LICHTWERKERSFORUM

Dit forum is wederom geopend als zijnde een archief.
Het is momenteel do 28 mar 2024 13:35

Alle tijden zijn UTC




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: vr 07 jul 2006 01:10 
Hallo lieverds.

Na het bericht van Annemiek “verzoek om licht” Zet ik hier even mijn licht neer omdat ik mijzelf de laatste weken aan het plagen ben met de gedachten om euthanasie toe te laten passen. Deze gedachten komen spontaan bij me op. Ik wil deze gedachten niet hebben en voel mij er soms onbehaaglijk bij en aan de andere kant voel ik het als een bevrijding op mij afkomen. Toch vind ik het een negatieve gedachten van mijzelf omdat ik ergens voel dat ik de conforntatie met het leven niet meer aan wil en kan gaan. Ik zit zo niet in elkaar om te vluchten hoor ik mij innerlijk zeggen en voel een vorm van innerlijk strijd op komen tegen deze gedachten. Ik vraag me dan af wat er mis is met mijn gedachten van voelen waarom ik zelfdoding zo negatief vind. Ik denk dat het komt dat de nabestaande of mensen die ik dit zou aandoen hun hele leven overhoop haal met verdriet die ik veroorzaak en voor mensen die er getuigen van de euthanasie zijn en ik hun laat zitten met een trauma. Dit is denk ik ook de reden waarom ik tot nu toe de stap nog niet gezet heb naar de euthanasie terwijl de verleiding om het te doen erg groot is op dit moment voor mij. Ook al smeek ik soms zo van de pijn om het leven te willen verlaten en biggelen de traan over mijn wagen en ik naar mijn moeder roep om bij haar te mogen schuilen, kan ik niet de stap nemen voor euthanasie, omdat ik de ander niet met mijn veroorzaakte pijn en verdriet achter wil laten.

Ik blijf vechten tegen dit soort gedachten en bid en mediteer dat ik op een natuurlijke manier mijn leven mag verlaten of mag helen in dit leven van waar ik nu lig en dat is in mijn bedje. Ik brand een kaarsje voor mijn voetje die op dit moment aan het verzweren is, mijn handen die zwart en pijnlijk zijn en mijn lichaam niet van aanvallen vrij is.
Ik bid dat ik mijn ziel wat plaats genomen heeft in mijn lichaam die zo'n pijn doet rust mag krijgen en elke cel in mijn lichaam in het licht gebaad mag worden in de zoetste bloesem en met de haren van een heilige mijn ziek lichaam gedroogd mag worden, zodat ik leven mag zonder pijn.

Vandaag zag ik in de kamer van waar ik lig tegen de avond rondom 2100:uur een lila licht verschijnen. Ik kon niet zien wie het was. Het was een bijzonder licht in omvang zo ongeveer een meter en de lengt vanaf de grond ongeveer 2 meter, misschien ietsje groter. Ik zat er een paar seconden naar te kijken en hoorde iemand tegen mij praten en vertelde mij een heel kort verhaal.

“Samoeray ik weet dat je pijn hebt en dat het soms voor jou zo ondraaglijk is. Jezus heeft ook geleden en niet Hij alleen heeft gelden”. Er werd mij een beeld getoond en ik keek ernaar en zag dit. Ik zag een vrouw in kleding wat leek op een sari. Zij droeg een kruik met water op haar schouder en ging in huisje binnen. Haar blik bleef naar de grond gericht en negeerde de blikken van de huis bewoners. Zij pakte de kruik en goot wat water in de kom. Zij nam de kom op en knielde bij een persoon, haar blik bleef gericht naar de bodem en zei raakte een paar voeten aan vanuit haar respect voor de persoon. Zij vroeg of zij de voeten mocht verzorgen en de persoon stemden toe. Zij werd erg uit gelachen en vernederd. Zij voelde haar innerlijke pijn en ging door met wat zij aan de persoon vroeg. De liefde die zij aan deze paar voeten schonk, was het antwoord op haar leven. De persoon zag wat voor een verdriet zij had en vroeg haar “Moeder waarom heb je verdriet? En de moeder antwoordde “ik weet dat jij leven zal terwijl ik het leven in mijzelf draagt. Mijn haren zijn gewassen en gedroogd door de zon, laat mij nu jouw voeten drogen met mijn haren zoals de zon het bij mij deed”. Na deze woorden stopte de verschijning en verdween de persoon uit de hoek van de kamer waar ik nu lig.

Bij deze wonderbaarlijke ervaring wil ik graag veel kaarsjes aan lichtjes rondom de aarde plaatsen en zenden naar plaatsen waar mensen regelmatig zelfmoord plegen of dit laten doen zoals bij euthanasie.

Ik zet kaarsjes neer op plaatsen zoals, snelwegen, treinstation's, abortusklinieken, huisgezinnen, tehuizen, verzorging en verpleegtehuizen en bejaardencentrums.

Ook dit kaarslicht zend ik naar mensen zoals huurmoordenaar s of een ander vorm van moord zoals oorlogen de soldaten.

Ik zend heel veel licht aan de nabestaande en mensen zoals bij de machinist, bus bestuurders en anderen die niet hun trauma's kunnen ontvluchten omdat er altijd mensen getuigen zal zijn van zelfmoorden in het openbaar leven. Mensen die hun beroep hebben in het openbaar verkeer, blijven vaak hun hele leven zitten met een trauma omdat zij zoals een trein niet snel genoeg tot stildstand krijgen. Je moet als voetganger maar op dat moment zijn op een plaats als iemand vroegtijdig naar huis wil gaan.

Aan mensen die de daad deden word veel gesproken en jaren later nog, maar de nabestaande word vaak heel snel weer vergeten terwijl zij hun hele leven getekend zijn met een onnatuurlijke dood van hun geliefde of onbekende.

Veel liefs en een hele warme groet van Samoeray.



Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 07 jul 2006 07:29 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:35
Berichten: 3689
Lieve Samoeray
Zoals veel mensen uitkijken naar de geboorte van een zoon of dochter, kijken andere uit naar de geboorte in het licht, eindelijk naar huis mogen gaan.
Is dit fout lieverd?
Zijn dit slechte gedachten?
Is euthanasie verwerpelijk?
Als het lichaam een bevalling niet kan doorstaan, of de pijn wordt teveel, zo zijn er nog talloze andere reden te bedenken, wat en waarom, dan wordt er een keizersnede toegepast, gewoon om het nieuwe leven een handje te helpen.
Een wedergeboorte in het licht, kan wellicht nog moeizamer gaan dan een bevalling in 3d, nog meer pijn, nog meer uitvallen van functies en nog meer afhankelijkheid van anderen.
Een arts die een hoogzwangere vrouw door een keizersnede verlost uit haar lijden, wordt gezien als een goede arts.
Welke moeder heeft niet gespeeld met de gedachte van een pijnloze bevalling, keizersnede, of complete narcose?
Welk mens heeft nooit geroepen naar God, de bron, of wat dan ook, maak een eind aan het lijden van deze dierbare? Genees hem/haar. Of neemt haar op in uw licht?
Ik wel hoor. Ben ik daarom anders, slecht?
Lieverd, denken aan euthanasie is heel natuurlijk, als leven lijden wordt, is sterven een keizersnede ten einde de geboorte in het licht te vereenvoudigen.
Natuurlijk hebben de nabestaanden verdriet, maar dat verdriet is er ook als het leven ondraaglijk wordt.
Jij bepaald lieverd en niemand anders, bovendien is het bij ondraaglijk lijden( of dat nou fysiek of emotioneel is) bij een keizersnede of bij euthanasie een arts die mag en kan helpen en geen tram of treinconducteur, wiens kwaliteiten op het vlak van veilig vervoeren van en naar liggen.
Bovendien hoeven de nabestaanden zich nooit af te vragen of ze dat niet hadden kunnen voorkomen, of waarom het gebeurt, er is geen schuldgevoel nodig ten opzichte van niemand.
Lieverd ik weet dat er voor jou genezing is, hier of in het licht.
Gedachten zijn niet slecht, kunnen niet slecht zijn, ze ontstaan immers in je hart?
Ik voor mij bid voor jouw genezing, hier of daar.
Namaste Annemiek

Een gedicht ter afsluiting, gevonden op; http://www.soulessences.nl/inner.html


Mijn hart slaat even over
maar daar is al die hand
vol liefde en vertrouwen
vanuit mijn ziel voel ik die band

In mijn ene hand het oude
in mijn andere het nieuw
Ik sluit de poort nu vol vertrouwen
en stap de poort door naar mijn ziel

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 07 jul 2006 08:18 
Offline

Lid geworden op: ma 20 mar 2006 13:25
Berichten: 1447
Lieve Samoeray,

voor jou
:idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea:

liefs shenandoah


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 07 jul 2006 17:04 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:25
Berichten: 6077
Samoe lieverd, ik wil er ook nog graag iets onder schrijven.
Hoewel ik niet weet of dat jouw bedoeling was.

Zelfdoding zie ik als een vorm van overgaan.
Miek zegt het schitterend, vind ik, als een keizersnede.
De snede van een keizer.
Was ook alleen toegestaan bij rijke kinderen.

