LICHTWERKERSFORUM

gisteren ontving ik dit in mijn mailbox
en vind het een zeer inspirerend verhaal:

De werking van deze genezingsmethode is door de toegenomen collectieve frekwentie zeer krachtig!
HO\’OPONOPONO - door Joe Vitale
(Joe Vitale speelt een belangrijke rol in de prachtig geproduceerde DVD,
\”The Secret\” (http://thesecret.tv))

Twee jaar geleden hoorde ik over een therapeut in Hawaii die een hele
afdeling criminele psychiatrische patiënten genas — zonder ze ook maar een
keer persoonlijk te hebben ontmoet. De psycholoog hoefde maar het dossier te
bestuderen van een patiënt van die afdeling en vervolgens in zichzelf te
kijken hoe hij de ziekte van die persoon had gecreëerd. Als hij vooruitgang
boekte in zijn eigen genezing, genas de patiënt.

Toen ik voor het eerst dit verhaal hoorde, dacht ik dat het een
broodje-aap-verhaal was. Hoe kon iemand een ander genezen door zichzelf te
genezen? Hoe zou zelfs de beste meester zelfverbeteraar criminele
psychiatrische patiënten kunnen genezen? Het voelde niet aan als
realistisch. Het was niet logisch, dus schoof ik het verhaal terzijde

Echter hoorde ik een jaar later het verhaal opnieuw. Ik hoorde dat de
therapeut een Hawaiiaanse geneeswijze had toegepast genaamd ho\’oponopono. Ik
had daar nooit eerder van gehoord, toch kon ik het niet meer uit mijn hoofd
zetten. Als het verhaal überhaupt op waarheid berustte, moest ik er meer van
zien te weten. Ik had \”totale verantwoordelijkheid\” altijd begrepen als
verantwoordelijk zijn voor wat ik denk en doe. Verder dan dat kan ik er
niets mee. Ik denk dat de meeste mensen op deze manier denken over \”totale
verantwoordelijkheid\”. Wij zijn verantwoordelijk voor wat we doen, niet voor
wat iemand anders doet — maar dat klopt niet.

De Hawaiiaanse therapeut die deze criminele psychiatrische patiënten genas
zou me op de hoogte brengen van een geavanceerde, nieuwe kijk op totale
verantwoordelijkheid. Zijn naam is Dr. Ihaleakala Hew Len. Ons eerste
telefoongesprek kan goed een uur zijn geweest. Ik vroeg hem mij het hele
verhaal te vertellen van zijn werk als therapeut. Hij vertelde dat hij vier
jaar lang voor het Hawaiiaanse Staats Hospitaal had gewerkt. Die afdeling
waar zij de criminele psychiatrische patiënten hielden was gevaarlijk.
Maandelijks vertrokken er psychologen. De staf had een groot ziekteverzuim,
of bleef eenvoudig weg. Uit vrees om aangevallen te worden door patiënten
liepen de mensen met hun rug naar de muur door die afdeling heen. Het was
geen prettige plaats om te leven, te werken of te bezoeken. Dr. Len vertelde
mij dat hij nooit patiënten persoonlijk ontmoette. Hij kwam overeen dat hij
een kantoor zou hebben en dat hij hun dossiers zou doornemen. Terwijl hij
die dossiers bekeek, werkte hij aan zichzelf. En terwijl hij werkte aan
zichzelf, begonnen de patiënten te genezen. Hij vertelde verder dat, \’na
enkele maanden patiënten die geboeid dienden te worden werden toegestaan om
vrij rond te lopen. Andere die zware medicijnen moesten gebruiken kwamen van
hun medicijnen af. En degenen die geen kans hadden om ooit nog ontslagen te
worden werden vrijgelaten\’. Ik was vol ontzag. \’En dat niet alleen,\’ ging
hij verder, \’maar de staf begon er plezier in te hebben naar het werk te
komen. Absenteïsme en banenverloop verdwenen. Uiteindelijk hadden we meer
staf dan we nodig hadden doordat patiënten ontslagen werden en de volledige
staf verscheen op het werk. Vandaag de dag is deze afdeling gesloten\’.

