LICHTWERKERSFORUM

Schuld of oorzaak

Ik ben al een tijdje aan het denken hoe het met “schuld” zit .
Hoewel ik niet in schuld geloof, dus ook niet in schuldgevoel, was er toch de neiging om dat woord te gebruiken.
Vandaag waren we op de bank en “door de schuld” van een medewerker is de hypotheek die we voor vrijdag waarschijnlijk nodig hebben na 6 maanden nog niet rond.
Nu kan ik natuurlijk zeggen het is zijn schuld, waarom heeft hij niet om de papieren gevraagd die hij nodig had, waarom heeft hij het dossier niet eerder opgestuurd. Allemaal waar natuurlijk, maar het is niet gebeurd. Maar om er nou van uit te gaan dat hij moedwillig heeft gedacht dat ga ik lekker blokkeren? Neueueu dat denk ik toch niet. Hij heeft er niet aan gedacht, is misschien niet goed op de hoogte geweest van de regels, en dat zou dan weer de schuld van de personeelschef zijn die hem heeft aangenomen, en dat is de schuld van.........
Ik denk niet zozeer dat het schuld is, ik denk dat het een oorzaak is.
Dat wij nou even in een wat moeilijker parket zitten, heftt als oorzaak dat wij die bank gekozen hebben, uiteindelijk is de oorzaak dat ik geboren ben.
Als ik niet geboren zou zijn, zou ik niet in Frankrijk zijn komen wonen (waar al eerder een bankfout gemaakt is) en zou mijn huis niet verbrand zijn. Maar om mijn moeder daar nou voor verantwoordelijk te stellen............?
De hond is de oorzaak geweest dat ik in het ziekenhuis heb gelegen, maar is het zijn schuld? Is het de schuld van de mensen die hem (niet) opgevoed hebben?
De hond was de oorzaak en de oorzaak daarvan was dat de mensen niet wisten dat ze die hond op die leeftijd al op moesten voeden.
Dus die mensen zijn de oorzaak dat ik binnenkort een piano heb :D
Ik geloof meer in oorzaak en waar een oorzaak toe kan leiden is de verrassing.
Dus misschien ga ik de bankmeneer nog wel eens dankbaar zijn en voorlopig ga ik hem geen schuld geven :D

Hoe zien jullie schuld en oorzaak?

Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Het is een uitgebreid onderwerp, Yol.
Ik kan dus alleen maar reageren op dat stukje waar ik zelf mee worstel of heb geworsteld en dat zijn schuldgevoelens.

Ik had mijn hele hart vol schuldgevoelens. Dat laat je met je verstand zomaar niet los. Het is niet zo dat ik kon uitdenken dat ik daar onmogelijk schuld aan kon hebben en dat dan dus die schuldgevoelens weg zijn.
Dat gaat véééél en veel dieper. Ergens moest het haakje losgemaakt worden, toen pas kon ik dat loslaten.

Verder vind ik dat er verschillende niveau's in het leven zijn. Het spirituele niveau, waarop het misschien nuttig is dat die bankklerk zo'n fout maakt. En het hier en nu niveau waarop je voor jezelf mag/moet optreden en waarop je die man kunt aanspreken op zijn falen.

Succes Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

lieve yolleke

ja wat is schuld,das een groot woord.schuldig voelen is ook maar een gedachte,als we leren dat alles bestaat uit gedachten kunnen we misschien loslaten.
ik zie het nu wel eens dat we deze mensen wel mogen bedanken vor al het goeds dat er uit deze ervaringen komen. had jij zonder alles wat er gebeurd is nu een huis laten bouwen die je zelf al helemaal gecreerd hebt.en wie weet waar het nu weer goed voor is dat dit is gebeurd.


dus ook ik zeg niet meer dat is iemands schuld ,maar probeer verder te kijken.en net wat jij zegt deze jonge man heeft dat ook niet bewust gedaan ,en niets gebeurd voor niets.

dikke engelenknuffel flower

_________________
dikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.

Ik ben nog over een reactie voor jou aan het peinzen Vick,
Maar pffff hoe zet ik wat ik voel hier neer.

Het is niet jouw schuld hoor, dat ik loop de peinzen, maar jij bent er wel de oorzaak van :wink:

Flower

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

_________________
*there and back again*

_________________
*there and back again*

Eens schuldgevoel ontstaat als we de realiteit niet willen/kunnen accepteren. We zouden hebben gewild dat het anders was gegaan. Dus geven we onszelf of een ander de schuld. Dat we ons hierbij niet lekker voelen komt omdat we door die gedachtes uit het HIER (een ander of jezelf) en NU (de schuld, dus verleden) raken. Nog even ter verduidelijking het schema van Faye Mandell:



Schuld is dus de illusie dat het anders had kunnen zijn. De realitieit is dat het zo is gebeurd en dus niet meer anders kan, want het is reeds een feit.

