LICHTWERKERSFORUM

hallo lieve mensen.

ik zit met iets. Sinds dit schooljaar doe ik de pabo, de opleiding is leuk en de stages ook zeker maar de school dat is niet een plek waar ik me veilig en begrepen voel.

vragen worden niet beantwoord of er word niet eens een reactie op gegeven.
ik weet dat ik moet door zetten. en heb ook een nieuwe school gevonden.
soms vind ik het gewoon moeilijk om door te gaan.

ik weet niet wat ik moet doen of moet zeggen om me begrepen te worden en om me veilig te voelen. Ik voel me vaak in de steek gelaten.

heeft iemand dat ook mee gemaakt of heeft iemand ideeën?

ik hoop dat ik me daar wel ik kan gaan ontwikkelen.

liefs vosje

_________________
leef met de dag want elke dag is uniek.
doe alles wat je zegt want dan lieg je namelijk niet.

Hoi Vosje..

Tjee, een pasklare oplossing heb ik niet voor je.:(
Maar ik ken het gevoel heel erg goed.
Intuitief denk ik dat het met je jezelfverzekerd te voelen te maken heeft.

Ik kan alleen maar aangeven...schrijf hier zoveel mogelijk.
Het leert je misschien ook te uiten...toch??

Ik voelde me zelfs hier niet veilig...alsof je er wat verschrikkelijks kan overkomen.
Ik ben nog niet echt sterk, maar hier op het forum, met deze lieve mensen, ze zijn er allemaal voor je.....(mag ik misschien niet voor iedereen spreken, maar het geldt hier wel voor de meesten van ons) :wink:

Ik heb zelf hier zoveel steun en begrip gekregen, dat ik me voel groeien..
Ik groei iedere dag..

Ik heb je voorstellen , wie je bent, gelezen, en ik heb 1 gedachte...
Laat je door een ander geen etiketjes opplakken,
Dat is het mooie hier op dit forum..
We kijken naar JOU.... :D

Ik vind het jammer, dat ik je geen toverformule kan geven, maar weet je dit hoort er dan bij.....

Lieverd.....ik schrijf dingen die ik hier heb ervaren, en ik hoop dat jij net zoals ik, de liefde hier mag ervaren voelen en daardoor sterker in je schoenen komt te staan..

Hele dikke knuffel..Maria

Hoi Vosje,

Herkenbaar... ik doe (jaja, op mijn leeftijd!) een opleiding en ook ik voel me in de groep niet echt veilig en op mijn gemak.
Ik weet dat dat helemaal aan mezelf ligt, want niemand geeft me dat gevoel. Het is de onveiligheid die nog in mezelf zit blijkbaar en die in zo'n groep getriggerd wordt.

Vraag ik aan mezelf: wat heb ik nodig om me veilig te voelen?
dan is het antwoord: mezelf de ruimte geven.
Wat ik voel, mag dan wel anders zijn dan wat anderen voelen, maar dat heeft óók bestaansrecht, net zoveel als van wie dan ook.
En als het me lukt om hier iets van uit te spreken, voel ik meteen meer ruimte voor mezelf.

Ik moet het dus zélf doen.
Misschien ook een vraag voor jou: wat heb jij nodig, om je in de klas meer op je gemak te voelen?
Durf jij jezelf te zijn, zoals jij bent - ben je zo anders dan de anderen? - is er een grote groepsdruk om je te moeten aanpassen?


Een begrijpende knipoog naar jou,
Zonne-elfje

_________________
Reveal the Goddess in you

Veilig voelen op school?

Mijn ingang is: Is dat het waar het hier om gaat?
ALs ik zie staan niet begrepen voelen/worden
lijkt het mij te maken hebben met erbij willen horen
en daarbij jezelf mogen zijn.

Onderstromen intuïtief aanvoelen, kan beperkend op jezelf werken.
Bij mij is dat wel eens zo geweest totdat iemand tegen mij zei,
je hoeft er toch niet bij te willen horen.
Je wilt dat diploma. Nou ga daar dan voor en laat de boel de boel.
Ik zeg niet dat het gemakkelijk was.
Ik weet alleen nog dat diverse klasgenoten zichzelf ongemakkelijk
gingen voelen, terwijl steeds beter in mijn vel paste.

Je vraagt ook om tips.
Dat kunnen er velen zijn. De vraag is alleen wat past bij jou?

Sterkte ermee en weet nu:
je bent echt niet de enige die zoiets meemaakt.
Als je het voor jezelf kunt omzetten in een innerlijk moment van groei,
is het misschien beter vol te houden.

