hihi ,hij is nog aan jou gericht bear hier ,en dat was ie ook tenslotte,maar zo begon ik te schrijven en wil hem gewoon niet veranderen zelfs met fouten al als ze erin zitten dan,thats all,het is niet dat ik wacht op een antwoord of zo dat bedoel ik,hihih liefs en warmte daarvoor
oh bear wat moooooiiiii dit weet je,ik begin dit steeds meer van mezelf te begrijpen,ook ik kreeg een boodschap het was lucid,maar dit keer was het geen lucide droom die ik vroeger zo vaak had,het was een lucide moment het is de mooiste boodschap die ik kreeg,toen ik uiteindelijk zag dat ik hem van mezelf kreeg die letters dat woord hebben me zo verteld ,laten zien ook,het is nu lucid en dat vind ik nog het allermooiste van het verhaal en van mijn boodschap aan mezelf,mijn droom word werkelijkheid,het is lucid
geworden,de illusie is aan het verdwijnen,stapje voor stapje,begon ik te bgrijpen hoe het werkelijk in elkaar zit,voor mezelf dan,en wat ik bedoel met die zwarte plek en witte plek,en hoe of dit steeds verder gaat,de schaduw zijde van je zelf,die ene plek het gevoel van klaar zijn,en wat dat betekende voor mezelf,pfff het was zoveel lieverd,want ook ik zag tenslotte dat die zwarte plek mijn eigen zwarte plek was en al die punten mijn eigen punten waren,het was daar waar ik naar kon kijken zonder angst,zonder oordelen naar mezelf,pfff en of ik klaar ben,want het is voor het eerst dat ik echt naar alles kan kijken,zonder angsten zonder oordelen,oh er kwam veel voorbij waar ik weer opnieuw naar mocht kijken,maar opnieuw ik kijk nu met de gene die ik nu ben,die gene die nu zoveel meer begrijpt van haar zelf diegene die nu pas ziet hoe prachtig of zij wel niet is,in deze werkelijk heid,en dat alles,precies alles in een kort moment alles maar dan ook alles in een tel,zonder denken,hoewel ik dit niet helemaal kan uitleggen,het is zelfs niet zonder te denken want het is alles maar gelijk ook niets,nou ja in ieder geval , gewoon er naar te kijken,zelfs mijn psychose kwam aan bod en dit is helemaal mooi omdat ik nooit precies heb geweten hoe of dit nu in elkaar zat,ook dit liet het me zien,misschien vind je het wel interessant,want inderdaad ik keek naar het stukje wat zo duidelijk liet zien wat over schaduw gaat in mij verhaal het is een stukje 1 stukje maar ,van de vele donkere plekken waar ik naar keek,zonder angst dit keer daarom kan ik ook niet stoppen met schrijven denk ik want zelfs de schaamte is weg,de schaamte van het vertellen en de schaamte van wat andere hier van zullen denken ,het is mijn naakte waarheid en ik vind hem moooooooi,ik zal dit stukje vertellen in levens verhaal want zo voelt het voor mij een levens verhaal waar op ik nu anders terug kijk ,omdat ik kijk in het nu,het nu waar ik alleen maar ben,meer niet,maar dat meer iet tegelijkertijd zoveel is, en het ook begrijp in dat moment,dit moment waar ook echt alles inzit zelfs wat was,ik laat nu een stukje zien waarin ik verdwaald was,een stukje van die psychose die ik toen niet begreep hoewel als je dit goed leest toch ook weer wel,ik wist het al alleen ik kon het toen nog niet zien ik was er nog niet klaar voor,pfff,en in dit stukje was er niets behalve een boom,die zelfde boom is nog vele keren terug gekomen,in mijn leven,ook die boom probeerde mij iets te vertellen, een van de vele stapjes waar ik op terug kijk die mij allemaal geholpen hebben,mij daar brachten waar ik dus nu ben een reis een stukje van mijn reis nu weet ik dat ik die boom was ,toen niet ,niet helemaal tenminste ,nou ik begin dus bij die boom,een stukje waar ik erg ja wat van hou,de boom het enige wat ik deed in dat stukje (genoemd psychose ik weet nu wel beter maar het mag ook zo heten ook dat maakt niet uit want een beestje moet nu een maal een naam hebben hier waar ik me tenslotte ook bevind ,hihi)in die psychose,was ik alleen maar om die boom heen aan het lopen en ik zocht en ik zocht ik maar was verdwaald en kon de weg terug niet meer vinden en gaf het tenslotte op ,en ik was zooooo moe,dat is niet te beschrijven maar ik wist dat het voor even was,eventjes maar alsjeblieft,even rusten ik kon niet meer,en ging er bij zitten,en het was daar onder die boom dat ik die rust vond,nog