Maar schat, waarom denk je nu wéér aan jouw naaste?
Aan alles behalve jouzelf?
Het gaat toch om jouw leven? En niet om dat van anderen?

Soms zucht ik als ik jouw gevoel lees voor anderen.
En jouw verhaaltje over die vrouw in de sari zie ik jouwzelf staan.
Jij die jij helpt.
Samoe die Samoe helpt.
Samoe die haar voeten droogt met heur haar en haar sari aan.

Een van de reden waarom je geen eind aan dit leven zou kunnen maken is de herhaling van dezelfde les.
Naar huis mogen en aldaar de balans opmaken.
Wat heel goed mogelijk is.
Maar je kunt het ook hier nog doen.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je hier MOET blijven schat, echt niet.
Het is jouw keuze en die is nimmer "fout".
Kan zelfs niet fout zijn want het past helemaal in het algehele plaatje grote lieverd.

Nu, hup kerstverlichting aan, T.L. balken bij de frietboer aan, Lampjes bij de voordeur......lichtje in de douche....bedlampje...alarmlampje van je rolstoel....achterlicht van de fiets en de knijpkat van opa.
Zie je het voor je Samoe? Dat alle lichten in jullie huis aan zijn?
Of sterker nog, die van de buren......van de heel straat!
UIT DE HELE STAD! HEEL NEDERLAND IS AAN! :shock: :shock: :shock:

JEUJ!WOW what a site heej.
Moet je kijken schat, alles brand.
En in het midden zit Samoeray te zwaaien en de sari wappert in de wind.

Heej Engel van mijn 1hart1 here`s looking at you kid.


Afbeelding Afbeelding Afbeelding
Afbeelding Afbeelding Afbeelding
Afbeelding Afbeelding Afbeelding

_________________
*there and back again*


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: za 08 jul 2006 15:19 
Lieve Samoeray,

ik weet niet goed wat te schrijven omdat ik je noch in de ene noch in de andere richting wil duwen, ook al weet ik dat jij je niet laat duwen
maar ik hou van je, ontsettendse veel en wil graag laten horen dat ik bij je ben.
Ik zal gewoon beginnen schrijven en de woorden laten stromen want ik heb zelf geen idee welke richting dit uit gaat gaan.

Lieverd,
toen ik tweeëntwintig was heeft mijn moeder zelfmoord gepleegd.
Ze woonde destijds in een huis, samen met zo 'n tiental andere vrouwen die reeds jarenlang in psychiatrische begeleiding waren.
Lang heb ik in dit leven niet met haar samengewoond doch elk moment was zo waardevol, ook nadat ze was opgenomen.

Op zekere namiddig had ze zich op de badkamer teruggetrokken, de deur op slot gedaan, het ene uiteinde van een paar nylonkousen rond haar keel gebonden en het andere uiteinde aan een verwarming vastgemaakt, de nylonkousen zo kort als maar kon samengetrokken, nog even een zetje naar boven en dan liet ze zich vallen.
Daar waar ze de nylonkousen aan de verwarming had bevestigd was ongeveer een metertje van de vloer dus veel 'speelruimte' was er niet. 't Is wat anders dan bungelen aan een balk aan 't plafond of aan een tak van een boom, als je begrijpt wat ik bedoel.
De begrafenisondernemer vertelde me dat ze op slag gestorven was doch ik kon zien, ze was langzaam gestikt, ook al vertelde ik me zelf lange tijd iets anders.

Dit, lieverd, is één manier hoe mensen euthanasie plegen
maar gelukkig zijn er ook andere manieren,
manieren die de mogelijkheid bieden om het leven op een zachte manier te mogen en kunnen afronden.

Men hoeft niet voor de trein te springen.
Men hoeft niet tegen een muur te knallen met de wagen.
Men hoeft zich niet op te hangen.
Men hoeft zich niet te verdrinken.
Men hoeft zijn polsen niet door te snijden.
Men hoeft niet stiekem een overdosis medicijnen te slikken.
Het gebeurt. Het mag en kan maar het hoeft niet. Het moet niet.
Het kan ook anders.

Is euthanasie verkeerd?
Enkel het Hart kan je daar een antwoord op geven
en Al staat klaar om je een antwoord aan te reiken.
Breng je trauma's aan in anderen hun leven door euthanasie?
Mijn moeder's vorm van zelfdoding/zelfmoord/euthanasie heeft heel wat in mijn leven teweeggebracht maar trauma, neen lieverd. Geen trauma.
Dat je zo enorm bekommerd bent over anderen is een de vele schitterende uitingen van wie Jij Bent maar lieverd, ieder-een mag Leven zoals hij of zij Wil, jij ook.

Je bent een waarlijk geschenk voor ieder-een die jou ontmoet in Leven, lieverd.
Dat is hier zo en dat is ook daar, als we onderscheid willen maken tussen hier en daar.
Ik hou van je, lieve Samoeray. Ik hou van jou, precies zoals jij bent.

en deze springt naar voren.
Misschien betekent het iets voor je
Afbeelding

Licht, Liefde en Warmte
Namasté


Patrick


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: za 08 jul 2006 15:37 
Ik wil er toch nog even hetvolgende bijzetten:

Lieve Annemiek, oh wijze vrouw,
wat een schitterend in-zicht jij hier verwoord!
Dank je :idea: Afbeelding


Ook al zie ik mezelf niet meer als Licht-werker, zo meteen stuur ik toch even doelbewust Licht bij elk Licht dat Samoeray hier verwoord heeft :

veel kaarsjes aan lichtjes rondom de aarde plaatsen en zenden naar plaatsen waar mensen regelmatig zelfmoord plegen of dit laten doen zoals bij euthanasie.

Ik zet kaarsjes neer op plaatsen zoals, snelwegen, treinstation's, abortusklinieken, huisgezinnen, tehuizen, verzorging en verpleegtehuizen en bejaardencentrums.

Ook dit kaarslicht zend ik naar mensen zoals huurmoordenaar s of een ander vorm van moord zoals oorlogen de soldaten.

Ik zend heel veel licht aan de nabestaande en mensen zoals bij de machinist, bus bestuurders en anderen die niet hun trauma's kunnen ontvluchten omdat er altijd mensen getuigen zal zijn van zelfmoorden in het openbaar leven. Mensen die hun beroep hebben in het openbaar verkeer


Namasté



Patrick


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: za 08 jul 2006 17:46 
Lieve Samoe...

:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: za 08 jul 2006 17:54 
:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: zo 09 jul 2006 08:36 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: di 17 jan 2006 20:12
Berichten: 297
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: Samoeray :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:

Afbeelding


Veel liefs en kracht


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: zo 09 jul 2006 09:51 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: do 01 dec 2005 14:39
Berichten: 507
Samoeray, voor jou.

:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:
:idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea: :idea:

Zonne-elfje

_________________
Reveal the Goddess in you


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: ma 10 jul 2006 23:23 
Hallo lieve Annemieke,

Ik dank je voor je reactie en een heel goed verhaal en ik begrijp je verhaal in dit geval van hoe je het beschrijft over de keizersneden en ik kan er zeker in mee gaan
De weg die een persoon kan wandelen in het overgaan is soms heel moeilijk en individueel heel verschillend.

Als het sterven op een natuurlijk manier gaat, kunnen de geliefde aan gene zeide ook voor hun zorgen en opvangen, het verhaal ligt anders als bij een plotselinge dood zoals een verkeersongeval. Er zijn verschillende situaties waar ook de geliefde aan de andere kant de persoon in kwestie niet helpen kan, normaal duurt het ongeveer 40 dagen voordat men los komt van deze aarde. Bij zelfdoding kan het soms jaren duren. Lieverd jij bent niet slecht als je hier over zo op deze manier denkt en roept om het lijden te verlichten. Op het moment doe ik niets anders om te roepen en voel mij ook niet slecht of voel ik een fout binnen mijzelf alleen ervaar ik dit als negatief op dit moment.

Elk mens is vrij in de keuze die hij of zij maakt in het leven. Ik kan ook niet spreken over een fout als iemand aan zelfdoding doet. Bennie heeft ook zelfmoord gepleegd en ik begrijp ook zijn standpunt van op dat moment toen hij die keuze maakte. Ik draai mijn camera even om en zie een gezin zonder vader en papa staan. Het oudste kind kan de dood niet verwerken, het is nog te jong om waar te nemen waarom papa er niet meer is. Het kind ziet alleen dat het door zijn vader in de steek gelaten is De moeder zie ik elke dag in tranen omdat haar hele leven overhoop licht en een andere koers gaat varen, wat haar zorgen baard en niet weet hoe zij er financieel uit komen kan. Vaak moet zij haar tranen verbergen als schoon familie bij haar uit komen huilen. Er is geen ruimte voor haar verdriet. Zij kan boos worden als het gaat om woorden van, ach na een paar maanden slijten de innerlijke wonden wel en de kinderen zijn jong en vergeten snel. Snap je lieverd? Ik kijk even door een andere kameraar.

Ik heb geen slechte gedachten lieverd alleen maar negatieve gedachten die door mijne emoties. gestuurd worden.

