Hallo lieverds,
Dank jullie wel dat er lichtjes naar Braien gestuurd werd.
Het drong helemaal niet bij me door dat hij er niet meer is op deze wereld, die voor hem best heel hard kon zijn, en hem verlaten heeft. Voor hem is het zeker een verlichting. Op de namiddag dat Shiva terug gebracht werd begon ik het te beseffen dat hij naar zijn paradijs gegaan is.
De verzorgster wist waar ik woonde maar stuurde het bericht van Braien en Shiva toch maar per post in een kerst verpakking als kerstkaart.
Ik dacht regelmatig aan Braien en Shiva en zong dan zachtjes een mantra voor hen, meer kon ik op dat moment niet doen. Ik was dankbaar dat ik Caveman nog bij mij had en mijn liefde en aandacht aan hem geven kon, want alle drie de honden hebben een behoorlijk verleden en bij wie kwamen dit soort dieren dan terecht? Natuurlijk bij Sammy. Bij Sammy wisten en voelden ze dat zij de liefde en aandacht kregen die zij werkelijk verdienden en ik vond het schitterend om iets voor hen te betekenen als zij mishandeld en kapotgeslagen opgevangen werden. Ik zag dan de dankbaarheid in hun ogen staan en ik kreeg een hoop aan liefde en lessen terug. Want ik heb veel van hen mogen leren over wat er in deze wereld zoal afspeelt aan agressie.
(Deze foto's die ik hieronder plaats waren gemaakt in 1999, daar waren wij nog een stukje jonger en ik kwam daar net uit de paarden stal en draag dan even geen sari.)
Het leven van Braien
Op een dag belde de verzorgster mij op (zij ving al jaren dieren op met abnormale gedrags problemen) en vertelde mij dat zij een herder had binnen gekregen met een gedragsstoornis en die vals was. Zij zag het dier voor de eerste keer en was er verliefd op geworden, maar wist niet hoe zij met het dier om moest gaan en vroeg of ik een keer wilde komen kijken. Ik was toen nog redelijk op de been. Ik kon wel geen hele lange afstanden meer wandelen maar wel nog zo ongeveer een half uur nog. Ik kon haar niet beloven om op korte termijn te komen omdat ik ook nog twee eigen honden had Caveman (Labrador) en Shiva (Golden retriever) die veel aandacht nodig hadden, plus mijn praktijk als helderziende genezer, adviseur voor opsporingen van vermiste personen en deed daarbij ook nog mijn huishouden. Ik beloofde haar tussendoor te komen als ik even een plekje vrij had.
Ongeveer een week later reed ik naar haar toe met mijn dinky toy (45 km autotje). Zij was blij mij te zien en vertelde het verhaal over Braien, een Duitse herder met nog vrij veel wolven bloed en met een hele donkere dichte lange vacht. Zijn staart haar kwam tot aan de grond en hij was vrij fors en breed. Mijn twee eigen honden paste wel in hem en er mocht ook nog wel een derde bij geplaatst worden. Een flinke forse jongen dus. Braien was niet sociaal naar mens of dier, hij had een hele eigen wil en was erg dominant. Hij had een politie opleiding gehad en stopte als politie hond op zijn 5 de jaar omdat het werk werd te intensief voor hem werd. Hij werd later geplaatst in een gezin met grotere kinderen, maar die sloegen hem kennelijk met stokken en daar werd Brain als valse hond weggedaan. Hij kreeg een gedragstherapie om te kijken of er weer een huis-hond van hem gemaakt kon worden en hij pakte de therapie redelijk goed op. Hij werd voor de tweede keer geplaatst bij een alleenstaande man en vlak daarna, ongeveer een half jaar later, kwam de man aan een hartstilstand te overlijden. Hij werd terug geplaatst in het asiel. Voor de derde keer werd hij geplaatst en kwam hij bij een echtpaar terecht en dit ging ook niet lang goed want Braien wilde de vrouw des huizes te goed beschermen tegen haar partner en zo moest hij eigenlijk ingeslapen worden. De dierenbescherming wilde hem de laatste kans en een vrij leven geven bij de verzorgster.
