LICHTWERKERSFORUM

Lieverds....
Ik zou jullie wel willen vertellen, wat me zo bedroeft maakt.
Maar ik weet zelf niet wat er aan de hand is.

Ik voel me heel diep bedroeft, en ik heb er geen reden voor.
Ik kan wel van alles opnoemen, maar dat zou een stukje zoeken zijn, schuld geven aan...
En trouwens bij alles waar ik aan denk, dan voel ik, Nee, dat is het niet...
Ik kan er geen vinger op leggen..

Meestal weet je toch wel, wat je bedroeft, verdrietig maakt?
Nu ik heb geeeeen idee....

Het is een gevoel alsof er iets heel ergs gaat gebeuren, met veel mensen op deze wereld.
Het gevoel alsof er tien ton aan kilo's op mijn schouders ligt.
Ik heb geen idee, wat waar of hoe...

Hebben jullie dit ook wel eens?
Zo ja, wat doen jullie dan?

Hugs Maria

Lieve Maja,

Heel herkenbaar hoor!
Op het ogenblik voel ik verdriet
en pijn.
En als ik bij mezelf na ga,
dan is er totaal geen enkele reden voor.
Ik begrijp er geen snars van.

Wat ik er aan kan doen?
Geen idee, ik vraag in mezelf
en aan mijn begeleiding om inzicht.
Misschien dat ik er dan achter kom.

Is het iets wat uit mezelf komt?
Of is het iets wat ik heb opgepikt ergens?
Maja ik ga er een nachtje over slapen.
Wie weet voelt het morgen lichter.

Ik hoop voor jou ook!
Het voelt maar wat akelig en ik kan er
ook niets mee op het moment.

Veel liefs Roodstaart

Lieve Roodstaart...

Goh en ik maar denken, dat ik de enigste was.
Dat akelige gevoel, zonder aanwijsbare reden.

He lees even het pretboek,
Het kwam in me op, om de streek van mijn jongste daar neer te pennen.

Ik zoek dan vaak mijn geheugen af naar een leuk moment..
Misschien is dat het onderspitten van je gevoel, het kan wel..
Maar liever met een glimlach in slaap vallen, dan mezelf bezig houden met de vraag, wat is dit, en hoe komt dit, en hoe kom ik er vanaf?

Dank je voor je antwoord...
Slaap lekker, en een goeie start voor morgen...
Last van de maandagziekte zullen we niet hebben...het is dan al dinsdag..
toch?

Truste meis...

O, dat had ik ook vandaag.
Gevoelens van er niet meer willen zijn enzo.
Ik heb het uitgehuild bij een goede vriendin van me en ben weer opgeknapt.
Van=>naar=>

Het is gewoon een pittige tijd nu; een leemte; een vacuüm en de 'nieuwe aarde' is nog niet gelijk 'zichtbaar',
(behalve in een paar mooie lucide dromen dan).

Maar, je bent het waard om te leven!
Het leven op aarde is hard, maar je leert ook hard en het wordt steeds mooier, want we zijn al een end op weg.

Jullie ook allemaal een hartonder de riem en veel liefs en sterkte!


Liefs, Sanne