Ik heb de laatste weken veel mensen in mijn omgeving zien vertrekken naar huis, naar het licht toe, maar er blijven ook een hoop zielen bij de aarde en kunnen niet naar het licht omdat sommige overleden zielen nog steeds niet begrijpen dat zij overgegaan zijn omdat het overgaan te snel gegaan is of omdat zij hun lichaam nog het zelfde eruit ziet al voor zij kwamen te overlijden als na de dood en de transformatie naar onzijdigheid nog niet heeft plaats gevonden. of omdat familie leden door van hun geliefde het gemis hun hier bij de aarde houden. Ik zeg ook niet dat euthanasie verwerpelijk is of een arts hierbij te hulp komt net als bij een keizersneden slecht is. In sommige gevallen is het gewoon heel helder voor mij. Maar ik ken ook artsen die de knop in hun gedachten moeten omzetten omdat het toedienen van dodelijke middelen niet aan kunnen en vaak met schuldgevoelens blijven zitten, ook artsen zijn gewone mensen. Ik zou niet graag in de schoenen van een arts willen staan die een ander persoon naar de andere kant brengt, kan hij ook niet hij versnelt de overgang alleen naar de andere dementie., de arts zelf heeft geen idee wat de persoon aan de andere kant wacht.

Ik ben blij dat ik mijn laatste kind via het normale geboorte kanaal gekomen is, want daarna was mijn pijn van de bevalling snel voorbij, dit was bij de keizersnede wel anders voor mij. Ik herstelde sneller dan van een keizer snede. Maar soms kan het ook niet anders dan voor een keizersnede te kiezen. Er zijn nog veel jonge vrouwen die zonder medische reden hun ongeboren kind weg laten halen is dat goed lieverd, zie jij dit anders? Vaak gaat het om jonge vrouwen die hun ongeboren kind niets te bieden hebben omdat het geld ontbreekt of een conflict in het ouderlijk huis, mag er dan zomaar een leven bij het afval neer gezet worden en het nog na ligt te spartelen in een bakje? Ik vraag mij gewoon af of deze jonge vrouwen geen voorbehoedmiddelen gebruiken om uit het ouderlijk huis weg te vluchten of om alleen maar te willen voelen wat lust met hun lichaam doet, zonder er bij na te denken wat de consequenties zijn van op jonge leeftijd zwager te zijn.

Mijn eerste kindje was 12 pond en kon niet door het geboorte kanaal en was met de keizersnede gehaald en het tweede kindje ook, maar mijn derde kind wilde ik perse op een normale manier mijn kindje laten komen en weet je waarom lieverd? Omdat de ingreep totaal verkeerd was uitgepakt en ik onnodig pijn leed na deze ingreep. Zij hielden vol dat het psychisch was, en tien jaar later kwamen zij erachter dat een arts niet hygiënisch had gewerkt bij deze ingreep. Elke medische ingreep is hoe dan ook kunstmatig en in sommige gevallen kan het leven redden, ik denk dat ik misschien wel was dood gegaan als ik mijn eerste kind normaal wilde baren, dus ja, het kan een noodzaak zijn. Ook bij euthanasie kan het soms een noodzaak zijn. Ik ken een paar gevallen onder mijn vrienden waarvan de arts de persoon kosten wat het kosten de persoon in leven wilde houden. Deze persoon had suikerziekte en de benen waren al geamputeerd. Familie had deze man niet alleen was er een jongeman die als een zoon hem hielp. Aan de artsen had hij gevraagd om de man over te laten gaan, want deze man had niets meer om voor te leven. Ze bleven de man aan de glucose-infuus houden en waarom lieverd, om er toch nog wat aan te verdienen, want de kosten van een ziekenhuis bed is erg duur. Of deed hij dit omdat hij zo'n goede arts was en bang was om zijn status te verliezen als hij menselijk geweest zou zijn. Er zitten goede artsen bij, maar er is ook een hoop aan artsen die te makkelijk denken of er aan willen verdien om hogerop te kunnen komen. Vaak gaan ze echt over lijken, sorry als ik het even zo grof zeg. Maar ik ken een paar figuren?

Huisartsen en specialisten zouden meer uit de belangen moeten werken vanuit het gezichtspunt van de patiënt en de betrokkenen, maar de laatste jaren zijn de ziekenhuizen als paddestoelen uit de grond gestampt en het is bisnisch voor hun geworden. Echte goeie artsen zullen schaars worden in deze tijden.

Er zijn mensen die er wel degelijk over nadenken lieverd, misschien een kleine groep, maar als ik hier thuis over euthanasie spreek en over mijn lijden dan probeert mijn lieverd de euthanasie te voorkomen omdat hij veel van me houd op zijn manier. Vandaag had ik het met Karel er nog over, dat als ik nu nog had kunnen lopen had ik ook een andere weg gekozen om uit het leven te stappen. Vaak is het een wanhoop gedachten van mij op zo'n moment van lijden. Sinds de warme dagen die ik normaal zo lief heb, is nu een kwelling voor mij en mijn huid tot aan de ribben kast ligt dan open door vochtblaasjes die open barsten en dan gaan zweren. Over een paar dagen zal het wel beter gaan als het weer wat koeler word, maar dan heb ik een andere pijn die mijn lichaam doordringt. Ik heb morfine bij de hand, maar kan het niet gebruiken omdat mijn lichaam er niet goed op reageer en me erg ziek voel. Soms verlang ik naar de dood omdat de pijn heel ondraaglijk is en denk ik aan euthanasie. De gesprekken die ik voer met Karel maken de stap na deze euthanasie erg moeilijk en voel me dan schuldig op de manier hoe ik hem achter zal laten. Maar was ik maar aan de andere kant van de pijn af, dat is zeker niet het geval, er gaat een periode overheen voor de heling daar beginnen kan..

In mijn kindser jaren Leerde ik een onzichtbaar meisje kennen. Zij was ongeveer 7 jaar oud. Zei was omgekomen in het huis van haar ouders door vuur die onverwachts losgebarsten door kortsluiting van elektra en zij het huis niet meer uit kon. Zij vertelde mij dat haar ouders elke dag veel verdriet hadden omdat hun dochter was omgekomen door vuur. Zij bleef bij haar ouders om ze bij te staan en kon zelf niet genezen. Ik zei tegen haar, ik zie toch dat je leeft? Ja zei ze, maar dat weten mij ouders niet. Dus duurde het heel wat jaartjes voordat zij helen kon van haar brandwonden.

En natuurlijk blijf ik hopen op herstel lieverd hier of anders daar. Maar zit ik hier met de pijn dan ook daar met de pijn. Tot dat ik los kom van deze wereld en de ander mij loslaten kan.


DE UNIVERSELE DANS.
--------------------------

In mij linkerhand draag ik de wereld en in mijn rechter hand het universum.
Mijn Hart klopt op een ritme van licht en staat open voor een kosmische dans.

Niemand die mij horen zal in lachen of verdriet als ik naar jou kijk vanuit het universum.
Ook al kan je mij niet voelen of zien als ik daar met duizenden engelen on je heen zal dansen.

De aarde ver achter mij gelaten en ik terug keerde naar de bron van al het bestaan.
Zal ik ooit een lichtje zijn die naar beneden schijnt en weten daar was ooit een leven het bestaan.

Heel veel liefs en een warme groet van Samoeray.

Veel licht zal ik laten branden rondom de aarde en mijzelf.


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: di 11 jul 2006 06:37 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:35
Berichten: 3689
Dag lieve Samoe.
Dankjewel voor je uitgebreide antwoord.
Typisch dat jij het ook hebt over tienermoeders.
Afgelopen zondag waren we op een schapenmarkt en het viel Ger en mij allebei op dat er zoveel jeugdige meisjes met een baby liepen.
Natuurlijk is dat hun eigen keus en het kan heel goed gaan, als zón kind voldoende verantwoordelijkheids besef heeft dan is het voor een baby natuurlijk heerlijk om bij een jong gezin groot te worden.
Abortus lijkt me een heel moeilijk besluit, hoewel ik iemand die dat doet nooit zou veroordelen, immers je kunt er alleen naar en niet in kijken, wat iemand tot zón besluit brengt.
Ik was zelf 19 toen ik in verwachting was van mijn dochter en van verschillende kanten heb ik het aanbod tot abortus gehad.
De gynaecoloog, de huisarts en de moeder van een vriendin, Ik heb ze alle drie afgeslagen, nou ja de voorstellen dan.
Toch vond ik het vooral van de huisarts erg hypocriet, toen ik zowat een half jaar daarvoor met mijn moeder daar aan kwam voor de pil, kreeg ik hem niet, daar vond hij me te jong voor, maar voor een abortus dus blijkbaar niet. Nou ja, was eind jaren zestig.
Ik heb er nooit een seconde spijt van gehad, al was het niet altijd gemakkelijk, maar ja dat zal het ook niet zijn als je 65 bent, zoals ik op tv zag.
Een vrouw in Engeland die via invitro bevruchting haar kinderwens vervuld zag worden.
Dat vind ik toch een ingreep in de natuur, die ik niet kan begrijpen.
Lieve Sam, ik begrijp heel goed de wens van Karel enerzijds om jou nog lang bij zich te houden en aan de andere kant het verdriet bij het zien van zoveel pijn en afhankelijkheid.
Er kwam van de week een beeld in me op dat ik je niet wil onthouden.

