LICHTWERKERSFORUM

Ik wilde gaan slapen, wat maar nauwelijks lukte want ik verging van de jeuk.
Zo erg dat ik er agressief, verdrietig en machteloos van werd maar ja...wat te doen?
Aldus viel ik eindelijk om 2uur in slaap én in een droom......

Ik zat opgesloten in iets wat ik het beste kan omschrijven als op elkaar gestapelde tandwielen
maar dan met de tanden naar binnen wijzend
Twee buizen met tanden in de vorm van een kruis.
Ik kon nauwelijks bewegen, zelfs mijn hoofd niet draaien,
enkel m`n ogen konden links of rechts kijken, wat niets opleverde
want er was niets anders te zien dan de binnenkant van de buis vlak voor me.
Tegelijkertijd keek ik er aan de achterkant tegenaan en zag mezelf hangen, want dat was het.
Ik hing in de zwarte ruimte met niets.
Zelfs geen sterren, geen licht, niets.
Enkel die buis.

Ik besefte meteen dat iedere tand een vraag was…..hoe moet dat nou met de konijnen?
En wat nou als je kaakklem krijgt?
Gaat het wel goed met onze zoon?
Besteed ik wel genoeg aandacht aan de kinderen? Enz. enz.
En iedere vraag was als een pijl.
En zo werd ik omringd door pijlpunten die allemaal mijn kant op wezen.

Ik raakte helemaal in paniek maar merkte direct dat de hele buis ging kantelen waardoor ik op mijn rug kwam te liggen
wat nog erger was dan hangen omdat de tanden in mijn rug prikte.
Ik d8…nee Ruth NIET in paniek raken, dat is duidelijk.
En het hielp want meteen kantelde de buis weer terug en hing ik weer tussen hemel en aarde.

“Merlijn” gilde ik…..waar zijn mijn engelen nu…..
Maar alles bleef precies hetzelfde.
Ik hing in “de leegte” en er was niemand om mij te helpen.
..”God waarom hebt Ge mij verlaten….?”

De tandwieltjes van mijn denken werkte op volle toeren…wat moet ik nu doen? Hoe kom ik hier ooit uit?
Niemand hoort mij, niemand ziet mij……Tobias opgesloten in zijn kristal.
O nee!!
Dit is afschuwelijk!
Stel nou dat ik hier 100 jaar moet blijven hangen wat dan?
Hoe moet ik eten?
Wie zorgt er nu voor de kinderen?
Hoe kom ik hier uit? ….
Als antwoord op mijn vraag begon het kruis meteen weer te kantelen.
Oké terug Ruth TERUG dit helpt niet…..

Meteen zag ik Frodo tegen de wand van Mount Doom geplakt
en ik besefte opeens volledig hoe hij zich gevoeld moet hebben…radeloos.
Oow Frodo Frodo…ik snap het, ik begrijp hoe jij je gevoeld hebt….
En ik huilde bittere tranen en het kruis kantelde niet.

Tegelijkertijd aanschouwde ik het tafereel maar ook IK was alleen.
Tja, dacht IK, ik kan nu aanschouwen maar ik zal er toch ook in moeten gaan zitten
En IK liet mezelf opsluiten bij mijn kleine ik.
We werden Een..

Mijn benen werden stijf van de verkrampte houding en ik begon verslagen te huilen….
ik kan er toch niks aan doen?
Het is toch niet mijn schuld?
Na verloop van tijd begon ik te beseffen dat ik opgesloten zat in mijn denken.
In mijn zelf creërende illusie maar ja, probeer dát maar eens te doorbreken als je erin gevangen zit.

Van ver weg kwam er nu een stem snel dichterbij ….het was Sam!!
O Sam! Dat jij hier nu bent….
Hij keek me aan met een gouden glimlach en zei: ….there is always hope Mr. Frodo”
En daarmee verdween hij even snel als hij gekomen was.

….er is nog hoop….er is nog hoop…..

Ik wilde mijn handen naar Sam uitsteken maar hij was al weg
en ik verviel in paniek over mijn eenzaamheid......

Nu was daar Merlijn! Eindelijk!
Ik luisterde zorgvuldig naar zijn aanwijzing en hij zei: Dear One, control your mind….control your mind….
En ook zijn stem stierf weg.
Control your mind. Dat is het! Dat is de uitweg, dat is de uitdaging, de test.
En lieverds, voor het eerst, in iets wat maanden geduurd leek te hebben, sprankelde er een sterretje
heel diep van binnen wat uit mijn hart sprong en als een straal de duisternis verlichtte
en een sterrenhemel zich liet zien.
Licht! Eindelijk licht!
….hoop hoop….control your mind……

Stilte.
Volledige stilte.
Alles stil houden, niet bewegen, enkel maar adem halen…in en uit….
En het werd licht.
Het werd licht!!
Er was licht en zon….
Ik dacht na over deze ommekeer en probeerde de betekenis te zien
maar het werd onmiddellijk weer donker.
Weg zon.
Terug naar AF maar nu weet ik de uitgang: stilte, adem halen…uitademen en ja…daar was de zon weer.

