Dat wat is
Ik begin steeds meer in te zien dat ik niet accepteerde van dat wat is. Ik was zo geconditioneerd, dat ik heb geleerd om allerlei uitvluchten te rechtvaardigen zodat ik dat wat is maar niet hoefde te accepteren. Hierdoor werd DE waarheid een andere waarheid, namelijk mijn waarheid. Ik accepteerde niet dat er chaos was, dus creëerde ik structuur en ontkende daardoor de chaos. Ik wilde niet gewelddadig zijn, dus creëerde ik een persoon die niet gewelddadig is. Maar dat was niet accepteren van dat wat is. Juist het ontkennen van dat wat is zorgde bij mij voor onrust. IK verzette mij ertegen en vond allerlei excuses om het maar goed te praten. En als ik dan om me heen ging luisteren dan werd dat alleen maar bevestigd. Natuurlijk moest je er zo mee omgaan. Dat doet toch iedereen? En toen dacht ik, ja doordat iedereen dat dus doet is er chaos en ontkennen we het met zijn allen. We vinden allemaal wel een uitvlucht om dat niet te hoeven voelen. Na dit inzicht kon ik eerst gaan accepteren van dat wat ik ervan had gemaakt en of ik zo wel wilde zijn. En door dat te accepteren kon ik hier anders mee omgaan. Ik heb geaccepteerd dat ik gewelddadig ben. Ik zal strijden om te overleven, om vrij te kunnen blijven. Als iemand mij zou bedreigen, zou ik instinctief mezelf verdedigen. Als ik dat niet zou doen, zou ik nooit vrij kunnen zijn. En door te accepteren dat ik gewelddadig ben ik deze situatie, hoef ik niet meer anders voor te doen dan dat ik ben. Niet meer zijn zoals ik eigenlijk zou willen zijn, maar zijn zoals ik ben. Niet meer en niet minder. Ook iets als consequent zijn is iets wat voor mij eigenlijk een irreële gedachte is. De ene keer denk er zo over en de andere keer precies tegenovergesteld. Is dat dan verkeerd? Wij hebben geleerd van wel. Maar voor mij is dat helemaal niet verkeerd. Consequent zijn is datgene dat mij is opgelegd. Maar het leven is niet consequent. Het is elke dag weer anders. Het leven is veranderlijk, dus waarom mijn mening niet? Doordat ik hierdoor steeds meer in de realiteit (dat wat is) kom wordt het leven steeds makkelijker. Iemand zei ooit eens: Ik spreek liever de waarheid, want dan hoef ik niet zoveel te onthouden. En daar zit voor mij een grote kern in. Hoe meer ik leer mijzelf te kennen, hoe meer ik dit ook uit kan dragen naar buiten. En iedereen mag daar het zijne of hare over denken. Ik ben er blij mee.
Liefs en warmte, Bigbear
|
prachtig!
schreef: