LICHTWERKERSFORUM

Hallo Ruthhazel, Annemiek, Vick, en al de andere lichtjes,

Even alle andere berichten transmuteren he, de toestand verandert weer
in extreme vermoeidheid en ik hoor niks anders rondom mij zelfs van mensen die niet met het spirituele bezig zijn ! Ik zou werk moeten vinden maar ik kan amper vooruit of achteruit en in alles moet ik zoveel moeite steken dat er uiteindelijk maar 1/4 van terecht komt wat moeilijk zeg wat een vermoeiende situatie op zichzelf :( ! Alleen de geest die staat geen minuut stil ik kan zelf met moeite stil wezen om oplossingen te horen voor men problemen, het is mischien allemaal maar illusie toch beleef ik het als een harde realiteit! Ik zou eens terug willen kunnen genieten en lachen in het leven maar alsof doen dat is voor mij liegen tegen mezelf dat is niet echt, het moet spontaan zijn vanuit het hart niet gemaakt om er toch maar wat beter door te komen en dan die diepe Angstaanvallen
die ik in mezelf moet toelaten om ze te integreren er tegen vechten gaat niet ze komen in het midden van de nacht op als ik diep slaap en me vulnerabel voel en dan is het enige wat ik kan diep Ademen. Ik besef wel dat ik hier niet alleen in ben hoor maar soms heb je gewoon de behoefte om het allemaal eens te zeggen aan andere lichtwerkers om MISCHIEN ergens wat licht op te doen in jezelf door iemand zen antwoord het kan dikwijls aan 1 woordje liggen ! Toch al bedankt iedereen voor de reacties
van daarvoor ! I wens echt iedereen véél licht en Liefde toe, alleen maar als je een nacht kent weet je hoe een dag eruit ziet is het niet ! zoenies
Suzanne :idea: :)
:idea: In ieder

Ach lieverd, toe maar.



Het is hier echt niet anders.
Maar jij schrijft hier nu iets waar ik opeens weer een inzicht van krijg.
Of jij er iets aan hebt weet ik natuurlijk niet.





Precies!
Dat is precies wat er, binnen mijn waarneming, gebeurt.
De geest wordt a.h.w. overbelast .
Ze is nog niet gewend aan krachtstroom.
Omdat er zoveel nieuwe informatie binnenkomt en we recht uitgedaagd worden om te leren omgaan met ons denken.
Het denken láát zich eenvoudig niet stil leggen, en dat hoeft ook niet.

Zelf zie ik het denken als een krachtig en zeer bruikbaar menselijk medium.
Iets waar we dankbaar gebruik van kunnen maken als we er mee om kunnen gaan.
Net zoiets als springstof weet je wel?
Met een juist ontwerp kun je er een flatgebouw van 30 verdiepingen perfect mee opblazen
zonder ook maar een belendend perceel te raken.
Maar....je kunt het ook in een bom proppen en er een hele vloot mee laten zinken.

Zo zie ik ons denken/piekeren/tobben ook een beetje.
Zoekend naar oplossingen komen we er niet meer uit,
want onze oude manier van denken wordt niet langer ondersteund.
Het denken is zich aan het aanpassen aan het nieuwe hologram,
wat zoveel ruimte geeft voor het denken dat ze het vooreerst niet snapt.
Ze is de weg kwijt, het spoor bijster en het kompas slaat op tilt.
Mag opnieuw geeikt worden, bijgesteld.

Arm denken...blub....daar zit ze dan, en voelt zich werkeloos en afgekeurd.



En nu komt ze in opstand. :evil:
Bang worden.
Allerlei onmogelijke commentaren creeeren om mee te mogen blijven doen.
Ik wil er ook bij horen.
Ik vecht voor mijn bestaan.

Maar weet je Suzanne?
Ze mág meedoen.

Ergens heb ik het gevoel dat als we het denken gewoon loslaten,
binnen laten komen wat er komt, het een beetje rustiger wordt.
Het komt allemaal goed.
Er is niets om bang voor te zijn en diep van binnen is het rustig,
vredig en oneindig licht.
En het denk-laagje wordt steeds dunner om plaats te maken voor een krachtig en verlicht denk-patroon
wat niet langer van buitenaf opgelegd is maar geworteld is in ons Diepe en Hogere Zelf
wat wenst samen te werken met onze lieve Ik die meer en meer geintegreerd gaat worden.
En niet alleen in ons hart maar ook in ons denken.

Samenwerken.

Lieverd, ik hoop dat je een klein dingetje kunt vinden waar je iets aan hebt.
En anders krijg je gewoon een paar hele grote vleugelen die immer rust en liefde en licht stralen.

_________________
*there and back again*

Hallo, ik ben nieuw hier, maar ik wilde meteen even reageren.

Ik heb namelijk iets dergelijks gehad: 's nachts wakker worden uit een enge droom en heel bang zijn, terwijl ik wel wist dat er niets was om bang voor te zijn. Ik voelde het alsof er iets in de kamer was ook.
Ik werd nog banger en kon het lichtje in mezelf niet vinden en heb toen maar mijn man wakker gemaakt en het licht aangedaan.
Ik voelde ook een druk op mijn borst, dat nam maar langzaam af.
Ik dacht wel op een gegeven moment: "Nou als ik bang moet zijn, kom maar op." En toen ging het weg.
Dat was ongeveer een maand geleden, ik was toen heel onzeker.

Het hielp in ieder geval om het licht in de kamer aan te doen, wat water te drinken en dan natuurlijk troostende armen om me heen. :idea: :D
Ik vroeg ook maar aan aartsenegel Michael om me te beschermen.
Daarna sliep ik weer rustig.

Veel licht en liefde!

Saskia

Een van de redenen dat zoveel mensen zich bedrukt en angstig voelen is dat er heel veel energie binnenkomt.
Zonnenergie, maar ook de zware energie van wezens die zich in allerlei bochten wringen, om de schemerzone waar zij in zitten te behouden.
Nu steeds meer mensen gevoeliger worden en bewuster omgaan met dat wat op hun pad ligt en komt, tillen ze de aarde op een hoger plan, waar het licht en liefdevol is.
Je kunt je voorstellen dat degene die gewent zijn hun macht te gebruiken, hier moeite mee hebben.
Probeer te herkennen of dat zware en angstige gevoel van jezelf is, of van buiten jezelf komt.
Als het niet van jou is, mag je het af laten vloeien in de aarde, of terug sturen naar de zender.
Je kunt dat afvloeien gewoon doen door je voor te stellen dat je onder een waterval staat en dat het water alles wat niet van jou is, van je af voert.
Ben lief voor jezelf en doe rustig aan, alles komt goed.
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Hoi Suzanne,

Als het leven hier een en al misère is, dan schakel ik terug naar mijn "minimum modus" en tijdens zo'n "minimum modus" hoeft ik dus van mijzelf alleen maar het minimum. In mijn geval is dat douchen en aankleden en koken en afwassen.
Het is nl. ontzettend frustrerend en uitputtend om voortdurend maar 25% te kunnen doen van dat wat je je hebt voorgekomen. Als je je zo lammelottig voelt, dan is het veel slimmer om jezelf toestemming te geven om niks te hoeven. dan is alles wat je daarbij nog doet mooi meegenomen en daardoor heb je dan weer een veel beter gevoel over jezelf.

En natuurlijk zal een ieders "minimum modus" er anders uitzien. Als je een hond hebt dan moet je daarmee lopen. Als je kinderen hebt, dan moeten die op tijd eten en schoon en gekleed naar school. Maar dan nog... Wat zou er tegen zijn dat een moeder zichzelf eens toestemming gaf om tussen 9 en half4 lekker in bed te gaan liggen lezen?

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

hey Vick,
ik draai al zo lang op kwart toeren dat ik me zelfs niet herinner wat het was als ik op 80 toeren draaide bijna 13 jaar terug en als je voor een baas werkt dan zet je je werk op het spel en zonder centjes en eerst nog werk vinden, och ik ben toch maar een bang kieken zeker heb schrik van alles erg he weet ik ...komt dat maar ooit goed !!
Toch bedankt voor reaktie veel liefs en light Suzanne :)

Schitterend!
Over de drempel, zo klinkt het:

................ Welkom Thuis.

_________________
*there and back again*

Hoi Suzanne engel ,

Het is me wat hé , waar je allemaal door moet. Niet altijd even gemakkelijk. Maar ik zie je kracht wel hoor lieverd , het komt allemaal goed. Je staat in je kracht en zolang je daar in blijft staan zal je niet zou gauw uit evenwicht vallen. Soms kan een andere manier waarop we over bepaalde dingen denken ons in een geheel nieuw licht plaatsen , waardoor we weer een eind verder zijn op ons pad en een ruimere visie hebben. Denk maar eens aan het glas dat halfvol of halfleeg is. Hoe wil jij het zien?

Het genieten vind bij mij persoonlijk pas plaats na acceptatie , het berust zijn in. Als ik me zorgen maak over iets dat ik moeilijk kan accepteren , kan ik ook niet genieten. Moest ik genietbaar overkomen , zou het ook geen eerlijke weergave zijn van mijn energie op dat moment , want in wezen geniet ik niet. Ik kan wel doen alsof , om anderen zorgen over mij te besparen bijvoorbeeld. Het is voor mij in het berusten van al wat is , waar mijn genot ligt. Even lekker niets , geen oordelen , geen zorgen , alles laten voor wat het is , want het is immers goed zoals het is. Het is de manier waarop je naar het leven kijkt waar het geluk en het genieten ligt.

Het genieten ligt hem op fysiek vlak ook vaak bij het vervullen van behoeftes. Het is immers moeilijk genieten als je met onvervulde behoeftes zit. Nochtans is het de waarde die je aan een behoefte geeft dat je mate van gelukkig zijn en genieten bepaald. Geef je er al je aandacht aan of laat je het gewoon bestaan in acceptatie dat het zo is? Ik merk voor mezelf dat wanneer ik mijn visie verander , ik vaak tot nieuwe inzichten kom , waardoor mijn visie ruimer wordt. Dit alles naar mijn huidig begrip lieverd.

Liefs , Helmut.

_________________
Peace-Love-Unity-Respect.

Suzanne,
Wat ik zelf merk bij verdriet of angst. Alsof ik verdrink. Moet dan eerst naar de bodem waarna ik tegen de bodem af kan zetten. Er dwars door heen dus.
Het recept, blijven ademhalen ken je al. Naast aarden om alles af te voeren.
Engel Michael vragen helpt mij ook. mn bij angst. Engel Gabriel voor troost.
Maar tegen die moeheid... Als ik het zelf wist was ik ook niet zo moe meer. Had jou dat recept zeker gegeven. Ik probeer nu olijf van bloesemremedies nederland. Een nieuwe remedie Peer is nu uit, speciaal voor balans in deze veranderende tijden.
Kracht en licht
Madeliefje

Ik herken dit ook. Het is echt af en toe helemaal depressief zijn, in diepe slapen vallen (volgens mij hoort dat bij deze tijd van transformeren), regelmatig ook angstaanvallen (die nu heel erg veel minder worden omdat ik inzie dat het ergens onzin is, maar dat het gebaseerd is op oude patronen opgebouwd in vele vorige levens maar ze wel herbeleef en dus angstaanjagend re-eel kunnen zijn). Dat is volgens mij ook een kenmerk van deze tijd, het enorme uitwerken van al die oude energie-en waarin je vroeger ooit hebt geleefd en dat zijn enorme lagen.

Maar toch kom ik er iedere keer beter en beter uit en transformeer ik heel veel dingen. Zoals de angst voor mijn fysieke lichaam. De totale uitputting. Dan lig ik ook alleen maar op de bank met goede voeding en val in totale complete rust en wil helemaal geen contact met de buitenwereld. Om dan toch weer heel veel te verwerken, fysiek telkens sterker te worden en overeind te krabbelen. Ik ben zelf ook doodsbang voor het geen wat ik hierboven allemaal heb meegemaakt. Ik ben gewoon niet van hier. Ja, tegenwoordig wel... sinds enkele weken. Maar hiervoor was ik altijd boven aan het rondslempen en nu loop ik hier beneden rond en dat kan ik ook nog geen plek geven. Wel als een gegeven accepteren en ook weten dat het niet te bevatten is. Maar vreemd blijft het wel. Het zijn mijn ervaringen die ik een plek mag geven net zo goed als dat ik het nu een plek mag geven dat ik mijn eigen lichaam eindelijk kan omarmen, verzorgen en koesteren.

Je bent echt niet de enige. Mijn vriend is geregeld ook helemaal niet aanspreekbaar. Ligt dan ook alleen maar te slapen met allerlei heftige dromen en dingen uit het verleden. Je zou kunnen zeggen dat hij maar een luiwammes is. Maar ik herken dat hij heel veel oude dingen aan het verwerken is en dat daar al zijn energie als het ware naar toe trekt. Dus dan laat ik hem ook maar met rust en zijn proces meemaken.

Maar leuk is het helemaal niet dit mee te maken. We veranderen allemaal in een hoog tempo met de nodige fysieke en emotionele pijnen.
Kimm