LICHTWERKERSFORUM

NIet wetende of iedereen de channel van Tobias al gelezen heeft.
Tobias zegt daar een interessant iets over Altzheimer.
Ik heb het genoemde stukje er even uit gehaald.
Dank je wel Tobias!




TOBIAS: Ten eerste, is het interessant… we zouden een lange discussie over Alzheimer kunnen hebben. Er is een serie redenen ervoor, alles van wat je noemt de natuurlijke of de fysieke redenen, alles vanaf aluminium tot elementen die in het water zitten tot enkele andere chemicaliën die in je dagelijks leven voorkomen, maar deze veroorzaken niet feitelijk Alzheimer. Ze zijn enkel meer aanwezig bij een Alzheimer patiënt.


Alzheimer heeft te maken met dit hele proces van interdimensionaliteit, in het lopen tussen de werelden, een bepaald verlangen om te expanderen, enkele van de andere rijken te onderzoeken, maar soms veroorzaakt het - zoals je hier begrijpt - soms veroorzaakt het verdriet voor diegenen terug op Aarde. Vaak zijn degenen die Alzheimer ervaren, feitelijk - wanneer ze in de Alzheimer modus zijn, in wat lijkt vergeetachtig te zijn - zijn feitelijk interdimensionaal aan het reizen. En ze hebben een heerlijke tijd. Nu is het wel niet zo goed voor hun lichaam of geest hier, maar zij gaan uit en onderzoeken de andere dimensies. Soms gaan ze terug naar deze nabije aardse sferen om te onderzoeken hoe het zal zijn wanneer ze echt overgaan.


Het is een toestand die niet nodig is, maar nog eens, het is een soort bewustzijn - we willen het geen virus noemen, niet het juiste woord Cauldre - maar een bewustzijnsaandoening die nu voorkomt. Ze zijn ook enkele van de pioniers die zich in de multidimensionaliteit wagen, terwijl ze nog in het lichaam zijn. Dus kijk er niet naar als iets negatiefs, hoewel dit soms moeilijk te accepteren is als je een ouder of een vriend met Alzheimer ziet.


Wanneer jouw aanwezigheid bij hen is, als je hen opzoekt bijvoorbeeld, gebeurt er iets grappigs, zoals Kuthumi zou zeggen. Je voegt je ook bij hen in de interdimensionale of geëxpandeerde bewustzijnstoestand. Het is nu net alsof ze een vriend hebben die met hen op reis gaat. Dus is het heilzaam om dit te doen, maar zie dat niet als een eis om het elke dag of elke week te doen. Doe het wanneer je het in je hart voelt.


Wanneer je met een Alzheimer patiënt praat - voor ieder van jullie - praat niet tegen hen alsof ze gek zijn. Praat niet tegen hen alsof ze dom zijn. Ze zijn enkel multidimensionaal. Vergezel hen in de multidimensionale ervaring, maar doe het een beetje anders. Blijf heel aanwezig in je lichaam, Adem wat, wees in het Nu-moment en expandeer dan je energie om die van hen te ontmoeten. Ga met hen een uitstapje maken. Over het algemeen is, wat zij doen, uit hun lichaam gaan. Zij verlaten het Nu-moment en gaan weg op hun kleine uitstapjes. Je kunt hen vergezellen, maar jij kunt in het Nu-moment blijven.


Nu, als een Standaard, zal dat hen een signaal geven. Dat zal hen laten weten dat je kunt expanderen, dat je multidimensionaal kunt zijn en toch totaal in het Nu kunt zijn. Dus, dank je voor je verrukkelijke vraag - en het is niet jouw schuld.

_________________
*there and back again*

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Toch ben ik ervan overtuigd dat er meer gaande is.
Ik heb verschillende dementerenden mee gemaakt( waaronder ook agressieve mensen) en het lijkt of ze alle schilletjes laten vallen, tot de pit/kern overblijft.
Momenteel kan ik de woorden niet vinden, maar ik kom er zeker op terug.
:idea: :idea: :idea: :idea:

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Hm... Eigenlijk vertelt Tobias mijns inziens niets nieuws?

