LICHTWERKERSFORUM

2 Zielen in één lichaam.

Heeft iemand hier ervaring mee, of weet waar ik daar informatie over kan vinden?

Liefs
Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

_________________
*there and back again*

Wat is dat nou voor een vraag ?

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Ik snap het zelf ook nog niet.
Ik heb het gevoel alsof er 2 zielen of 2 zieledelen van mijzelf in mijn lichaam zijn.
Vorige week kwam ik er achter dat ik in een ander leven een oeroude man ben die niet sterven kan.
Vandaag kwam ik er achter dat er waarschijnlijk 2 verschillende zielen in mij leven of het zijn 2 zieledelen van mijzelf.

Toen ik nog in de baarmoeder zat, heb ik me in de vijfde maand afgekoppeld van mijn lichaam.
De eerste vij maanden herrinner ik me, die andere vier maanden niet. Bij de geboorte wordt ik weer wakker. Geen idee wat er in de tussentijd gebeurd is. Vanaf de geboorte herrinner ik me heel veel, inclusief de geboorte.
Ik heb me nooit thuis gevoeld in mijn lichaam, nooit echt contact kunnen maken.
Toch was ik niet aan het zweven. Ik ben niet gevlucht naar lichtwezens of zo. Ik was hier en toch ook weer niet.
Ik kon er nooit achter komen wat dat nou was.
Vanaf toen ik 20 was ben ik stuk voor stuk mijn leven terug gaan herinneren om uit te vinden wat er niet klopte. Heel veel interessante dingen over mijzelf uitgevonden maar nooit wat er niet klopte.

Nu, 28 jaar later (ja hoor, goed opgeteld ) vermoed ik dat dat zieledeel dat eigenlijk in die oude man thuis hoort, in de tijd dat ik afgekoppeld was in de baarmoeder, naar dit lichaaam is gekomen en dat het oorspronkelijke zieldeel wat voor dit lichaam bestemd was, ergens nog in een klein hoekje van dit lichaam verstopt zit.

Nou ja, geen idee of dit kan, of dat ik wat zit te verzinnen.

Het zou een permanent aanwezig, omverklaarbaar, gevoel van alleen zijn verklaren.

Liefs
Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

Hi Adrian.

Ja hoor, mooi dat je dit ontdekt hebt zeg! Uit eigen ervaring weet ik dat dit mogelijk is, maar dan zou ik inderdaad over zieledelen spreken i.p.v. zielen. In dit leven heb ik verschillende zielsdelen (zielaspecten) opnieuw mogen ontmoeten. En tijdens de sessies zijn er verschillende naar voren gekomen. Ik ben ook stukken van mijn leven kwijt omdat ik bewust afstand heb gedaan van mijn fysiek lichaam i.v.m misbruik daarvaar door derden. Zo weet ik als meisje van 8 a 9 jaar gewoon niets van de derde klas te herinneren net alsof dat uitgewist is. Maar goed het ging over jou, en wat voor informatie zoek je precies? Gewoon in het algemeen, of iets specifieks, hoe deze terug te brengen, of te verenigen dat soort dingen?

Liefs van Brighteyes.

_________________
*there and back again*

Ik kom er ook niet bij. Zit stom te staren naar deze tekst, maar het dringt niet tot mij door.

Ik weet alleen maar dat ik wat te maken heb met die oude man omdat er dan een gerafeld touw om mijn linkerpols energetisch verschijnt.

Dat andere zielsdeel van jou is gewoon niet tot ontwikkeling gekomen omdat je het nooit hebt geintegreerd. Dus niet meegenomen in jouw incarnatieproces.

Maar heb mijn twijfels of dit met elkaar onderling in verband staat. Denk het niet.

Zevenster

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Het is parallel

Hoi Adrian,

Jij noemt het zielendelen, daardoor weet ik niet of ik het goed begrijp omdat ik de dingen eigenlijk heel anders benoem.
Begrijp ik het goed dat 'de Oude Man' een vorig leven persoonlijkheid is, die Adrian opzij heeft geduwd?
Of heeft Adrian zich door een traumatische gebeurtenis met vijf maanden (vier maanden voor de geboorte) ergens in een hoekje teruggetrokken en is de 'Oude Man' gekomen om je te helpen?

