| Offline |
| Beheerder |
 |
Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:25
Berichten: 6077
|
Het begin was er even niet.
Te druk en onrustig hier......oeps...er staat nu iemand achter mij.... :shock:
Enfin, er kwam een schommelende witte ..soort van tube..op gang.
Meestal zie ik ze goud en geel maar nu was het helemaal wit.
Heel mooi.
Ik zag een hele grote groep ouwe mensen de berg op gaan.
Prachtig landschap en duizenden oude mensen met stokken en elkaar ondersteunend helemaal de berg op. Boven aan gekomen konden ze het landschap overzien en ze ontvingen allemaal prachtige witte gewaden. De wind stak op en de Hemel Engel blies een bries door al die witte haren. De Grote Glimlach verscheen tegelijk met de zon die opkwam.
Donkere mensen, witte mensen, Afrikaanse mensen, Chinese India you name it iedereen was vertegenwoordigd. De hele aarde dacht ik.
De mensen die de berg afgingen hadden witte kleren aan en de mensen die de berg opgingen hun eigen kleren zeg maar. Een prachtige regenboog van kleren en witte en zwarte haren.
Meteen kwam de mama van Magda en die van Vick in mijn beeldje.
Ik zag dat het moeilijk was om los te laten.
Ik vloog door een ziekenhuis...of bejaarden tehuis dat weet ik niet, en daar zag ik zoveel ouwe mensen in bed liggen....blub.....ze hebben niet geleerd om los te laten zag ik. Wij zijn zo fortuinlijk dat we het nu allemaal mogen zien maar zij........enfin, het was even of ze net de boot hadden gemist. Maar dan gingen we met allemaal andere Engelen over het bed lopen/zweven en plezier maken. Ze gingen lachen en grepen met hun kromme handen in de lucht om ons te omhelzen.... :cry: ..kom maar opa, lieve oma het is allemaal helemaal goed. Jullie hebben echt niet voor niks geleefd hoor, kijk eens? Zie? Wat er voor een kleed op het knaapje hangt? Een kleed voor iedereen hier.
En het was pracht.
vervolgens zag ik heel duidelijk Vick met haar poppetje waar ze op past.
In de zon. Zo een mooi posterbeeld van een grote mens met een klein poppeke aan de hand. Met de zon erachter. Allemaal pracht. De diepte van de liefde van VIck voor dat kind was zo stralend dat ik het helemaal koud kreeg ervan. Net of er iets was tussen hun. Enfin, dat weet ik niet.
Dan zag ik Miek met haar dochter, ik met onze kinderen Patricks mama met kleine Patrick aan haar hand, hem de lucht in tillend....dà dà dà klein manneke dà lieveke zoeteke .....blij en onzeker. Schitterende band ook weer. Mama en kinderen.
Allemaal opvoeders, dragers, lachers en knuffelaars wandelend met kinderen op hun schouders, in een karretje samen met opa op de wip en met oma aan de vijver bij de eendjes.
En opeens zag ik het: Meesters!
OHH!!!! O ja zeg? Tuurlijk? Opvoeders zijn Meesters voor de kinderen. Direct is het al andersom maar de opvoeders, de ouderen geven het stokje door aan de kinderen. Doet er niet toe wat voor stok het is een doorgewinterde stok.
Nu ook een indianenstam waar ouwe mensen omringd worden met respect. Arme West-Europese oudjes.....hè!
Jullie horen er ook bij. Wij ook. Iedereen.
In de Hemel is geen jammer.
Nee ja, dat is ook zo.
Ik heb dan afgesloten en proberen me te verbinden met de mensen in de kring maar dat lukte niet zo goed even..... :oops: ...enkel SImone kreeg ik heel duidelijk in beeld. We hielden even elkaars handen vast. Simone had fijne warme handen en die van mij zijn zo koud... :oops:
Flower zag ik mooi zitten tussen haar bloemen, Mieks was druk leek het en Patrick leek op een afstand.
Dank lieve lichten voor dit mooie wat ik gezien heb.
Oh.....wel rommelig, dat wel, maar dat geeft nix.
 
|
|
Inloggen
V&A
Zoek