Toen zij haar verhaal verteld had vroeg ik aan haar waar Brain was. Ze zei “Loop maar mee, hij zit achter in de wei, maar blijf uit zijn buurt want hij is vals.” Ik vond het vreemd dat zij mij om raad vroeg en ik niet bij hem in de buurt mocht komen om naar hem te kijken. Ik vroeg of zij al in zijn buurt geweest was en ze zei “Hij gromt naar me en het eten gooi ik dan maar neer en ga dan weg en laat hem alleen, hij zoekt het dan maar uit!”
Ik zag Braien en bleef even kort stilstaan. Ik zei tegen de verzorgster dat ik hem toch wilde benaderen, maar dan moest ik zeker weten dat zij niet ging gillen als een gillende keuken meid, want dat kon ze goed, een keel op zetten, en anders moest zij mij even alleen laten met hem. Zij besloot om te blijven en ik ging naar hem toe.
Ik hurkte voor deze bullebak waar de meeste mensen respect voor konden hebben en zag in zijn ogen dat hij een intens verdriet had. Hij keek mij zo intens verdrietig aan dat ik besloot om bij hem te gaan zitten en vroeg of hij naast bij me wilde komen liggen of zitten, wat hij deed. Ik legde mijn hand op zijn rug en voelde de pijn door mijn hand gaan. De pijn van hem voelde aan alsof er een wals over zijn wervelkolom was gegaan. Zijn ruggenwervel moest wel beschadigd zijn. Ik vroeg aan Braien “Wil jij mij vertellen over het verdriet wat je zo plaagt en wat jouw pijn is?”
Hij vertelde over het politiewerk en dat ze hem daar verkeerd begrepen en hem daardoor dominant vonden, het gezin, de mishandelingen en nog veel meer. Ondertussen bleef hij zijn onbetrouwbare verzorgster observeren en hij liet haar geen moment uit het oog. Ik merkte ook aan haar dat zij bang was dat Braien mij iets zou kunnen aandoen. Ik riep op een afstand naar haar toe dat alles goed was en dat ik nog een tijdje met Braien bleef praten.
Na een paar uur te hebben gesproken begon ik het koud te krijgen en zij tegen hem “Braien je hebt een behoorlijke vacht en hebt het lekker warm, met zo'n pels als die je draagt maar ik heb een jas aan en de wind waait er door heen en mensen hebben geen huidvet met een pels die het lichaam zo warm houden kan. Ik kom je binnen kort weer bezoeken en stel de verzorgster niet teleur.” Hij beloofde zich te gedragen.
Op een avond belde de verzorgster mij weer voor Braien, maar dan om te vertellen dat het goed met hem ging en of ik hem niet een keer wilde bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik weer bij Braien in de wei. Ik zag hoe slecht hij in zijn vacht gekomen was en vroeg aan hem wat er aan de hand was. Hij vertelde mij dat hij nooit geborsteld of gewassen werd. Zijn huid lag helemaal open en op zijn buik en knieën was een behoorlijke eeltlaag gevormd wat pijn deed. Zijn oren hingen slap van de oormijt en hij barste van de vlooien. Dit had ik van de verzorgster niet eerder in zo'n ernstige vorm meegemaakt. De verzorgster vond dat hij zich maar aan haar wil en de natuur moest aanpassen. Hij had kennelijk geen onderdak of buitenhok en lag dag en nacht buiten. Alle honden onderkomens die zij had waren bezet door geiten, schapen, kippen, eenden, katten, vogels, konijnen, honden en nog meer andere dieren. Er was geen plek voor hem.
Ik vroeg aan haar of ik hem mee nemen kon.
