LICHTWERKERSFORUM

Afgelopen maandagavond heb ik naar Spoorloos op de tv gekeken.
In dat programma was een Duitse vrouw op zoek naar haar halfbroer of zuster in Nederland. Haar vader was in de oorlog verliefd geweest op een Nederlands meisje. Hij kreeg geen toestemming om met haar te trouwen omdat ze ergens ver weg Joods bloed had. Hij werd vervolgens naar het Oostfront gestuurd. voordat de soldaat vertrok regelde hij voor zijn vriendin een plek in een privé kraamkliniek en betaalde de onkosten voor haar bevalling vooruit.

De vrouw vertelde dat ze, toen de bevalling begon, heeft gebeld e gebeld en geroepen, maar de Nederlandse wraak was heftig. voor het kind van een mof kwam niemand. De vrouw beviel alleen, verloor haar kind en kon nooit meer kinderen krijgen.

En dit zijn van die gebeurtenissen die mij ter ore komen waar ik me helemaal van in shock voel. Het doet me heel diep realiseren welke pijn en lijden wij veroorzaken met onze oordelen. Ook als onze oordelen in overeenstemming zijn met de tijdgeest en de cultuur en de plek waar we wonen. Ik ben van '45 en ik ben grootgebracht met "moffenhaat". Iets waar ik als baby en peuter heel veel last van gehad heb, (ik had nl. net een duitse incarnatie achter de rug), maar waar ik me uiteindelijk aan aangepast had.

Nadat televisie programma nam ik me voor om nóóóóiiiitttt meer te oordelen, om mijzelf de volgende dag weer te horen oordelen. Ik vind het dus hééééél moeilijk om niet te oordelen en eigenlijk zou ik benieuwd zijn hoe jullie daar mee om gaan.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

Ik ga er van uit dat als je oordeelt over iemand, je in wezen oordeelt over een deel jezelf.
Als ik merk dat ik geneigd ben om over iemand te oordelen ga ik in mezelf op zoek naar het deel van mezelf dat in staat is om datgene te doen wat ik veroordeel. Zo'n deel vind ik eigenlijk altijd wel. Ik probeer dan te begrijpen hoe iemand tot zoiets kan komen, ik stuur liefde naar dat deel en dan kan ik het oordeel loslaten.
Ik beschouw datgene waar ik kontakt mee maak als een deel van mezelf, een ander zal misschien vinden dat ik kontakt maak met een vorig leven of dat ik telepatisch kontakt maak met degene die ik geneigd ben te veroordelen. Ik weet het niet en het maakt me ook niet uit. Ik ben vrij pragmatisch en dit werkt voor mij.

Ik vind het overigens altijd heel pijnlijk om te zien hoe snel mensen met een oordeel over anderen klaarstaan zonder ook maar enigszins te proberen zich in te leven in de ander.

Wunjo, je zegt dat mooi. Ik doe dat eigenlijk precies zo als jij. En het ironische is dat ik van nature heel oordeelvrij ben. En mensen mij gek aankijken als ik iets niet verkeerd of fout vind, of juist goed. Een soort dromerigheid waarin ik verblijf en veel nadenk over dingen. Van nature ga ik dan denken van: goh, hoe zou het komen dat die persoon zo doet. Maar daar ben ik me dus niet altijd van bewust en dat merk ik wanneer mensen me dus gek aankijken. Of wanneer iemand ineens keihard oordeelt over een ander, terwijl ik dacht dat er niets aan de hand was met die persoon. Snap je het nog? :) Knap dat jij je er zo bewust van bent.

En wat betreft de Duitsers: dat is voor mij een klein persoonlijk stukje. Mijn oma is namelijk Duitse. Ik merk in mijn directe omgeving nooit iets van 'haat' alleen mijn oma is wel erg achterdochtig als mensen over haar Duitse achtergrond beginnen (overigens met de beste bedoelingen). Mijn oma was op geen enkele wijze pro-oorlog en heeft daar zeker ook haar leven voor geriskeerd. Ik voel me ook helemaal niet opgelaten als ik iemand vertel dat ik kwart Duits ben.

