Lieve Ruth
Met jouw stukje over mijn verdriet over Joost is er wat op zijn plaats aan het vallen.
Nadat ik dat plukje haar weer kon aaien , heb ik het doosje
( Marcuskaartjes , waarvan het eerste kaartje met de tekst boven lag en daar stond op: Vraag hulp! ) op mijn altaartje gezet, want nu is het niet beladen meer. Ik breng die haartjes ook weer naar Westerveld , onze begraafplaats waar ik stukjes vacht van al mijn katten op een bijzonder mooie uitkijkplek heb verstrooid en altijd gebeurden er dan bijzondere dingen. Zoals op een donkere dag er een zonnestraal viel op mijn hand, waarin ik de plukjes haar van een overleden kat had.
Nu kan ik langzaam loslaten en alweer stonden de katten bij me. Ze waren er zo duidelijk. Sjakie de Siamees met zijn felle blauwe ogen, Sofietje ( die ik ook wel Sosefietje of Soseefie noemde) , ik zag haar felle ogen en haar zwart witte snoetje. Puntje het kleine schildpadkatje met haar ene oog, die altijd naar me toe rende als ik huilde en die had een geel puntje aan haar staart. Tante Toos, de dikke schommel , zwart/ wit en superlief en zonder nagels want haar vorige eigenaar had die laten verwijderen wat een misdaad is. Pepper, de net niet raszuivere zwerfstereen TurkischVan kat met haar lange snoet , haar groene schuine oosterse ogen , driekleurig vacht maar meer pastel en die onstellend kon "kletsen" en Babba , een beer van een oude kater die ontzettend hard kon loeien en maar anderhalf jaar bij me is geweest. Hij was al ziek en erg oud toen ik hem uit het asiel haalde ( ook zo'n lieverd) en dan nog even Joost die weer liet zien dat hij goed zat.
Ik ben de blokkade dus aan het wegwerken en dat was hard nodig.
Heel veel liefs van Nel en haar overleden katten. :idea:
|
, ik heb het nooit echt kunnen loslaten en zelfs nu hoop ik dat ik deze bijzondere kat (tijger) terug zal zien.
).