|
Het contact met de cirkel kwam heel vlot tot stand en voelde Annemiek meteen aan mijn linkerhand, Zonne-Elfje aan mijn rechter en Flower naast Annemiek.
Naast Zonne-Elfje voelde ik nog twee kinderen zitten maar kon ze niet meteen plaatsen.
En dan ging de cirkel van start, de energie begon te stromen.
Zelf had ik de eerste minuten een beetje een onrustig gevoel maar eens de energie krachtig ronddraaide verdween het alweer.
Mijn gedachten gingen toen meteen naar Callista, Maja's dochter, en zag haar in de cirkel op een bed zitten.
Dan zag ik meteen daarop Neeltje, zo 'n meter of drie - ook in de cirkel - voor Callista.
Links van Neeltje, zo ietsjes links voor me, zag ik Jeanet op een bed liggen en daarachter, een meter of twee, stonden Zonne-Elfje en haar twee kinderen.
Maja zelf stond in het midden van dit alles, op een grote diamant die op haar punt rustte ... en ze is daar blijven staan totdat ik afgerond had.
Allereerst ging ik naar Callista die ik op dat ziekenhuisbed zag zitten (half zittend en half liggend)
Achter haar en naast haar zag ik donkere gestalten maar dit bleken haar doktors te zijn.
Ik veranderde daarop in een engel en sloeg mijn vleugels om Callista heen en nam haar van dit bed op en vloog er met haar vandoor.
We zijn dan naar een of andere berg gevlogen en ik zette haar daar op een uitsteeksel, vrij hoog op die berg, terwijl ik zelf voor haar bleef vliegen.
"Hoe voel je je?", vroeg ik aan haar.
"Gebroken", antwoordde ze.
Terwijl we zo bleven praten wreef ik met mijn rechterwijsvinger over haar derde oog en over haar voorhoofd en zag dat er een blauwe kleur verscheen.
"Ik wil weer heel zijn", hoorde ik haar zeggen.
en toen leek het alsof door dit wrijven haar menselijk omhulsel van haar loskwam en plotseling sprong ze uit haar lichaam en vloog dan zelf rond als een engel; jong, vol energie en zo vol Levensvreugde.
"Wat met je lichaam?", vroeg ik haar dan.
"Ach, dat laat ik achter" antwoordde ze.
Ik nam haar lichaam dan op en bekeek het aandachtig terwijl ik de kreuken eruit wreef.
"Je zal het toch terug aandoen" zei ik haar dan.
"Ik weet het", zei ze en daarop ben ik samen met haar door de bergen gaan vliegen.
Wat een heerlijke vrijheid!
Na een tijdje ben ik terug naast haar Lichaam gaan staan, wachtend totdat ze bereid was het weer aan te doen.
En dan kwam ze, kroop er weer in en dan ervaarde ze weer die pijnen aan haar hoofd, over haar schouders en zelfs tot in haar benen.
"Is het goed als ik je behandel?", vroeg ik haar dan waarop ze "ja" zei.
Ik visualiseerde het Reiki Master symbool dan boven haar hoofd en sprak de naam ervan driemaal uit en zie, daar verschenen die diamanten die ik al sinds mensenheugenis ken.
Meteen daarop ging naast iedere diamant een engel staan waarop elke diamant in een parel veranderde; niet vast (materie), niet vloeibaar, niet beweeglijk en tegelijkertijd toch wel.
Deze cirkel van parels, bestaande uit twaalf - Callista zelf is de dertiende - zo werd me duidelijk, is de lotusbloem waarover men in 't Oosten spreekt en het werd een echte Lotusbloem, steeds meer blaadjes openend en openend.
Dan visualiseerde ik de drie overige Reiki-symbolen over haar heen en liet de energie zijn weg vinden.
Doorheen dit alles leek het alsof ik Callista op de bank voor de tv zag zitten, zo de benen onder de poep omhoog getrokken, leunend op haar rechterarm ... men is toch op zovele plaatsen tegelijkertijd aanwezig, hé ...
Dan opeens zag ik Neeltje die als het ware in een soort van paarse cocon zat, echt als een rupsje kronkelend.
Vrolijk dat ze zich voelde! en ze wist dat we hier waren.
Beelden om haar te helpen uit die cocon te geraken vlogen door mijn 'geestesoog' maar ik wilde de boel absoluut niet forceren, haar transformate in haar eigen tijd en ruimte, zonder inmenging, laten gebeuren maar daarop kronkelde ze nog harder, hehehe.
Ik liet de energie dan maar vrijelijk stromen terwijl ik haar uit die cocon zag komen.
Een overvloed aan kleuren kwamen daardoor vrij ... p-r-a-c-h-t-i-g!
Dan eens zag ik haar als een menselijk wezen uit dat ding verschijnen, dan eens leek het op een bloem die zich openvouwt ... allemaal beelden van bevrijding.
"Ben je zeker dat je al klaar bent?", vroeg ik.
"Ja hoor", antwoorde ze doodleuk en eenmaal ze volledig 'bevrijd' was vloog ze rond als een soort van grote menselijke vlinder met een pracht van lichtgeel-goude stralen die uit haar hart stroomden.