Een leven als mens hier op aarde wordt altijd afgesloten met tranen, net zoals hij of zij ook in tranen geboren wordt.
Bij de geboorte van een kind zijn het vreugdetranen van de ouders, maar waarom huilt een kind? Is het niet zo dat het nog de herinnering met zich meedraagt van de andere kant en nu huilt omdat het die wereld node achter zich laat?
Bij het overgaan, komen er ook tranen aan te pas, maar dan is het tranen van bevrijding bij degene die weer naar huis mag en tranen van verdriet bij hen die nabij zijn.
Ik herinner me het overlijden van oom Johan.
Naast het bed zat tante Mien, die snikte en zei, je hebt beloofd dat ik als eerste mocht gaan( ze hadden geen kinderen)
Rondom het bed stonden alle familieleden, waaronder ik, mijn moeder durfde niet te kijken, maar ik was gefascineerd door wat ik zag.
Zijn blik ruste steeds weer op andere personen en ondanks dat hij niet meer kon praten, sprak er een groet uit zijn blik.
Ook voor mij had hij een boodschap, even stonden we weer in een scène die zich jaren daarvoor had afgespeeld.
Ik had hem dat nooit vergeven, maar daar op dat moment vergaf ik hem en een traan, een stille traan liep over zijn wang.
Hij was klaar.
Hij gleed weg uit zijn stoffelijke jas, om als lichtwezen zijn weg te vervolgen.
Oh zón prachtig begin van een nieuw leven wens ik ieder toe, want het is niet het heengaan dat we beleven, maar een geboorte, dat werd me toen even duidelijk.
Lieve Samoe, ik hou van je en wens je een leven met vreugde, vrede en zonneschijn en een wedergeboorte met tranen van verdriet om jou en tranen van blijdschap bij jou.
Hoe dan ook.
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: di 11 jul 2006 22:59 
Offline

Lid geworden op: ma 15 mei 2006 13:10
Berichten: 701
Lieve Samoe,

Je hebt jezelf al toegestaan vervroegd naar huis te gaan reizen. Alsof je alleen nog maar wacht op de toestemming van je geliefden.
Er komt iets in me op lieve Samoeray, wat ik toch op wil schrijven. En ik zeg er heel expliciet bij dat dit het moeilijkste is wat ik tot nu toe geschreven heb. Ik hoop dat je beseft dat het hier gaat om mijn camerastandpunt, en niet om het juiste camerastandpunt. Maar vooral ook dat het niet oordelend bedoeld is, alleen maar waarnemend. Het gaat om mijn waarneming, de waarneming die voor mij als juist voelt. Wil je het s.v.p. lezen met deze intentie van mij in je achterhoofd?

Jij hebt je keuze al veel langer geleden gemaakt. Je lichaam laat dit al heel lang zien. De pijn van je lijf geeft je tevens de mogelijkheid om te zien dat er van je gehouden wordt. Ik zal mijn visie duidelijk maken.
Jouw pijn om jezelf en je lichaam, zie je weerspiegeld in de ogen van je geliefden. En dat is voor jou de bevestiging van hun liefde. Zoals je zelf al zegt, de pijn zal niet over zijn als ik thuis ben. Lieve, lieve, geweldige pracht van een Samoeray, zou het niet zo kunnen zijn dat je juist de pijn zo hard nodig hebt bij dit proces. Ik lees (ook weer mijn camerastandpunt hoor) in andere berichten van jou dat veel van jouw ervaringen met liefde altijd gepaard gingen met het beleven van pijn, zowel fysiek als geestelijk. Dat die weg van pijn, en geloof me ik besef écht hoe ondraaglijk pijnen kunnen zijn en ook dat jij je echt niet voor kunt stellen dat ik dat besef, nu juist de weg is die je voor jezelf gekozen hebt? Omdat je ergens heel diep van binnen vind dat je geboorterecht is, dat dat is wat je hebt verdient?.

En, je geliefden kennen je pijn. Ze hebben hem gezien, maar ook ervaren lieverd. Is het trauma om iemand te zien en voelen lijden van wie je houdt groter of kleiner dan het trauma van iemand missen van wie je houdt? Volgens mij is het antwoord daarop niet door jou te geven, maar juist door die geliefden.
Trouwens, jij kunt en mag niet voor hen kiezen. Jij hebt écht alleen jezelf. Natuurlijk zal jouw keuze iets met ze doen, of je nou wel vervroegd naar huis gaat of niet.
Is het niet zo dat jouw gedachtes aan euthanasie juist worden ingefluisterd door de bescherming en de liefde die jij voor hen voelt? Zo van, dan zijn ze eindelijk van die vrouw af met die helse pijnen, van de zorg die ze behoeft, van de confrontatie met een lichaam wat kapot is?
Je zei zelf al (ik zeg het nog maar een keer) dat de pijn niet over zal zijn als je over bent gegaan. Ik zou in jouw geval zelfs bang zijn van de liefde voor jou, omdat die ook de kracht heeft jouw genezingsproces aan de andere kant te stagneren.
Lieverd, kun jij liefhebben zónder pijn? Dat is eigenlijk de enige vraag die ik echt oprecht aan je wil stellen. Naar mijn gevoel is dat de les die jij hier moet en moest leren. Wil je daar nog een volgend leven aan wagen omdat de omstandigheden dan anders kunnen zijn?

Wat een vragen Samoe. Ik geef je hiermee iets waarom je niet gevraagd hebt, dat besef ik. En ik had mezelf beloofd om niet meer te geven wat niet gevraagd wordt. Sorry lieverd, als jij dit allemaal interpreteert als kwetsend, en fantastisch lieverd als je er iets mee kunt! De laatste mogelijkheid is mijn intentie.
Wat ik je wel van harte kan en wil geven is respect, bewondering en verwondering voor jouw weg!
Mag ik zeggen: het is goed als je gaat, het is goed als je blijft. Wat jij wilt lieverd.

Ik hou ontzettend veel van je, wat heb jij veel voor mij gedaan!

Hartegroet,

Kakie


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 14 jul 2006 02:35 
Hé Lieverd van een Ruth,

Natuurlijk mag je hier ook schrijven, deze plaats is niet voor mij alleen.

Zelfdoding zou een vorm van overgaan kunnen zijn, maar het is het niet volgens mij, er ontbreekt wat aan zelfdoding en dat is de innerlijke rust volgens mij.
Zelfdoding gebeurt vaak in een opwelling, sommige mensen denken er over na of bereiden zo'n zelfdoding voor. Ik heb vaak met zelfdoding rond gelopen. Maar ik merkte dat ik innerlijk nooit rustig was er kwam bij mij vaak een gevoel van ontevredenheid over mij heen, mij geen raad weten en weet je lieverd dan zou ik ook kunnen denken dat het een herhaling is van het vrede en heb ik die boodschap begrepen als ik nu euthanasie zou plegen? Ik denk het niet. Zouden mijn naaste mij begrijpen als ik deze stap zou nemen? Ik denk dat ook niet. Waarom denk ik dat zij mij dit niet in dank zouden afnemen, ik zie hun angst van lichamelijke gemis, de dood blijft nog steeds voor mensen een groot miserie

Toen ik nog in Zeeland woonde kreeg ik via de gemeente een opdracht om een bunker op te sporen die wel op de kaart was op getekend, zo'n platte grond, je weet wel. De andere bunkers die er bij lagen konden zij makkelijk terug vinden, maar die ene bunker niet. Ik ging met een groepje op zoektocht en binnen een halfuur wist ik waar ik zoeken moest en vond de ingang op een hele andere plek als wat op de kaart was getekend. Het groepje mensen die met mij mee gegaan waren maakte de deur vrij. Ik bleef bij de ingang staan en kon niet verder en hoorde een stem die er niet bij hoorde. Ik zag een joodse jonge moeder met haar dochter en er waren een paar soldaten bij. Zij maakte misselijke opmerkingen naar de jonge vrouw. Zij had een winterjas aan en ik was daar in hoog zomer en het was bloedje heet en stond te kijken naar het tafereel wat daar afspeelde. Een van de soldaten sleurde de jonge vrouw de bunker binnen en verkrachte haar, de andere soldaten volgde zijn voorbeeld en verkrachte de vrouw ook. Ik keek rond in de bunker en zag daar een hoop aan kisten staan waar handgranaten en dat soort dingen in zaten. Haar dochter werd buiten bezig gehouden door andere soldaten en kon alleen het gegil van haar moeder aanhoren. Toen zij klaar waren, werd de jonge vrouw naar buiten gesleurd en bij haar dochter neer gezet, “Ik zag hoeveel pijn zij leed op dat moment” De soldaten waren met elkaar aan het overleggen wat zij zouden doen met deze twee mensen en na een tijdje geklets te hebben, besloten zij het kind en de vrouw een nekschot te geven. Een van de jonge soldaten kon het niet meer aan omdat hij medeplichtig was aan de verkrachting en wilde niet na de oorlog ook nog eens medeplichtig zijn aan een opzettelijke moord en besloot zichzelf op te hangen. Toen ik hem vroeg waarom hij nog op deze plek bij de bunker was en nog zo dicht bij de aarde , zei hij. Ik ben hier omdat ik mij schuldig voel wat deze jonge vrouw is overkomen. Toen ik hem vroeg of de anderen soldaten ook om deze reden hier waren zei hij, nee, dat is een ander verhaal.

