LICHTWERKERSFORUM

Deel 1


Een van de dingen die heel erg naar boven is gekomen bij mij en wat ik zeker persoonlijk ook af en toe in de groep voel gebeuren is dat er op sommige niveaus af en toe een soort van weerstand is tegen werkelijk keuzes maken. En iedereen mag dat natuurlijk voor zichzelf aannemen of verwerpen, maar er is een soort van weerstand om ware keuzes te gaan maken.

Een van de dingen die heel duidelijk gesteld is in de afgelopen bijeenkomsten ten aan zien van de Quantum Leap is dat dat juist een mogelijkheid is om werkelijk alle keuzes die je hebt, alle creaties die je hebt whoem! in één keer tot expansie te laten komen. En het geeft een beetje het gevoel van "oh wat zonde" als er een heleboel keuzes en creaties niet gecreëerd worden, niet gekozen worden, omdat we om een of andere reden "still dragging our feet".



We willen eigenlijk nog niet helemaal echt en voor iedereen kan dat anders zijn. Voor de een kan dat beginnen met een heel basale keuze: waar kies je voor: leven of dood? Wat wil je? Wil je werkelijk leven? Of heb je zoiets van ik wil eigenlijk niet dood, dus ik doe maar een dotje, dat is overleven, niet kiezen voor het leven. Of kies je honderd procent voor dat leven. En als je er dan op een bepaald moment uit bent en je zou voor het leven kiezen, hoe wil je dat leven dan in gaan vullen, welke keuzes ga je maken? Laat je iemand anders je leven leiden, of ben je steeds bezig om allerlei excuses te verzinnen, om niet echt in het middelpunt van het leven en van jezelf te gaan staan. Want besef wel dat iedere creatie die je op een bepaald moment creëert, dus ook de creatie - ik weet het nog niet - of - ik durf het nog niet - blaast op tijdens de Quantum Leap. Het zijn niet alleen maar de hoera creaties die dadelijk midden in je gezicht tot ontploffing komen, het zijn ook de creaties die zeggen: "hé, dit heb jij voor jezelf gecreëerd - ziekte, geïsoleerd leven, pijn verdriet, depressie -. Alles heb je zelf gecreëerd en ook die creaties gaan straks met de Kwantum Sprong in expansie. Ze zijn dus niet meer leuk te beheersen op jouw eigen kleine vierkante meter, maar worden zodanig vergroot en opgeblazen dat sommige daarvan misschien wel eens je hele leven kunnen gaan beheersen. En in hoeverre heb je daar zin in? In hoeverre heb je daar werkelijk zin in? Dat is de vraag die iedere keer weer terug zal komen. En we kunnen er een gezellige happening van maken. We kunnen er net zoveel joy van maken als dat we er ellende van maken. De keuze is steeds aan onszelf.



"Dat is toch wel een ernstige vraag?"

"Ja dat is een heel ernstige vraag."

Het is namelijk zo zonde - dat is in communicatie met Adamus - het is zo zonde.

We zitten hier nu, sommigen van jullie wat minder lang, anderen toch echt al een hele tijd bij elkaar. We hebben enorm veel met elkaar geëxperimenteerd, enorm veel neergezet, we hebben eigenlijk alle mogelijkheden die we kunnen benutten in de komende vijf, zes jaar, binnengebracht. Ze lagen er allemaal voor het oprapen.

En als je even teug denkt, terugvoelt, aan A wat je zelf allemaal al hebt gedaan tot op heden, B wat we hier in de groepen met elkaar hebben gedaan en uitgespit, bij elkaar gegooid en ge-cocreëerd met elkaar, dan is de vraag: "Ga je daar gebruik van maken. Ga je die overvloed aan potentiëlen, die hier iedere keer weer gewoon naar binnen gebracht worden, werkelijk gebruiken in het leven? Ga je er wat mee doen of laat je ze liggen?