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

Ook ik ben gewend om de dingen heel anders te benoemen, maar ik denk wel dat ik iets herken in jouw beschrijving, Adrian. Ik zal proberen zo goed mogelijk onder woorden te brengen hoe ik iets dergelijks heb ervaren en daarbij laat ik maar in het midden of het nu gaat om vorige levens, parallelle levens, zielen, zieledelen, persoonlijkheidsdelen, collectief onderbewuste, DNA-verbonden dingen of wat dan ook. Want dat weet ik niet en ik hoef het ook niet te weten.
Als ik nu terugkijk op mijn leven tot mijn 30e, dan ervaar ik de persoon die ik tot die tijd voornamelijk ben geweest als een 'lege huls'. Ik heb na een trauma toen ik 2 jaar was de meest essentiele dingen van mezelf weggestopt (energieen geblokkeerd is misschien een andere beschrijving). Geleidelijkaan ben ik die weggestopte delen van mezelf gaan terughalen, net als jij niet door te gaan zweven of naar lichtwezens te gaan (ik heb altijd heel duidelijk het besef gehad dat ik ooit te maken zou krijgen met de paranormale wereld, maar dat het heel belangrijk was dat dat pas zou gebeuren als ik daarvoor stevig genoeg in mijn schoenen stond), maar in mijn geval m.b.v. therapie.
Met dat proces ben ik nog steeds bezig, maar het gaat nu wel om heel basale dingen.
Die 'lege huls', waarmee ik mezelf dus heel lang heb geidentificeerd, ervaar ik nu als een ernstig getraumatiseerde vrouw, een vrouw die zich zeer oud voelt en die zich voor alles wat er in deze wereld is misgegaan verantwoordelijk voelt en die gewoon niets meer probeert te voelen. Een concentratiekampslachtoffer, een slachtoffer van de inquisitie, maar als ik die lijn doortrek, kom ik uit bij Eva, of misschien gewoon de getraumatiseerde vrouwelijke energie in het algemeen.
Ik ben, naar aanleiding van een ontmoeting met een man van wie ik op slag zielsveel hield, maar die zijn neus ophaalde voor wat ik hem te bieden had, in mezelf ook op zoek gegaan naar de mannelijke energie en ook daar voel ik een deel dat uitkomt bij Adam, ofwel de getraumatiseerde mannelijke energie.
Het voelt voor mij alsof ik het op me heb genomen die 2 delen te helen en weer met elkaar in verbinding te brengen zodat ze weer kunnen ervaren hoeveel ze van elkaar houden, met elkaar kunnen samensmelten. En ik denk dat ik pas dan echt 'mezelf' kan zijn.
Het zou heel goed kunnen dat die oude man in jou ook zo'n Adam is. Misschien is er inderdaad een soort trauma geweest in die 5e maand van de zwangerschap zoals Vick oppert en heb je, net als ik, de meest essentiele delen van jezelf weggestopt om ze te beschermen.
Misschien heb je hier iets aan. Ik weet dat ik de dingen heel anders beschrijf dan jij, maar misschien kun je daar doorheen kijken en herken je toch iets. In ieder geval wens ik je toe dat je er in slaagt om het op te lossen.
Liefs,
Els

Allemaal bedankt voor de reacties.
Het is nog steeds een puzzel maar het wordt duidelijker.

Het zijn zieledelen van mij.
Een zieledeel (zieldedeel 1)is voor dit lichaam (lichaam 1)bestemd. Het andere zieledeel (zieledeel 2) voor dat andere lichaam (lichaam 2).

Zoals het nu voelt hangt zieledeel 1 net buiten mijn lichaam, net alsof het nog met een klein energetisch koordje verbonden is met dit lichaam zodat het niet kan gaan zweven.
Zieledeel 2 zit in lichaam 1.

Lichaam 2 overleeft doordat het gevoedt wordt door zieledeel 3 in lichaam 3.
Dit derde stuk is mede verantwoordelijk voor de creatie van nummer 2.
Het dere stuk leeft in Egypte, waar het meegedaan heeft aan het creeren van mens-dier combinaties. Vogel-mens, schorpioen-mens, leeuw-mens enz.
Het lijkt wel wat op de horcrux van Voldemort uit de Harry Potter boeken. In mijn eigen creatie heb ik een stuk van mijn ziel gestopt.

Dat zou kunnen verklaren waarom lichaam 2 niet gestorven is, nadat zieledeel 2 weggegaan is.

Gisteravond zag ik dat zieledeel 3 zijn macht, arrogantie en egoisme uitleeft en wat de gevolgen zijn.

Dit gedrag heeft zieledeel 1 in een lichtere vorm ook uitgeleefd, realiseer ik me nu.
Zieledeel 1 werd ontzettend kwaad toen het niet welkom geheten werd zoals zieledeel 1 zich dat had voorgesteld.
Zieledeel 1 had zich dat zo voorgesteld: ik ben 100% welkom, onvoorwaardelijk en ik wil ook met open armen ontvangen worden zonder dat er iets negatiefs aanzit. Ik wilde er geen rekening mee houden dat er misschien wel eens aardse, materiele omstandigheden zouden kunnen zijn, waardoor mijn aankomst hier wat lastig zouden zijn voor mijn ouders. Nee, dat mocht niet, ze hadden maar blij te zijn met mij, punt uit.
Ehm, egoistisch, arrogant?

