Een oude droom,vol symboliek.
En iemand moet de eerste zijn,toch?
Droom 16 nov 2005-11-16
Ik werd wakker en mijn droom stond nog helder voor me.
Ik werkte in een soort van inrichting, waar mensen die midden in een burnout zaten of heel erg overspannen
Er werden zakken met allerlei vreemde spullen binnen gebracht, vreemd in de zin van ongewoon, asbakken, boeken en tijdschriften, beeldjes.
Het leek op de hebbedingetjes waar iedereen aan gehecht is, de bedoeling ervan begreep ik niet, maar ik eigende me wel wat dingen toe.
De directeur van de inrichting kwam en vertelde dat zijn vrouw opgenomen zou worden, ze was heel erg overstuur en men wist geen raad met haar, er waren wel een stuk of 6 begeleidsters, om elke seconde haar te kunnen volgen.
Degene waarbij zij zich goed zou voelen zou van alle andere taken ontheven worden en zich alleen maar met haar hoeven bezig houden.
Er ontstond een heleboel commotie bij de voordeur,ik hoorde mensen schreeuwen en liep naar de trap,er kwam een vrouw aan gehold met een wilde blik in de ogen en tot alles in staat,ze wilde me opzij duwen om verder te vluchten,maar ik zei ; Hallo …. En noemde haar bij naam.
Met een ruk stond ze stil en greep me bij de arm, vlug verberg me zei ze.
Ik nam haar mee naar mijn kamer en daar aangekomen stonden daar haar tafeltje en twee stoelen, ze keek me ongelovig aan en ging zitten, dit is mijn stoel zei ze en dit mijn asbak.
Voel je thuis zei ik en ging tegenover haar zitten en presenteerde haar een sigaret, die ze vol graagte aan nam.
Buiten op de gang hoorde ik de achtervolgers en ik hoorde de stem van de directeur, okay mensen dit was het, ze heeft haar stekje gevonden, ga maar naar huis.
Naar mijn gevoel hebben we weken op mijn kamer gezeten en gepraat, soms in de nacht deden we mantels om met grote capuchons die we op zetten en slopen naar buiten.
Ze vertelde me haar leven en ik het mijne, we hielpen elkaar en soms was zij de patiënt en dan weer ik.
Heel intens was dit en toen ze vertrok wist ik dat een deel van haar altijd weer bij me terug zou keren, we waren deel van en met elkaar.
Namaste Annemiek
Inloggen
V&A
Zoek