Waarom ik aan mij naaste denk lieverd?
Omdat ik van hun houw en lief heb en een band met hun voel vanuit vorige leven. Hun emoties zijn mijn emoties, hun verdriet is mijn verdriet en hun lach is mijn lachen, we zijn gelijk aan elkaar. Een tweede rede is toen mijn moeder was overleden had ik haar nog zo hard nodig hier op aarde en ik zie hetzelfde bij Karel en mijn kinderen, zei hebben mij nog zo hard nodig. Totdat zij gaan beseffen dat ze het zonder mij de wereld aan kunnen in de goede zin en mij vrij in mijn keuze kunnen laten om deze wereld te verlaten. De derde mogelijkheid is dat zij mijn lijden moeten ervaren om de liefde los te zien van mijn lijden. Soms kan ik niets zien en valt mijn gezichtsvermogen weg en krijg zo'n pijn in mijn hersens en zwijg over dit voorval. Met het zwijgen over mijn tijdelijke klachten voorkom ik hopelijk, bezorgde blikken en angsten. Soms wil Karel niet weg bij me om boodschappen te doen of andere zaakjes buitenshuis en stuur hem dan toch weg, omdat het leven gewoon doorgaat. Ik red mij wel zeg ik dan tegen hem.

Het leven van de ander is ook mijn leven lieverd. En mij leven draag ik in mijn ziel mee, het is een energie van wat dwars door mijn poriën heen straalt een licht van liefde. Mijn leven is het lichaam niet, maar wel wat in mijn lichaam huist.

Ik kom even naast je zitten, of mag ik mijn bedje even bij de “EVBO” neerzetten. In sommige gevallen kan het een herhaling zijn van een les, maar in mijn geval is het een afronding van de universiteit en ik hoop mijn diploma te halen op de universele kosmischeschool. Ik ga ook niet voor mijn tijd alleen als ik besluit om euthanasie te plegen. Weet je lieverd waar ik trots op wezen mag in dit leven? Dat ik het grootste deel van mij leven mijzelf kon zijn in vreugde of verdriet. En daar kan geen diploma tegenop. Zoals mijn broers en zussen, hebben goeie school opleidingen gehad, maar zijn zij emotioneel er rijker van geworden? ik voel mij een stuk rijker dan hun nu, als je snapt van wat ik bedoel. En ik ben toch al een stuk beter gaan schrijven, dan een aantal jaren geleden. Heb ik aan mijn grootte zus Ruth te danken die mij door een stukje onzekerheid heen trok, ik dank je mijn lieverd. Ik brand een kaarsje voor je en ik zet even symbolisch en bosje fresia's bij je neer, wit en geel, met een varen takje. De witte fresia, voor een engel die jouw vierentwintig uur per dag mee wandel in de weg die je gaat, de gele die jouw hartje zo verwarmt net als dat van de zon en het takje varen omdat je de bescherming zult voel van de schepper.

Wist je lieverd dat in een haartje op je hoofd een hoop te vertellen heeft over jouw verleden? Waar je gewoond hebt, gegeten hebt en welke geuren je lekker vond en niet? In een haar zit heel wat aan DNA materiaal, met andere woorden, in elke cel zit een stuk aan levens kracht. Een mooi verhaal die ik ook innerlijk zo zag, misschien was ik het, misschien ook niet.

Hmmm heerlijk frietjes heb ik best wel zin in maar ik zit op rauwkost en een plakje brood. Meer verdraag ik momenteel niet meer, althans mijn lijfje reageer steeds minder op voedsel en wil toch gezond blijven eten, dus hup Samoe aan de rauwkost en zie dat mijn voedsel het medicijn is voor mijn lijfje en het smaakt mij heel goed. Ik moet wel even lachen bij deze gedachten. Vroeger wilde ik geen rauwkost omdat ik het konijnen voer vond hahaha, ik werd dan boos op mijn moedertje omdat wij zomers altijd sla aten, dat was goedkoper met 12 kinderen.

Toen Karel bij mij kwam wonen was hij net zo als ik toen met voedsel, alleen gebruikte hij de woorden, rauwkost en fruit is veel te gezond voor mij, je moet hem nu zien, heel gezond is die knakker, alleen een te vele hoge bloeddruk, die ik niet naar beneden krijg, daar mag hij zelf voor zorgen omdat de oorzaak in het verleden lig en spanning die opgebouwd zijn door zijn jeugd.

OOOOOOOOOOOOOO, HHHaaa. Hhhaaa, was ik bijna vergeten zeg, nu je het over verlichting hebt, Je moet er maar brand in krijgen in verlichting, nee geintje hoor lieverd, de knijpkat ken ik nog heel goed, zo'n grijs gevalletje met een vergrootglas ervoor en dan maar knijpen en als je het te vaak in kneep ging je muis van je hand pijn doen, daarom zouden zij het wel eens een knijpkat genoemd hebben Hahaha.

Maar van de week kneep ik hem wel toen bij de buren brand uitbrak op de bovenste verdieping. De buren zijn geen echte sociale mensen. Zij hebben twee opgroeiende kinderen. Het jongste kind gaat erg gebukt onder de grieven van het oudste kind en word vaak mishandeld en gild als een speenvarken, ik heb het verschrikkelijk te doen met het jongste kind. Zij hadden een hond die vals was en dag en nacht in het buiten hok zat te joelen, het deed mij pijn. Niemand in de buurt durfde te klagen. Als de ouders weg waren van huis en de kinderen alleen waren hoorde ik vaak dat het jongste kind in paniek was. Ik zei tegen Karel als dit zo door ga, dan ga ik er iets tegen doen voordat er ongelukken gaan gebeuren. Karel sliep vaak laat omdat de buren tot in de nachtelijke uren aan het schelden, vloeken en tieren waren, soms op een onmenselijke manier. Een paar maande geleden hoorde wij de hond niet meer en vroegen ons af van wat er gebeurt zou zijn. De oude hond maakte plaats voor een jongere hond en de rust werd naar een paar weken weer verstoord, omdat de jonge hond op het jongste kind werd aan gezet. Voor mij was de maat echt pas vol, toen het jongste kind volledig in paniek raakte en de vader niets deed om het kind te kalmeren en de moeder was morgens weg gelopen en liet de kinderen bij de vader achter. Ik vroeg hun achternaam aan Karel en ik wilde stappen ondernemen, maar het was niet meer nodig. Karel zag dat er brand was uitgebroken bij de buren. De buren daar naaste, brachten hun dieren en spullen naar buiten. De brandweer was er heel snel, maar konden niets meer doen om de spullen te redden. Een t.v was op zolder in de brand gevlogen. Verlichting, p.c en t.v stonden dag en nacht aan en gingen nooit uit. Het glas hoorde ik hierbinnen nog flink uit elkaar klappen. Karel en de andere buren gingen met de agent spreken, toen de vader met de ambulance naar het ziekenhuis moest voor controle op kwikvergiftiging. Materiële Spullen hebben zij niet meer, geen kleding, geen huis, geen spullen. Hier in onze blok staan een paar huizen leeg, maar zij kregen geen woning hier aan geboden. Nu kan ik hier best om huilen bij deze gedachten. Maar hadden zij op het zelfde moment een andere woning gehad, dan was de vreugde voor dat gezin even tijdelijk en begon de ellende weer van voor af aan waar zij niet mee geholpen waren.

Zij hebben elkaar tenminste nog en er zijn geen gewonden gevallen. Nu heeft het gezin nog een kans, tenminste de kinderen krijgen een nieuwe kans en het jonge hondje is in het dierenasiel geplaatst en krijgt ook een nieuwe kans. Misschien krijgen de buren nu goede professionele hulp wat voor het gehele gezin goed zal zijn en daar bid ik zeker voor.

Ik ben blij voor hun dat het op deze manier gegaan is. Het zou veel minder geweest zijn als er slachtoffers gevallen zijn op wat voor een manier dan ook, voor of na de brand.

He, he lieverd, wel voorzichtig zijn hoeveel licht je verstuurd, want voor je het weet, fikt de buurt af, hahaha, grapje hoor.

Ik ben heel blij met je lichtje. Kom steken wij er nog een paar aan en ook voor onze buren, die snel weer hun weg mogen vinden en schijn ze op het pad wat ze mogen gaan een lichtje bij dat ze niet te hard struikelen.

En neem ik dit zinnetje mee “Veel Licht zal ik laten branden rondom de aarde en mijzelf”

Heel veel liefde en een warme groet van Samoeray.


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 14 jul 2006 06:57 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: ma 10 jul 2006 10:47
Berichten: 616
Dag Lieve Samoe...

Weer krijg ik het beeld van Moeder Maria.

Alsof zij jouw altijd bij zal staan.
In welke keuze dan ook.

En ik vind het heerlijk, door alles waar je het zo ontzettend zwaar mee zult hebben soms.... :idea: je schaterlach te horen.