Je mag die overvloed die we dan met elkaar gecreëerd hebben mee terug nemen. Ik denk dat wij heel duidelijk een klein voorbeeld daarvan gezien hebben in de groepen van de New Energy Business. Ben je bereid om met alles die je bent hier aanwezig te zijn? En het gaat mij niet alleen om mijn huiskamer, maar het gaat mij ook om de rest van je eigen leven en de tijd die je daarin doorbrengt, met de mensen met wie je speelt en praat en weet ik wat je er allemaal mee doet. Kan je daar ook werkelijk helemaal aanwezig zijn? En dat is en vraag die verder gaat dan wat je zelf op dit moment kan bedenken. Want jij kan niet bedenken wat het totaal van jezelf inhoudt. Dat kan je alleen maar zijn en tot expressie brengen. That"s it. En dat is een keuze an sich.



Vraag uit de groep:

"Nou dat moet je even herhalen, want dat wij allemaal een plan hebben dat bedoel je dan. Je bedoelt groter."



Juist, kan je werkelijk jezelf helemaal binnen brengen, hier op Aarde, hier op een bijeenkomst en met alles wat je van plan bent om te doen. Dat is een expressie van wie jij in totaal bent. Dat zijn jouw keuzes. En als je die keuzes gaat maken, kan je dan ook verder gaan dan de bekende paden, bedenksels, vormen, stukjes die je al kent of die je kan bedenken. Fantasie hebben we allemaal genoeg en we kunnen van alles bedenken, maar kunnen we op een bepaald moment ook zoiets geweldigs neerzetten voor onszelf - voor jouw zelf - dat net iets verder gaat dan datgene wat je tot nu toe bedacht hebt wat mogelijk was. Of zelfs datgene wat je in je stoutste dromen, nog net hebt durven te dromen. Kan het ook verder gaan dan dat.



Opmerking uit de groep:

"Ja, voorbij de angsten gaan"



Ja, voorbij de angsten gaan, het is een keuze. Het is een keuze waarbij angsten eigenlijk helemaal geen rol spelen.



Opmerking uit de groep:

"Nou ja, je komt ze tegen"



Je komt ze vanzelf tegen maar de vraag is: "Ga je die angsten jouw keuzes laten beperken, laten bepalen wat je wel of wat je niet kiest, of kies je gewoon?



Opmerking uit de groep:

"Ja,ik kom het onderweg tegen oei, dat creëer ik nu wel , maar oei, dat is best wel angstig, maar dan denk ik nee, niks van aantrekken, toch creëren, weet je wel. Maar je komt ze wel tegen onderweg. Je kan wel bedenken ik laat me er niet door bepalen, maar …Ik ga er wel aan voorbij, althans dat probeer ik dan. Oké angst je mag er zijn, maar ik heb niets met je te maken ik ga wel eraan voorbij, ik ga toch creëren, willen, ik kies ervoor, zeg ik dan altijd, maar ik voel ze wel. Ik word er zelf bang van, ja."



Maar het is steeds weer een keuze en als de keuze begint bij: "Ik wil leven en ik wil helemaal hier op Aarde zijn, hoe meer van jezelf hier aanwezig is, hoe minder een verhaal van angst, van boosheid, van jalousie, van competitie, van wat dan ook, verdriet, sadness, wanhoop, werkelijk een rol kan spelen. Dat kan er wel zijn, dat mag er ook wel zijn, voor mijn part sta je een hele dan in je huiskamer te schreeuwen, te huilen, te gillen, als jij vindt dat dát jou helpt op dat moment, absoluut doen. Maar wat je ook doet, altijd blijven ademen!

