Als ik dit zo allemaal lees, vind ik echt dat er van een mug een enorme olifant gemaakt wordt. Ik laat een scheet en vervolgens praat iedereen er over alsof het een bom was waarmee ik de wereld wilde vernietigen. Dit zijn allemaal verhalen die loskomen. Dat is prima. Het gaat alleen niet over mij. Deze verhalen en pijnen gaan over jullie zelf en de overtuigingen waarin je gevangen zit.
Ik ben me ervan bewust dat ik niet in staat ben iemand anders te kwetsen, tenzij diegene zijn of haar kracht aan mij weggeeft. Kwetsen is zo'n vette illusie. Het maakt niet uit. Het enige dat ik deed was een spiegel neerzetten. Ik overtrad geen grenzen, ik was gewoon bij mijzelf, in mijn eigen ruimte. Wat Maria en jullie allemaal, vervolgens in die spiegel zien, is van jezelf en je eigen vrije keuze.
deedee schreef:
Misschien is het wel dat het vervelend gevonden wordt dat anderen serieuzer zijn dan de grappenmaker zelf. Die ergert zich en provoceert met zijn grappen. Is het niet een schreeuw om verandering? De omgeving op radicale manier bewust maken van iets wat de grappenmaker niet fijn vindt?
Daar zit wel iets in. Ik ben ook op dit forum. Ik ben hier niet vanwege de regels. Ik ben hier gewoon voor mijzelf. Ik vind het getuigen van ongelijkwaardheid dat sommige mensen hier blijkbaar denken anderen te moeten corrigeren. Stel je jezelf daarmee niet boven een ander door het zg. beter te weten? In mijn geval, wat weten deze mensen uberhaupt over mij? Ik zie dat er heel veel geoordeeld wordt, zonder ook maar even écht te kijken en te voelen. In plaats daarvan spring je er bovenop en huppa meteen een oordeel. Hoe schijnheilig is dat? Zie je jezelf eigenlijk wel? Waar ben je zelf bang voor? Wat valt er te beschermen en te verdedigen?
Aan welke gedragscodes moet iemand voldoen om lid te mogen zijn van deze kliek? Hoe welkom is het hier echt? Enkel met dat ene zinnetje van mij naar Maria toe (Nee dat mag niet) verwoordde ik in wezen een onuitgesproken energie die ik op dit message board heel sterk aanwezig voel zijn. En blijkbaar zijn er inderdaad een aantal mensen die zich hierdoor zeer geraakt voelen. En dat is prima. Alles gebeurt met een reden. En in alle respect.
Ik meende er overigens geen klap van. Natuurlijk is iedereen welkom. Welk recht van spreken heb ik daar nou over? Ik heb daar toch niets over te zeggen? Ik ben er zelf nog maar net. Het was eerder een reactie op de onheilspellende energie en de pietleuterige regeltjes die ik voelde. Wat dat betreft word ik dan net een olifant met jeuk in een porceleinen kast.
En niets is tenslotte wat het lijkt.