LICHTWERKERSFORUM

Dit forum is wederom geopend als zijnde een archief.
Het is momenteel do 28 mar 2024 16:17

Alle tijden zijn UTC




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichtonderwerp: Identificatie m.b.t. Emoties
BerichtGeplaatst: za 02 feb 2008 20:11 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: zo 04 dec 2005 18:44
Berichten: 564
Na twee overlijdens in de familie op dezelfde dag deze week, gingen er nogal wat vragen door mij heen m.b.t. mijn emoties / verdriet. Als kind was ik een binnenvetter en als puber ook nog, weet nog dat ik een tekening van mijzelf had gemaakt waarop ik huilde. Ik ben het type van het stil verdriet. Mijn masker was die van een stralend lachend gezicht altijd vrolijk, maar vanbinnen een hoop pijn en verdriet. Toen een oom van mij zelfmoord had gepleegd door ophanging en wij de dienst bijwoonden schaamde ik mij diep dat ik niet kon huilen. Ik weet nog dat ik zo mijn best moest doen om de tranen eruit te persen. Beter neptranen als helemaal geen tranen want iedereen huilde immers. Nu kan ik nog niet huilen bij een begravenis ofzo. Deze week weer net zo ik voel de emoties wel en de tranen prikken wel achter mijn ogen maar ik kan mijn emoties ervaren zonder mij ermee identificeren zeg maar. Maar was dit wel zo? of is het zo dat ik gewoon niet weet hoe dit toe te laten. Ik huil heel makkelijk om kleine dingetjes en dat komt op de gekste tijden en momenten en dat laat ik ook gewoon toe. Maar als het om grote dingen gaat dan ja ik weet niet waarom ik het dan niet kan, of wil. Ik vroeg mij ook af hé, ergens lijkt het wel alsof er tijdens de grote gebeurtenissen juist een ruimte wordt gemaakt voor mensen om hun eigen verdriet eruit te huilen die misschien om de kleine gebeurtenissen geen traan kunnen laten als ze dat voelen. Dit lijkt mij heel aannemelijk aangezien ik best wel goed op de hoogte ben van mijn eigen gevoelens en emoties. Mijn partner heeft weleens gezegd dat hij mij soms weleens emotionel afstandelijk vond. Dit kon ik me ook wel voorstellen hoor, zeker bij de grote gebeurtenissen maar het gevoel is er wel alleen ervaar ik het op een andere manier als de grote massa. Echt huilen doe ik ook het liefs alleen. Herkennen jullie wat ik schrijf? Want ik vraag me best wel af of er meer zijn die dit zo ervaren.

Liefs van Brighteyes.


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: za 02 feb 2008 21:24 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: za 03 dec 2005 21:12
Berichten: 1992
Hi Lieverd,


Ik zat hier aan je te schrijven, maar ik heb ff geen woorden.

Dan een knuffel om even te laten zien dat ik je voel.

1hart1 Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: za 02 feb 2008 22:09 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: zo 04 dec 2005 18:44
Berichten: 564
Dankjewel Lieve Amanna.

Heb dit ook zonet met mijn partner gedeeld en hij zei al, waarom vertel je dit niet meteen dan? hihi over binnenvetten gesproken mmmm Volgens hem heeft het ermee te maken dat ik mijzelf nog niet echt met deze emoties heb kunnen identificeren. Het is nog niet dichbij genoeg om dit te doorbreken zeg maar. Ik heb vanaf kindsaan dit voor mijzelf zo opgebouwd, veel stenen gedragen van anderen ook. En voor mijn gevoel sta ik voor een soort van doorbraak nu wat dit betreft. En ik mag ook weer ongesteld worden trouwens xcb dat helpt ook altijd goed mee om dan even extra gevoed te worden met dit soort kronkels 1rty . Maar het is goed hoor, alles komt even tegelijkertijd bij elkaar en dan is het belangrijk om me even terug te trekken. Maar kan dan niet omdat ik eigenlijk een beetje geleefd wordt dan, en vroeg me alleen af waar dit nu vandaan kwam, en heb daar nu wat meer zicht op als toen ik het plaatste. Ja echt ik weer hé, maar goed blijkbaar moest het even op deze manier.

Knuffel terug lievert.


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 00:12 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: do 01 dec 2005 13:23
Berichten: 1815
Lieve Brighteyes,

Ik herken het heel goed.
Bij begrafenissen niet huilen.
Ik vind het over het algemeen geen verdrietige gebeurtenis.
Vaak is degene die dood is gegaan bevrijdt van veel leed, lichamelijk of geestelijk. En moet ik daar dan om gaan huilen?
Natuurlijk is het verdrietig voor de nabestaande en ik kan ook heel goed begrijpen dat er veel huilen. Maar ze huilen voor een stuk om zichzelf. En dat is hun stuk, niet het mijne. Natuurlijk als ik ergens mee kan helpen, of luisteen doe ik dat, dus ik denk niet dat het ongevoeligheid is,
Ik huil de laatste jaren steeds minder (misschien de leeftijd ?), maar als ik huil is het meestal om mooie dingen, fijne dingen, lieve dingen die gebeuren. En dan trek ik me niet zoveel aan waar dat is. Thuis of op het gemeentehuis.
Ik denk dat huilen ook een soort conditionering is voor mensen, als iemand dood gaat is dat erg dus huilen. En ik vind dat ik best bij mezelf mag blijven, als ik huil voel huil ik en als ik het niet voel huil ik niet.
Wat nog niet wil zeggen dat ik met een stralend gezicht op een bruiloft zit hoor fgh

_________________
In Frankrijk staat een huis :)
Afbeelding


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 09:22 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: zo 04 dec 2005 18:44
Berichten: 564
Goedemorgen Yolleke.

