Hey lieve Vick ,
Dankbaarheid , dat heb ik heel regelmatig en heel bewust. Voor mij is het niet iets van het ego maar van het zelf. Ik ben heel dankbaar voor alles wat me toekomt in het leven en die gedachten komen op de meest verschillende momenten in me op. Het is voor mij niet hetzelfde als dank u tegen iemand zeggen als die iets aan je gegeven heeft of iets voor je gedaan heeft. Dat noem ik eerder een beleefdheidsvorm die aangeleerd is. De ware dankbaarheid voor het/mijn leven komt heel diep vanuit mezelf. Tevredenheid brengt dankbaarheid met zich mee en nederigheid. Bewondering is ook zoiets dat tegelijk bij me binnenkomt bij dankbaarheid. Het is een gevoel dat moeilijk te omschrijven is , maar deze drie woorden : tevredenheid , nederigheid en bewondering gaan voor mij samen met dankbaarheid. Het is de ware zelf die ziet hoe mooi haar eigen schepping is en dankbaarheid is de bevestiging hiervan. Als ik dankbaarheid voel , voel ik me zeer nederig , niet in de zin van kleiner voelen of minder zijn , maar vol ontzag , bewondering voor wat is. En dat is voor mij een voortvloeisel van tevredenheid , vrede hebben met zichzelf. Verbondenheid met al wat is , komt ook nog even binnenwaaien bij dankbaarheid.
Dankbaarheid vanuit het ego en niet vanuit het zelf , bestaat ook volgens mij , maar is niet die diepe dankbaarheid die vanuit het zelf komt. Het ego zal alleen maar dankbaar zijn voor dat wat het ego in stand kan houden en zal het overige verwerpen , welke dus voorwaardelijke dankbaarheid is , terwijl de dankbaarheid vanuit het zelf , dankbaar is voor al wat is en onvoorwaardelijk is. Dankbaarheid van het zelf is een diep liggend gevoel dat vanuit de bron komt , terwijl dankbaarheid van het ego oppervlakkig is en slechts vluchtig , tijdelijk is , gericht op het bevredigen van behoeftes van het ego. Zo zie ik het momenteel.
Een dikke knuffel voor jou!
Liefs , Helmut.
_________________ Peace-Love-Unity-Respect.
|