Ik heb altijd het gevoel gehad dat dementerende mensen zich vaak tussen hemel en aarde in bevinden en vind het raar om het nu in 1 keer te gaan benoemen als multi-dimensionaal bewustzijn. Of is het gewoon een moderne bewoording / term. Dat gevoel heb ik er bij.

Wat ik ook heb ervaren is dat er verschil zit tussen de belevingswereld van dementerende mensen. Ik deel ze onder in 3 categorie-en:

1) De een gaat helemaal terug naar wat hij / zij in bepaalde jaren heeft beleefd in zijn of haar leven.

2) De ander gaat op reis tussen de dimensies en komt af en toe terug.

3) Weer een ander zit echt met 'kapotte' hersenen maar nog helemaal in het aardse vlak en vervalt in herhalende aardse repeterende handelingen.

Onder welke categorie iemand valt zal met de ontwikkeling van het bewustzijn te maken hebben en het wel of niet vast willen houden aan het aardse geheel en ook wat er is gebeurd met iemands hersenen / lichaam en de dagelijkse verzorging.

Ik denk, dat het in de huidige tijd, mogelijk is om tussen veel meer dimensies in te gaan zitten dan vroeger. Omdat meer dimensies toegankelijk zijn. Vroeger kende ik alleen maar entiteiten en gidsen (was al druk zat). Maar als ik alles categoriseer heb ik tot minimaal 8 dimensies op diverse niveau's toegang. Maar ik beperk mij nu volledig tot de aardse dimensie. Maar de toegangssleutels zijn allemaal in mijn bezit. Die had ik 15 jaar geleden niet omdat de toegang niet geopend was, zo zal het ook zijn wat betreft dimensie.

Ik denk dat dementie nu verhoudingsgewijs veel meer voorkomt door de gezondheidszorg. In de 18e eeuw overleed iemand simpelweg, einde verhaal. Nu kan iemand in leven gehouden worden terwijl het lichaam op bed ligt en eigenlijk niet meer op natuurlijke manier zou kunnen (over-) leven. Dus iemand krijgt ook helemaal de kans aards aanwezig te zijn terwijl in feite de natuurlijke cyclus al is ge-eindigd en iemand gaat dan ergens tussen in zitten. Ik weet niet waar je de grens moet / mag stellen wat de verzorging betreft. Maar eten naar binnen toe proppen vind ik ook niet correct / goed voelend. Maar dan kom ik op een complex grensbeided terecht een discussie openen of je iemand dan wel of niet in leven moet houden. Daar heb ik geen zin in.

Ik vind het eigenlijk een wat herkauwd verhaal...

Hoe het op termijn zal zijn met dementerende mensen dat weet ik niet. Aangezien ik zelf het gevoel heb dat we binnen 2 a 3 decennia dusdanig ontwikkeld zullen zijn qua bewustzijn dat we er veel beter zelf toe in staat zullen zijn om het fysieke lichaam continue te regenereren. Ik weet nog dat ik aan de begintijd hier op aarde zo raar vond dat lichamen verouderen. Voor mijn gevoel / bewustzijn klopt dit ergens gewoon niet. Maar dat is mijn wijze van kijken.