niet alle rust dat wist ik ook maar net genoeg om mij te doen besluiten,om daar te blijven zitten,want ik wist ook dat ik die keus had en dat dat kon,ik heb daar ook lang gezeten maar opeens ik ik op,zonder na te denken dat weet ik nog ,ik kan het letters geven zoals het woordje doen maar dat was het niet het was mijn eerste bewuste ervaring eigenlijk,die ik nu ook ervaar,precies zo,dat klinkt misschien gek,hihi,maar,een psychose is niet meer dan een vlucht maar ook een psychose is zoveel meer,zelfs daarin kan en is het het "zijn"(jezelf dus)die je iets laten zien djuist door het je gewaar worden van je omgeving,juist omdat die er niet meer is,het was het aller eerste moment eentje waarvan ik nu begrijp hoe of het in elkaar zit ,hoe of ik in elkaar zit,zat en zelfs al begreep ik het toen nog niet helemaal,maar zoals ik het nu ervaar je het gewoon al weet/wist ,ja bear die schaduw plek,zelfs in die psychose,wist ik het,ik weet nu ook waarom ik daar op niieuw naar heb gekeken,in die psychose had ik vele keuzes,een daarvan,was een stilte en dit is zo mooi eigenlijk,om dit nu te zien ,die keuze van lekker makkelijk bij die boom te kunnen zitten,ik leunde als het ware tege mezelf aan,ik beschermde me zelf ook daarmee,ik leunde tegen de enige waar op ik kon vertrouwe pfff,ik krijg nu tranen in mij ogen,niet van verdriet maar van wat ik nu zie dat dit eigelijk zo mooi is,pfff en de lange weg die ik gevolgd heb om weer bij diezelfde boom ik dus uit te komen,een weg vol angst,soms de angst van het niet vertrouwen om toch weer bij die boom uit te komen de angst om weer te verdwalen soms de lange reis waarvan ik nu ook die schaduwen kan zien,eindelijk,ik kijk naar die boom nu en weer begin ik te huilen en weer niet van verdriet,maar het is dit wat mij nu laat zien ,wat het woordje klaar betekent voor mij,zie je in dat zelfde stukje in die psychose , waar ik uitrust,stond ik namelijk weer op ,niemand zal ooit weten wat dit voor mij betekende,dit kan ik ook helaas niet uitleggen ,maar het was iets een keuze,waar ik later heel dankbaar voor zou zijn,ook dat wist ik het is die dankbarheid die ik nu weer op nieuw ervaar,maar goed ik stond op,en begon weer te lopen om die boom heen en weet je wat ik toen zag,juist die boom had geen schaduw want er was daar niets de boom kon geen schaduw hebben want er was ook geen zon geen licht ,helemaal niets alleen ik,en de boom, ik had dat uitgeschakeld en nu komt het hele mooie hier werd ik mij dat ook bewust dat ik voor die stond en zonder na te denken liet ik de zon weer schijnen en gelijk daar mee kreeg mijn boom weer schaduw,want ik wist (keuze)dat daar mijn weg was zonder dat ik het eigenlijk wist,begreep ik dit alles zonder denken ,dat weet ik nu,ik wist zelfs dat die boom en alles een ilussie was,een zelf gevormd beeld een bescherming ook voor mezelf die ik gevormd had ik ,niet spiritueel ,nog niet,dat kwam later maar een beschermin was omdat dat het het enige was wat ik aankon op dat moment een boom ,meer kon ik niet aan ,en nu strijk ik toch even over mijn bolletje zonder ego,maar ik zie hier gewoon een pracht mens,ja ik zie mezelf,nu daar maar zonder beeld vorming,en waar ik mee bezig was,het was daar dat ik leerde voor het eerst om op mijzelf te vertrouwen,en waardoor ik ook nu zoveel van mezelf begrijp,stapjes die steeds groter werden ,mooier ,maar goed,,pfff,even terug naar die boom,schaduw dus weer gevonden,nu gaat het stukje verder,het stukje waarvan ik in die schaduw moest nee niet moest mocht stappen van mezelf die schaduw was angst een hele grootte angst een zwart donker gat leek het wel,maar ik wist en dit alles zonder te denken precies mijn weg was om hier uit te komen,begrijp je ik moest mezelf daar laten voor wie ik was,terwijl ik ook nog niet eens wist of niet meer wist wie of ik was,begrijp je ook de angst hierin ik moest dat beeld los laten ,die vertrouwde boom die zo veilig aan voelde voor mij dat punt zal ik nooit vergeten ik liet alles los ,zelfs mezelf,en terwijl ik in dat donkere gat sprong,en dat is het aller mooiste wat ik nu zie ,dat terwijl ik sprong, waren daar een paar handen,dit voelde zo goed ,dat moment ,die handen voelden zo vertrouwd zo