Ben je wel eens tijdens één van je eigen ademsessies, waarbij je echt diep in je buik ademde, vreselijk in paniek geraakt? Nee? Weet je wat je doet als je zo diep ademt, dan ga je voorbij aan datgene wat jij denkt dat mogelijk is. En raakte je toen in paniek? Je raakt alleen in paniek op het moment dat jij jezelf kleiner begon te maken dan dat je bent. Dan begint de angst, dan begint de paniek. Als je middenin je creator flow staat, als je echt zoiets hebt van Yesss, ben je toen wel eens bang geweest, in paniek geraakt, ergens overheen gestruikeld? Ik niet. Het past daar gewoon niet meer in. Dat wil niet zeggen dat er geen compassie meer mag zijn met alles wat je op dat moment bent, dus ook aspecten die terugkomen en hard mammaaaa roepen. Dat mag wel! Het gaat alleen niet over jou. Als jij zo diep in jezelf ademt en helemaal aanwezig bij jezelf bent, dan is er niets wat bang is, want dan is alles oké. Dan is alles perfect. En op het moment dat je helemaal in het nu-moment aanwezig bent bij jezelf, heb je dan een probleem?



Opmerking uit de groep:

"het is de kunst om ….."



Nee, het is de kunst om je er niet druk over te maken. Je niet druk te maken over het nu, over de angst, over de verhalen, over wat ook en gewoon alleen maar te kiezen. Als je middenin die snoepwinkel staat en alles is van jou, je hoeft er alleen maar je vinger op te leggen: "Die wil ik hebben. Wat kies je dan? Kies je dan angst?"




Uit de groep:
"Nee"



Kies je dan om die angst je zo te laten overspoelen, dat het je zodanig verlamd, dat je geen stap meer kan zetten? Kies je dan voor paniek? kies je dan ook voor verhalen van andere mensen? Nou dat zou ik niet doen. Opmerkingen van anderen zoals: - Kost veel te veel geld. - -Maakt je ook niet gelukkig. - Laat maar joh, moet je niet doen, moet je niet aan beginnen. Kies je voor die verhalen of kies je voor jezelf? Want ook als je straks naar die Quantum Leap toeloopt, dan ga je al merken dat die creaties van vervelende dingen, enigszins in beweging gaan komen. En dan sta je ervoor en dan is het weer de keuze: wat ga je doen? Dit of dat.



Vraag uit de groep:

"Wil je uitleggen wat precies die kwantum Sprong inhoudt?"



De Kwantum Sprong houdt in principe in dat een hele grote bewustzijnssprong gemaakt wordt. Heel veel Nieuwe Energie komt op dat moment binnenstromen. In principe komen alle creaties die we hebben gecreëerd 3,41 seconde stil te staan. Alles komt 3,41 seconde stil te staan. Na die stilte ontstaat er expansie. Dat betekent dat alle creaties in expansie gaan. Dus alles wat tot op heden een beetje stroef liep, niet lekker liep whoem, die kunnen gewoon gaan. En dat komt omdat ze gebruik maken van de enorme vergroting van het bewustzijn.



Vraag uit de groep:

"Maar je kiest er toch voor om dat te laten gaan?"