Ze zei “Jouw honden zijn niet gecastreerd en Braien is ook nog niet gecastreerd.”
Ik zei “Het is ook niet nodig om de honden te laten castreren. Zij mogen man blijven.”
Vaak geven honden die gecastreerd zijn gezondheids problemen en dat doe ik de honden niet aan.
Ze zei “Ja maar dat is niet alles. Drie reuen bijeen geeft vechtpartijen.”
Ik zei “Dat hoeft niet, het ligt eraan hoe ik met de dieren omga of ze opvoed. Voor een persoon die niet met de dieren spreken kan of er weinig verstand van heeft is het beter om zijn dier wel te laten helpen, maar bij mij is het niet nodig. Ik versta hun taal.”
Ze zei “Als je hem mee krijgen kunt en hij uit zichzelf je auto inspringt, dan zou het zo moeten zijn.”
Ik riep Braien om mee te gaan en hij volgde mij of altijd al bij mij gehoord had. Ik deed de klep van mijn dinky-toy open en Braien sprong zonder problemen achterin en het autootje was gevuld met hond. Zo is hij nog een aantal jaren bij mij gebleven. Soms probeerde de honden elkaar uit om toch te willen vechten, maar de kans was heel bijzonder klein als ik in de buurt was. Gebeurde het dan toch een keer, dat er een vechtpartij plaatsvond, dan was ik een engel met horens en kregen zij een flink pak op hun honden achterste, maar dan kwamen ze snel bij me en boden hun excuses aan en de vecht partijen werden minder. Het vechten stopte helemaal toen Shiva Braien naar zijn keel vloog en ik ertussen in stond. Ik pakte de strijkplank en gaf Shiva een behoorlijke ongekende harde dreun op zijn achterste en zei tegen hem “Jij en de anderen blijven te lang door gaan met vechten en nu is het afgelopen. Ik heb jullie vaak moeten waarschuwen en ik hoop dat jouw honden hersens nu op de juiste plaats beland zijn.”
Daar zaten zij dan als drie musketiers zonder veren op hun koppie beduusd te kijken en zo hebben ze alle drie ruim een uur bijeen gelegen en verroerde zich niet meer.
Als ik de drie honden uit ging laten had ik veel bekijks omdat ik niet zo groot ben en dat met ongecastreerde reuen valt het normaal niet mee om te wandelen en zeker niet als er een loops teefje in de buurt zit. Als ik de dierenarts praktijk binnen wandelde voor een jaarlijkse controle, merkte ik dat de mensen bang waren en vroeg ik of ik achterom mocht gaan met een spoed behandeling en dat gebeurde dan ook. Ik kon de dierenarts ook wel bij mij aan huis laten komen, maar dan moest ik voorrij kosten betalen en dat geld kon niet missen en waarom zou ik dat doen als het goedkoper kon? Ik moest ook net als ieder ander mens rondkomen van een uitkering en ja normaal heeft een huisgezin één hond en geen drie. Zij kwamen niets te kort aan dieren verzorging, voeding, speelgoed of dierenarts verzorging. Soms was het mij een raadsel hoe ik van een uitkering kon rondkomen en voelde vaak de hulp van de Goddelijk hand die ook mij niets te kort liet komen. Ook de dierenarts was vaak verbaast en angstig dat ik drie reuen had. Ze vroegen vaak of ik ze wel de baas was en of dat ik het fysiek wel aankon omdat het krachtige jong honden waren, omdat ik toen al een ernstige vorm van artrose had.
Vaak bleven wij nog over allerlei verschillende dieren praten die zij in hun praktijk kregen en ik gaf hen dan wat advies mee. De laatste keer dat ik ze sprak vroeg ik “Caveman en Shiva waren nooit geholpen aan hun mannelijkheid en nu Braien er bij gekomen is zijn jullie ineens bang en omdat zij nooit gecastreerd zijn en verbazen jullie je erover of dat dan wel goed zal gaan. Waar zit het verschil tussen twee of drie reuen?”
