Hallo lieverds,
Het is nu maandagochtend en zit wat voor mij uit te staren met mijn blik op nul naar het oneindige gericht en toch in mijn beide ogen een traan, met een berg aan gedachten die mij overspoelen.
Ik wil voor mijn grote lieverd van een engel Karel een gouden kaars van zonlicht opsteken.
Karel is heel onverwachts zondagavond opgenomen in het ziekenhuis.
Circa drie weken geleden hadden wij weer een brand bij de buren een gastank ontplofte. Karel hielp in het kauwde weer de brandweermannen mee om ons huisje nat te houden. Het zag er even naar uit dat wij het huisje moesten verlaten. Karel was koppig en kon het niet laten om te blijven helpen om de woning nat te houden terwijl wij binnen moesten blijven en dat zonder jas aan, want de vonken van liefde vlogen niet bepaald het huisje binnen, maar de vonken van vuur wat over ons heen kwam met een daverende dreun van een ontplofte gastank. Na de derde brand in zo'n korte tijd besloot de woningbouw deze buren te verwijderen uit Finsterwolde.
Dit was al behoorlijk ingrijpend voor de buurt en voor ons. Er leek geen einde te komen aan de onverwachtse gebeurtenissen binnen ons leven. Chiva (golden retriever) die plotseling terug geplaatst werd bij mij na vijf jaar, Caveman ( De oude labrador ) die verder achteruit gaat en de taken aan Shiva begint over te dragen en dan nog eens mijn gezondheid wat behoorlijk onvoorspelbaar is.
Wij kregen beide de griep tweemaal in korte tijd en van de laatste griep herstellen wij moeizaam. Ik merkte begin januari dat het helemaal fysiek niet goed met Karel ging. Hij bleef ondanks de hoge bloeddrukmiddelen, hoog bloeddruk houden en de bloeddruk werd steeds erger in plaats van minder. Ik adviseerde hem de bijsluiter eens goed na te kijken van het betreffende medicijn en hij bleek inderdaad flink wat bijverschijnselen van het middel te hebben. Ik vertelde hem dat hij zo snel mogelijk naar de huisarts terug moest om het na te laten kijken.
Ik wist dat Karel een hoge bloeddruk had, al voor onze relatie en ik wist van zijn lichamelijke klachten, maar ja dat werd altijd bij de artsen afgestempeld als psychisch. Goed, volksziekte nummer... de zoveelste als er een nieuwe ziekte ontstaat wat al eeuwen oud en bekend is. Waarom bedenken zij toch steeds weer nieuwe woorden terwijl het ouden al eeuwen bekend is. Al die verzinselen... goed ik voel mij een beetje, gallisch worden onder al die bedenksellen van wetenschappers, terwijl ze maar tijdelijk instaat zijn de mensen te genezen of helemaal niet en toch voor God spelen.
Karel kreeg van de huisarts een ander middel voor zijn bloeddruk, maar ik vond dat er weinig verandering inkwam en ik moest strakker worden naar hem wat het zout betreft in mijn kook kunsten. De huisarts had hem totaal geen voorlichting gegeven over het zout gebruik en lied hem aan zijn lot over. Terwijl ik wist dat hij het zout niet hebben mocht en bond het ook in, ook al vond hij het niet leuk van wat ik deed. Maar ondanks dat hij van mij geen zout kreeg en hij het ook niet nam, bleef zijn bloeddruk toch als maar stijgen.
De laatste griep voor drie weken geleden viel echter verkeerd en ik adviseerde hem weer terug te gaan naar de huisarts, maar zij vonden dat hij niets mankeerde en stuurde hem naar huis zonder hem onderzocht te hebben.
Daar zaten wij dan met ons beiden met een griep. Ik die vol gepompt werd met allerlei middelen die ik niet wilde hebben en met een gevoel of mijn laatste energie die ik nog had zo het putje in voelde gaan. Karel die zelfs geen antibiotica kreeg om de ontstekingen van zijn luchtwegen te stoppen en toch op de been blijven moest om mij te kunnen verzorgen, gaf ik hem wat laurier thee om de koorts en de ontstekingen te remmen. Ik lied hem dan zoveel mogelijk met rust, want ik was en ben nu nog steeds niet in de stemming om geholpen te worden voor het wassen, alleen even snel een kattenwasje en een kruis teken trekken met mijn washandje over mijn gezicht omdat de koorts te hoog was en dat gelde ook voor hem.