Ik ben toen een enorme opstand begonnen en uiteindelijk gezegd: zoek het maar uit, zo doe ik niet mee. Ik wil geen rekening houden met jullie omstandigheden. Pas als alles perfect is, kom ik weer.

Daar zit zieledeel 1 nu dus heel boos in een hoekje.

Het wordt geloof ik tijd voor een vergadering met alle zielsdelen die daarbij betrokken zijn, onder voorzitterschap van mijn hoger zelf.

Ik hoop dat niemand het mij kwalijk neemt dat ik niet specifiek op de reacties ben ingegaan. Er gebeurd even heel veel tegelijkertijd met mij.
Maar ik kom er nog op terug.

Liefs
Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

Ja, daar hoort het verhaal van Lilith, de erste vrouw van Adam, bij, om het op te lossen.
Kijk maar of dat aanklikt bij jou.

Liefs
Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

Bedankt voor die tip over Lilith, Adrian. Ik kende dat verhaal niet. Maar het past heel goed bij wat ik ervaar.

Overigens vind ik het opvallend dat je het hebt over dat creeren van mens-dier combinaties. Want in 'mijn' Adam herken ik o.a. een woede die te maken heeft met: 'jij hebt mij gecreeerd, maar je hebt me geen liefde gegeven omdat je je creatie niet goed genoeg vond, je schaamt je voor je creatie; je hebt je van mij afgekeerd'. Met daaronder een heel diep verdriet van het zich onvolwaardig voelen.
En daarbij kan ik me van alles voorstellen over wetenschappelijke experimenten zoals jij die noemt of andere.
Maar ook de woede van het kind dat niet de onvoorwaardelijk liefde van zijn moeder krijgt. En welk kind krijgt dat wel? De aardse liefde is heel voorwaardelijk.
Of de woede van de mens op zijn schepper door wie hij zich verlaten voelt omdat hij, door de aardse omstandigheden, afgesneden raakt van die bron van onvoorwaardelijke liefde. En daaruit de conclusie trekt dat hij niet volwaardig is.

Sterkte, Adrian.

Liefs,
Els

Als het zo heel erg borrelt is het ook moeilijk onder woorden te brengen is mijn ervaring. Wat je beschrijft zou heel goed met dezelfde dingen te maken kunnen hebben.
voor jou, Simone.

Els

Heel herkenbaar Wunjo, vanuit het perspectief van Adam, maar ook vanuit het perspectief van zijn schepper, yahweh.
Ik ken allebei de perspectieven. Als schepper lukte mijn het nooit om mijn creaties perfect te maken, ik was er op den duur altijd ontevreden mee.
Als er aan mij "gesleuteld " was, eindigde dat altijd in een ramp.

Er begint me nu iets duidelijk te worden over creeren.
Elk wezen of ding dat ik gecreerd heb met de intentie om macht te creeren is mislukt. Zo'n creatie gaat tegen de bron of het leven of hoe je het ook noemen wilt.
Creeren om duidelijkheid te krijgen voor me zelf, lukt wel. Deze creaties kan ik loslaten.

De egyptenaar die door genmanipulatie die diermensen gecreerd heeft, is nog steeds kwaad dat hij niet de macht kon overnemen met zijn creaties.
De oude man voelt zich in de steek gelaten door zijn schepper, hij had verwacht dat als hij zich laat veranderen dat zijn leven er beter op zou worden, doordat hij door die manipulatie machtiger zou worden.

Er is in egypte een deur die naar een onderaards gangenstelsel voert, waar duizenden van dit soort creaturen zijn. Deze slapen allemaal en wachten op de dag dat ze wakker worden gemaakt.
De intentie was, dat als de tijd rijp is, deze creaturen, net als toen het niet gelukt is de macht over te nemen, weer in te zetten als leger.

Ik zie nu dat dit project nooit zal lukken.

Nu weet ik nog niet hoe ik wezens los kan maken. Mijn creaturen mogen zelf kiezen of ze nog daar willen blijven of sterven zodat ze weer in het leven kunnen komen.

Ik ga met iets nieuws beginnen, ik ga leven om de bron te leven in plaats van tegen de bron te vechten.