bekend,pff ik pakte ze gretig aan en wat er toen gebeurde bij mij was`ja ik zag en voelde het licht het was een explosie en ik wist ik ervaarde alles en alles ik wist op dat ene moment wie ik was wie god was wie ik zelf was het was alles het zijn de zelfde momenten die ik nu ook ervaar,korter weliswaar ,maar het zelfde dit is niet te beschrijven het is niet te verklaren net als dat ik dat toen nog niet kon doen maar ik voelde het ook langzaam weg ebben oh het bleef nog lang maar de grote van het maar een explosie uitbarsting ebde langzaam weg en waarom weet ik nu ook ,ik wilde het begrijpen,en begon het te verklaren,en hoe meer of ik dit deed hoe meer of het wegging,
ik kon het niet vast houden ,mij denken kwam er voor in de plaats het had geen ruimte meer,oh ik probeerde het zo maar ik wilde ook zo graag weten van wie die handen waren en begon beelden te vormen dat moest god geweest zijn en mijn beeld kreeg zelfs een baard het werd god het was god en hoe waar was dat eigenlijk,pff veel later pas werd ik me bewust dat ik het zelf was dus die baard werd er weer afgehaald en het beeld god werd even in de kast gestopt want het klopte op dat ogenblik nog niet met het beeld wat ik nu /toen had,want ook dat zou verwarring brengen en die wilde ik nu juist zo graag omzeilen,toch heeft het wel altijd zijn verwarring behouden ,besef ik nu,tot nu toe dan,een soort van heen en weer geslinger tussen de boom en god,ook omdat ik dat toch niet kon zijn,ik kon god toch niet zijn wie dacht ik wel dat ik niet was en trouwens hoe kan je jezelf nou bij een boom wegtrekken,terwijl jezelf die boom was ,pppfff,nee,zie je,de fire wall die ik bedoelde waar ik het wel eens over had,het zijn een soort van luiken die naar beneden klappen,luiken die je ook nodig hebt luiken die je jezelf geeft,het zijn luiken ,beelden,onstaan uit je eigen gedachten en hoe mooi is dit eigenlijk wel niet,het laat mij zien dat je alles maar dan ook alles in jezelf hebt als dat wat je je jezelf kan geven wat je op dat moment van nu nodig hebt
het heeft mij alles gegeven ,ik heb mijzelf alles gegeven,wat ik nodig had om mezelf te kunnen zien,al die luiken klappen nu omhoog,nu schei nu uit met schrijven en vertellen want zo kan ik nog uren door gaan,over schaduw plekken,maar ook over licht plekken
maar waar als ik er aan denk zonder te denken ,niet meer lijkt dan een knip van je vingers waar al deze momenten zijn,een moment waar in je al deze momenten ook begrijpt,waarin je alleen maar weet,een knip die een seconde lijkt en tegelijkertijd eeuwen,het mooie woordje nu zoals de n bij de u hoort waar sterven en leven tegelijkertijd in zit het woordje doen ook mee te maken heeft net zoals niet doen ,mijn hele levens verhaal wat in die twee kleine lettertjes zit pfff ik zie nu pas dat niet alleen een woord is maar zelfs de letters het geheel vormen hoe alles bij elkar hoor,en hoe alles elkaar is
bear ik ben begonnen te schrijven in jou topic en kon niet meer stoppen dus ik neem het hele verhaal mijn levens verhaal een stukje daarvan dan mee naar levens verhalen maar ik verander hem niet want het was jou topic die mij dit deed doen schrijven en die is wat hij is en ook zoals hij is ,ik hoef hem pfff,gelukkig ook niet meer te veranderen,en zo kan ik jou ook bedanken,voor het neerzetten van jou topic,waarvan ik een stukje eindelijk eens kon neerschrijven zoals ik hem nu zie,en zoals ik mezelf zie,ik kijk er van op ,hoe of dit nu zo van zelf gaat,zo makkelijk ook dikke kus voor jou,voor jou mooie warme topic,vanuit die warmte is dit ontstaan,dit schrijven dan,mischien schrijf ik nog wel meer misschien ook niet ,ik heb nu zoveel van die stukjes hier waar ik nu heel anders tegen aan kijk,psychose is er een van,het was het moeilijste stukje,maar ook het mooiste stukje waar ik naar mocht kijken,een stukje waar ik ook heel trots op ben geworden,omdat het daar was waar ik voor het eerst de liefde voor mij zelf ontdekte,en zo stapje voor stapje kon gaan groeien en de liefde voor mijzelf werd ,en de liefde is geworden die ik nu voel voor mezelf liefs eleven . :wink:
_________________ Indien je het probleem liefheb, is het even mooi als de zonsondergang.
KRISHNAMURTI
|