Bij thuiszorg kreeg ik overnieuw een gesprek “indicatie” om te zien of Karel de volledige zorg voor mij weer op kon pakken binnen de huishouden. Daar was ik het natuurlijk niet mee eens omdat zijn bloeddruk niet onder controle was en ik wilde juist meer hulp binnen de huishouding om Karel verder te ontzien zolang hij zig niet goed voelde. Voor Thuiszorg was het duidelijk dat ik niets meer kon doen binnen de huishouden, maar vonden wel dat Karel misschien wel weer de huishouden kon doen en moet hij overnieuw gekeurd worden. Reorganisatie bij thuiszorg, weg met de gespecialiseerde hulp en welkom alfa hulp die geen ervaringen hebben met ernstige zieke personen.
Wat moet ik nu voelen, boos worden, verdrietig voelen, wanhopig worden? Ik weet het niet meer!!!
Toch gebeurd er ook mooie dingen die ons blik verruimde, een auto zodat wij weg konden gaan. Eindelijk wat meer middelen om ons leven wat aangenaam te maken, zodat ik strakjes mijn eerste kleinkind kan gaan zien als het geboren is. Oma worden en Karel Opa, geweldig allemaal.
Maar nu moest ik mijn lieverd naar het ziekenhuis brengen en ik kon “op mijn krukken” met de ambulance mee reiden.
Karel kreeg het zo benauwd zodat ik besloot een weekend arts te bellen. Voor wij het wisten stond de ambulance voor de deur en werd er eerst thuis een paar hartfilmpje gemaakt, de filmpjes week uit van het normale. Ik bleef hem kalmeren omdat hij veel pijn had die als maar niet stoppen wilden. De ambulance verplegers vonden dit toch verontrustend en vertelde ons dat het er niet goed uitzag. Karel kreeg hartspray onder de tong om de vaten te verwijderen en een bloedverdunner. Maar de bloeddruk bleef hoog 218/118 ondanks de medicijnen die zij hem gaven.
Karel had al eens vaker hartklachten gehad in het verleden en werden zijn klachten door artsen niet serieus genomen.
Nu belde ik kennelijk toch op het juiste moment en word hij serieus genomen door artsen die hem ter observatie behouden in het ziekenhuis, hoe lang hij moet blijven weet ik nog niet, dat hoor ik strakjes wel als hij wat meer onderzoeken gehad heeft.
Bij de spoedhulp werd zijn bloed afgenomen en moesten wij een uur wachten om te kijken wat er aan de hand was. Het bloed was na een uur goed, maar een duidelijk beeld konden zij pas krijgen na 24 uur. Ik kreeg een kopje koffie aangeboden bij de spoedhulp terwijl ze verder gingen met hem. Als ik even alleen was met Karel sprak ik hem moed en rust in, want hij maakte zig zorgen om mij hoe ik mij thuis alleen moet redden en hij wilde mij niet alleen laten. Ik kon alleen maar zeggen “stil maar lieverd, ik red me wel, dat heb ik al mijn hele leven moet doen, het komt allemaal goed. Zorg nu eerst even voor je zelf”.
Zo zat ik hier en daar wat kleine traantjes weg te vegen van zijn gezicht vanwege zijn borstkas pijnen. Het zweet droop van zijn voorhoofd en vlak daarna zat hij te beven als een rietje van kou en ik kon alleen zijn handen wat warmen tussen al het apparatuur die ons om de oren piepten.
Toen er geen veranderingen op traden, tijdens het toedienen van medicijnen en wat rust, kwamen zij nog met een dosis pillen aan zetten “acht stuks “
Er was eigenlijk geen bed vrij voor hem, alleen een op de poli zelf voor spoed. Na het toedienen van medicijnen, ben ik de deel taxie gaan bellen, want de twee honden waren alleen en zij moesten naar buiten.
De taxi kwam en ik was ongeveer om half drie thuis.
Nu ben ik even helemaal alleen in huis.
Iedereen lag op bed, ik kon niemand vragen voor hulp en ik moest zien dat ik met mijn krukken toch de honden naar buiten kon laten. Wat zijn de honden toch geweldig wat betreft het aanvoelen van mijn Fysieke kunnen. Zij liepen op mijn tempo mee om de behoefde te doen voor de nacht.
Zo meteen komt de thuiszorg en ga ik toch kijken wat zij voor ons verder hier kunnen doen, want mijn lieverd, heeft al teveel voor mij gedaan en zig weg gecijferd.
Daarna ga ik terug naar het ziekenhuis om mijn engel verder op te fleuren.
Veel Kaarsjes gewenst voor mijn grote schat.
Veel liefs en een warme groet van Sammy.
Inloggen
V&A
Zoek
leer er maar van te genieten lieverd.
WEL VOOR JOU KAREL ALS VOOR SAMOERAY THUIS. VERTROUWEN LIEVERDS EN GEEF ALLES MAAR IN GODS HANDEN