Zij vertelde mij dat zij ineens bewust werden dat ongecastreerde reuen altijd met elkaar vechten. Ze hadden nooit stil gestaan bij Caveman of Shiva omdat zij met elkaar waren opgegroeid.
Ik zei “Nu tussen Shiva en Caveman zit ook een paar jaar verschil en ik ga er vanuit dat het ook ligt aan de opvoeding. Behalve als ik er een met de strijkplank één van de honden zijn pak mocht strijken en het daar ook bij gebleven is.”
We hebben vaak gelachen, ondanks dat de dierenartsen bang waren voor Braien. Ik kon hun angst verminderen als ik tegen Braien zei “Braien wie is hier op dit moment de puppy?” als hij een prik mocht krijgen van de dierenarts?
Braien liet zich op de grond zakken en ging op zijn rug liggen en deed zijn voorpoten over zijn neus en aaide met zijn grote voorpoten over zijn eigen grote kop en neus. Ik zag dat de angst weg trok bij de dierenarts en met een glimlach konden zij met hem alles doen wat nodig was voor het onderzoek. De dierenartsen konden voor zijn hart, huid en de mishandelingen van het verleden niets doen en voor de rest was hij gezond, net als die andere twee honden van mij. Een maand later had hij zichzelf genezen door middel van mijn liefde en het werd een plaatje om te zien. Hij had voor zo'n grote jongen een vertrouwelijke pup-uitstraling, geweldig! Hij is altijd mijn grote pup gebleven.
Drie dagen voor zijn overlijden kreeg ik Braien midden in de nacht in mijn slaapkamer te zien. Wij keken elkaar aan. Hij begon te hijgen en ging naast mijn bed liggen. Ik vroeg aan hem hoe het met met hem en Shiva ging en ik voelde een bezorgd, lichtelijk verdrietig gevoel opkomen. Ik zag Shiva naast Braien verschijnen en zag dat hij wel ontsnappen wilde, maar dat niet kon. Ik vroeg mij af waarom ik dit midden in de nacht te zien kreeg en liet het verder los omdat ik te moe en niet helder genoeg was. Ik bedankte Braien dat ik hem even mocht zien en voelde een afstand opkomen. Ik dacht dat het kwam door de afstand in de tijd van 5 jaar dat ik ze niet meer gezien had. Het bleek de aankondiging te zijn dat hij kwam te overlijden en dat Shiva weer bij mij terug zou komen.
Eigenlijk kwam Braien die nacht afscheid van mij nemen en vroeg door zijn zorgen aan mij te tonen op zijn manier of ik alstublieft Shiva wilde opvangen. Ik zong in gedachte een mantra voor hen. Ik wist dat de kou er weer eens aan zat te komen en de honden het niet warm zouden hebben. Ik had er veel moeite mee dat honden, die fysiek niet gezond waren, buiten in de kou moesten zijn en ik vond het dieren mishandeling. Ik heb vaak geprobeerd de verzorgster te helpen en zij heeft heel veel hulp aangeboden gekregen voor al haar dieren, maar zij sloeg alle raad in de wind.
Ik zeg maar zo, goede raad is duur en dat gaat zij ook steeds meer zo ervaren en voelen dat ik toen eigenlijk wel gelijk had. Maar wie durft in het leven werkelijk voor de zwakkeren op te komen of de trots te buigen naar wat goed is? Een beetje trots is gezond maar als het ten koste gaat van mensen of dieren, begin ik in te zien waar de dwaasheid ooit in een mensenleven begon.
