|
Hoi,
Ik heb vorige week een EMDR ondergaan voor de latjes onderaan bij mijn enkels. Dit werkt goed. Mijn benen begin ik rustig aan te bewegen. Nu nog die oude constructie weg gaan werken bij mijn benen.
Toch klap ik de hele tijd in oude mechanismes weg waar ik echt simpel van word. Omdat ik nu dus voor het eerst in mijn fysieke lichaam zit dat goed geneest (ik wordt gek van alle stoffen die loskomen, allemaal oude troep !!) en ik heb overal jeuk zit ik nog in oude belevingen. Nog steeds niet helemaal in mijn benen durven zijn (je krijgt rare effecten dagelijks...) en het mijzelf geestelijk terugtrekken uit mijn benen.
Zondag kwam ik er ook achter dat ik werkelijk waar de heeeeeeeeeeeeele dag zat in oude belevingen. Duurde even voordat ik mijzelf realiseerde dat ik al uren rond liep te stuiteren en te kreperen met de gedachte: GEEN PIJN MEER ! GEEN PIJN MEER ! GEEN PIJN MEER ! Mijn hele lichaam kromp helemaal samen aan alle kanten. Totaal en helemaal overspannen en over de toeren. Totdat ik rustig ging zitten en mij realiseerde dat ik mijn benen kan gebruiken. Weer die grote gil in mij: geen pijn meer, niet nog meer pijn en mijn hele lichaam spartelde en trappelde alle kanten op.
Huhhhhhhh???? Toen maar languit op de bank liggen. Owh... er is geen pijn meer, alles is rustig en kalm. Owh... dat is interessant zeg !! En voor ik het weet klap ik weer in de oude vermoeidheid van hetgeen dat ik als kind heb meegemaakt en totale uitputting. Ik SCHOP dat kind helemaal kreupel !!!! Ik donder dat kind van de trap af !!! En voor ik het weet sta ik weer in de keuken in het hier en nu op 37-jarige leeftijd met mijn handen afgeweerd voor mijn gezicht: NIET SLAAN MAMA, NIET SLAAN, MAMA, NIET SLAAN !!!!!! En dan moet ik mijzelf weer realiseren dat ik in een oude laag zit en dat het niet meer zo is. Rustig zitten, meisje, rustig zitten, er kunnen geen onverwachtse dingen meer met je gebeuren. Pijn in mijn schouders waar een band over heen ligt, omdat ik altijd ruw en woest omhoog getrokken werd. Geen pijn meer, geen pijn meer. Rustig blijven liggen, niet bewegen, dan is er geen pijn meer, geen pijn meer, niet nog meer pijn. Allemaal oude lagen die constant naar boven blijven komen, constant weer opnieuw. Wat heb ik dan toch meegemaakt vroeger? Het zijn fases van genezing. Zonder bewust herinner genees ik niet.
Ondertussen vind ik het wel zeer interessante mechanismes die ik bij mijzelf aan het ontdekken ben. Het is zo'n enorme zelfsabotage. Het idee dat ik emotioneel en geestelijk constant pijn nog altijd beleef (het eerste dat ik meemaakte in mijn leven) maar dat mijn lijf het in feite niet meer heeft. Ja, nog een scheefstand die ik straks wel kan genezen.
Toen ben ik echt even woest geworden op mijn moeder. Dat zij dit allemaal zo verborgen heeft kunnen doen. Weer verbijsterd dat dit verborgen is gebleven. Toen de beslissing: dit ga ik HELEMAAL genezen. Toen lopen zeiken met mijzelf: niemand begrijpt mij. Snifffffff.... Maar goed, het is ook niet te begrijpen wat het doet met een mens als je dit zo jong allemaal hebt meegemaakt. Ben gewoon verbijsterd dat dergelijke mishandeling zoveel invloed kunnen hebben op de ontwikkeling van een persoonlijkheid. Ik voel mijzelf nu en ik voel mij zo aangetast in mijn fysieke zijn.
Goed: ik ga door met de EMDR-sessies. Zonder hulp kom ik hier niet doorheen en zal ik nooit goed kunnen aarden. Laag voor laag openbreken die lamme rotzooi wat er is gebeurt (alsof ik fysiek nog steeds verlamd ben door de blinde angst van toen). En ik ben en voel voor het eerst van mijn leven bij mijn enkels en tenen. Nu die benen nog, nonde, die nemen wel 2/3 van het lichaam in beslag, wordt ik mij nu pas bewust van. Ik ga er alle power ingooien om deze stukken te genezen en opletten dat ik niet te veel in de oude pijn ga zitten.
Liefs en licht van Kimm
** Het leven is geen marteling maar een wijze om te mogen leren leven en beleven op de manier zoals jij het wilt, je mag het leven op je eigen wijze bekijken en hiervan leren houden **
Grinnik: nieuwe lijfspreuk van mij
|
Inloggen
V&A
Zoek