En al klinkt het gek, weet ik ook niet precies net als Kakie of ik uberhaubt enig recht heb te kijken naar jouw en mijn gevoel te uiten...
Maar telken male heb ik het gevoel, door je woorden heen lezend....zeker nu weer, met je schaterlachjes over het vuur.
Het licht dat door jouw heen mag gaan, de donkerte die je velen malen door je hebt laten gaan om andere tot steun te zijn. Mag je wellicht meer gaan loslaten.

En daar voel ik veel emoties bij Meis
:idea: :idea:
Die donkerte mag wellicht nu zijn eigen plek gaan vinden.
En het licht mag je naar binnen brengen voor jezelf.
Het mag ook ooit eens genoeg zijn schat.
De wereld hoeft niet alleen op jouw schouders te rusten...

In liefde en respect , omdat ik je zo wondergraag rust in je hart zou willen wenzen....

:idea: :idea:

Moon


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 14 jul 2006 15:23 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:25
Berichten: 6077
:lol: Oh...tja Samoebol, ik zit hier mee te grinniken hoor, hup de buren in de fik.
Heej schat, maar dat licht echt niet aan mij hoor......ik ben er blij van dat ik niet naast jou woon. :wink: 1hart1

Weet je wat mij nu vrolijk maakt?
Dat je tegelijk ziet dat die buren waar je het over hebt, een mooi plaatje leveren. Ze raken in de fik maar het geeft wel een duw richting: beweging.
het zet de boel in beweging en de kleine hondepup krijgt weer een nieuwe mogelijkheid.
Jeutje wat een verhaal!

Ik ben blij voor de ouwe hond dat ie stil kan zijn.
Naar huis.
Eeuwige jachtvelden.
Zoals het klokje "thuis" tikt tikt het nergens.

Het IS toch wat lieverd? Dat je alsmaar met 1 been in die andere wereld blijft staan en met het andere op deze aarde.
Dat loopt ook lastig hoor... :?
Wat je nu weer verteld over die bunker, even tussen neus en lippen door enen soldaat de weg naar het licht wijzen.
Komt in me op dat hij er "beter" aan doet die mevrouw met dat kindje in de Hemel op te zoeken i.p.v. hier rond te hangen toch?
"Daar" kan hij volgens mij veel meer uitrichten wat beklijft dan "hier"?
Hoe dan ook, jouw andere wereld is toch een stuk van jezelf schat, en het straalt langs alle kanten.

Mij treft de reactie van Kakie enorm weet je dat?
(thnx Kakie!! 1hart1)


Citeer:
..Lieverd, kun jij liefhebben zónder pijn? ..


Dit vraag ik me ook af schat.
HOe zou het zijn als je helemaal geen pijn had.
HOe zou het voelen als je pijnloos kon liefhebben?
Jezelf maar dan vooral voor jou je omgeving?
Liefhebben zonder pijn.....tja..... :?

:D Dag grote Engel.
Ik groet jou beide benen en het hart wat erin schuilt.
Je aardse been en je Hemelse been.
En zie je ons pap lachen schat? Hij hinkelt ervan.... :lol:

I LUV SAMOE! 8)


1hart1 1hug1 1hart1

_________________
*there and back again*


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: vr 14 jul 2006 18:08 
Hallo Lieve Patrick

Ik kan mij niet in de ene of andere richting laten duwen lieverd omdat de weg voor een groot deel al vast stond voor ik naar de aarde kwam, alleen was ik dit tijdelijk even vergeten, totdat ik mij herinnerde van wie ik in werkelijkheid was voordat ik hier op deze prachtige planeet kwam, met haar kleurenspel.

Jij weet het niet wat je schrijven kunt? Och liever je bent heel zeker lief in een palts, boem zit je naast me en vertellen wij elkaar een verhaal. Ik luister naar je verhaal en zet even een kaarsje op de plaats van waar je moeder lief naar huis mocht gaan en leg er innerlijk een margrietje neer met een heerlijke geur van zoete nectar.

Je moeder was niet op slag dood, het was logisch dat de begrafenisondernemer dit zo aan je vertelden, onderbewust voelde je de waarheid en dit kwam pas veel later naar boven. Je moeder was een bijzonder zachte vrouw, heel liefdevol. In die periode toen zij nog leefde werd zij niet begrepen en liet zij zich gek praten, door andere mensen. De periode toen zij nog leefde waren op een andere manier veel harder dan nu en nu is het een volksziekte nummer een geworden.

Zij was zo liefdevol dat zij de andere persoon een hoop wilde besparen en dacht na over haar daad. Als zij aan een balk gehangen had, dan hadden anderen er moeite voor moeten doen om haar los te krijgen. Deze stap was voor haar veel zwaarder omdat zij jouw had en jouw onder haar hart van liefde gedragen heeft. Jij draag haar liefde in jouw en is een gids voor je stukje leven hier op aarde.

Ik begrijp het wel in jou geval dat je het als een vorm van euthanasie ziet. Er lijken middelen te zijn die het leven makkelijker kunnen maken om het af te ronden, toch is het geen natuurlijke weg, naar mijn mening wat de omstandig heden kunnen verzachten. Normale wijze gaat het sterven geleidelijk in het leven, elke dag sterft de mens een beetje. Tot het moment dat je bewust word dat je elk moment kunt gaan vertrekken. Worden bewust de organen stil gelegd door verstikken of andere middelen kan het lichaam heel moeilijk helen en als ik bijvoorbeeld weer moet inkankeren omdat ik een taak niet heb afgemaakt dan draag ik in het nieuwe leven dat voor mij ligt deze oude gebeurtenissen die zijn blijven liggen met mij mee en mag ik deze ook leren herstellen.

Hier even een deel van mij vorig leven en vroeg mij af waarom ik last kreeg op jonge leeftijd van artrose ik was 26 jaar jong, nu met een paar daagjes word ik eh even denken hoor, ja hoe jong word ik nu eigenlijk met een paar daagjes? gho weet ik eigenlijk even niet meer, ha, ha, ha.

Maar goed Ik zag mijzelf in een vorm van een schitterend park wandelen en zag dat ik drie kinderen bij me had. Ik was getrouwd en had van de man waar ik mee getrouwd was drie kinderen ( het zelfde als nu in dit leven). Ik kon zien welke kleding ik droeg, het was de Franse stijl van kleding in ongeveer het jaartal 18 honderd, de kleuren waren donkerrood en zwart. Ik droeg een vorm van enkel laarsjes. Mijn man daar had een goede baan en ik was barones. Het was mooi weer, maar als ik kijk naar mijn gezicht keek dan zag ik een angstige blik en kon niet genieten van de wandeling met mijn kinderen. Ik was op de terugweg van mijn wandeling bezig en werd vast gepakt door de Franse politie. Ik werd in een koets gezet met mijn kinderen. De kinderen werden thuis afgezet, maar ik mocht niet uitstappen en reden door naar een andere plek en werd in een kerker gegooid. Ik probeerde antwoord te krijgen waarom ik daar gevangen gezet werd. Door het kabaal wat uit mijn keel kwam van het schreeuwen, kan de politie niet anders om de deur open te doen om na te zien waarom ik zo'n kabaal maakte. Weer vroeg ik het antwoord en kreeg het niet te horen. Na dagen vast zitten en mij uitmergelde lichaam daar zag zitten, werd de deur open gedaan en kwamen er twee politie agenten binnen en sloegen mijn lichaam geheel kapot, door middel van een mentale ketting die aan de muur hing.

Mijn lichaam stierf langzame en ik beleefde een helse pijn, wat in verhouding niet lang duurde, het duurde te lang voor de ziel wat in het lichaam huisde en het lijden onderging. Toen ik buiten mijn lichaam getreden was, zag ik geen dierbare die mij kwamen halen of een vorm van het licht waar ik naar toe mocht gaan. Ik keek alleen naar het lichaam die op gegrond levenloos daar lag, wat toegetakeld was en ik niet meer in het lichaam kon verblijven. Ik ervaarde daar de dood als een vriend, want op dat moment was ik van de fysieke pijnen af. Nu moet ik wel er wel bij vermelden dat elke incarnatie bij mee heel verschillen er uit zag, het hangt een beetje er van af hoe bewust ik leefde. Ik besloot om weer te incarneren, want ja lieverd, de planeet aarde heeft voor mij toch een aantrekkingskracht.

Wat ik nu zo wonderlijk vind is dat, mijn lichaam nu zo toegetakeld is door vele operatieve ingrepen bijna pressies op de plaatsen waar mijn lichaam toen kapot geslagen was. Het andere is dan dat ik in dit leven ook weer drie kinderen heb en met een man getrouwd was, die toen ook met mij in een vorig leven getrouwd was en hij bijna met mij het zelfde uithaalde als toen ik daar leefde met hem, alleen kon ik het nu zelf voorkomen dat er een herhaling plaats vond.

Nu was het zo dat Nederland Frans/ Spaans gebied was. Zag ik net en vroeg aan Karel of Elsloo in Limburg ook Frans gebied was en hij dacht van wel, als dat zo is dan heb ik weer een stukje van mijn puzzel kompleet.

He, he lieverd, zie je? Ik ben op weg naar heling.

De vraag die Ruth vroeg is waarom ik zo aan mijn naaste denk is nog een andere reden die zo ineens bij me op komt is dat ik mijn jongste kind nog uit een vervelende situatie van zijn vader wil halen, zodat hij in zijn verder toekomst, verder kan gaan, zodat ik ook dit verleden kan afsluiten een oud stukje van een vorige leven.

