LICHTWERKERSFORUM

Lieve allemaal,

Ik ben de afgelopen tijd niet op vakantie geweest en toch heb ik een soort van tijdreis gemaakt.
Verleden en heden zijn samengekomen.
Als kind woonde ik in een plaats waar veel bos was. Als we naar een bepaald bos gingen vond ik dat nooit prettig. Ik heb het zelfs later gepresteerd om in datzelfde bos met een vriendin te verdwalen, hoewel ik het bos op mijn duimpje kende. Daar lag ook een meertje en daar wilde ik ook nooit zwemmen mijn ouders dachten daar anders over en toen we daar toch heen gingen trapte ik met 2 voeten in het glas en lopen was er de weken daarna zelfs niet meer bij. Wonderlijk maar tot nu toe geen verklaring.

Tot ik mijn vriendin ontmoette. Wij konden bijna niet begrijpen waar onze band vandaan kwam. Hij was zo ontzettend sterk en absoluut vanuit ons huidige leven niet te verklaren. En toen kreeg ik een zich steeds herhalende droom en daar begon onze reis.

Wat dieper hetzelfde bos in heeft in 1938 een zigeunerkampje gestaan. Het betrof een paar wagens.
Zij was een vrolijk meisje wat veel met kruiden bezig was en graag in bossen speurde en plukte wat in het kampje nodig was. Ik was haar vriendje. Als grote bondgenoot had ze een beertje, met de naam Raki.
Op een dag is zij weer het bos ingegaan met Raki en is door een paar mannen aangevallen en vermoord.
Ikzelf heb nog doorgeleefd tot in de tweede oorlog en ben omgekomen in Duitsland. Dat beeld is al vele jaren bij me bekend.

We zijn samen naar de bewuste plek in het bos terug geweest. Er gebeurde wonderlijke dingen. Mijn vriendin, die eigenlijk wat sceptisch staat tegenover dit soort dingen, voelde dat haar keel werd dicht geknepen en kon amper nog spreken. Ik voelde al dat ik eigenlijk vanaf een bepaalde plek niet verder het bos in wilde, ik kon met moeite ademen. Het was duidelijk dat dit het moment van zoeken is geweest en de zekerheid dat er iets verschrikkelijks was gebeurd en ik dit eigenlijk niet wilde weten. Op de plaats waar het zich uiteindelijk heeft afgespeeld kon ik de plek zien waar de aanvallers vandaan zijn gekomen en kon absoluut niet met mijn rug daarna toe draaien. Niet ver daarvan hebben ze haar lichaam en dat van Raki achtergelaten.

Raki was geen beer aan een ketting, maar echt een vriendje. Waar zij ging, ging hij. Met zijn lieve grote kijkers.
Zij heeft mij later verteld hoe Raki er uitzag. En dat klopte met de beelden die ik gezien heb.
Voor iemand die “eigenlijk nergens” in geloofd heeft ze erg veel informatie binnengekregen.
We zijn erg blij dat we nu weer samen zijn en gaan binnenkort nog een keer terug met zijn tweetjes naar die plek in het bos.

Mery
Licht en liefde voor alen

_________________
Nel is op weg met vallen en opstaan maar met Licht in het hart.

Lieve Samoeray.

Om een antwoord te geven op je vraag, ja wij zijn nog terug geweest naar die plek. We zijn eerst naar de plek geweest waar zij en Raki om het leven zijn gekomen. En daarna zijn we naar de plek op zoek gegaan waar het kampje heeft gestaan. Dit was ook een heel wonderlijke ervaring.
Het was een bloedhete dag, het bos zinderde. Alleen op het plekje waar het kampje heeft gestaan was het verfrissend koel, of het in energie noch steeds aanwezig is. We zijn daar best wel een poosje gebleven omdat het er zo prettig voelde. Het is een nogal verlaten bos eigenlijk komt er geen mens en net toen wij op die plek stonden komt er een man te paard langs die ook een beetje vreemd keek. Mensen in dat bos? En weet je wat het leuke daaraan is in dit leven zijn we in de chinese horoscoop beiden paard. Het leek wel of door deze ruiter de verbinding met het leven nu werd gelegd. We gaan vast nog wel eens terug. Want ik ben benieuwd of de energie nu we dit weten veranderd is.

Lieve Samoeray, een knuffel van mij

Mery
Licht en liefde voor allen

_________________
*there and back again*