_________________
Faith lies in the ways of sin

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Dank je wel, Wunjo.
Daar kan ik wat mee.
Dat ga ik ook eens proberen.

Nou Deedee, mijn broer woonde in Duitsland en die reed dus regelmatig door Nederland in een auto met een Duits nummerbord en hij voelde nog steeds "moffenhaat". Ze hebben 'm zelfs een keer gevraagd of die de fiets van iemand z'n opa wilde teruggeven.
Antwoord in vloeiend Nederlands: "Als ik wist waar ze waren, dan kon ik gelijk de mijne ophalen."
En natuurlijk hoef je je niet opgelaten te voelen als je kwartduits ben. 't Zou wat. Maar de achterdocht van je oma kan ik goed begrijpen, die komt beslist niet zomaar uit de lucht vallen.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

O ja Amana, observeren lijkt me een goede stap. vooral omdat dat iets is waar ik eigenlijk heel goed in ben. Bovendien kan je dat doen op het moment dat het gebeurt, terwijl het advies van Wunjo toch meer iets beschouwends achteraf heeft. en dan is mijn oordeel al in de ether aangekomen.

Dus observeren.
Dank je wel.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

Hoi Lievert.

Er was eens een dag waarin ik mij had voorgenomen om ook nooit meer te oordelen. De dag erna was de dag dat ik me voornam om nooit meer nooit te zeggen!

Ik heb altijd het goede proberen te zien in de mens, en dat lukt ook altijd er is altijd wel iets waar ik in een ander waardering voor op kan brengen. Ook al gaan daar soms wat conflicten en weerstanden overheen. Maar juist hierdoor ben ik bij het stukje gekomen van voor de oordeel. En dat is iedereen open en als nieuw tegemoet treden, dit werkt voor mij heel goed, dan kijk ik verder als de mens en dat maakt een soort van brug van broeder/zusterschap. En dit heeft mij vele jaren gekost hoor voordat ik hiertoe in staat was. En soms ga ik nog weleens de mist in hiermee, maar dat valt meteen te herstellen nu. Deze week las ik in een tijdschrift het verhaal over een gedetineerde die veroordeelt was op een viervoudige moord. Het eerste is dan Wow, jeetje zeg en daar blijft het bij. Dan lees ik verder en lees dat deze man ontzettend veel spijt heeft van zijn daad en dat hij getrouwd is met iemand in de bak. Maar tijdens de plechtigheid brand hij vier kaarsjes voor de slachtoffers. Dit raakt mij heel diep, en ja daaruit blijkt voor mij ook weer dat je gewoon nooit( niet) over een ander kan en mag oordelen, want een ieder heeft zijn eigen ding te doen en zijn eigen lessen te leren. Maar wordt altijd wel stil van dit soort berichten hoor, en ja in ons menszijn is niet oordelen een hele uitdaging maar zeker de moeite waard.

Liefs van Brighteyes

Lieve Vick

Oordelen doen we altijd, de hele dag door en dat is maar goed ook, anders zou je niet meer lang leven.

Het gaat erom dat je veroordelingen niet vast blijft houden. Dat je elke keer opnieuw een mens of een situatie nieuw kunt be/veroordelen.

Als je in de winkel je appels staat uit te kiezen veroordeel je je appels ook. De ene die je wel neemt, veroordeel je er toe dat jouw maagsappen hem in zijn kleinste bestanddelen uit elkaar halen.
De appel die je niet neemt, veroordeel je misschien wel tot een rottend einde op een komposthoop omdat hij niet meer verkocht mag worden.

Stel je komt s'avonds om 23.00 doodmoe met de trein op het station aan en daar staan een paar jongeren op het perroneen hoop kabaal te maken en op iedereen commentaar te geven. Natuurlijk veroordeel je die klojoois.
Is ook tercht op dat moment Als je de volgende dag diezelfde groep tegen komt, dan gaat het er om, niet het oordeel van gisteren te herhalen, maar vanuit deze nieuwe situatie deze jongens weer opnieuw aan te kijken. Misschien gedragen ze zich nu wel hel netjes. Daar mag je dan ook over oordelen.