Jaah dankjewel voor je bijdrage, en de manier waarop je het hebt verwoord. Ja dit heb ik dus ook!
Was alleen niet in staat om het zo helder te zien 7dfg. Het heeft niets met leeftijd te maken denk ik, meer met ervaring en relativeringsvermogen. Als ik verdriet voel op een begravenis dan is dat ook een stukje nostalgie en het invoelen van anderen. En dan is het inderdaad hun stuk en niet het mijne. Verder vind ik mijzelf ook niet emotioneel ongevoelig, en raak juist heel vaak ontroert door kleine dingen. En ik schaam mij dan ook niet maar laat het er gewoon zijn. Maar het meisje van toen kwam deze week weer tevoorschijn en het is goed zoals het nu is.

Nogmaals bedankt Lievert.


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 12:07 
Offline

Lid geworden op: do 31 jan 2008 21:42
Berichten: 91
Hoi, ik kan me heel goed invoelen waar je mee zit, heb het namelijk ook.
Ik was 17 toen me moeder overleedt en ik kon mezelf ook niet laten gaan.
Kan me ook nog min of meer de schaamte herinneren dat ik niet kon huilen terwijl me broer sinds een week een meisje had die wel huilde cvbn
Naderhand als ik bij haar graf stond had ik het gevoel alsof het b.v de
buurvrouw was waar ik naar keek. mmmm

Maar wat nou zo raar is, met andere dingen, onzinnige dingen die totaal
niks voorstellen kan ik ineens in huilen uitbarsten.

Maar kan me wel herinneren dat het een rare tijd was, is zowiezo natuurlijk als je je moeder verliest maar kan me nog voor me halen dat ik op een gegeven ogenblik alleen met haar was in de aula, in het kamertje waar ze lag.
En er hangt daar voor de opening een groot lang wit gordijn en ineens komt dat gordijn helemaal naar me toe en staat echt helemaal bol.
Op dat moment schrok ik en was meteen weg naar de andere (stom eigenlijk) want me moeder deed geen vlieg kwaad toen ze leefde, dus zeker niet nu ze dood was, maar ja.
Maar heb zeker het idee gehad dat het een teken is geweest zxv

Oef, is wel een beetje erg offtopic nu, sorry mmmm

_________________
Wie een zonnetje brengt in het leven van een ander.
Wordt er zelf ook door verwarmd
Afbeelding


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 13:35 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: zo 04 dec 2005 18:44
Berichten: 564
Hallo Solar.

Nee hoor, helemaal niet off-topic. Mooi juist wat je beschrijft, maar ook wel heftig om zo jong je moeder alweer los te laten zeg. Lief van haar dat ze je liet weten dat ze er nog steeds wel is hé met dat gordijn. Dankjewel voor je bijdrage.

Liefs van Brighteyes


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 19:39 
Offline

Lid geworden op: zo 17 sep 2006 13:00
Berichten: 1104
Hoi Brighteyes,

Ooit ging ik samen met een vriendin naar de crematie van een gezamelijke kennis uit de buurt. Tot mijn stomme verbazing huilde mijn vriendin daar tranen met tuiten. Ik begreep er niets van. Haar relatie met die buurtgenoot ging niet veel verder dan een praatje over het weer op straat. O ja, er hing veel verdriet in die aula en o ja, mijn vriendin was waarachtig in haar verdriet. Maar inderdaad het had zo goed als niets met onze overleden kennis te maken. Het was haar verdriet waarvoor ze een veilige en maatschappelijk aanvaarde plek had gevonden om het te laten zijn.
Ik denk dus eigenlijk dat er veel oud zeer gekanaliseerd wordt bij begrafenissen en crematie's. En het is zoals Yolleke zegt, als je huil voelt, dan huil je en als je dat niet voelt dan huil je niet.
Dat op zich heeft niets te maken met of je al of niet in goed contact bent met je emotie's.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 20:13 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: zo 04 dec 2005 18:44
Berichten: 564
Hoi Vick, ja mooi duidelijk omschreven.

Wel fijn om jullie reacties te lezen hoor. Dit heeft me wel weer iets gegeven bedankt daarvoor!

Liefs van Brighteyes


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: zo 03 feb 2008 21:08 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:25
Berichten: 6077
Ik weet niet precies of ik het goed begrijp lieverd, maar voor mij voelt het als een verschil tussen: drama/aanschouwen

Drama ga je erin zitten, en aanschouwen ...nou enfin, woord zegt het zelf al. fgh

Huilen hoeft geen drama te zijn en als het écht is is het dat ook niet.
Maar van zodra er onecht of....onwaar-achtig drama opgevoerd wordt kan de zonnevlecht er ook ff niet tegen.

Enfin, mijn gevoel hierover dan.

knuf* 1hart1


_________________
*there and back again*


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: di 05 feb 2008 23:07 
Offline

Lid geworden op: vr 02 dec 2005 00:07
Berichten: 1713
lieve Brighteyes


ook ik kan niet op zo,n moment huilen maar meestal later als ik alleen ben.
met mijn vader toen hij ziek was en iedereen huilde kon ik dat niet ,maar later thuis ging ik in bad en liet mijn tranen de vrije loop .
maar op de begrafenis hoefde ik niet meer te huilen want het was goed met hem.

_________________
Afbeeldingdikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.


Omhoog
   
Toon berichten van afgelopen:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 

Alle tijden zijn UTC


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten


Je kunt niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kunt niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten verwijderen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
cron
© 2007 - 2019 XsBB
ThinCab - Gratis weblog? - Gratis forum?
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Limited
Nederlandse vertaling door phpBB.nl.