt..
Doeiiiii ik heb geen plaatjes meer nodig, is dat dan niet zoiets als .......
Accepteren...........dat die ander, iedere dag het recht heeft, een ander plaatje bij ou aan te maken.
En dat het bij jou ligt om dat te accepteren?

Op het gevaar af, dat ik onwijs zit te bazelen....of te balken..grijnsssssss

Let me know..
Hugs Maria
En een hele dikke knuffel....

Ps je nickname geeft mij een plaatje, dat jij een grote gezette kerel bent, met een warme uitstraling, sterk als een beer, en zo zacht als Robijntje..
:wink: :D

Lieve Maria,



Precies wat ik bedoel te zeggen. Het is aan mij om dat te accepteren. Iedereen mag bij mij plaatjes aanmaken. Maar daarom hoef ik het nog niet te doen.

Ik zie intuitie of instinct of geest iets anders dan jij. Het plaatje van de vrouw in het zwart komt niet van de intuitie. Het komt wel heel snel, maar het komt uit gedachten, herinneringen, vergelijkingen en ervaringen. Dat is in mijn ogen niet je intuitie. Je allereerste indruk is ontmoeten. Onmiddelijk daarna, komen je gedachten, erbij de vergelijkingen.

Je kunt het bij jezelf onderzoeken. Neem een zonsondergang of iets wat je prachtig vind en gebiologeerd naar kan kijken. Kijk dan als je met aandacht kijkt wat er gebeurd. Op het moment denkt je niet ben je het moment. En als het klaar is ga je denken en dat gebeurd zo snel na het moment dat het lijkt of je op dat moment ook al dacht. Maar was dat zo?

Liefs en warmte, Bigbear

Ehhh lieve Bigbear..
Ik bedoelde niet met het instinct of intuitie dat je een vrouw, zoals ik hierboven beschreef iets met elkaar te maken heeft.
Instinct, of intuitie, is heel iets anders, dan een plaatje hebben bij...

Waar ik eigenlijk op doelde en misschien niet zo duidelijk heb uitgedrukt, is dat hoe en wat iemands voorkomen, weinig of niks te maken heeft met je intuitie, over die persoon.
Hoe mooi ze dan ook mag zijn..
Als je een gevoelsmens bent, zoals ik, soms, helaas, denk ik wel eens, dan ga je af op je intuitie.
En een beetje ander uiterlijk dan we gewend zijn, wil niet zeggen dat die persoon slecht is, of kwaadaardig is, of wat dan ook.
Er kan zelfs een heel mooie indentitieit in haar/hem zitten..
Maar daar om je pas achter, als je verder gaat dan je eerste beeldvorming.
En eigenlijk denk ik hier een woord gevonden te hebben....

Beeldvorming

Maar een plaatje bij een eerste ontmoeting hebben, is heel wat anders, dan intuitie..
Maar laat nou het gegeven een geven zijn..
Je maakt een plaatje,in de eerste secondes dat je iemand ziet, doet volgens mij iedereen, om daarna vast te stellen.
A, je plaatje, cq beeld van die persoon was goed.
B, je plaatje cq beeld was een verwrongen beeld.

Of zit ik nu weer mis. en begrijp ik niet wat je wilt zeggen.??
Liefs Maria

Grrrrrrrrrr...........ik was weer een gast..
Nou echt niet dus..
Ikke, was Maria :wink:

Lieve Maja,

Dan bedoelen we toch uiteindelijk hetzelfde.

Tot op het laatste twee zinnen dan. Je maakt een plaatje en dat is altijd een verkeerd beeld. Wat is het nut om het zelfgemaakte beeld van die persoon te bewaren? Helpt dat bij een volgende ontmoeting of zit het juist in de weg?

En je intuitie, die kent geen fout of goed.

Wat maakt het uit of je bent aangemeld of niet. Je naam staat er toch onder?

Liefs en warmte, Bigbear

Lieve Bear.......