Nee, dat gebeurt. Mensen die gekozen hebben voor de Nieuwe Energie, daar zit de keuze in. De keuze, de kwantum sprong is al heel lang gelden door Shaumbra en andere bewustzijnsgroepen gekozen als moment voor expansie en bewustzijnsvergroting. Op het moment dat die keuze gemaakt is, is die gemaakt en is die gaan lopen. Mensen die nu de Nieuwe Energie in gaan of die daarvoor kiezen of hebben gekozen in het verleden, die gaan er automatisch in mee. Maar het heeft ook zijn gevolgen voor het massabewustzijn, het bewustzijn van dieren, multidimensionaal bewustzijn, dat zijn allemaal dingen die we tot op heden al eigenlijk allemaal hebben behandeld met de groep. En wij zijn daar als groep en als scheppers op Aarde in gaan staan, we zijn zelfs in de Nabije Aardse sferen geweest op een bepaald moment, waar we min of meer de energieën hebben uitgedaagd: "Kom maar, wat willen jullie?" Dat was een heel moeilijke bijeenkomst weet ik nog wel. Dat was een heel goede bijeenkomst, maar het was niet makkelijk want er is heel veel weerstand ook vanuit andere lagen om een verandering in te gaan zetten. Er zijn bijvoorbeeld allerlei acties ondernomen om die Kwantum Sprong te verhullen. Want hoe minder mensen er van afweten, hoe minder mensen in de Nieuwe Energie gestapt zijn, hoe minder effectief natuurlijk die Kwantum Sprong ook zou zijn geweest, althans dat was de gedachte. Het is niet waar, maar dat was de gedachte die heel veel groeperingen hadden. Bijvoorbeeld de hele groep die brult dat het in 2012 gaat gebeuren. Die gaan nog heel erg verbaasd zijn dit jaar. Want het gaat nu gebeuren. 2012 is een afleidingsmanoeuvre. Het is alleen maar een manier om dit hele feestje tegen te houden. Niet dat het ze lukt, want het is al gecreëerd, dus het ontstaat gewoon, maar ze willen er eigenlijk een soort sluier voorhangen om tegen zoveel mogelijk mensen te zeggen: "Kijk er maar niet naar, dan gebeurt het niet, dan gebeurt het in 2012".



En de mensen die nu vasthouden aan 2012 die missen een link met de diepere laag in die waarheid daarover en die willen het hele verhaal liever bedekken. Vooral ook mensen die vertellen dat het een bewustzijnssprong zal zijn waarna iedereen daarna in harmonie en liefde en geluk met elkaar gaan samenleven. Dit wordt alleen maar gedaan zodat daarna weer kan worden gezegd: "Zie je wel, het sloeg nergens op", want zo gebeurt het namelijk niet. Je kan iemand anders niet veranderen, je kan de wereld niet veranderen, dus dat ontstaat al helemaal niet. Dat zijn allemaal verhaaltjes om allerlei sluiers en dingen neer te gooien, die eigenlijk verhullen wat er werkelijk gaat gebeuren. En het is en blijft iedere keer een persoonlijke keuze. En al die keuzes en al die creaties die kunnen straks mee in de Kwantum Sprong. Maar de hoop op een betere wereld is alleen maar een projectie van de eigen onzekerheid.



Vraag uit de groep:

"Maar als je weet dat het nu gaat gebeuren is dat toch mooi om dat door te geven en iedereen daarin de mogelijkheid geven, dat je kan kiezen?"



Zolang het een uitnodiging is, is het oké. Zolang er een enkele drang achter zit tot het veranderen van de ander, dan blaast zich dat zelf op in het eigen gezicht van degenen die de wereld willen redden. Want het is namelijk een projectie van de eigen onzekerheid, de eigen weerstand tegen verandering. Als er maar zoveel mogelijk mensen meedoen, dan redden we het met zijn allen wel. Dat is niet gaan staan voor werkelijk helemaal Hier en nu. Dat is niet zeggen over wat de rest van de wereld doet: "Perfect. Helemaal oké. Ze spelen hun spelletjes en doen wat ze willen en zij zijn vrij om te kiezen." We zijn geen evangelisatie omroep die moet gaan proberen om zo veel mogelijk mensen te overtuigen van het feit dat. Maar het is ook niet zo dat we onszelf moeten verstoppen. We laten ons wel zien, ik laat mezelf, niet de boodschap maar ik laat mezelf zien. En in dat mezelf laten zien daarin kan iemand de keuze maken van: "Hé dat vind ik leuk, ik ga eens met die mevrouw praten". Daarin ligt de uitnodiging altijd. Maar de uitnodiging ligt niet in: "Joh kom er bij want het is zo leuk." Want laten we eerlijk zijn, we weten allemaal stuk voor stuk, kiezen voor de Nieuwe Energie is niet altijd een van de makkelijkste keuzes (geweest) en je moet op dat moment ook het lef hebben om jezelf recht in de spiegel aan te kijken. En niet iedereen doet dat.