Ik hield het niet meer en ben dan lekker mee gaan vliegen.
"Oh, vertel Surya dat ik binnenkort in haar dromen zal verschijnen", zei ze. "Dan gaan we naar onze speciale plaats." en ik zag een beeld van bergen en een groot meer.
"Zal ik zeker doen", bevestigde ik haar. "En de anderen? Ga je daar ook naartoe?"
"Ik zal ze binnenkort allemaal opzoeken, me duidelijk manifesteren" zei ze en vloog daarop weer vrolijk rond.
Ze was zo blij van de pijn af te zijn, kan je je niet voorstellen wat een vrij gevoel dat gaf (of misschien kan je dat wel :wink: )
Zoals ik haar zag was ze eigenlijk vrij jong, zo ergens begin twintig of halverwege de twintig, had lange, lichtgekleurde haren en een los kleed aan, lange, slanke benen én dan die vlindervleugels.
Oh, ze had tijdens haar leven een litteken op haar benen hoor ik net. (is ze daar genaaid geweest?)
Ik heb dan nog eventjes wat energie naar haar en zij die met haar verbonden zijn gestuurd en toen voelde ik ineens Henk zijn hand op mijn linkerschouder.
"Dag Henk. Fijn dat je er ook weer bij bent."
Ik weet niet juist hoe maar ik merkte dat Henk wel vaker zijn hand zo eventjes zachtjes op mijn (onze?) schouders legt in deze Lichtcirkels. Héérlijk!
En dan heb ik even met Henk samen gebeden terwijl ik iedereen overzag die daar in de Lichtcirkel stond.
En dan bedankte ik hem en ging weer verder in de Lichtcirkel, naar Jeanet.
Veel heb ik bij haar niet gedaan. Het voelde heerlijk naar deze vrouw te kijken, een vrouw die zo ontsettend graag verteld en praat en babbelt.
Wat een drukte, hehehe.
Over haar heen zag ik een deken of een soort bedsprei, vol bloemetjes, ik denk rode.
Ja hoor, daar is alles ok mee :lol:
'k Heb dan even wat energie gestuurd en genoten.
Dan vielen me die twee kinderen weer op die naast Zonne-Elfje zaten en vroeg of alles goed was met ze.
Ze legden me uit dat ze Zonne-Elfje's kinderen waren en ja hoor, alles was goed met hun.
Ze kwamen wel vaker 'in de geest' bij hun moeder en legden me uit dat zij, Zonne-Elfje, zo enorm sterk was geworden als vrouw.
Vroeger was ze veel 'slapper', veel 'buigzamer' en toegeeflijker maar nu leken ze echt trots op haar, op die moeder die daar naast hun zat/zit.
Ze deden ook wat hun moeder ze had verteld toen ze nog samen waren en trekken dan ook heel vaak met mekaar op.
Dan lieten ze me een aantal van hun klasgenootjes zien en ik wist dan meteen dat ze naar school gingen en daar, daar vertellen ze heel vaak over hun moeder in Nederland, iets wat ze eigenlijk geheim moeten houden en niet over mogen vertellen.
Ik vroeg dan of ze ooit nog met hun drietjes samen zullen komen en daar antwoordden ze positief op en zeiden dat ze enorm veel van hun moeder houden.
Ik heb dan nog wat energie naar ze gestuurd, én naar Zonne-Elfje, en keek dan weer even naar Maja. Die stond daar nog altijd in 't midden van de Lichtcirkel op haar diamant te staan :D
Ik wilde haar niet storen maar heb haar dan vanop mijn stoeltje overladen met gouden energie.
Daarna ging mijn aandacht naar Iran en Afganistan en het leek alsof ik boven die landen vloog, eigenlijk zo groot werd totdat ik die hele oppervlakte onder me voelde.
Ik keek dan eventjes naar onder - goh, wat bevond ik me hoog! - en liet de energie zo uit me neerdalen.
Mijn blik-punt ging dan wel naar bepaalde taferelen die er zich afspeelden maar ik wilde eigenlijk niet in detail zien, gewoon laten stromen, weet je wel.
Dan leken mijn beide handen een driehoek te vormen en daardoor kijkend zag ik blauwe en rode stenen verschijnen, vooral in Iran. Ik zag, maar probeerde elke gedachte niet op te merken, als je begrijpt wat ik bedoel en telkens als ik 'dieper' ging kijken hield ik me in en bleef daarboven en liet van daaruit energie neerdalen.
Dan leunde ik eventjes naar Annemiek en zei hoe fijn ik het vond om weer eens naast haar in de Lichtcirkel te zitten.
Daarop leek het alsof er allerlei soorten roze bloemen tussen ons verschenen.
Ik leunde dan even naar Zonne-Elfje en daarna naar Flower en liet mijn Liefde ook naar hun gaan.
Ik bedankte elkeen daarop en maakte me los van de cirkel, nadat ik nog eventjes de hele cirkel omarmd heb.
Dank, allemaal
Warmte, Licht en Liefde
Namasté
Patrick :idea:
|
Inloggen
V&A
Zoek
knuffel flower
knuffel flower
