|
Hallo Lieve Gast,
Ik kan mij er iets bij voorstellen...
van het beleven van jouw verleden wat je hier zo intens beschrijft.
Ik kom even innerlijk naast je zitten en vraag je liefdevol of ik jouw pijnlijke handen heel even zachtjes vast mag houden.
Het gevoel hebben dat je ooit van een ander oord gekomen bent, maar nu bewust aan het worden bent dat jouw ziel nooit weg geweest is en altijd al deel uitmaakte van het gehele bestaan, maar nu hier leeft op deze wereld binnen het hier en nu.
Bewust worden dat je in een lichaam opgesloten zit wat nu pijn en tranen oplevert, zijn de gedachten van alle herinneringen wat door het denken is achter gelaten.
Kom lieverd, sluit even voor een moment je ogen en haal even diep adem en zucht de spanning even van jouw pijnlijke leven weg. Kijk innerlijk naar je herinneringen, hoe jouw leven bij je moederlief begonnen was.
Kijk eens naar alle herinneringen, de mooie en de minder mooie, zij vertellen jou welke weg je aan het gaan bent. Een weg van kompleet worden en daar kan de pijn jou soms bij helpen, want hoe kon je anders het bewustzijn laten werken?
Stel je nu eens voor dat jij het denken kon beheersen en alles ongedaan kon maken wat er ooit binnen jouw leven verkeerd gegaan is en al deze gedachten los kan maken en kan gaan verwerken zodat je het pijnlijke leven achter je kan gaan laten.
Jouw gedachten worden getraind om een boodschapper van de ziel te worden. Als je elke gedachten kon gaan volgen, zou je de ziel van emoties beter begrijpen en herken je wie je in werkelijkheid bent. Je zou betere keuzes leren maken in wat je wel en niet wil bereiken binnen je leven of wat je wel of niet wil ontvangen in het leven. Leren op te komen voor jezelf om nadien te kunnen zeggen, kijk hier ben ik dan. Je bent op weg om jezelf te gaan herinneren, dat jij in wezen uniek bent binnen jouw persoonlijkheid die het karakter vormt.
Je hoeft je lichaam niet te herprogrammeren omdat het lichaam geen bewustwording kent.
Durf van jezelf te houden zodat je van de ander houden kan. Het liefhebben van jezelf is het moeilijkste om mee om te gaan.
Zeg eens tegen jezelf dat je welkom bent, hier op deze wereld, bij mensen die van je houden. Ook jouw moeder houdt nu nog heel veel van je en dat is het moeilijkst te begrijpen, als je de troost van haar even kwijt bent.
Ik kijk naar je lieve mooie handen, die gebald zijn als vuistjes en zie hoe boos jij op deze wereld bent, de angst die je hier mee wilde verbergen, omdat je dacht dat er niemand van je houden kon.
Ik zie je moeder, net als jij, huilen van vreugde toen zij bij je geboorte al jouw vingertjes en teentjes na telde. Vreugde zie ik op haar gezicht als zij ziet, dat je een voor haar een perfecte baby was. Zij wilde je troosten maar kon het niet, ook zij was, net als jij nu, bang voor de aanraking van liefde.
Neem je innerlijke baby eens op je arm lieverd en vertel het dat het perfect op deze wereld gekomen is en neem de kleine baby handjes en kijk eens, zijn ze niet mooi?
Leg eens jou grote hand op het borstkasje van deze kleine lieve baby en zeg, “Wees welkom lieverd.” en “Wat ben je mooi.” Knuffel jouw innerlijke baby en schenk het die liefde dat het nodig heeft om door te groeien in dit leven. Troost jouw innerlijk baby en lieverd, hou deze baby even heel dicht en teder tegen je aan en fluister heel zachtjes, “Jij bent van mij en ik van jou en wat er ook gebeurd in dit leven, ik zal er voor je zijn, als jij mijn hulp nodig zult hebben bij het opgroeien van jou persoonlijkheid.”
Ik kijk naar de bank waarop je ligt te huilen en neem jouw hoofdje op mijn schoot en een zakdoekje om je traantjes weg te vegen en ik geef je een klein kusje op je voorhoofd en trek een deken over je heen en zeg tegen jouw lieverd, huil maar even, ik laat je niet meer alleen. Vertel, huil je verdriet eruit en voel hoe jou dit onrecht is aangedaan door onbegrip van anderen, maar jij lieverd, trok het je o zo aan. Rust uit lieverd en haal eens diep adem en zeg tegen jezelf, ook ik heb mijzelf een stukje onrecht aangedaan.
Ik streel zachtjes over je rug en voel hoe jij jezelf in balans probeert te houden en de kracht zoekt om overeind te blijven. Je vraag je af, waar moet ik heen of welke kant moet ik op gaan? Ik voel jouw angst om het verkeerd te doen in het leven, je durf niet verder te gaan, je voelt je zo onzeker.
Jouw moeder wilde jou niet bewust pijn doen, zij houdt van je, zij wist niet hoe ze jouw innerlijk bereiken moest. Want ook zij was het slachtoffer geworden van haar eigen opvoeders en dat was door de onkunde van deze maatschappij. Jouw moeder is net als jij dezelfde weg gegaan en dat is die van innerlijke pijn.
Stel je nu eens voor dat jij niets zou mankeren, had je dan ooit die liefde kunnen ontdekken, waar jij nu al zolang naar op zoek bent? Nee lieverd, dan had jij niets van de ander en jezelf begrepen.
Masseer je kleine baby lichaam en als je het stilletjes gekoesterd en getroost hebt zeg dan heel zachtjes: als je strakjes zult gaan staan en begint te lopen, zul je wat vrij kunnen zijn in het bewegen en de pijn zal meer gaan verdwijnen.
Verzet je niet langer tegen de lieflijke aanraking, want dat is nee zeggen tegen het leven. Ik help je mee te kijken naar jouw baby en kijk eens lieverd, als jij jouw innerlijke baby masseert, zal het zich niet verzetten, want het weet dat het goed is, wat het overkomt om later te kunnen wandelen met een blijde lach van verzuchting van liefde. Binnen het Licht en jouw leven ligt de kracht.
Je bent op weg gegaan om jezelf beter te leren kennen en als je kunt zeggen, ik kan mijzelf vergeven van wat ik instant gehouden hebt, dan heb je inzicht gekregen over je moeders leven en kan je ook haar vergeven.
Je zal mooie en minder mooie herinneringen onthouden en het een plek gaan geven, zodat je andere mensen kunt gaan helpen, door een voorbeeld te zijn van hoe jij er uit gekomen bent. Maar lieverd, daar is het nog wat te vroeg voor. Niemand verlangt van jou dat jij een herinnering vergeet. Alleen jij kan zeggen: het is goed geweest waar ik van leren mocht.
Je moeder huilt met je mee, van vreugde en verdriet. Zij is trots op je omdat je al zover gekomen bent, want wat haar was ontnomen om te leven was een stukje aan levens vrijheid, vast gebonden zijn in een wereld van andermans wil, die haar gedwongen hadden om door te gaan in een leven dat zij niet wilde. Zij wilde de liefde vasthouden om het aan jou door te kunnen geven. Ik zie je moeder huilen en ze legt op elke schouder van je een hand en zij zegt tegen je lieverd. Ik hou zo ontzettend veel van je, van hoe je naar deze wereld gekomen bent........
Veel liefde, licht en kracht zend ik naar je toe, Samoeray.
|
Inloggen
V&A
Zoek
en een dikke 
knuffel flower