Liefs
Adrian

_________________
Hier en daar onderweg

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

Ik vind dit zo prachtig, Adrian, hoe we met dezelfde dingen bezig zijn. Jouw topic en jouw verhaal hebben bij mij nu weer een heleboel dingen in gang gebracht. Ik word me ook steeds meer bewust van dat creatieproces.
Ik probeer het nog steeds allemaal maar zo goed mogelijk te beschrijven vanuit hoe ik het ervaar. Zonder conclusies te trekken of er sprake is van vorige levens e.d. of dat het bv. metaforen zijn voor psychologische processen.
De moeite die ik heb met vorige levens is dat ik in mezelf zowel de energie van een concentratiekampslachtoffer kan voelen als die van een Nazi-arts. Maar misschien heeft dat wel te maken met de uitdrukking dat wat je een ander aandoet, je in wezen jezelf aandoet. Het voelt alsof, als ik het concentratiekampslachtoffer was, die man die ik hiervoor noemde de Nazi-arts was of omgekeerd. Toen ik daar vannacht over lag te denken kreeg ik ineens de ingeving ‘ik ben hem en hij is mij’. Ik heb eerder ook wel eens zo’n ingeving gehad ‘iedereen is iedereen geweest’. Ik zie dat als dat er een collectief onderbewuste is waarmee we allemaal in verbinding staan, zodat we allemaal kontakt kunnen maken met de energie van Napoleon of Cleopatra of wie dan ook. Het betekent voor mij niet dat ik Napoleon was. Maar het verklaart wel dat er meerdere mensen zijn die denken dat ze Napoleon waren.
Vannacht kon ik achter die Adam en Eva, die getraumatiseerde mannelijke en getraumatiseerde vrouwelijke energie ineens de oorspronkelijke vrije energieën zien: de leeuw als mannelijke energie en de godin als vrouwelijke energie.
Zoals ik het nu ervaar heb ik, me een godin voelende, geprobeerd uit liefde voor die leeuw onze energieën (zielen?) samen te laten smelten omdat ik ervan overtuigd was (en nog steeds ben) dat daar iets prachtigs uit voort zou komen. Mijn energie/ziel heeft een aards stuk en een hemels stuk, maar ze zijn niet geïntegreerd. Er is daar iets misgegaan. En ik probeer nog steeds om ze te integreren. Ik ervaar het niet als een genetische manipulatie, het gaat om energieën.
Ik heb toen ik die man ontmoette, de onvoorwaardelijke liefde ervaren die de godin voor de leeuw voelt. Hij heeft me die leeuw gespiegeld. Maar de leeuw zit in me en laat zich niet echt zien.
Terwijl ik daar vannacht zo mee bezig was kwam er ineens een adelaar naar me toe die me uit naam van alle gevleugelde dieren hun diensten aanbood. En daarna een walvis met een stel dolfijnen die me uit naam van de bewoners der zeeën hun diensten aanbood. Overigens gebeurde dat op een heel gelijkwaardige, dus niet onderdanige manier. Ik dacht echt even dat het toch niet gekker moest worden, want ik moest denken aan de drie koningen, van wie nu dus 2 hun geschenken hebben aangeboden aan de godin in me. Nu de leeuw nog als koning der dieren.
Waarschijnlijk heeft de adelaar me geholpen om helderder te zien, want daarna realiseerde ik me dat het mijn wens is om die 2 energieën te integreren, maar dat het de vraag is of het ook de wens van de leeuw is. En toen realiseerde ik me waar het mis is gegaan. Omdat ik nu die onvoorwaardelijke liefde voel, ging ik ervan uit dat de liefde van die ‘godin’ van toen ook onvoorwaardelijk was, maar dat was hij niet. Het was een ‘bezitterige’ liefde. Ik heb geprobeerd die leeuw te temmen, zonder dat ik me realiseerde dat een getemde leeuw niet de prachtige vrije leeuw is waar ik van hield. Nadat ik hem getemd had, kon dus niet meer echt van hem houden. En de leeuw voelde zich verminkt (dat was hij ook) en nam me dat kwalijk. Die verminkte mannelijke energie is gaan proberen zichzelf te bewijzen d.m.v. macht.
Ik weet nu dus dat ik mijn leeuw moet loslaten. Pas als ik hem vrij laat is er een kans dat hij bij me terugkomt. Maar zelfs die stiekeme hoop dat hij bij me terugkomt zal ik moeten loslaten. En ik voel vanuit die godin in me dat ik dat kan. Daar voel ik overigens ook geen schuldgevoel e.d., het voelt heel licht. Wel heb ik na die ontmoeting 10 jaar geleden, toen bleek dat die man niets van me wilde weten, een heel pijnlijk proces doorgemaakt wat om de een of andere reden ‘duister’ aanvoelde. Toen heb ik ervaren dat ik vanaf de andere kant van de sluier geholpen ben om dingen aan het licht te brengen. Toen zijn die dingen gebeurd waar ik tot voor kort nog nauwelijks met anderen over had gesproken.
Overigens is dit dus wat we als moeder die op een bezitterige, voorwaardelijke manier van onze kinderen houden, met onze kinderen doen. Die hetzelfde dan weer met hun kinderen doen enz. enz.

voor jou, Adrian

Els