Daar ben ik het dus niet mee eens.
Je beeld kan wel goed zijn, maar of dat dat beeld past bij je wensen, over die persoon,.....da's heel wat anders...Kortzichtigheid??
En daar ligt dan het probleem, conflict, hoe je het ook noemen wilt.
Als iedereen zo zou denken, dat beeld ,dat veranderde plaatje past niet bij mij. dan zouden er heel wat meer scheidingen op de wereld zijn.
Zijn er dan nog wel relaties mogelijk????????


Geen enkele, behalve dan, dat je je er jezelf in kan vinden, of juist niet, het zou je kunnen helpen, met je besluit om door te gaan met die persoon, of niet.
Ook hier spreekt mijn intuitie....
Open blijven staan voor de veranderingen, die een ander persoon in jouw omgeving ondergaat...
Accepteren dat die ander, jouw idee over het plaatje mag veranderen.
Praten is de enigste oplossing, lieverd..
Ik zal hier verder niets over zeggen, maar ik heb mijn email addy hier onder gezet, en een pb kan je altijd sturen.

Ja het maakt me veel uit om ingelogd te zijn.
Dan kan er niemand reageren uit mijn naam.
Ik wil naar buiten komen, zonder dat daar ergens een vals beeld tussen KAN komen..Of dat er iemand kan twijfelen, of IK diegene wel ben die het heeft geschreven.
Ook al zou het een mooiere versie , een betere begrijpbare versie, of zonder fouten versie zijn..
Ik ben ik.....
Liefs Maria

Lieve Bigbear,

Leuk, gaan we weer verder met het plaatje.

Ik heb maar even opgezocht wat Dhr Van Dale te melden heeft over relaties, dus zoals dat woord dagelijks gebruikt wordt.
Quote Van Dale


Dus personen met wie je te maken hebt, positief of negatief.

Ik krijg het idee dat jouw plaatje, een standbeeld van het hardste steen is, waar maar heel moeilijk iets aan kan veranderen.
Waarom kan een “plaatje” niet als een stromende rivier zijn.
Mijn plaatje, of relatie tot iemand of iets, ligt helemaal niet vast, net zomin als mijn waarheid.
Als ik bij een rivier sta verandert hij voortdurend van kleur, doordat hij stroomt, maar ook doordat de spiegeling van de lucht van kleur verandert. En verder verander ik zelf ook steeds, Het ene moment vind ik dat de rivier vol energie is, en het volgende moment kan ik het als onrust ervaren. Ook als ik terugdenk aan een rivier, kan dat verschillend zijn, naar gelang mijn gemoedstoestand.

Ik ben het met Maja eens dat ik op het moment dat ik iemand zie, een “plaatje” maak, maar mijn plaatje is wel heel beweeglijk, het is ook nooit af.

Ik zit hier nou allemaal te schrijven hoe ik het ervaar, dat betekend dat ik mijn ervaring naast de jouwe leg.
Ik heb nu ineens het gevoel dat dat weinig zinvol is.
Jij probeert iets te vertellen, en ik hoor het niet.
Ik krijg niet duidelijk wat je bedoelt.
Wat versta jij onder relaties?
Waarom kun jij een plaatje niet veranderen?
Wat is er dat het oude plaatje niet kan veranderen?
Waarom kun je de ervaringen uit het verleden niet meenemen naar het nu?
Waarom zou je geen bekende mogen hebben?
Is het misschien zo dat je een verwachtingspatroon op je plaatjes plakt?

Ik zie wel dat ik nog niet zoveel voeling heb met wat jij aan het doen bent.
Misschien lukt het in deze topic :D.

En Maja, ik heb een foto van Bigbear gezien, en op het gevaar af dat dat een oud plaatje was, hij ziet er inderdaad als een uit als een heerlijke zachte knuffelbeer.

Liefs,
Yolleke

Hmmm, wel een beetje chaotisch :oops:

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Maja,

Hoe kan mijn beeld juist zijn als ik er mijn eigen ideeen aan vast plak, mijn eigen interpretatie? Is dat de werkelijkheid, dat wat is, of is dat mijn werkelijkheid?