Opmerking uit de groep:

"Er zit ernst ? in deze boodschap, zoals je het nu vertelt. Het komt ontzettend binnen. Het is niet zomaar wat. Ineens voel ik het heel erg. Ja ik denk dat we ons niet gerealiseerd hebben dat de niet-keuzes of de oude keuzes ook expanderen. Je houdt je meer bezig met de mooie dingen en die expanderen, maar de dingen die nog niet getransformeerd zijn die gaan ook in expansie. Ja ik denk dat we hierdoor heel erg tot nadenken aangezet worden van wat creëren we nou, waar zijn we mee bezig wat wel wat niet, zo wil ik het niet, dat kan ik dan hercreëren als het ware, maar let wel heel goed op. Tenminste zo vat ik het op."



Nou het is meer: "Wees heel erg eerlijk tegenover jezelf en blijf dat, want hoe je die keuze verwoordt voor jezelf, naar jezelf toe, maakt dat het een keuze kan zijn waar je "ja" tegen kan zeggen. Ik bedoel, als de keuze is: "Ik ga nu eerlijk zijn tegen mezelf, ik ga mezelf vertrouwen, ik kies voor het leven." Hoe ga jij straks de Quantum Leap in? That is the question.



Opmerking uit de groep:

"Ja dat is toch een behoorlijk abstracte vraag. Ik heb me dat ook wel verschillende keren afgevraagd en erover nagedacht, maar je weet werkelijk niet goed, wat je nu wel of niet moet bedenken.En dan weet ik wel wat ik wil en dat creëer ik ook wel, dat zet ik ook wel neer, maar weet wel dat er ook nog bijeffecten zijn, maar daar ga ik ook niet over nadenken, want ik kan ze toch niet verzinnen. Dus ik doe maar zo goed mogelijk waarvan ik denk dat voor mij goed is, dat creëer ik en daarna, ja ik weet het ook niet daarna, kan je ook niet overzien."



Opmerking van iemand anders:

"Weet je wat Norma (Delaney) zou zeggen, dat deed ze op de workshop als iemand zei dat weet ik niet": "Excuse me, you are lying, you do know" Als je zei I don"t know: "Excuse me, you are lying, you do know! Ze zei het tegen iemand anders, maar het kwam bij mij net zo hard binnen. Ík heb nog een paar keer gehad als er iets door mijn hoofd schoot. Ik hoorde het gewoon: "Ecuse me, you"re lying, you do know". And still I like you zei ik dan.



Deel 2


Ergens diep bij ons van binnen hebben we allemaal wel het idee: "We moeten nog dit, we moeten nog dat, we moeten nog iets opruimen en dan, dan mag het feest gaan beginnen." Net alsof een feest alleen gevierd kan worden in een ruime lege stille (steriele) schoongemaakte ruimte. Dan mag je pas de gasten ontvangen. Zoals mensen hun huis schoonmaken voor er gasten komen, zo willen ze zichzelf ook helemaal schonen en reinigen voordat het feest werkelijk mag beginnen. Maar als er goed feest wordt gevierd, dan is het altijd een zooitje. Dan wordt de drank over de vloer gegooid en de ballonnen klappen en iedereen loopt te dansen en die gooit eens wat om en de nootjes gaan een keer over de vloer. Als er werkelijk feest wordt gevierd, mag alles mee feesten. Want op het moment dat je door blijft gaan met processen, processen, processen, kies je in wezen steeds weer voor een oude veilige route. Want zolang we maar blijven processen hoeven we de verantwoording voor ons leven niet op ons te nemen. Er zit een veiligheid, een gevoel van veiligheid in het steeds weer processen, opruimen, transformeren, schoonmaken. Op het moment dat je nu de keuze zou krijgen: "Je krijgt een diploma. Vandaag ben je klaar. Alles is klaar. Je hoeft niks meer te doen of je moet nog vier jaar processen. Welk diploma pak je?