Als je vast houdt aan een oordeel wordt het een vooroordeel. Daardoor zie je niet meer helder. Dat geldt natuurlijk ook voor oordelen over jezelf. Die zijn het moeilijkste om los te laten.

Positieve veroordelingen zijn net zo moelijk los te laten als negatieve veroordelingen

Liefs
Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

Lieve Vick,

Ik heb weinig toe te voegen aan het bovenstaande.
Proberen te kijken waarom mensen doen wat ze doen en hun standpunt proberen te begrijpen.
En ik ben ook begonnen met eerst oordelen om vervolgens me af te vragen waar dat oordeel op gebaseerd was.
Nu heb ik veel vaker de neiging om me eerst af te vragen waarom iemand iets doet, en dan kom ik steeds minder tot een oordeel, en als ik dan al eens oordeel is dat ook steeds milder.
Ik neem het mezelf niet kwalijk als ik een heel enkele keer nog in een opwelling oordeel, dan denk ik tjee, dat was lang geleden, het gaat steeds beter

Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Dank je wel Adrian,

Dit soort dingen, die liep ik vandaag en gisteren nou allemaal te bedenken. Want hoe oordeel je nou niet. Als ik alleen al geen negatieve mensen meer in mijn huis wil, dan heb ik toch eerst geoordeeld over wie ik negatief vind.

Ik reed met een bekende naar de stad om een boodschap te doen en die man heeft zo zitten zeuren dat ik 'm bijna m'n auto heb uitgezet. Hoe zou ik zo iets niet kunnen opmerken?
Ik ben dus blij dat ik het allemaal gezeur mag vinden, maar nu moet ik het loslaten. Misschien heb ik het daarvoor nodig om er ook nog effies over te zeuren

Dank je Yolleke,
Het is hoopvol dat ik er gewoon op mag oefenen en dat er een dag komt dat ik tegen mezelf kan zeggen: "Hé dat was lang geleden."

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

_________________
*there and back again*

Ik kan het niet laten hier nog even vanuit een andere hoek mijn gedachten aan toe te voegen. Zelf probeer ik in alles steeds de wet van de vrije keuze toe te passen en ik verzeker je dat is niet gemakkelijk.

Als iemand iets doet en jij past die wet daarop toe dan is het zijn/haar vrije keuze geweest en die moet jij conform die wet respecteren. Op het moment dat je de keuze (bijvoorbeeld om een bepaald gedrag te vertonen) respecteerd is er als vanzelf geen ruimte meer voor veroordeling. Betekent dat jij ook niet meer mag oordelen? Dat denk ik niet, immers jij hebt de vrije keuze te vinden wat je wilt van dat gedrag. En je hebt ook de vrije keuze om dat te communiceren, als je maar niet vind dat die ander jouw keuze (liefst direct en onmiddelijk) moet aanvaarden en toepassen. Want die ander heeft weer de vrije keuze om van jouw communicatie te vinden wat zij/hij wil. Door de constante stroom van op elkaar aansluitende gebeurtenissen is het vaak moeilijk die wet van de vrije keuze te blijven toepassen. Dan verdwijnt het repect voor de keuze van die ander achter allerlei beelden van wat juist en dus goed is waardoor wat daarvan afwijkt automatisch fout wordt. En wat fout is vraagt om veroordeling en dan ben je terug bij af.

_________________
licht op het pad van alle lichtwezens.

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

_________________
*there and back again*

_________________
*there and back again*

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Als je verschil maakt tussen een situatie en een mens dan wordt het wat helderder.
Een situatie kun je beoordelen, een mens kun je veroordelen.

Liefs

Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

En jij zegt gewoon in één zin wat ik in een hoop zinnen bedoel haha ;)
Ik zie ook alleen de persoon. Vaak.

_________________
Faith lies in the ways of sin