Op dit punt aangekomen moest ik wel de een-milioen-dollar-vraag stellen:
\’Wat deed u in uzelf dat die mensen deed veranderen? \’Ik heelde eenvoudigweg
het gedeelte in mij dat ze gecreëerd had,\’ zei hij. Ik begreep het niet. Dr.
Len legde uit dat volledige verantwoordelijkheid voor je leven betekent dat
alles in je leven — eenvoudig omdat het in jouw leven is — jouw
verantwoordelijkheid is. In een letterlijke betekenis is de hele wereld jouw
creatie. Oef! Dit is moeilijk te slikken. Verantwoordelijk zijn voor wat je
zegt of doet is een ding, maar verantwoordelijk zijn voor wat iedereen in
mijn leven zegt of doet is toch wel wat anders. Toch is dit de waarheid: als
je volledige verantwoordelijkheid neemt voor je leven, dan is alles wat je
ziet, hoort, proeft, aanraakt of hoe dan ook ervaart jouw
verantwoordelijkheid omdat het in jouw leven is. Dit betekent dat
terroristische activiteit, de president, de economie — of wat dan ook dat
je ervaart en niet leuk vindt — aan jou is om te helen. Deze dingen bestaan
niet, om het zo maar eens te zeggen, dan alleen als projecties van jou, van
binnenuit. Het probleem zit niet in die dingen, het zit in jou, en om ze te
veranderen moet je jezelf veranderen. Ik weet, dit is moeilijk te vatten,
laat staan te accepteren of het in werkelijkheid te leven. Verwijt is veel
makkelijker dan totale verantwoordelijkheid, maar al sprekende met Dr. Len,
begon ik me te realiseren dat healing voor hem en in ho\’oponopono betekent
houden van jezelf. \’Als je je leven wilt verbeteren, moet je je leven helen.
Als je iemand wilt genezen, zelfs een krankzinnige crimineel, doe je dat
door jezelf te helen\’.

Ik vroeg Dr. Len hoe dat ging, dat helen van zichzelf. Wat deed hij dan
precies, als hij in de dossiers van die patiënten keek? \’Ik bleef alleen
maar zeggen \’I\’m sorry\’ en \’I love you\’ steeds maar weer opnieuw,\’ legde hij
uit. \”Dat is \’t?\”. \”Dat is \’t.\”.Het komt erop neer dat van jezelf houden de
belangrijkste manier is om jezelf te verbeteren, en terwijl je jezelf
verbetert, verbeter je jouw wereld

Laat me je een eenvoudig voorbeeld geven van hoe zoiets werkt: op een dag,
stuurde me iemand een email dat me erg stoorde. In het verleden zou ik dat
afgehandeld hebben door de emotioneel gevoelige plekken aan de gang te gaan
of door een poging om tot redeneren te komen met de persoon die het
vervelende bericht had gestuurd. Maar deze keer besloot ik om Dr. Len\’s
methode toe te passen en te zien of het werkte. Ik bleef in stilte zeggen,
\’het spijt me\’ en \’ik hou van jou,\’ Ik zei het tegen niemand in het
bijzonder. Ik riep eenvoudigweg de geest van liefde aan om binnen in mij te
helen datgene wat de uiterlijke omstandigheid creëerde. Binnen een uur
ontving ik van dezelfde persoon een email. Hij verontschuldigde zich voor
zijn vorige bericht. Houd in gedachte dat ik geen enkele uiterlijke actie
had ondernomen om deze verontschuldiging te bekomen. Ik heb hem zelfs niet
teruggeschreven. En toch, door te zeggen \’het spijt me,\’ moet ik op de een
of andere manier in mezelf geheeld hebben datgene wat hem had gecreëerd

