LICHTWERKERSFORUM

Donderdag heb ik een EMDR gehad op het stuk van niet kunnen praten en woede. Woeheeej, het bleek dat ik niet wou praten omdat mij als kind altijd pijn werd gedaan, enorm geknepen worden in mijn bovenarmen en als ik mijzelf hoe dan ook, op wat voor manier ik mijzelf uitte dat er pijn werd gedaan. Ook dat ik als kind meteen alleen maar knallende woede heb ervaren en dat ik dat nog steeds om mij heen ervaarde.

Dus mijzelf niet meer uiten... absoluut niet... op wat voor manier dan ook. Alles naar binnen toe laten slaan. Stil zitten als een muisje in een hoekje.

Stil zitten als een muisje in een hoekje en dan komt alles goed, helemaal goed. Dan is alles goed ! Tijdens de EMDR is vooral behandeld dat het zo nutteloos is allemaal wat ik vasthoudt. Ik ben echt door knallende woede heen gegaan op 6 verschillende diepe niveau's. Tjonge, jonge, ging ik even lekker te keer.

Heerlijk, de rust en vrede die ontstaat hierdoor omdat ik precies weet waar de woede vandaan kwam. En wat ook zo apart is dat tijdens de EMDR sessies dat je gewoon op stukken knalt die je soms niet voor mogelijk houdt. Ik zat er op een gegeven moment ook helemaal laaiend met mijn handen verkrampt: niks mogen vastpakken. Hieruit kwam zoveel woede naar voren. Vervolgens mijzelf vastpakken bij mijn bovenarmen en toen woede weer ervaren die mijn moeder op mij uitte. Niks mogen doen. En nu kan ik en weet ik wat ik los mag laten.

Mijn lichaam komt heerlijk in rust en harmonie. En weet je wat zo grappig is? Ik voel mij totaaaaaal niet meer verantwoordelijk voor mensen en mijn omgeving op de oude manier. Ook zo fijn ! Vanuit een oude manier voelde ik mij altijd verbonden met alles en iedereen. Ook ivm alle informatie die in mij opgeslagen is voor de nieuwe tijd. De nieuwe geneestechnieken e.d. En nu dus helemaal niet meer !! Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf en we kunnen alleen elkaar helpen vanuit onze eigen verantwoordelijkheid.

Wel voel ik dus nu voor het eerst van mijn leven een totale communicatie met mijzelf, mijn eigen ik, mijn fysieke welzijn op gang aan het komen en mijn eigen wensen en behoeftes. Ik ben niet meer afgestemd op gevaar in mijn omgeving, wel zit ik fysiek nog wel eens in schrikreacties. De schrik hangt geregeld nog fiks in mijn ogen. Ik voel mij nu echt totaal verantwoordelijk voor mijzelf en mijn eigen welzijn en dat is een heerlijk gevoel. Eindelijk uit die slachtofferrol weg en uit het gemauw van mijn verleden. Gezondheid en leren praten vanuit mijzelf is wel wennen hoor. Maar tevens opkomen voor mijzelf.

Er waren altijd stoorzenders vanuit de ether of vanuit het verleden aanwezig.

Verder draag ik nu dus de zogenaamde tachyoncellen. Heerlijk. Het pulseert rustig door mijn lijf heen.

Ik voel zoveel harmonie ontstaan in mijzelf. Nu nog uitzoeken wat ik wil en kan. Ik begin communicatielijnen open te zetten naar buiten toe. Eind deze week heb ik weer internet thuis hoewel ik niet zo veel tijd er achter wil spenderen omdat ik dat jammer vind. Maar ik heb het specifiek gedaan voor enkele buitenlandse contacten.

Ik vertrouw er op dat ik komende zomer mijn leven rustig aan kan gaan inplannen voor het eerst vanuit mijzelf. Ik moet eerst leren wennen aan de mogelijkheden van mijn eigen fysieke welzijn hier.

Liefs en licht van Kimm