Ik herken het hoe waardevol dit soort momenten zijn als we even aan onze moeders denken, wat zij voor ons gedaan hebben in een korte levens tijd lieverd en heb het ook zo ervaren met mijn moeder, die bijna nooit bij me was en ik op een andere plaats moest leven en op een hele jonge leeftijd al volwassen moest zijn. De korte momenten die ik had met haar hebben nu nog voor mij die waarde alsof ik een schat met meedraag waarvan ik intens van kan genieten en als een vorm van een kroontje op mijn hoofd met mij meedraagt.

Gewoon even vrij en zijn.
-------------------------------------------

Wij kunnen dansen in het leven van vreugde met een lach.

Wij kunnen onbegrensd vrij zijn waardoor er geen blokkades zijn die ons tegen houden.

Wij kunnen onze haren laten wapperen in de wind als er een overwinning behaald is met een zucht.

Wij hoeven ons niet te verbergen om de daden die wij goed gedaan hebben in ons leven.

Wij hoeven ons door anderen niet vast te laten zetten waardoor ons innerlijk evenwicht verstoord raakt.

Wij hoeven niet te vluchten voor een film die een ander nog niet gezien of beleeft heeft.

Wij hoeven niets te laten gebeuren met onszelf alleen als wij het zelf willen.

Het leven is na eeuwen nog steeds hetzelfde gebleven, alleen de mens zelf is veranderd.


In een geval zoals een conducteur die een trein bestuurd en zijn werk met plezier doet die een trein niet vroegtijdig stil zetten kan en over een persoon rijd met zijn locomotief, is hij niet getekend met zijn leven met een trauma lieverd?

In mijn geval word ik soms als een egoïst aan gezien als ik vroegtijdig uit mijn leven hier wil gaan vertrekken naar mijn bron van herkomst. Karel heeft het niet makkelijk met mij en vertelde hem van de week dat hij zonder mij beter af is als met mij en voel me best een beetje schuldig dat ik hem naar mij toe heb laten komen, hij verdient gewoon beter, hij verdient gewoon een vrouw die voor hem er kan zijn, het doet mij verdriet om hem zo te zien. Voor hij bij mij kwam wonen had ik hem verteld over mijn situatie en ziek zijn, maar ja maakt liefde zo blind, dat iemand zo door alle waarschuwingen heen gaat? Natuurlijk hebben wij ook heel fijne en mooie momenten en ik zie dat hij in twee jaar behoorlijk veranderd is, ten goede, dit bevestigd hij ook regelmatig. In een jaar tijd ben ik fysiek zo geduikeld en vind het knap van mijzelf dat ik altijd weer een manier vind om mijzelf te redden zo als wat mij gisteren overkwam.

Een paar maanden geleden hadden wij het over aanpassingen voor mijn situatie op bed. Een aangepast bed kreeg ik, de elektrische rolstoel en de op-zit-sta stoel kunnen niet meer doorgaan omdat mijn lichaam versterkt achteruit gegaan is. Oké dacht ik, ik blijf positief en kijk rond mij heen en wat zie ik? Jawel een puinhoop rond mijn bed, met allerlei onprofessionele tafeltjes rond mijn bed en ik was er toch heel gelukkig mee. Als mijn gezichtsvermogen wegviel of ik in een aanvallen zat hoefde ik alleen maar op mijn afstandsbediening te drukken en kon ik luisteren naar wat rust gevenden muziek. Mijn slaapkamer werd kleiner door al die spulletjes zoals de laptop die ik graag bij me hebben wilden om in de goede momenten toch nog iets te kunnen schrijven zoals nu. Voor mijn persoonlijke verzorgen was het een hele opgave voor de ander om mij te verzorgen op bed. Ik zat gewoon ingebouwd tussen de spullen en wilde zij mij benaderen, moest eerst alles aan de kant, want ja Samoe zat ingebouwd en hoefde niet bang te zijn dat zij me schacht kwamen ontvoeren ( misschien ken je de t.v serie van Zwiebbertje en malle Pietje) De ontvoerders zullen wel struikelen over allerlei kabels rond om het bed van Samoe. Wat deden wij moeilijk zeg! Stel je nou eens voor dat als zo makkelijk zou gaan, dan moet men bang zijn om niet in slaap te vallen hahaha.

Maar goed, wij vroegen ons af of wij dit niet beter indelen konden En ik zei tegen Karel, als de tijd rijp is komt er een oplossing en ja hoor, nog geen paar weken later kwam Karel met een boekje over kantoor artikelen. Hij liet mij een plaatje zien en vroeg wat ik er van vond, he, ja erg bureau-achtig vond ik het, niets huiselijk en zo. Karel wilde een tafel over mijn bed bouwen Maar ik hield hem nog even tegen, totdat het aangepaste bed er was omdat de maten verschillend kunnen zijn en dit bleek ook het geval te zijn. Had hij het eerde gemaakt was zijn werk bijna voor niets geweest. Nu lig ik in de woonkamer, omdat Karel dit voor mijn situatie beter vond, maar ik voelde mij niet gemakkelijk bij deze gedachten, want als ik even boos wilde zijn kon ik nu de deur niet achter mij dicht doen en kan hem de kamer niet uit sturen als ik even in bepaalde buien alleen wilde zijn.

Vorige week had ik zo'n bui en kan er nu om lachen als ik terug kijk hoe ik bezig was. Soms na een aantal aanvallen kan ik behoorlijk uit mijn slof schieten en wil vaak met rust gelaten worden omdat de pijn in mijn hoofd behoorlijk pijnlijk kan zijn. Als ik dan toch gestoord word door bezorgde blikken maak ik soms een opmerking, ik wil een boogje rond om mijn bed, waarom zei Karel, dan kan ik er een gordijn omheen maken wat ik zelf in borduren kan en dicht kan trekken als een soort van hemelbed als ik alleen wil zijn en even niemand wil zien. Ach arme prul denk ik dan als ik zijn verdrietige blik zie door een uitspraak die ik op zo'n moment deed. Hij wilde een kamerscherm halen en ik zei, nee het is heel mooi maar niet praktisch, ik vertelde waar het probleem lag en hij zag het ook zo de nadelen van een kamerscherm.

Maar gisteren was het bijzonder, wat bleek nu, het bureau dat hij in het boekje zag staan bleek helemaal over mijn bed heen te passen. Karel heeft hem gisteren helemaal in elkaar gezet, tjonge wat een klus was het om alles goed aan te sluiten en ik werd al moe bij het zien werken. Ik kan nu bijna liggen typen en het beeld scherm staat vlak voor mijn neus. Zelfs een directeur van een grootte firma heeft niet zo'n mooi bureau als ik zeg, Joepie een eigen bed- bureau en alle tafeltjes zijn bijna op geruimd en de visite kan normaal weer bij me komen zitten, het bureau is zo gemaakt dat het over mijn bedden-boog heen past en weg gereden kan worden omdat er wieltjes onder zitten. Een groot applaus voor Karel, vind je niet lieverd en een kaarsje voor het geduld wat hij vaak met mij hebben mag.

Oké, ik ontweek een vraag over euthanasie. Soms maakt Karel een opmerking ongeveer in deze trant van “straks is alles voor elkaar, het huis, het centrum, de boeken die geschreven worden en dan knijp jij er tussen uit”, Boem die boemerang komt aan en het dreunt door tot in mijn hartcentra en zie zijn teleurgestelde blik als ik naar zijn verdriet in zijn stem luistert, wat is dit nu lieverd, de liefde, de angst voor verlies of de levens verbinding die ik voel bij hem, naar mij toe en het een zijn met elkaar? Als wij zo vrij leven mogen en kunnen, waarom is euthanasie dan niet voor iedereen weg gelegd voor mensen die graag naar huis willen? Waarom bepaald de wet nog steeds over wie leven mogen of wie niet? In mijn geval mag ik nu gaan omdat ik toestemming gekregen heb om te vertrekken als ik gaan wil. Maar hoeveel mensen zijn er die niet mogen gaan en net zoveel pijn hebben als ik?

Oeps je maak me wel een beetje verlegen, ik als geiten hoedster hahaha. En zo'n mooie lach past wel bij me, in de liefde zijn we allemaal gelijk en we zijn allemaal met een doel naar deze wereld gekomen lieverd, jij ben net zo belangrijk als ik. Jij bent voor mij ook een geschenk, je weet me te raken, hoe had ik anders zo'n lel van een bericht hier voor je neer kunnen zetten? Omdat ik je waardevol vind.

Het plaatje, de prachte foto die je voor mij hier neer zette betekend voor mij veel ( Mijn innerlijke pelgrims tocht.)

En lieve Patrick, als jij jezelf niet meer zie als Licht-werker, misschien ben je meer een licht-drager geworden een stapje verder in je bewustzijn op de weg die je aan het gaan ben.

En zet het stukje ook even weer hier neer en merk hoe zorgvuldig jij het bericht gelezen en ik bedank je heel hartelijk voor je mooie en warm verhaal met een stuk aan openheid.


veel kaarsjes aan lichtjes rondom de aarde plaatsen en zenden naar plaatsen waar mensen regelmatig zelfmoord plegen of dit laten doen zoals bij euthanasie.