Later woonde ik een ho\’oponopono workshop bij die door Dr. Len werd geleid.
Hij is nu 70 jaar, wordt gezien als een grootvaderlijke sjamaan, en leidt
een wat teruggetrokken bestaan. Hij prees mijn boek, The Attractor Factor.
Hij vertelde me dat door mijzelf te verbeteren, de vibratie van mijn boek
zal verhogen, en iedereen zal het al lezende voelen. Kort gezegd, terwijl ik
verbeter zullen mijn lezers verbeteren. \’En hoe zal het zijn met de boeken
die al verkocht zijn in de buitenwereld?\’, vroeg ik. \’Die zijn niet in de
buitenwereld,\’ legde hij uit, weer een keer mijn verstand te boven gaand met
zijn mystieke wijsheid. \’Die zijn nog steeds in jou.\’ Kort gezegd, er is
geen buitenwereld. Er zou een heel boek voor nodig zijn om deze geavanceerde
techniek uit te leggen met de diepgang die het verdient. Laat het voldoende
zijn om te zeggen dat wanneer je iets wilt verbeteren in je leven, er maar
één plaats is waar je moet kijken: in jezelf. Als je kijkt, doe het met
liefde.

Namaste

6 december 2006 | #

_________________
"Let the beauty you are, be what you do.
There are thousands of ways to kneel down and
kiss the earth"
Rumi

Bedankt voor het delen Surya, ik vind het ook een zeer inspirerend verhaal ! Het heeft mij in ieder geval geraakt en op kleinere schaal herken ik dit uit ervaring dat zeker

Lieve Surya

Mooi om mee te nemen op pad

Namasté

Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

dank je lieve suraya
het heeft mij ook geraakt ,hier nog een link

http://hooponopono.org/

met veel artikelen daarover ,liefs eleven :wink:

_________________
Indien je het probleem liefheb, is het even mooi als de zonsondergang.
KRISHNAMURTI

_________________
*there and back again*

lieve surya

wat mooi het raakt me zo dat ik voel hier voor mezelf iets mee te kunnen doen. dank je

vooral het ene zinnetje.
het spijt me ,ik hou van jou.


dikke engelenknuffel flower

_________________
dikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.

Lieve Surya,


Dit is iets waar ik al jaren op aan het puzzelen ben, het heeft een tijdje in de kast gelegen, en nu heb jij het weer gevonden :D

Is het zo dat ik de wereld om me heen creëer, dus dat er buiten mij eigenlijk niemand is.
Dat alles wat ik zie illusie is, een illusie die ik zelf creëer.
En hoe werkt dat dan?
Heeft iemand hier een voorstelling van?

Als je wilt kan ik hier een andere topic over openen..


Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Ja Yol, dit is precies waar ik ook mee puzzel,
ik zat er gister nog over te grappen met mijn beste vriendin en mede yogastudio eigenaar.
Want als je zo gaat kijken, ben ik dan haar creatie of zij de mijne :wink: :D
En inderdaad, toen ik een boek van Neal Donald Walsh aan het lezen was (gesprekken met god) kwam ik op dezelfde vragen als jij.

Ik ben er nog even niet uit, maar puzzel hier graag samen verder.

Liefs
Surya

_________________
"Let the beauty you are, be what you do.
There are thousands of ways to kneel down and
kiss the earth"
Rumi

ha surya

zij is inderdaad jou creatie maar andersom ben jij ook haar creatie, alleen hoef jij je op dit moment alleen maar te kijken naar jou eigen creaties en deze helen.en wat de ander doet hoef jij niks mee.
als ik mij aan iemand erger, dan weet ik dat ik dat stukje in mezelf mag helen en dat de ander mij dit alleen maar aanrijkt.

dikke engelenknuffel flower

_________________
dikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.

_________________
*there and back again*

Ik kom nog even op dat puzzelen terug.
Ik vraag me af hoe ik me dat voor zou kunnen stellen.
Ik weet niet of het eenzaam is, niet eenzamer dan het nu is, want als het zo is dat ik alles creëer, dan doe ik dat nu ook al, alleen weet ik het niet. (En nu voel ik me niet eenzaam.
Er verandert om te beginnen niet zo erg veel.
Als je weet hoe het werkt, zou je er wel dingen mee kunnen veranderen.
Maar mijn eerste uitdaging is toch om het me voor te stellen.
Ik weet dat ik 25 jaar geleden iets over gelezen heb maar ik weet niet meer in welk boek.
Heb jij enig idee Surya, of iemand anders hoe het bedoelt wordt.