Mijn beeld kan nooit juist zijn. Je hebt gelijk het beeld is mijn spiegel omdat ik daar dingen op het geplakt. Dus hoe kan ik iemand bekijken zoals hij of zij werkelijk is? Toch niet met een beeld dat is gevormd?

Ik denk niet dat veranderde plaatje past niet bij mij, ik zeg dag beeld, dag plaatje, ik kijk weer naar de persoon zoals zij of hij is. Zonder mijn eigen (be)spiegelen. En dan is er weer een relatie. Er is dan geen scheiding meer. Het beeld of plaatje zorgt voor de scheiding.

Door geen plaatje meer te hebben sta ik open voor veranderingen. Ik accepteer dat wat is en doe dit elk moment, want het is niet iets statisch maar het veranderd continue. En mijn plaatje zou steeds maar mijn eigen bespiegelingen bevatten, dus heb ik dat nodig?



Waar komt dit vandaan? Want ik denk dat we nu niet meer op één lijn zitten. Of is dit een plaatje dat je nu van mij hebt?

Liefs en warmte, Bigbear

Oh Yolleke..
Mag ik ook die foto...
Als-je-blieffffffffffff..
Hehehehe nee hoor,ik hoop Bigbear ooit in het echt te ontmoeten, net zoals ik dat met jullie allemaal verlang..

Internet is een leuk medium maar het kan nooit de lading bevatten, die een persoon heeft, als die in levende lijve voor je staat..


Mooi gezegd Yolleke..........dit is inderdaad wat ik bedoelde....
Al mijn gevoel in 1 zin samen gevat.

Ook ik heb heb het gevoel, dat er misschien een relatie verbroken word, terwijl dit niet eens nodig is.
Juist omdat jij het zo mooi zegt..........zie jouw quote....

Het enigste dat een relatie met een ander mens, (en dus niet je kinderen,) is dat het zo breekbaar kan blijken te zijn.
Waarom zo breekbaar?
Omdat je sneller geneigd bent om het "plaatje" van je kinderen te accepteren, dan van een andere "buitenstaande" volwassene...
Hier komt volgens mij, het woord "liefde " aan te pas........

Omdat ik zo onwijs veel van Giel houd, kan ik zijn veranderingen gemakkelijker accepteren dan die van mijn buurman..
Ik vind mijn buurman "aardig"..maar als ie niet in mijn plaatje past, dan dump ik hem net zo makkelijk.
Waarom???????
Uit zelfbehoud..

Familiegeschiedenissen hebben mij geleerd om een onderscheid te maken in het echte houden van........
Hugs Maria

Ik zie net dat jij Bigbear een postje hebt neer gezet, maar ik moet ff eten.
Ik kom terug....


:wink: :wink:

Lieve Yol,



Onder relaties zie ik niet een huwelijk, een familie, een vriend, vriendin, kennis. Een relatie is voor mij een band. twee dingen die met elkaar verbonden zijn.

Natuurlijk kan ik een plaatje veranderen, waarom zou ik dat doen? Wat bereik ik daarmee?

Ik kan de ervaringen uit het verleden mee nemen naar het NU, maar wat heb ik er aan in het NU? Het Nu is levend, altijd veranderend, wat heb ik dan aan mijn ervaringen? Die zijn dood en oud.

Wat is een bekende? Wat is er anders aan een bekende? Is het geen mens zoals iedereen? Als ik nu iedereen als mij bekende zie, is er dan nog een bekende?

Zeker is een verwachting aan een plaatje gekoppeld. Omdat het plaatje mijn bespiegeling is. Maar als er geen plaatje meer is, is er dan nog een verwachting?