Goed, nu kreeg ik een kerstkaart waarin de verzorgster vroeg of ik Shiva niet terug wilde nemen. Hij kwijnde weg omdat zijn kameraad Braien overleden was. Hij lag in de wei, wilde zijn hok niet meer in en at of dronk niet meer. Ik belde haar op en vertelde haar dat ik het eerst met Karel over moest overleggen, omdat hij de dieren verzorgen moest. Ik besprak met Karel of het verstandig was om Shiva terug te laten komen en dat was natuurlijk goed. De verzorgster mocht even voelen dat na vijf jaar de strijd vasthouden, zij niet ineens meer binnen stappen kon en doen alsof er nooit iets aan de hand geweest was. Zij mocht voelen dat ik niet afhankelijk van haar geworden was en nog steeds een eigen manier van leven en mening heb.
Op de namiddag dat Shiva terug gebracht werd had hij in de ochtend voor het eerst weer gegeten en Caveman had in dezelfde ochtend zijn voedsel laten staan. Het was net of dat zij op afstand gezamenlijke telepathisch hadden gecommuniceerd. Volgens de verzorgster liep Shiva kwispelend naar de voordeur. Eenmaal binnen kwam hij vrolijk en dankbaar op mij af gerend en gooide zijn poten om mijn nek. Ik kreeg een behoorlijke natte wasbeurt zo midden in mijn gezicht. Shiva liet merken dat hij mij nog heel goed herkende en blij was mij in het leven terug te zien. Eindelijk weer terug in bazinnetjes huis. Hij deed net of dat hij Karel herkende en nooit anders had mee gemaakt. Caveman en Shiva herkende elkaar ook nog na al die 5 jaar, alleen liet Caveman merken dat hij niet meer goed ter been was en gromde heel doordringend naar hem als een waarschuwing, zo van “Pas op ik ben tot op het bot kwetsbaar geworden en ben een breekbare oude heer.”
Braien zijn ziel kwam vlak achter Shiva aan gestapt en hij was opgewonden en vrolijk en zijn dankbaarheid toonde hij door zijn vrolijke blik en door zich groot te maken. Hij liet mij merken dat hij blij was door zijn kwispelen omdat ik Shiva terug gekregen had.
Volgens de verzorgster had Shiva niet een klitje in zijn vacht, maar toen hij gewassen werd haalde wij twee emmers met vacht van zijn lijfje af. Het zal nog wel even duren voordat alle klitten verwijderd zijn uit zijn huid en vacht, die behoorlijk vast op de huid zaten. Wat moet dat een pijn gedaan hebben.
De andere dag hebben wij de dierenarts er bijgehaald en heeft Shiva een kuur gekregen voor het hoesten. Hij denkt aan kennel hoest, maar zoals hij hoest bij inspanning denk ik dat er meer aan de hand moet zijn. Maar eerst mag hij lekker bijkomen en genieten van de volle aandacht en onze liefde. Hij had er een kompleet waterballet van gemaakt toen een buurvrouw hem ging wassen en Caveman moest er ook aan gaan geloven, want het is beter dat zij dezelfde geur hebben om vechten te voorkomen. Shiva stonk zo vreselijk! Ik vermoed dat hij een poging gedaan had om Braien weer uit te graven en ik moet nog eens vragen of dat werkelijk zo gegaan is.
Dank je wel lieve Braien dat jij je leven offerde om Shiva terug te brengen met behulp van de gidsen. Mijn lieve wolven pup, jij bent terug bij je voorouders en ik ben dankbaar dat ik jou heb mogen leren kennen. Ik zal jou in mijn hart bewaren als een kostbaar geschenk.
Ik heb een mooie kerst mogen vieren en dat zal elke dag zo zijn. Ik wens jullie ook een bijzondere jaarwisseling toe met al wat voor jullie het beste is.
PS: Ik ga nog met mijn kerstverhaal door, het was hier ineens heel onverwachts druk geworden.
Dank jullie allemaal die bij mij waren in mijn gevoel en even aan Braien gedacht hebben, veel liefs en een warme groet van Sammy.
Inloggen
V&A
Zoek
:idea:
:idea: 