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

lieve yolleke


misschien is het boek van de andere jij wat voor je .ik vond het erg mooi en heb er veel van geleerd om te begrijpen dat wij allemaal ieder een zijn .

http://www.de-andere-jij.com/

dikke :idea: knuffel flower

_________________
dikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.

Dank je wel Flower.

Ziet er interessant uit.
Ik ga proberen eraan te komen.



Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieverds,

Wij creeeren geen mensen, wij creeeren plaatjes van mensen. Mensen worden geboren en als ze elkaar tegenkomen heeft niet de een de ander gecreeerd of andersom. Wat we wel doen is niet de persoon maar een beeld creeeren van die persoon. We zien dat hij/zij dit of dat doet en vergelijken dat met onze eigen belevenissen, herinneringen, etc, etc, dus stoppen we deze persoon in een vakje. Het is een vrouw, donker, met blond haar, mooie neus, enz, enz, en duizenden kenmerken worden in een vakje gestopt. Nu begint er ook nog commuicatie waarbij nog meer dingen worden opgeslagen, waardoor er een enorme creatie instaan van het beeld van die persoon. En omdat alles is ingedeeld met de kennis van vroeger is het niet het werkelijke beeld van die persoon, maar jouw invulling, vandaar dus jouw spiegel. In het beeld van die persoon zitten meer kenmerken van jezelf (oordelen) dan van die persoon zelf. Vandaar dat men spreekt dat alles om ons heen illusie is, dat het lijkt of er niemand is. Maar wij zijn er allemaal. De vraag is kun je ons zien zonder jouw eigen invulling, creatie (herinneringen, conditioneringen)? Voor mij is dat de kunst van het "niet oordelen".

Liefs en warmte, Bigbear

Dag lieve bear,

Fijn je weer even tegen te komen.
Zeker is het een mogelijkheid zelfgecreëerde plaatjes te zien.
En hoe jij het hier (en ook al eerder) beschrijft geeft een proces weer, zoals jij er mee omgaat.
Ik heb ook al processen gelezen over lichtlichamen die mensen zagen/beschreven en hoe ze “de ander” zagen.
Ik vind het een uitdagende gedachte dat ik alleen hier zou zijn en dat ik alles om me heen creëer, als dat zo zou zijn, zou mijn (ver)oordelen (voorzover ik dat nu nog doe) wel eens heel snel afgelopen kunnen zijn.
Voor mij geeft die gedachtegang inzicht in mijn oordeel, en in mijn creatie.
Daarom vind ik het zinnig om die kant te onderzoeken.
Ik weet dat het niet van buitenaf komt, maar in mezelf zit. Maar ik ben toch wel blij met de reacties van buitenaf, omdat dat een ingang geeft die ik op het moment niet bij mezelf kan opsporen. :D
Dus dank je wel voor het neerzetten.

Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Yol,



In het laatste stukje geef ik mijn proces weer. Het eerste stukje is naar mijn idee geen proces van mij, maar iets dat iedereen doet. Of zie jij dit anders?

Liefs en warmte, Bigbear

Wordt vast weer een heel verhaal maar je hebt er zelf om gevraagd :wink:

Als ik hier alleen ben en ik creëer alles om me heen, heb ik iedereen gecreëerd die ik tegenkom.