We wachten af.
Kim

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Hi Lieverds,

Dank je Ruth dat je dit stuk eruit hebt gehaald van de shoud.
Ik kan hier iets mee, of eerlijk gezegt heb ik hiervan veel meegekregen
tijdens het ziekzijn van mijn moeder.
Mijn moeder was hartpatient en ik zal hier geen lijst maken van alles wat ze heeft doorleefd in haar leven aan ziektes en zo meer.
Zois ze na een lichte beroerte opgenomen in het ziekenhuis, wat op zich niet zo ernstig liet aanzien, doch er gebeurde een hele reeks dingen achterelkaar, een dominoeffekt was het.
Ze werd na een tweetal maanden overgeplaatst naar een verpleeghuis, waar men haar binnen korte tijd weer op 'de been'kreeg.
Maar de verwarring was groot.
Ze kreeg wedrom het een na het ander en ze was heel ver op weg naar huis.
Dit maakte ze in die periode vele malen door, maar iets maakte dat ze hier wilde blijven.
Ze hing tussen dimensies, in wat ze in haar leven had meegemaakt en in het NU.
Tobias noemt het interdimensionaliteit en zo voelt het zeker aan of zo heb ik gezien dat het zo is.
En ook het opstandige, agressieve, het liefdevolle dat heb ik ook zien langkomen. Mijn moeder begon smorgens te roepen om me en als ik wegging was ze heel vaak bijzonder boos op me.
Dat vertelde ze ook wel aan bekenden, maar ik wist dat ze soms niet kon helpen dat ze dit allemaal zei.
Het is haar onmacht geweest die sprak en niet haar wezen.
Vergelijken met Alzheimer kan ik niet, maar ik kan wel vergelijken met verwarring en het er soms naar uitzien dat iemand dementerend is.
Toch is dit voor mij niet altijd waarheid, zo heb ik ervaren dat er lijnen door elkaar lopen.
Een levensfilm, de andere dimensies en het NU.
Als ik zelf eraan denk datik al die dingen in mijn hoofd heb, verleden, heden, toekomst en de andere dimensies zou ik ook naar de buitenwereld verward overkomen.
Ik weet wel dat als je dit dichtbij meemaakt, dat je als je het wilt zien, het een bijzonder proces is.
Want, zoals ik het van mijn moeder voelde en nog voel is dat zij nog even bij ons was om ons te laten zien door welke werelden je gaat op weg naar huis.
Ik ben dankbaar dat ik het heb mee mogen maken, hoewel het ook z'n mindere momenten had.
Maar toch het mee mogen lopen enzien hoe wezens, dimensies, je film en het NU in een zijn is iets waardoor naar mijn gevoel degene die dit pad bewandelen, niet meer door alle lagen hoeven te gaan als zij 'thuis'zijn.

En dan zoals men er toch tegen aan kijkt, zoals jij dan ook zegt kim, men geeft mensen die op bed liggen eten en eten, dat is iets, daar kan je over oordelen, maar als je werkelijk dit meemaakt bij iemand die je lief is, dan laat je die in zijn waarde.
Dan pomp je geen eten naar binnen, dan laat je ze niet op bed liggen,
nee dan geef je liefde en reist mee met ze.

Amanna

nog even tuurlijk heb je ook mensen die met poppen spelen, maar wie zij wij om te oordelen dat zo iemand geen waardevol leven heeft, zo iemand heeft het nog prima naar de zin hier, anders was degene ook wel vertrokken naar huis.
Ik denk dat we hier al meer bewustzijn hebben om te weten dat het een weg is die iemand verkiest te gaan en dat als je al zou willen, je niet iemand in leven kan houden.
En vroeger heeft dit waarschijnlijk ook afgepeeld, maar nu worden de mensen ook veel ouder en is het lichaam soms al zo beschadigd, maar ik heb ook zo maar het gevoel dat de mens niet meer weet hoe te sterven.

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Nel lieverd, persoonlijk heb ik het gevoel dat niemand, maar dan ook niemand hier te lang of te kort op aarde is.

Het zou wel wonderlijk zijn als sommige mensen mogen "kiezen" om naar huis te gaan terwijl anderen hier "moeten" blijven.
Ik betwijfel het.

Mischien heeft het met een bepaalde graad van bewust-zijn te maken?
Of kijk, wat Amanna zegt:




Hoe komt het over en ja, hoe voelt Amanna zich er zélf over?
Daar zit toch verschil tussen volgens mij.

Jij zegt hier iets prachtigs Amanna, we hebben niet meer geleerd om te streven.
Vroeger leefde men met de dood.
Tegenwoordig lijkt het soms of we er maar liefst zo ver mogelijk vandaan blijven.
En ja, dat straalt dan ook weer uit naar zo een patient.

Kwam Altzheimer in de Middeleeuwen al voor eigenlijk?

_________________
*there and back again*

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Oh Jongens een heikel punt allemaal.