Liefs en warmte, Bigbear

Lieve Bear,
Ik vraag me af of je iemand echt kunt zien.
Je kunt iemand alleen maar door je eigen ogen zien.
Ik denk niet dat er één werkelijkheid is.
Naar mijn idee heeft ieder een eigen werkelijkheid.
Hetzelfde als bij waarheid.
Jij zegt mijn beeld kan nooit juist zijn.
Volgens mij is mijn beeld altijd juist. Het is de spiegel die ik hanteert. Als ik daar dingen opplak, dan zitten die daarop, als ik er niks opplak zit er ook niks op.


Ik denk ook dat een relatie een band is, maar zeg je nu dat je nog nooit een relatie hebt gehad???

Misschien als je het plaatje (spiegel) voortdurend laat veranderen, stroomt het, is het steeds nu gericht. Ik kan me bijna niet voorstellen dat je iemand die je ooit gezien hebt, bekijkt met een volledig gewist geheugen.

In het nu kun je gebruik maken van je geheugen, als je iemand nodig hebt, weet je vanuit het verleden, op wie je een beroep zult kunnen doen. Vanuit je verleden weet je welk kind wat graag op zijn boterham heeft, dat is ook een deel van het plaatje, het lijkt me heel onhandig om elke keer weer aan een kind te vragen, wat heb je het liefste op je boterham. Natuurlijk moet je ook dat bijstellen, want de ene maand willenze pindakaas en de volgende hagelslag, maar het scheelt toch een hoop gevraag.
Zo weet ik ook van een aantal mensen wat ze graag eten, wat voor sfeer ze prettig vinden, en dan kan ik daar wel of niet iets mee doen. Ik vind dat echt handig van mijn plaatjes.

Als je het plaatje weggooit gooi je dan ook je verwachting weg, ik weet het niet, ik denk dat de verwachting iets anders is dan een plaatje. Je kunt er een verwachting opplakken, maar je kunt dat ook niet doen. Ik heb wel een groot deel van de verwachtingen weggegooid, maar de plaatjes heb ik gehouden. Nou ben ik iemand die zich graag mensen herinnert. Maar ik heb er geen verwachting bij.
Ik vind het iets hebben van, de koffie is niet lekker dus gooi ik het kopje weg.

Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Yol,

Of je echt iemand kunt zien, ja mijn gevoel zegt van wel. De toekomst zal het leren. Mijn beeld is van iemand is toch mijn spiegel? Hoe kun je dan zeggen dat mijn beeld juist kan zijn?

Ik zeg dat ik alleen met relaties heb gehad met het beeld (de spiegel van mijzelf) met andere mensen. Dus daardoor de band die echt had kunnen hebben met iedereen, dus ook met die mensen heb ontzegd. dat is wat ik heb ingezien. Ik ben niet verdrietig nu als dit denk dat ik nooit relaties heb gehad en nu nog heb. Juist niet. Ik zie nu in dat het alleen maar mooier kan worden omdat ik heb beseft dat de wereld in mij zit. En niet daarbuiten. Dat wat buiten gebeurd, gebeurd in mij.

Over het weggooien van de plaatjes: Vind je het een eng idee om de plaatjes weg te doen?

Liefs en warmte, Bigbear

Lieve beer...
Ik had beloofd terug te komen,
Het lukt me nu niet, om hier helder te antwoorden of mijn mijn mening te geven
Ik zit een beetje moeilijk.
Ik hoop zo spoedig mogelijk een helder antwoord te geven.
Ik vind, wat je belooft moet je ook doen, maar kan ff niet meer.

Is dat goed bij jou?
Liefs Maria......

Lieve Maria,

Niets hoeft. Belofte maakt geen schuld. Als de tijd er daar voor is, is die er.

Je bent heel eerlijk, dat waardeer ik in je.

