Lieve Yolleke..
Ik kan me heel erg goed voorstellen, dat je wat jij noemt, "mat" voelt.
Ik denk dat het dat precies ook zo is.
Er zijn waarschijnlijk toch meer emoties naar boven gekomen, en daar moet je misschien even van bekomen.
Maar dat mag toch ook?
He hallo zeg, het is niet niks..
En ja nu kun je popelen om je nieuwe huis te gaan bouwen, maar kijk, met de afbraak, baken je een stuk verdriet af.
Net als je zegt, de ketel die je tegenkwam..
Lieverd, gun je de tijd, en schrijf zoveel mogelijk als je wilt hier.
Ik heb ervaren, dat alles dan toch opeens een plek kan krijgen.
Mooi, dat je het kan zien, dat je fijne mensen in je omgeving, daar, hebt.
Feitelijk, , mijn intuitie spreekt nu, is iedere vrachtwagen, en iedere steen die afgevoerd word, een stapje naar het nieuw begin.
En eigenlijk helpt je buurman , ook met die stenen weg te halen, ook al is het in zijn eigen belang, jouw stenen krijgen weer een mooie plek,
Hij blij, met stenen, jij blij, dat er toch zoveel geholpen word.
Jij voelt je geaccepteerd, door je omgeving..
Hoe heerlijk is dat?
En ik denk zomaar, dat iedereen , ook daar , heel erg met je mee leeft.
Hoe sneller je hier door heen bent, hoe beter je je gaat voelen misschien.
Lieverd, ik kan er volledig naast zitten. Zo ja, Gooi het maar in de prullebak...
Maar met warmte en uit liefde gezegd..
Hugs Maria