Ik sloot mijn ogen en voelde:
De hemel en de sterretjes is de eerste: hoop
De zon is de tweede: vertrouwen
De aarde is de derde: ik ben machtig over mijzelf.

En het wonder geschiedde.
De klemmen loste op in het niets en voor mij ontvouwde zich een wonderschoon landschap
met lente kleuren
en rond springende konijntjes en haasjes die met hun oren knikte.
De bomen glimlachte..oh dankbare wereld...…en vlinders fladderden om prachtige kleurrijke bloemen.
De wereld was Gelukkig.
God dank! Weer terug. Weer thuis.

En dáár stond Merlijn.
Zijn armen naar mij uitgestrekt, zijn staf leunend tegen een boom…
“” you`ve past the test Dear One, you`ve past the test.
En ik zag tranen in zijn ogen.

_________________
*there and back again*

Lieve Ruth,

Wat een heerlijk einde....
de vragen die in je opkwamen zijn niet belangrijk meer....



Ik sloot mijn ogen en voelde:
De hemel en de sterretjes is de eerste: hoop
De zon is de tweede: vertrouwen
De aarde is de derde: ik ben machtig over mijzelf.


mooi hoor

Liefs Shena

Oh Lieverd,

Wat een mooie droom!
Zo zien hoe je angsten door je gedachten worden opgebouwd en
het dan nog voelen ook.

Pfff wel heftig maar zo supermooi om de hoop, het vertrouwen en je eigen kracht hierin te voelen en ervaren.

Zie toch eens wat een duidelijk overzicht er is geschetst

Werkelijk heel mooi 8)

Liefs Amanna

_________________
Listen

I calm my mental turmoil so that I can listen to my heart.
I discover the small inner voice and I let it guide me.
I trust it totally, for I know that my intuition always
leads me towards my place within the heavenly plan.
Amanna

_________________
*there and back again*

Heftig hoor schat, gevangen zitten in je eigen denken.
En dan zie je hoe je lichaam verkrampt, alleen al door het denken.
Het menselijk brein kent geen verschil, tuusen realiteit en dromen, of fantasiëen.
Als jij in realiteit stapel bent op chocolade en je droomt over chocolade, dan zal de speekselvloed even groot zijn.
Het voordeel van dromen is echter, dat je zelf afstand kunt nemen, van het fysieke ervaren.
Zoals je kunt kijken naar een 8 mm film van jezelf, uit een ver verleden.
Het laten samensmelten van je droombeeld en van jezelf, is een prachtige overwinning op de angst.
En dan kun je ook de handen zien, die er naar je worden uitgestoken.
<aar jij bent het, die er uit moet stappen, Merlijn kan niet voor je ademen.
Mooi.

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

_________________
*there and back again*

Pfff..heftig zeg Ruth.
Ik had ook zo een beklemmend gevoel gisteren avond en nacht...Geen droom, maar een gevoel van een "zware lading".
Dat voelt nu lichter gelukkig...

Mooi hoor, dat je afstand kon nemen en blijkbaar iets los liet ook..
Plaatje............ :)


Breakthrough..Sven Geier

Kus..Simone

_________________
*there and back again*

Wat prachtig, Ruth. Het lijkt wel een inwijding.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

_________________
*there and back again*

Ha Ruth


Wat een droom. Wat ik goed vind is dat je bewust bleef.



Een hele duidelijke les dit. en met glans geslaagd zo te lezen


gefeliciteerd.
liefs Wikvaya

Wauw Ruth wat een prachtig vervolg ook na wat je allemaal overdag hebt meegemaakt. De beet omdat je mischien teveel in je denken zat op dat moment? Zo van joehoe wakker worden! De meditatie en dan deze droom.

Gefeliciteerd ook namens mij, prachtige ervaring als je het er tenminste goed vanaf hebt gebracht zoals jij :)

Liefs van Brighteyes en een kusje op je hand :wink:

_________________
*there and back again*

Lieve lieve Ruth,

Bedankt dat je deze droom met ons wilde delen. Ik vind hem prachtig. Je zei al eerder dat je met een bepaald stuk zat. Wat geweldig dat je er nu zo op deze duidelijke manier er doorheen bent gekomen.
Phoe, wat een gave om dat zo te verwerken.

Veel plezier met je vernieuwde ik.

Dikke knuffel
Anjasa

_________________
*there and back again*