Antwoord uit de groep:

"Die van vandaag."



Die heb je. Kan je hem accepteren ook van jezelf: "Nu ben ik klaar. Nu Ben Ik Klaar."

Oké, en die keus moet jij voor jezelf maken. Kan je tegen dat Zelf werkelijk zeggen: "Ik Ben Klaar. Ik ben zo klaar met dit alles. Ik wil alleen nog maar leven, joy, vreugde, ik ga nu werkelijk leven." En dan kunnen er best wat deelnemers (eigen aspecten) aan de tafel roepen: "Ja maar.. " Oké maar ik blijf hier (in de balans, het zelf), want ik heb mijn keuze gemaakt. Ik ben degene die aan de kop van de tafel zit en ik bepaal de richting, niemand anders. En iedereen is welkom aan de tafel, maar ik bepaal de richting. En ik kies ervoor om te leven en niet om mijn tijd te verdoen en te vergooien met processen, verhalen, angsten, paniekaanvallen. Ze mogen er allemaal zijn, zolang ik maar blijf ademen en iedere keer weer zeg: "Oké hier ben ik. Hier ben ik, kom maar, het is goed. Maar we gaan nu die kant op en niet die kant." Want er komen iedere keer weer delen op die roepen: "Ja maar.. ja maar…"

Hier ben ik. Ik kies. Want soms moet je af en toe nog een keer jouw eigen authentieke, soevereine stem laten horen aan alles die jij bent: oké. oké. Een verhaal? Een ja, maar? Paniek en toeters en bellen? Huilbui? Ga maar even allemaal ademen. Hier blijf ik. Dit is mijn center, dit is waar ik aanwezig blijf. Want zoals ik daarnet in dat ademstukje ook zei: als de moeder aan tafel even weg wil, omdat ze het gezeik van de kinderen niet meer aan kan horen: "Chaos, paniek, dram, toeters en bellen, hellep, maar als Ma weer terug is aan tafel, dan gaan we weer gewoon door, die kant op.



Opmerking uit de groep:

"Ik heb het de laatste maand wel regelmatig meegemaakt dat moeder wegliep. En gisteravond is ze teruggekomen. Was ook gelijk klaar."



In feite zeg je daar mee: "Ik laat alles die ik ben weer helemaal hier op Aarde zijn." Met iedere inademing kies je honderd procent voor het leven. Honderd procent voor aanwezigheid en no more bullshit. That"s it. En als bullshit er is: oké, ademen.



Deel 3



Eén van de dingen die altijd werkelijk tot ontvouwing komt en die soms ook tot ontvouwing moet komen om het mogelijk te maken dat je op de een of andere manier je leven kan leven, aspecten kan uitleven die je hebt gehad, of die er op dit moment nog zijn. Hoe kan je bijvoorbeeld het beste een gewetenloze moordenaar zijn op het moment dat een ander deel van jou en enorme schaamtevolle, liefdevolle maar ook heel klein mens is? Hoe kan je het ene in je leven neerzetten, terwijl je het andere ook bent. Hoe regel je dat? Je regelt dat inderdaad door het ene voor het andere weg te schuiven. In het leven van de onschuld zelve kan de schuld niet altijd een plek hebben. In de dader levens kan het slachtoffer niet altijd een plek hebben, dus is het altijd heel gebruikelijk geweest om één of twee of drie aspecten uit te leven. Als je een aantal aspecten in een leven wilt uitleven dan zullen andere aspecten daarvoor moeten wijken. Het is dus op een bepaald moment heel erg gebruikelijk geworden om A. niet alles van jezelf te laten zien en B. om bepaalde andere delen van jezelf opzij te schuiven. Die hadden geen boodschap in bepaalde levens waarin je bepaalde zaken wilde uitvissen, wilde ervaren, wilde weten. Maar op het moment dat je in één leven kiest om werkelijk alles van jezelf te integreren, kan de schijn ophouden van of het een of het ander, niet meer blijven bestaan.



