Ik vraag me af hoeveel ik meedraag van mijn begin, mijn moeder heeft een jaar voor ik geboren werd mijn broer verloren, (een achtmaands kind in januari geboren in een koude kerk gedoopt tegen het advies van de kraamhulp, op advies van de dokter en na drie dagen aan een hersenbloeding overleden).
Een jaar later ben ik geboren en kreeg mijn moeder trombose, moest voor 6 weken naar het ziekenhuis en mocht mij niet meenemen. Ze is heel bang geweest dat ze mij ook niet meer terug zou zien.
Ik ben, naar ik gehoord heb, ongelooflijk liefdevol opgenomen door mijn oma (mijn moeders moeder) en mijn tantes (haar jongere zussen), die nog bij haar woonden.
Dit is een paar weken geleden bij mij opgekomen en nu zie ik bijna hetzelfde bij Patrick staan.
Met dit verschil dat mijn vader en moeder heel goed met elkaar konden opschieten en tot mijn vaders dood, in liefde bij elkaar zijn gebleven.
Het vreemde is dat ik met oma (die gestorven is toen nog een kind was) voor mijn gevoel, nooit een speciale band heb gehad. En mijn moeder was hoogst verwondert dat zij zo voor mij gezorgd had. Mijn oma had 9 kinderen en daar kon ze eigenlijk niet mee om, toen mijn jongste oom geboren was, is mijn moeder van school gehaald om voor hem te zorgen, zij was toen 14.
Afgelopen zomer, 55 jaar later, hebben we twee maanden bij mijn moeder gewoond, toen is voor haar duidelijk naar voren gekomen hoeveel ik op mijn oma lijk. Ze heeft door mij heel veel inzicht gekregen in de omstandigheden die het voor mijn oma moeilijk maakte om te bestaan, de normen die er voor de oorlog heerste, de kerk die het allemaal wist. Mijn oma was blijkbaar ook spiritueel begaafd, ze wist altijd als er iemand overleden was, maar ze heeft er niks mee kunnen doen, dat was toen niet. Ze was onzeker, bang niet goed genoeg te zijn, dus ze verstopte zich in de tuin of in haar plantenserre, en heeft daar waarschijnlijk behoorlijk wat schuldgevoel over gehad.
Door dat praten, weet ik dat ik me een heel eind bevrijd heb van de normen en dat ik geen schuldgevoel heb als ik in de tuin heb gewerkt en niet heb gekookt (eten we maar brood).
Ik denk dat mijn oma met liefdevolle blik op mij neerkijkt.
Dag oma
Liefs van
Yolleke
_________________
In Frankrijk staat een huis :)