Je mag zijn, wie jij bent als het ook van jezelf mag.

liefs Thyrza

hoi Therza,

ik ben het met je eens dat je er niet bij hoeft te horen en dat wil ik oook helemaal niet, wat ik geleerd heb toen ik op de basisschool zat dat als je er bij hoort je aan een patroon moet voldoen en dat wil ik niet.

misschien heb ik het dan verkeerd uitgelegd (ja ben ook maar een mens hihi).

maar het gaat er om wat ik ook doe zeg of ben het nooit goed is en dat ik daar op afgerekend word in de zin dat ik nooit een studie groepje heb. ik zit op een school waar alles in groepjes gedaan moet worden, het afronden van je studie word op die manier wel vertraagd.

ik ben mezelf maar dat word niet geaccepteerd, wat ik ook zeg de mensen vinden mij raar en denken daardoor dat ze me voor alles mogen uitmaken of zelf negeren, ik vind het best alleen op die manier kan ik mijn school niet afmaken en dat is nou net het punt waar het me hier om gaat.

ik hoop dat iedereen nu een beetje beter begrijpt waar het punt ligt en dat ik er daarom zoveel problemen mee heb.

het gaat overigens niet alleen om mijn klasgenoten, ook om docenten, vooral mijn mentor maar goed ook een beetje het zelfde verhaal als ik mezelf ben word ik daarop aangekeken, mensen begrijpen niet dat ik ben wie ik ben en dat ik daar wellicht voor over lijken ga, maar goed zo ben ik en dat snappen mensen niet.

verder vind ik het persoonlijk moeilijk om elke leslokaal die ik binnen ga met de nek aan gekeken te worden door vooral mijn mentor, net of ze iets tegen me heeft en dat ze me liever ziet gaan dan komen.

maar goed ik ben hard opzoek naar wat ik kan verbeteren aan mezelf dat ik er alleen maar op vooruit ga, en ik hoop dat dit een beetje uitlegt hoe ik me voel.

liefs vosje

_________________
leef met de dag want elke dag is uniek.
doe alles wat je zegt want dan lieg je namelijk niet.

Lief vosje,

Volgens mij was dit al eerder gevraagd, ik zat dit zo te lezen en dacht opnieuw wat heb jij nodig zodat jij kan zijn wie je bent.
Wat maakt, misschien kan je een voorbeeld noemen, dat jij denkt of voelt dat jij het nooit goed doet???
Wat vinden de mensen raar aan jou bij wat je zegt of doet???
Wat maakt dat jij je genegeert voelt?
Je schrijft ik hoop dat iedereen begrijpt waar het punt ligt en je er daarom zoveel problemen mee hebt.
Wat mij duidelijk wordt uit jou verhaal is dat jij je anders voelt. waardoor en waaruit het feitelijk blijkt misschien kan je dit iets uitdiepen(hoeft niet hoor alleen als je dit wilt) Soms kom je hierdoor wel dichter bij jou eigen waarheid. Het moet erg vervelend zijn als je het gevoel hebt dat zowel klasgenoten als leraren op am zitten terwijl jij het gevoel hebt op fm verder te willen.
En vosje misschien wil je dan ook vertellen wat je zo zeer aan jezelf wilt verbeteren. wat is het dan aan jezelf waar JIJ niet tevreden over bent.
Weet niet of ik je verder kan helpen maar hoop dat alles voor jou helderder mag worden
Liefs Shenan

_________________
*there and back again*

_________________
leef met de dag want elke dag is uniek.
doe alles wat je zegt want dan lieg je namelijk niet.

o.k.
andere benadering.
kijk eens in de schoolgids.
misschien is er een vertrouwenspersoon, die je de weg kan wijzen binnen deze school.
Het is toch te gek voor woorden dat zelfs je eigen mentor op jou zo'n indruk maakt.
heel jammer.
ik heb het gevoel dat je juist een heel sterk ontwikkelde persoonlijkheid
hebt en dat zal voor de andere pabo-gangers niet meevallen.
STERKTE ERMEE.

LIEFS THYRZA

Lief Vosje,

weet je, eigenlijk weet je allang wat je nodig hebt, hoor maar omdat er zoveel indrukken van buitenaf op je inwerken zie of hoor je 't misschien niet.
Ik weet, lieve Vos, daar schiet je momenteel waarschijnlijk bitter weinig mee op maar 'k wilde het toch gezegd hebben :wink:

Stilte, lieve Vos. Heb je een ruimte waar je alleen en in stilte en met een veilig gevoel rond jezelf bezig kan zijn?
't Is net of iedereen/iemand/enkelen zomaar hup je kamer komt/komen binnenwandelen, als ik je vanaf hier zie maar, is dit letterlijk of figuurlijk?
Letterlijk in de zin dat er mensen bij je wonen die vrij laks met je privacy omgaan of is 't dat iedereen die je kent door je hoofd blijven sluimeren ... of beiden?
En dan kan ik me voorstellen dat je zelf voor ge-luid zorgt (misschien radio of zo) of een andere vorm van afleiding creëert om al die andere indrukken af te schermen ... minder hoorbaar zijn.
Hoef je niet op te antwoorden, lieverd.
Als je 't interessante vragen vindt kan je 'r altijd even mee aan de slag.
Als 't nonsens lijkt/is, laat dan maar lekker liggen :wink:

Oh, als je wil, lees onze lieve Beer zijn thread eens over Transparant zijn
link : http://lichtjesforum.xsbb.nl/phpbb/view ... m&t=497610

Het lijkt misschien alsof het niets met het hele schoolgebeuren te maken heeft maar ... alles is één, lieverd :idea: en immer verbonden met mekaar.
Als 't goed is ga ik het daar voor nu bij laten.

Licht, Liefde en Warmte
Namasté



Patrick :idea:

dank je wel lieve patrick,

dat is echt een gedachte spinsel waar ik zeker wat aan kan hebben. misschien dat ik daar verder mee kan komen en zo ver dat ik vrede kan krijgen met hoe het met mij gaat en dat ik dat kan afsluiten.

thnx

vosje

_________________
leef met de dag want elke dag is uniek.
doe alles wat je zegt want dan lieg je namelijk niet.

lieve vosje

ik lees net een stukje van je topic
heb niet alles gelezen

maar twee zinnen waren genoeg om heel veel te herkennen

ik worstel zelf enorm met school
al veel jaar
zit nu in mijn laatste jaar welzijnswerk

als je zin hebt wil ik je wel een stuk van mijn eindwerk opsturen, ben het enorm persoonlijk aan het schrijven en misschien kan je er iets aan hebben

als je het wil, stuur me dan je emailadres in een pb ofzo, dan stuur ik het op


die wens tot veiligheid ken ik zo goed
zo goed

veel liefs
en zachtheid voor je hart

annemie

_________________
*there and back again*

ja, ikke doe ook pabo.
:D

misschien zitten we wel op dezelfde school, dan weet ik zeker een paar mensen waar je moet zijn, en die je kunnen helpen.
stuur maar een pmmetje of een mailtje: mirrirocks@gmail.com

Doei doei!
Mirri

hey ruthazel en andere lichtjes,

Ik voel me ook niet op mijn plek in deze maatschappij.
Ik heb liever een maatschappij waar je je zelf kunt zijn en wat je dan ook doet het niet uitmaakt. :oops:

al heel lang wil ik naar Australië, waarom??? echt geen idee, het idee spookt door mijn hoofd, net of ik er ooit woonde in een vorig leven of dat ik daar gewoon thuis hoor, ofzoiets.

Ik probeer zolang ik in Nederland woon er maar het beste van te maken denk ik.

Ik ben al bezig met plannen maken om daar in ieder geval een paar maanden te gaan "wonen", kijken en vergelijken of iets in die richting. :wink:

maar goed wat voor ideeën ik verder heb wil ik nog wel een keer vertellen maar anders word mijn berichtje weer te lang hihi. :lol:

liefs vosje

_________________
leef met de dag want elke dag is uniek.
doe alles wat je zegt want dan lieg je namelijk niet.

Lief Vosje,



Ik denk hier precies zo over. Ik heb echter niet (meer) de verwachting dat de maatschappij dit kan oplossen. IK zie steeds meer in dat ik het ben die dit mag veranderen. Als ik mijzelf wil zijn, ben ik degene die dit mag gaan doen. En dat ik dat alleen kan komen te staan. Ja, want ik ben dan anders dan de maatschappij. Ik doe niet meer mee met dat wat voor iedereen normaal is. Maar ik ben niet meer alleen, maar met alles verbonden. Alleen ergens voor staan (niet meegaan met de rest) heeft niets te maken met met alleen zijn of eenzaam zijn. Nu ik echt in heb gezien waar het om gaat in het leven gaat een heleboel veranderen. En ik heb daar een heleboel angst voor. Maar ik blijf nu bij du angst en ga er niet meer voor weglopen, want dat was wat ik hiervoor steeds deed.

Liefs en warmte, Bigbear

He hoi Vosje..

Hoezo word jouw berichtje te lang?
Je mag hier toch vertellen, over wat er in je omgaat?
En als dat dan echt duizend dingen zijn, dan zet je toch iedere keer weer een nieuw stukje.??
Gossie meis, het juist hier dat je lekker kunt ventileren, zoals ik dat noem.
En het mooiste is, iedereen heeft zijn eigen visie.

Het niet op je gemak voelen in deze maatschappy..Tja...
Dat heb ik gehad, die angst ervoor..
Het is een heel proces waar je doorheen gaat. Maar je komt er wel aan uit , geloof me..al zal het niet op vandaag en morgen zijn..

Ik heb zelfs iedereen in mijn omgeving eruit geknikkerd, omdat ik niet aan hun "verwachtingen" voldeed.

Ik zal je een mooi voorbeeldje geven.
In de familie is het onbehoorlijk om niet op een verjaardag te komen.
Ik was het zat, ik had andere dingen aan mijn hoofd, dan roddels te horen en welk soort waspoeder.
Ik ben gewoon begonnen met wegblijven, ik stond in mijn eerlijkheid, het voelde voor mij als een leugen om naar verjaardagen te gaan, met een diepe afkeer.
En ja..
Ik voldeed niet meer, aan hun eisen, dus "omdat jij niet bij ons komt, kom ik niet meer bij jou"...Het woordje Ulhe , lekker Phu met uitgestoken tong ontbrak nog net. :lol:

En zo zijn er meer dingen..
Je moet eens weten naar de hoe de mensen reageren, dat onze Wendy, met haar verstandelijke handicap, , bijna 25 jaar is, dat die nog steeds thuis woont.
Het eerste wat ik dan te horen krijg is, maar daar heb je toch van die..van die.....speciale tehuizen voor... grrrrrrrrrr :evil:
Je moest eens weten hoe we over de tong zijn gegaan in het dorp..
Dat wij het LEF hadden om nog een kind te krijgen....Schande..!!
We hadden toch al een kind met een handicap!!..

Tja dat het bij Callista zo finaal mis is gegaan, konden wij niet weten van te voren.
Maar begrijp je wat ik met dit allemaal bedoel?

Wij leven ons eigen leven, en de rest?
Och als ze ons nodig hebben, dan zijn we er wel hoor, voor sommigen dan, voor buitenstaanders staan wij eigenlijk altijd klaar.

Dus angst?
Nee meis, zet dat van je af, anders heb je gewoon geen leven, en leef je zeker niet naar je eigen zin..en daar gaat het om.
Je bent nog jong, maar ik voel al zoveel wijsheid bij jou...
Laat het komen, laat het schitteren, door alleen maar jezelf te zijn.
Diegene die jou dan accepteerd, zijn je ware vrienden.

Nou over lange stukken schrijven gesproken..
Ik houd niet van half werk.....grijns..

Liefs en knuffels...Maria

Lief Vosje,

Vroeger, toen ik nog naar school ging, heb ik ook altijd het gevoel gehad dat ik er niet bijhoorde.
Wij kregen thuis een vrijere opvoeding, we leerde andere dingen thuis, ik paste niet in het systeem.
Wat bleek, toen ik jaren later met oud klasgenoten praatte. Zij hadden ook dat gevoel. Heel veel hadden het gevoel gehad dat ze er niet echt bijhoorden.
De een omdat hij heel streng opgevoed werd, en dingen niet mee mocht doen op school, de ander omdat haar ouders rijk waren en ze dacht dat iedereen jaloers was, een derde omdat hij een bril op had, en een vierde omdat ie verlegen was. Het populairste meisje van de klas, vertelde dat ze nooit zichzelf kon zijn omdat ze dan misschien gepest zou worden, dus overschreeuwde ze zichzelf.
Had ik dat toen maar geweten, dan had ik ook meer mezelf kunnen zijn.
Ik denk dat dit een probleem is van jonge mensen, ze zijn zoekende naar zichzelf en ze willen ergens bijhoren. Door ergens bij te horen krijg je meer zelfvertrouwen en staan er altijd anderen achter je. Dat denk je tenminste, maar dat blijkt niet zo te zijn, ze zeggen dat ze je steunen of niet steunen om ergens bij te horen, om zich de boosheid van de anderen niet op de hals te halen, dus zeggen de meeste ook niet wat ze zelf vinden. Als wat meer jonge mensen wel hun eigen mening zouden zeggen zouden er heel wat klassen gelukkiger zijn.
En als je de wereld wilt veranderen, zul je bij jezelf moeten beginnen. En verder eens naar je klasgenoten kijken of ze wel echt menen wat ze zeggen, ofdat ze hun eigen mening niet durven te zeggen en met de anderen meepraten.
Als je zover kunt komen dat je je eigen mening zegt zul je zien dat er een paar zijn, die daar blij om zijn, de rest durft niet en dat zijn dan degene die bang zijn hun leidersrol te verliezen, en degenen die bang zijn de "bescherming" van de leider te verliezen, maar volgens mij zijn die meelopers niet de mensen waar jij vriendschap mee wilt hebben.
Kijk maar eens om je heen, dan zul je patronen ontdekken in hoe mensen reageren, en ik denk dat je dan niet zo alleen meer zult staan.

Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Jeeeetje..Yolleke..

Ik had het niet beter kunnen zeggen..
Je zegt het straight to the point..
Kei goed he!!

Liefs Maria

Lieve Maja,

_________________
In Frankrijk staat een huis :)