Liefs en warmte, Bigbear

Levenslessen

De levenslessen worden mij nu wel heer erg duidelijk. Ik heb ingezien dat je er nooit helemaal kan komen. Op zich was is het al interessant om uit zoeken waarom ik ergens wilde komen. De drive naar zekerheid, veiligheid, dat komt uit mijn EGO. Doordat ik niet kon accepteren van dat wat is, ben ik dingen gaan verzinnen zoals veiligheid en zekerheid. Want ik feite bestaan die begrippen niet. Die zijn door gedachten verzonnen. Het leven staat niet stil, is constant in beweging, maar mijn hersenen konden daar niet mee omgaan, dus doen we net of ik de beweging kan controleren, ik de toekomst zeker en veilig kan maken. Maar dat kan niet. Het water van een beek blijft stromen. Ik kan die beweging niet controleren. Ik kan alleen maar meegaan met de stroom. En meegaan in de stroom is dus kijken wat er voor zorgt dat ik me verzet tegen de stroom. En dat zijn nog al wat zaken die ik ben tegengekomen. Niet accepteren van dat wat is ben ik tegengekomen op het gebied van alles wat leeft en wat ik probeerde statisch te maken. Voorbeelden hiervan zijn relaties, werk, geweld, wanorde,
autoriteit, geld, etc. In al deze zaken heb ik zelf mijn eigen waarheid gemaakt omdat ik niet de realiteit in durfde te zien, dat wat is. Ik verzon mijn eigen leven eromheen. En iedereen die bereid is om dat te gaan onderzoeken, kan dat vinden in zichzelf. Als je echt naar je eigen processen durft te kijken, in alle eerlijkheid, dan kun je dit vinden. Maar eerlijkheid is er ook al zo een, ben ik zelf eerlijk naar mijzelf geweest? Welnee, een grote facade. Ik riep dat ik eerlijk was en zocht middeltjes om het te vergoeilijken. Dan lijkt het in ieder geval eerlijk. En vergeleek ik het met anderen, dan deed iedereen het, dus was ik eerlijk. Wat een zelfbedrog. Maar nu juist het ik ingezien dat het vergelijken de problemen veroorzaakte bij mij. Vergelijken geeft conflicten, niet meegaan in het leven geeft conflicten, gedachten geven conflicten, en logisch dat je dan geen energie meer hebt.

Dit is wat er kan gebeuren:

De gedachten zorgen voor een kringetje, je denkt, wordt er moe van, verliest aandacht, denkt nog meer etc.
Aandachtig zijn doorbreekt het kringetje, je wordt aandachtig, krijgt meer energie, denkt minder, meer aandacht etc.

Is het zo simpel? Ja, het is zo simpel. Maar als je niet eerst beseft dat het zo werkt, dan neemt je EGO je weer terug naar je oude vertrouwde stilstaande wereldje. Wees nou maar lekker zoals je was, dat ging toch altijd goed, dan zorg ik voor veiligheid, vertrouwdheid en zekerheid. En het verhaaltje begint opnieuw.

In het begin zei ik dat ik er nooit kon komen. En daar bedoel ik mee dat ik inzie dat het leven is waar het om gaat en niet het niet accepteren ervan. En aangezien het leven altijd nieuw is is er altijd wat te leren, dus "kom ik er niet". Ik wil er ook niet zijn, ik ben en ga mee.

Liefs en warmte, Bigbear

Lieve Bear,

Tjee, wat ga jij hard. Het ene inzicht na het andere rolt hier over het forum.
Echt wel bijzonder.

Ik kan het natuurlijk niet laten er weer een paar kanttekeningen aan toe te voegen.
Een aantal dingen zijn nieuw voor mij en zeker interessant om over door te mijmeren, een aantal dingen herken ik, omdat ik dat zelf ook heb meegemaakt.