Als we hier met z’n allen rondlopen, hebben mensen zichzelf gecreëerd en ziet iedereen een bepaald iemand op een andere manier.
Dan “zien” we een beeld van een persoon, ieder op een andere manier.
Ik wil niet zeggen dat ik alles vergelijk met mijn eigen belevenissen. Maar ik wil ook niet ontkennen dat er een stuk van mijn ervaring meespeelt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik concrete uiterlijke kenmerken niet echt opsla, denk ik, want ik weet zelden wat voor kleur haar iemand heeft of de kleur van zijn ogen, hoe zijn tanden zijn of zijn handen.
Ik heb eens gelezen dat we inderdaad van alles een plaatje opslaan, en als we in dezelfde situatie komen dat alleen de veranderingen worden geregistreerd. Dat zal bij mensen dan ook wel zo zijn. Ik vind dat geweldig vernuftig, Om te beginnen hoef je niet elke keer als je je huiskamer binnenkomt het geheel als nieuw te bekijken en weet je waar de theelepeltjes staan. Verder hoef je niet in de kamer te zijn om te weten hoe hij eruit ziet.
Met mensen evenzo. Als je elke keer dat je iemand tegenkomt het hele introgesprek zou moeten voeren, zou je niet ver komen.
Maar de plaatjes die je van mensen in je hoofd hebt, want daar ging het over. Ik denk dat het meer filmpjes zijn dan plaatjes, en elke keer als je iemand ontmoet wordt het filmpje langer er komt meer informatie bij. Mensen veranderen daardoor in je hoofd.
Het is geen statisch plaatje, het verandert met mijn stemming, mijn ervaring, en met een nieuwe ontmoeting. En dat iedereen zijn eigen plaatje van iemand maakt is onvermijdelijk, omdat iedereen op een andere manier kijkt.
Het gebeurt mij ook wel dat ik me een beeld van iemand aan het vormen ben en dat er opeens een actie plaatsvindt die dat hele beeld een ander uitstraling geeft. Dan stel ik dat in mijn hoofd meteen bij (of soms wat minder meteen).
Wie dan de echte persoon is? Zoals hij gezien wordt, maar door wie? Zoals hij zichzelf ziet? Maar als hij door niemand zo ervaren wordt?

Ik denk ook niet dat het mogelijk is om iemand te zien zonder mijn eigen invulling, maar de vraag is of ik dat wel wil.
En een oordeel zit er ook vast wel bij. Ik voel me goed bij jou of niet. En ik ben eigenlijk wel blij met dat beoordelingsvermogen ten aanzien van mezelf.

Dit wat betreft de plaatjes, maar ik wil nog steeds de consequenties weten als ik letterlijk alles om me heen gecreëerd zou hebben.

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Yolleke,



Daarom stelde ik ook mijn vraag. Want de vraag is inderdaad wat zou er gebeuren als je alles van iedereen die je kent weg zou gooien en iemand elke keer alsof het de eerste keer was tegen zou komen? Herken je hierin de normen en waarden die je vroeger zijn aangeleerd? De conditionering van de voorbeelden om je heen? Ik stel deze vragen alleen om je er verder over na laten denken. Of je dat "wil" is natuurlijk jouw keuze.

Liefs en warmte, Bigbear

Zeker wil ik erover denken.

In een nieuwe topic.
Deze topic van Surya ging over HO\’OPONOPONO
en het lijkt me dat daar ook nog veel over te zeggen is.

Dus verder in "mensen een illusie?"

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Lieve Yolleke en lieve Bigbear, en alle anderen die mee willen puzzelen:

Omdat yolleke met vragen kwam naar aanleiding van de tekst waarmee dit topic begon en ik dit een zeer boeiend thema vind om over te puzzelen en omdat ik zelf nog helemaal geen kant en klare antwoorden heb in deze maar wel een diepe waarheid voel in wat er gezegd wordt in deze tekst, wil ik er even een stuk uithalen en hier als quote neerzetten.
Wat wordt er. volgens jullie, en los van of je het gelooft of niet of mee eens bent of niet, gezegd in deze tekst?????

Volgens mij gaat het namelijk verder of is het anders dan al je interpretaties en plaatjes en wat je al weet van iemand weggooien en iemand helemaal open en onbevangen tegen komen..........

?

ik ben heel benieuwd wat jullie lezen.

Liefs
Surya

_________________
"Let the beauty you are, be what you do.
There are thousands of ways to kneel down and
kiss the earth"
Rumi