Liefs en warmte, Bigbear

_________________
*there and back again*

Ik had vroeger al een uitleg gegeven bij dit schema. In het kort nog even:

In het midden vind je het veilige hier en nu, daar straal je, daar BEN je.
Je kunt hiervan af raken door in gedachten in de tijd vooruit te gaan (naar rechts) en bezig zijn met de toekomst. Je kunt dan via ongerustheid terecht komen in een gevoel van angst. Als je echter bij je ongerustheid af gaat vragen waar die vandaan komt kun je sneller weer terugkomen in het hier en nu. Als je zinnen denkt of uitspreekt met zal, zou kunnen, zou moeten etc. ben je dus in de toekomst.
Hetzelfde geldt voor het verleden: via teleurstelling/verdriet naar schuld. Dit verklaarde voor mij waarom het verleden opruimen je zo’n goed gevoel geeft

De ruimte-as wordt vertikaal weergegeven. Naar boven is naar buiten gericht zijn (de maatschappij, zij, etc.) en naar beneden is jezelf vervormen (niet alleen negatief, maar ook positief, dus ook als je jezelf "beter" vind of "verder" dan een ander vervorm je jezelf positief). Hoe meer je jezelf leert waarderen hoe meer je dus in het midden blijft.

Iemand anders de schuld geven is dus links boven in de tekening zijn. Extern gericht en schuldgevoel. Het besef dat iemand nu eenmaal zo gehandeld heeft en dat de realiteit is ben je weer in het midden.

Liefs en warmte, Bigbear

Lieve Yol,

Als ik jouw voorbeeld lees van de bank meneer denk ik niet zo zeer aan schuld. Wel aan verantwoordelijkheid.
De beste man is verantwoordelijk voor bepaalde werkzaamheden, en op die verantwoordelijkheid mag iemand aangesproken worden denk ik dan.

Ik ben yogadocent en ik geef les, mensen betalen mij daarvoor.
Als ze naar de les komen en een vervelende ervaring hebben vind ik dat niet mijn schuld.
Als ze een vervelende ervaring in de les hebben omdat ik ben vergeten de verwarming aan te zetten en men het daardoor te koud heeft in de les, vind ik nog steeds dat die vervelende ervaring niet mijn schuld is.
Wel vind ik dat de persoon me mag aanspreken op mijn verantwoordelijkheid zorg te dragen voor de temperatuur van de zaal.........

Liefs
Surya

_________________
"Let the beauty you are, be what you do.
There are thousands of ways to kneel down and
kiss the earth"
Rumi

En dan nog... Die persoon heeft ook zijn eigen verantwoordelijkheid.
Als die binnenkomt, dan kan die gelijk voelen dat het voor hem/haar te koud is en aan de yogadocente vragen de verwarming aan te zetten.

Ik bedoel, die persoon hoeft niet te gaan zitten wachten op die akelige ervaring van het door en door koud zijn. en dan met zijn/haar vingertje naar de verantwoordelijke te gaan wijzen. iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheid.

Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

Wat een mooie reacties, en inderdaad Vick, het is een uitgebreid onderwerp.

Hier wat losse flarden, ik krijg op het moment geen goed perspectief. :?

B heeft niet gedaan wat A vond dat hij had moeten doen (het verwachtingspatroon van A).
Dus A GEEFT B de schuld (verantwoordelijkheid).
En B accepteert die schuld , (of hij accepteert hem niet :D)

Op het moment dat iets niet loopt zoals verwacht, “moet” er een verantwoordelijke komen.
Wie heeft dit veroorzaakt?
Over het algemeen hangt de schuldvraag dan in de lucht en iedereen probeert hem bij zich weg te houden (de zwarte piet rondschuiven).
Op zo’n moment is het de vraag of het van belang is wie er verantwoordelijk WAS.
Ik denk dat het rustiger is om op dat moment te bedenken wie er nu verantwoordelijkheid kan nemen en dat ook doet, zodat het wel, zo goed mogelijk gaat door kan gaan.
(de kans dat iemand dat doet wordt kleiner als er 90.000 euro mee gemoeid is. Dan krijg je toch ook de vraag wie kan/kunnen en wil/willen dat op zich nemen.)


Hoe zit het als A Yogales geeft aan B, die ervoor betaald en A zet de verwarming niet aan. Als B daar iets van zegt, zegt A maar daar is niets over afgesproken.

Op het moment dat A zegt ik zorg dat de ramen er maandag inzitten dus dinsdag kunnen de binnenmuren gezet worden en er zitten dinsdag nog geen ramen in, dan gaat de murenman een andere klus doen en de electriciën moet zijn schema dan ook omgooien net als de loodgieter en alle anderen die in de rij staan.
Vervolgens komt de verzekering en die zegt het is ons probleem niet dat het niet op tijd klaar is, dus we betalen niet.
Hoe past dat in jouw plaatje Ruth. Want in jouw plaatje is het ons probleem ook niet?
Oorzaak, verantwoordelijkheid en gevolg.

Ik zeg niet dat ik het als een groot probleem zie en dat ik me slachtoffer voel.
Voor een deel is dit wat er gebeurt op het moment en voor een deel is het nog “stel dat” en ik kan me nu nog geen zorgen gaan maken over het “stel dat”, hoewel het af en toe wel een beetje naar boven komt.
We proberen de mensen waarvan wij vinden dat ze verantwoordelijk zijn te activeren.

Gezien dit eerste dipje in het bouwproces horen jullie mij niet klagen, maar dit hobbeltje is makkelijker te nemen als ik er inzicht in krijg plus dat het me bezighoudt :wink:

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

_________________
*there and back again*