Hoezo ben je niet eerlijk naar jezelf geweest.
Je hebt die waarheid gezien die je kon bevatten.
Denk je dat je nu de waarheid weet?
Je zit in een proces, en door dat proces heen zul je telkens andere waarheden tegenkomen.
Je verzint nu weer een ander leven om de waarheid heen die je nu gevonden hebt.
De realiteit is wat jij ziet, er is niet één realiteit, net zomin als er één waarheid is.
Je dacht dat je eerlijk was, net zoals je nu denkt dat je eerlijk bent.
Aangezien je al redelijk bewust leefde heb je al eerder naar je processen gekeken, en al heb je toen niet zoveel gezien als je nu ziet, ook toen heb je je waarheid bijgesteld.
Je kunt het facade noemen, je kunt het ook hier leven noemen. Al die stappen die je in je groei maakt is volgens mij leven. En ik denk dat dat doorgaat tot het einde aan toe.
Je hebt jezelf een tijd lang met anderen vergeleken, volgens mij is dat ook een leerproces. Net als kleine kinderen imiteren om iets te leren. Ik noem dat leren in plaats van zelfbedrog.
We zullen het er wel niet over eens zijn lieve Bear, maar het is wel leuk om het uit te wisselen.


Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Yol,

Het zijn er gewoon te veel om allemaal op te schrijven. Ik zou nog wel uren door kunnen gaan. Ik schrijf een beetje per inzicht, maar het is alles tezamen. Het is een geheel, daarom zijn de stukjes misschien ook verwarrend en ik begrijp je opmerkingen hierover. Natuurlijk leer je geleidelijk aan en zie je steeds een nieuwe waarheid. Maar dat wil niet zeggen dat er een waarheid is. Er is een waarheid, maar die is niet statisch, die veranderd steeds en dat is leven. Vanmiddag schoot me nog te binnen: Alle antwoorden bevinden zich niet in je, maar alle antwoorden bevinden zich in het leven. Door steeds meer te kijken naar het leven, zul je de antwoorden hierin vinden. Dus is dat mijn waarheid? Natuurlijk. En is het de waarheid? Ik kan dat nooit zeggen, want op het moment dat ik zeg dat het waar is, is het moment weer voorbij en is het leven anders geworden. Daarom zijn er conflict(jes), (hahahaha), of is er verwarring, want het leven is nooit statisch te maken. En dat is de waarheid. Onderzoek bij mijzelf zegt dat het klopt, klopt en nog eens klopt. En jij kan daar alleen achter komen als je het zelf onderzoekt. Als je het van mij zou aannemen is het iets dat dood is. Het klopt dan al niet meer met de realiteit. Dus met jouw realiteit. Dus onderzoek het en je weet het.

Liefs en warmte, Bigbear

ik vind dit een hele mooie bear "ik ben en ga mee"
ik denk dat als je er maar steeds naar streeft om ergens te komen het al aan geeft dat je er ook nooit zal geraken ergens komen bestaat immers nog niet het geeft dus al aan dat je alsmaar onderweg bent
juist door dat te denken scheid je je zelf af en maak je het onbereikbaar voor je zelf,je zet het dan als het ware daarmee buiten je zelf
als je dat ziet zie je ook dat je alleen maar kan zij waar je bent en dat is nu
het kost je alleen maar verspilde energie (nog bedankt)
zo gauw je dat weghaalt dat denkbeeld net als wat ik dus met met mijn angst heb gedaan of als maar ergens naar toe willen gaan en ook niet bang bent voor die gedachtens of voor de onzekerheid dat je niet weet wat er dan nog morgen zal zijn je al een heel eind zit als daar waar je werkelijk bent en wilt zijn
ik denk dat dat ook voor alles geld nu net zoals het altijd maar iets willen verlangen
als ik werkelijk naar mezelf kijk is dat het enige waar ik naar verlang maar zelfs daarmee scheid ik mezelf af want het verlangen komt dan tussen mij en het geen waar ik eigenlijk naar verlang te staan
wat me er aan opvalt is dat ik daar nu ook zo naar kijk als de waarnemer dit is helemaal nieuw voor mij om er ook zo naar te kunnen kijken ben nog een beetje aan het spelen hiermee en aan het leren maar ik vind het geweldig met wat ik nu weer allemaal zie liefs eleven :wink:

_________________
Indien je het probleem liefheb, is het even mooi als de zonsondergang.
KRISHNAMURTI