Iemand in leven houden, helaas gebeurt het vaker, ja, zeker als je naar het ziekenhuis wordt gebracht.
Daar heeft men inderdaad de intentie iemand 'beter'te maken.
Een verzorgings of verpleeghuis ligt weer anders.
Ik heb een aantal gesprekken gehad en ik was de zorgwaarnemer van mijn moeder, dat heeft ze uitdrukkelijk zo aangegeven.
Hoe raar het dan ook is, maar wij moesten ook situaties doorspreken, waarin wel of niet reanimeren, maar ik wist dat wij niet voor die keuze zouden komen te staan, maar okay dat is niet voor ieder hetzelfde.
Wij als kinderen hebben altijd gezegt we bekijken het per moment.
Want er zijn situaties waarin het wel nodig is dat er behandeling mag zijn, en ik sprak daar ook altijd met mijn moeder over, ik heb zoveel mogelijk en dat was bijna altijd methaar daarover gesproken.
En tuurlijk het eten, ook zoiets, mijn moeder weigerde heel vaak en van mij mocht dat, de verzorging keek dan ook soms raar, zo van ze moet eten of drinken en dan zei ik nee ze moet niets, ze mag het zelf weten.
Oh jongens weet je ik heb meegelopen en haar in haar waarde gelaten, gekeken wat voor haar het prettigst was en daarmee zijn we op weg gegaan.
Over het op weg naar huis kan ik dit zeggen, ik heb gezien dat mijn moeder vele keren heel dichtbij de poort stond om vervolgens te kiezen hier te blijven, met verbazing keek men, de verplegers en doktoren, naar haar hierin.
Maar het was altijd haar keuze, niet die van ons de kinderen.
Op een gegeven moment was het echt klaar en toen zei mijn moeder dat ook tegen mij en weet je ik voelde dat deze weg, die periode in haar leven er een is geweest om iets van te mogen zien en om elkaar los te kunnen laten.
Maar dit is natuurlijk heel persoonlijk allemaal en niet ieder maakt het op eenzelfde manier mee.
Zoals we allemaal onze manier hebben om geboren te worden, zo hebben we allemaal onze eigen unieke manier van sterven.
Ik denk ook dat de lagen van dimensies die je tegenkomt in het stervensproces meespelen en zo ook je levensfilm die zich achteruit afspeelt.
Pas als je iemand heel goed kent, en heel veel mee hebt doorleefd, zie je wat er gebeurt in dit proces.
En misschien heeft iemand het wel nodig om bepaalde gebieden te zien.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat iemand de weg niet kent, en niet weet dat men naar het licht kan gaan.
Allemaal dingen die meespelen, in ieder geval hoe misschien voor iemand die hier niets mee te maken heeft het verhaal van dementerende alszheimer patienten en zijn er nog meer ziektes te noemen die maken dat men op voor de 'buitenwereld' gevoel van 'niet normaal'overkomt, maken dat men 'anders'behandelt wordt.
Ik weet wel dat het heel belangrijk is om te blijven zien dat iemand, hoewel men denkt dat ie niet wil leven, dit in alle vrijheid bekijkt, want ze kunnen het ene moment kiezen te vertrekken en na vijf minuten weer willen blijven.

En Nel
Er gebeurt genoeg in de gezondheidszorg, hoewel er heel veel lieverds werken, maar het systeem of het beleid wat in bepaalde huizen wordt gehanteerd, en oh ik ben er ook tegen aan gelopen hoor, is zo verschillend, dat men niet over uniformiteit kan spreken, maar van geval tot geval mag kijken.
en Ruth ja zo voel ik het ook je maghet uitstellen het naar huis gaan, maar ook daarin is wat op is op.

Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Wat ik vaak zag bij dementerende mensen, is dat hun hart iets anders zei dan hun mond.
Mijn vader zat op het randje van dementie en er waren momenten dat hij heel helder was, maar somber en andere keren was hij verward, maar gelukkig, plus alle vormen daartussen.
Een kwestie van de juiste signalen, kunnen transporteren naar de goede kanalen.
Soms leek het een tv met antenne, er zat ruis op bepaalde kanalen en andere zenders waren totaal niet te ontvangen.
Het lichaam gaf bijvoorbeeld het hongersignaal helemaal niet door, net zomin als dorst.
Er zijn dagen geweest, dat hij alleen maar dronk, als men het glas of kopje, in zijn hand gaf.
Toen hij uitgedroogd was, zijn we 24 uur bij hem geweest, om hem te laten drinken.
Als men vroeg of hij wilde sterven, zei hij hartgrondig nee, wellicht wilde hij diep in zijn hart wel, maar naar huis gaan, om hem de kans te geven, naar huis te gaan doe je niet.
Herstel, deed ik niet.
Wij hoefden de beslissing gelukkig niet te maken, om tot kunstgrepen over te gaan, hij kreeg een zware longontsteking en ging naar huis.
Een moeilijke materie dit, maar wel uitdagend.
Ik voor mij vind het zinvol om bijtijds een codecil te maken, met je wensen over leven, of sterven.
Want als familie de keus te moeten maken, is erg zwaar en moeilijk.

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Dubbel hè? Dit onderwerp.

enen moment: ik wil naar huis... :cry:
volgende: hè, fijn dat je er bent. ... :D

Eigenlijk zie ik mezelf zitten.
Van hier naar daar.
Heen en weer
There and back again.



Als iemand nog lang blijft "hangen" in zijn ziekteproces (mijn oom heeft er een half jaar over gedaan) vraag ik me ook wel eens af: waarom ga je niet naar huis?
Terwijl zijn broer, mijn vader, vanaf het begin besloten had: ik ga zo snel mogelijk naar huis.
En zo geschiedde.


Maar heej.....de aanwezigheid op aarde biedt toch de mogelijkheid om nog in een sneltreinvaart dingen af te werken die "boven" een stuk moeilijker worden.
En ergens heb ik dan het gevoel dat, precies zo jij zegt Amanna, het heen-en-weer floeperen zin heeft.
Het blijven "plakken" tussen familieleden, aan het gezin blijven hangen....allemaal dingen die de stervende nog af wil maken.
Enfin, dat is mijn gevoel erover.

Maar ik ben het met je eens Nel.
Genezing draagt een hogere hoed dan sterven.
En dat overschreidt de afgelegde Eed van Hippocrates, die nog heden ten dage afgelegd wordt door iedere aankomende arts.

Toch is er al rekening gehouden met euthanasie bijv. in de eed van 2003.
Daar staat dit, en het zijn veelbelovende en mooie woorden:

Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens.
Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.

Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.
Ik zal aan de patiënt geen schade doen.
Ik luister en zal hem goed inlichten.
Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.

Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen.
Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden.
Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving.
Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.

Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk.
Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.

Dat beloof ik.

of
Zo waarlijk helpe mij God* almachtig.

En wat zeg jij het weer mooi Annemiek:

_________________
*there and back again*

Ja schat, soms letterlijk.
Eens kwam ik in het verzorgingshuis aan en had hij zón lethargische bui, hij zat met een lege blik tv te kijken, waar een Russische zender opstond, totaal onverstaanbaar voor mij, maar hij leek gevangen aan de beelden.
Nou ja gevangen, hij was daar.
Zou er soms een onwillekeurige koppeling in de hersenen gemaakt zijn?
Want ons ontvangstation is net een glasvezelkabel, met duizenden draden.
Wham, in een oogwenk aangesloten op een ander level/leven.

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

_________________
*there and back again*

Ik denk dat je die Godinnenstatus alleen maar kunt bereiken in een staat van reinheid, onbevangen kindsheid.
Hier zegt men;
She was the daughter of Geb and Nut, and is considered to be one of the most famous goddesses ever, being the goddess of motherhood and fertility. She was Osiris’ wife, and was the twin sister of Nephthys. She is depicted with a throne on her head, and had been honored as an incredible sorceress, and her powers were used to accomplish such things as discovering Ra’s secret name.
En dat hier is;
http://library.thinkquest.org/25535/Aset.htm

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

_________________
*there and back again*

deze vindt ik dan weer interessant

het teruggaan naar daar waar uit je gekomen bent

She was the daughter of Geb and Nuthttp://library.thinkquest.org/25535/GebAndNuit.htm

zie wat er gebeurt, zo af en toe terug naar je roots.
En wij hier middenin het leven, wel de banden voelen, maar ze
nog niet kunnen zien.

Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna