LICHTWERKERSFORUM

Tuesday, October 18, 2005 9:59 PM

en met een vaag gemurmel zie ik dat mij een buidel gegeven word
ik hoor een schereeuw
een kinder schreeuw
en ik besef dat heden verleden en toekomst
Nu samen gaan.
het kind da ik heb gebaaard dat weg was en meegenomen

werd me door de tongloze terug gegeven
en ik zakte weg in beelden terwijl ik het lichaam koesterde dat in mn armen werd gelegd
ik wist even niet wat er gebeurde maar t was goed
en keek naar de sterren zag de maan en vertrok
het was in een flits dat ik besefte dat het Nu nu NU is
het kind dat de tongloze voor mij had verzorgd
het kind dat ik niet heb
het kind dat ik zal krijgen
nooit zal ik weer een kind baren
zonder dat ik weet dat
mn lief erbij is
met of zonder tong
met of zonder maan
de vierde volle maan is het nu
en we hebben al zoveel manen gehad
ik wil alle manen terug
terug en meer
meer
een eindeloze circel
de ourobus
de slang die zijn staart eet
het begin en het eind

ben ik dan eindelijk thuis
is het echt zo dat
dat ja wat
dat wat je lief hebt
nooit weg gaat ?

langsaam gaan mijn viongers langsamer over het toetsebord
en koetser me in het bekende van nu
en laat bezinken waar ik ben geweest
wat er was
en vooral wat nooit weg zal zijn
maar er blijft een vraag over
een verlangen
naar het kind dat ik achterliet toen ik bij het vuur zat
de maan de sterren
de liefde die is was en zal zijn.
ik sluit mn ogen en haal adem
en voel de leegte in me
ik wil mijn kind terug
ook nu
Nu in 3 d
het jaar 2005
waar in vredesnaam is mijn kind
waar is het gebleven
zal ik het moeten zoeken of is het een van de kinderen die nog op me wacht
nu of in mn volgend leven
al wat ik weet is dat ik het liefde zal geven
dank je lieve schat
die ik niet ken
maar je weet dat ik er ben
en wacht
nooit zal je zoeken, ik zal er zijn
je hoeft maar te roepen
ik zal er zijn

frum

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

, Mariposa

_________________
Niets is wat het lijkt, het hangt er slechts vanaf van waar je ernaar kijkt.

dank je lieve engel
dank je dat je even terug was
ik had je al zolang gemist

even kwam je weer logeren
even was je weer bij ons
je koos voor terug gaan naar je oorsprong

blij, verdrietig, en weer alleen
dwaal ik met mn gedachten af
naar de wens je te mogen zien

maar even was je hier
in het Nu

dank je lieve engel
ik kus je ogen en laat je gaan
want je zal weer naast ons staan
in volle glorie
bij het weerzien

tot die tijd ben je in mn hart
en zoals ik zei,
ik zal er zijn.

frum

LITTLE STAR

Twinkle twinkle little star,
How I love you as you are,
Up above the world so high,
Watching all of time go by.

©Rick Doran

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Voor Frum....en een knuffel.... :idea: :idea: :idea:

rood kleurt mijn gedachte, als ik denk aan de avonden die ik doorbracht met mn tonglozze.
de laatste warme stralen die ons warmte gaven, die ons de laatse voeding gaven.
de aarde was nog warm waar de zon geschenen had
en de tenen werden nogmaals ik het rulle zand gerold
de laatste warmte voor de kille nacht, die we zouden doorbrengen in elkaars armen.
half slapen luisteren naar de roep van de wolven die honger hebben
de roep van de uil die ons altijd waarschuwde als er gevaar was
de muizen op zoek naar voedsel
de resten van het graan dat we gebruikt hadden om een meelpap te maken.
de zon die dieprood kleurt, trket onze blik, en zacht zakken we tegen elkaar en laten een zucht van verlichting
de dreiging van de dag is voorbij.....
de dreiging van de nacht is makkelijker, want er is minder leven dan.
mijn neus en hoofd stop ik even onder zijn oksle en ik ruik het zweet dat hjij draagt van de lange jachten.
het ruige vel dat hij draagt om zich te beschermen tegen de kou.
ik voel me veilig en laat even mij geest vliegen naar de o-pkomende sterren
en begroet ze een voor een.
de sterren die mij de weg wezen toe ik reizen moest zonder het zicht op zon of maan
laat staan sterren.
de tijd dat ik blind was, en niet wist waar ik ging
was al wat mij leide de taal in mn hart
de taal van geluiden
de taal van het zijn
het voelen en weten en vertrouwen dat de tongloze me zou vinden

en eindelijk vind ik rust, in de zweetlucht van mn geliefde en voel me gelukkig
meer als ik ooit ben geweest.
want wat was is verleden , wat komt is heden
ja we verloren elkaar uit het gezicht en twas als een lange diepe donkre koude nacht
want wanneer het morgen werd , was niet te voorspellen
]de verschillende manen speelden een dansend spel dat ik heerlijk liet gaan.
ik wilde zinnnen dansen voelen en luisteren wat de uil me vertelde


nu
nu

nu is het zover dat ik het zicht in mn ogen begin terug te krijgen
mede dank mn tongloze
die mij leid stap voor stap
wijst op de dingen
en laat zien wat het betekent om een roode avondzon te zien
en niet alleen te zien met je ogen,
maar met je hart, je ogen en heel je verstand
en als je goed luisterd verteld de maan de verhalen van die dag
die dag dat hij om de aarde ging

alles wat de maan aanschouwde wil hij met me delen
soms zo vreselijk veel dat ik wegduik in de holtes van het zweet
me veiliger voel met die geurde geur die mij verteld dat ik thuis en veilig ben
als een baby krul ik mij op en voel zijn armen om me heen gaan
en zacht zink ik weg in mn dromen en herleef alles wat we deelden,

de pijn, het verdriet , maar ook de momenten van gelukzalig genot
te kunnen dansen in de regen na weken geen water
mijn haren te wassen en te zien drogen zodat de kleur weer te zien was
vergeet ik nooit dat hij keek en keek en keek!

na jaren stof en beesten in mn haren
zag hij hoe mooi schoon het was, de kleur van mn ogen, en zag mn lach.
nog steeds geen woord sprak hij
want de tong die hem was ontnomen om de geheimen te bewaren die hij had gezien
en niet verder mocht vertellen bracht nog steeds alleen maar gemurmel
alsof je een baby hoort kirren waneeer het gelukkig is,
nu is het goed
we zijn al een jaar verder bijna
de dertiende volle maan in een jaartijd
dertien maanden mn lief, dertien maanden in 1 jaar

een oneindige circel
mijn ourobos


ik hoor je ademhaling rustig zakken en weet dat ook jij je reis tussen de sterren zult maken vannacht
ook ik zal snel gaan
maar even
heel even wil ik nog genieten van je tenen die mij plagen in je halfslaap
voor je vertrekt weet ik dat jij me kussen zult

ik zak weg en vertrouw je te zien als ik wakker word.

liefs Vick

De naam ouroboros komt uit het Grieks ("ουροβóρος") en betekent staart-eter. Het is een symbool uit de alchemie. Het is een afbeelding van een slang of een draak die zijn eigen staart op eet en op die manier een cirkel van zichzelf vormt. Het symboliseert de cyclische aard van de natuur, het eeuwige terugkeren en de eenheid van alles. In sommige afbeeldingen is de slang half lichtgekleurd (of wit) en half donkergekleurd (of zwart) wat een twee-eenheid voorstelt, zoals Yin Yang. De Noordse mythologie kent ook zo'n slang, maar hij heet daar Jörmungandr, Jormungand of Midhgardhsormr.


En hij komt weer en weer en steeds is er die eenheid en tegenstelling in een.
13 cyclussen in een jaar.
Dertien manen dromen van elkaar.
En eeuwig houden van elkaar.
Prachtig Frum.
Hoe jullie steeds weer die cirkel weten rond te krijgen.

Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

dank je mieks voor het uitleggen in andere woorden van wat ik voel en bedoel.
je weet dat ik niet makkelijk mn woorden vind en je zegt het so treffend nu:


*En hij komt weer en weer en steeds is er die eenheid en tegenstelling in een.
13 cyclussen in een jaar.
Dertien manen dromen van elkaar.
En eeuwig houden van elkaar.
Prachtig Frum.
Hoe jullie steeds weer die cirkel weten rond te krijgen.*

Ja , op de een of andere manier blijft de circel rond
en ik kan als ik wil meer en meer terug zien van wat was...
maar ik kijk alleen naar de dingen die aan de oppervalkte komen.

Simone
het kind in de buidel was ons kind in een vorigh leven
het ander kind waar je later in de topic over leest
is een kindje dat ik verloor in het afgelopen jaar.
en ja hoor het is veilig
daar waar de englen vliegen en flapperen met hun vleugels
terug bij de andere zeven die ik op deze manier te logeren heb gehad.

en ja
het zal verwarrend zijn voor een ander, dat begrijp ik best

frummel

Weet je Frum...

Ergens is het ook weer niet verwarrend hoor.
Ik herken het wel.
We communiceren hier in een afgesproken taal...
Maar er zijn velen anderen.
En de tijd lijkt soms ineen te vloeien.

Knuffel Simone

Beter zo.... :idea:

Lieve Frum,

Ook voor mij onbegrijpelijk, maar er gloren heel veel dingen doorheen die ik wel voel! Mijn glimlach en mijn tranen zijn daar de bevestiging van.
Dank je wel! Voor het mogen voelen!

Hartegroet,

Kakie