Ik zet kaarsjes neer op plaatsen zoals, snelwegen, treinstation's, abortusklinieken, huisgezinnen, tehuizen, verzorging en verpleegtehuizen en bejaardencentrums.

Ook dit kaarslicht zend ik naar mensen zoals huurmoordenaar s of een ander vorm van moord zoals oorlogen de soldaten.

Ik zend heel veel licht aan de nabestaande en mensen zoals bij de machinist, bus bestuurders en anderen die niet hun trauma's kunnen ontvluchten omdat er altijd mensen getuigen zal zijn van zelfmoorden in het openbaar leven. Mensen die hun beroep hebben in het openbaar verkeer

Verder geef ik je even een warm omhelzing van liefde, licht en de innerlijk kracht die jouw moeder je mee gaf als geschenk.

Veel liefs en een warme groet van Samoeray en een groet Zoals je het zo mooi beschrijf

Namasté


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: za 15 jul 2006 12:15 
even eerst iets anders ...

Lieve Samoeray,
ik heb dit nog eens allemaal doorgelezen en weet je wat ik be-leef?
Als kind had ik een grootvader waar ik een enorme bewondering voor had en eigenlijk echt respect voor voelde, gevoelens die ik, nu er over nadenk, eigenlijk vreemd vind voor een kind, althans de diepte ervan,
en door hetgeen je hier allemaal deelt wek je bij mij hetzelfde gevoel op :
waardering, respect, bewondering, ontzag, Liefde, ... .
Dank je, voor wie jij bent.

Ik denk wel dat mijn grootvader een nogal harde man was voor zijn kinderen, maarja, wat is hard, hé?
Na zijn overlijden is bijna de gehele familie uit mekaar gevallen, iets wat ik weet dat hij wist dat zou gebeuren
en als ik nu 'lees' zie ik dat jij ook Weet wat er zal gebeuren wanneer het jou tijd Is om naar 'Huis' te gaan.
Wat kan Weten Leven soms toch bemoeilijken, ook al heeft Weten ook andere mogelijkheden.
Plaats ik hier een mooie, grote, roze kaars, omringd door volgend boeketje
Afbeelding
voor jou en ieder-een die in jouw Leven Is,

Nu ik dit neergepend heb komt meteen ook het besef vanuit mij zelf dat er geen verkeerde keuzes zijn, enkel andere keuzes.
Men kan niets in iemand anders' leven plaatsen/brengen/Zijn wat geen bijdrage Is in die ander, wat de ander niet Is.

Zo, dat even terzijde :wink:


Lieve Samoeray,
proficiat, lieve schat, dat je je zelf weer her-in-eert!
Oh, ik zou je zo om de nek willen vliegen en je aan mijn hart willen drukken en doe dit nu in gedachten ook, heel zachtjes.
En dank, lieverd, voor de kaars op de plaats van waar mijn moeder lief naar huis mocht. Ik plaats er ook eentje naast
en dank voor het margrietje ...
Tijdens de begrafenismis had ik allerlei muziek uitgekozen; zowel muziek die zij graag hoorde als andere en een van de nummers die ik op een cassetje had opgenomen en wat door de overvolle kerk bulderde (de kapelaan had de muziek wel heel luid gezet, hehehe) was :

Margrietje
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Door je tranen heen zul jij weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je 'dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nooit meer terug'
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer

Zit je vaak te dromen
Kun je 's nachts niet slapen
Denk je nog te veel aan toen
Wie zal je begrijpen
Het blijft toch van ons samen
Je kunt er niet veel meer aan doen
Je leven kan al leeg zijn
In vijf jaar kun je oud zijn
Ik weet wat je bedoelt
De zon hoeft niet te schijnen
Kind'ren niet te lachen
Maar denk aan wat je hebt gevoeld

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Door je tranen heen zul jij weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je 'dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nooit meer terug'
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer

Dan wil ik weer bij jou zijn
Met je kunnen praten
Stil zijn om wat jij zegt
Omdat jij van mij bent
Je ogen weer zien lachen
Om iets wat je niets zegt
Dan kan men wel vinden
Zoiets gebeurt wel vaker
Iedereen heeft zo'n herinnering
Die kreet zal wel terecht zijn
Het zal je niet veel helpen
Misschien als ik dit zing

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer
Door je tranen heen zul jij weer lachen
Net zoals die laatste keer
En al denk je 'dat komt nooit meer
Dat komt nooit, nooit meer terug'
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien
Ook al zie je mij niet meer

... nou, destijds verpinkte ik er een traan bij en nu ben ik aan 't huilen, aan 't lachen en voel ik Liefde overvloeien naar alle richtingen dat het een welste is.
pfwoe!

Oh ja, lieverd, haar Liefde draag ik in mij en be-leef Het als een gids in mijn Leven, immer aanwezig
en doorheen dit Leven is die Liefde steeds blijven groeien,
is daar Liefde van anderen aan toegevoegd
en voel ik er ook jouw Liefde, Ruth's Liefde, Annemiek's Liefde en zoveel Liefde van zovelen die ik in Leven heb ontmoet bij.
Ach lieverd, wat heb ik toch een apart leven, denk ik nu.
Er word zoveel van me gehouden, er is door zovelen van me gehouden en dit besef maakt dat ik nu echt zit te grienen.
Oh, DANK! Dank. Dank

Goh, dat was overweldigend ...


Lieve Samoeray,
eventjes over naar Karel en jou, als ik zo vrij mag zijn, en een link leggen naar de relatie tussen mij en Joli.
Joli is heel wat jaartjes ouder dan mij en telkens wanneer zij tegen me zei dat ik beter verdiende of andere, gelijkaardige nonsens, dan werd ik daar regelmatig boos om
en ik kan me voorstellen dat ditzelfde bij Karel gebeurt, of hij dit laat merken of niet.
Als ie ook maar iets gelijk mij is dan heeft het niet met kiezen te maken.
Het gaat er niet om dat Liefde blind maakt. Hij weet en ziet en be-leeft jou en jou en hem
en houd van jou, met Hart en Ziel.
Het heeft te maken met je hart volgen.
Hij houd van je en volgt zijn hart
en dan kan dat best af en toe moeilijk voor hem zijn maar het ver-vult hem.
Het maakt hem gelukkig om zijn leven met het jouwe te leven.
Wanneer dan de vrouw waar je zoveel van houd je vertelt dat je beter verdient, dat je beter af bent met een vrouw die er voor je kan zijn; weze dit fysiek, mentaal, sociaal, ... , dan doet zoiets pijn want je hele wezen, elke cel in je Zijn houd van die vrouw die dit tegen je zegt.
Dus lieverd, gun het Karel om van je te houden, als je kan.
Al wat jij bent verrijkt zijn leven.
Al.
Ook je boos-buien, huil-buien, paniek-buien en alle andere buien waarvan je denkt dat ie die best missen kan.

Plaats ik hier even een mooie, lila paars tesamen met een groene voor jou en Karel, omringt door een kransje van Margrietjes.

Dank je, prachtige, krachtige, Liefde-volle Samoeray
voor al wat Jij Bent

veel kaarsjes aan lichtjes rondom de aarde plaatsen en zenden naar plaatsen waar mensen regelmatig zelfmoord plegen of dit laten doen zoals bij euthanasie.

Ik zet kaarsjes neer op plaatsen zoals, snelwegen, treinstation's, abortusklinieken, huisgezinnen, tehuizen, verzorging en verpleegtehuizen en bejaardencentrums.

Ook dit kaarslicht zend ik naar mensen zoals huurmoordenaar s of een ander vorm van moord zoals oorlogen de soldaten.

Ik zend heel veel licht aan de nabestaande en mensen zoals bij de machinist, bus bestuurders en anderen die niet hun trauma's kunnen ontvluchten omdat er altijd mensen getuigen zal zijn van zelfmoorden in het openbaar leven. Mensen die hun beroep hebben in het openbaar verkeer


Warme, Licht-volle en Liefde-volle groeten
Namasté


Patrick


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: za 15 jul 2006 21:53 
Offline

Lid geworden op: vr 02 dec 2005 00:07
Berichten: 1713
LIEVE SAMOERAY


IK LAAT HET LICHT OVER JE HEEN SCHIJNEN.

FLOWER

Afbeelding

_________________
Afbeeldingdikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: ma 17 jul 2006 01:56 
Voor de lieverds die zoveel aan licht sturen,

Simone, Roodstaart, Zonnen-elfje en Flower.

Jullie zijn geweldig.

Ik omhels jullie even met een hele warme Zonnen-Groet,

Wang aan wang, rechts en links, dit driemaal, zo dat het innerlijk licht schijnen zal..

Ik zet ook lichtjes neer voor jullie geliefden.

Veel liefde, licht van Samoeray.


Omhoog
   
Toon berichten van afgelopen:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 

Alle tijden zijn UTC


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten


Je kunt niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kunt niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten verwijderen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
cron
© 2007 - 2019 XsBB
ThinCab - Gratis weblog? - Gratis forum?
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Limited
Nederlandse vertaling door phpBB.nl.