En nog steeds zie je op heel veel lagen ook in jezelf dat dat spelletje wordt gespeeld. Er zijn dingen die er mogen zijn en er zijn dingen die er niet mogen zijn. Soms ook per keer, per rol die je speelt. Denk bijvoorbeeld aan als je kinderen hebt, hoe je jezelf ziet als vader of moeder. Daar mogen bepaalde aspecten een rol in spelen en bepaalde aspecten horen daar niet bij. Er zijn bepaalde regels die je allemaal in jezelf hebt - dit mag wel, dat mag niet. Die aspecten mogen wel binnenkomen op dat moment en die niet. En dan hebben we het nog alleen maar over de aspecten die je in dit leven kent.



Er zijn ook aspecten die je zelf nog niet eens kent of herkent. Dus het is een beetje gebruikelijk geworden op den duur om tegen jezelf te liegen. Om tegen jezelf te zeggen: "Oké, dit is wie ik ben. Zo ben ik nu eenmaal, zo zit ik in elkaar, dit doe ik altijd." Als ik op een spirituele bijeenkomst ben, ben ik altijd lief en aardig tegen iedereen en omhels ik iedereen. En als ik op mijn werk zit of ik zit thuis met mijn familie dan snauw en grauw ik wat in het rond, zo ben ik nou eenmaal. Het zijn allemaal delen van onszelf die er in het ene scenario wel en in het andere scenario niet mogen zijn.



Als je er dus voor kiest om alles te zijn die je bent betekent dat dat je ook iets zal moeten laten gaan. Het idee namelijk dat je jezelf of op de ene manier of op de andere manier zou moeten gedragen. En dat is best eng, want je weet bij god niet wat er over vijf minuten ineens bij je op kan komen en ineens zomaar tot expressie wil komen. Dat is nog maar de vraag, en hoe ga je daar mee om? En moet je dan ook alles tot expressie brengen of heb je daar zelf ook nog keuzes in?



Maar hoe eerlijk ben je op een bepaald moment tegen over jezelf. Hoeveel "ja maren" zijn er op een bepaald moment. Hoeveel waarde hecht je aan – zaken die ik een paar keer hier gehoord heb - angst, paniek, verontwaardiging, verhalen? Of zeg je op een bepaald moment: "Ik kies iets anders." Hoe eerlijk durf je naar jezelf te kijken.



Een poos geleden channelde ik Adamus met mijn ogen open en daar zag ik mensen van schrikken. Want die energie die zo compleet is, die zo al is die hij is, laat je in één keer alle facetten van jezelf zien. En daar was niet meer onderuit te watertrappelen. Dit is wie je bent, je hoeft het niet met de groep te delen, maar dit is wie je bent. Je mag er thuis over na gaan denken, je mag er mee gaan wandelen, je mag er nooit meer naar kijken, maar dit is wie je bent. En dat was te zien in de reflectie van de energieën op die momenten die gechanneld werden. Zo alles zijn die je bent, dat betekent dus ook dat als je zelf kiest om alles te zijn die je bent, zonder verhalen, zonder restricties, in totale eerlijkheid, dat je dezelfde reactie oproept bij andere mensen. Daar valt niet om heen te komen. Daar valt ook niet meer een verhaaltje tegen te vertellen.



Je hebt het aspect wat je nu op dit moment hebt aangewezen om de hele boel bij elkaar te verzamelen, dat heb je niet zomaar gekozen om dat die van die leuke blauwe ogen had. Er zit een reden en die kan je voor jezelf op dit moment ook voelen. Waarom jíj degene bent die is uitgekozen om de aangewezen verlichte te zijn. Degene die voorop loopt op alle aspecten. En die zegt van hé ik weet het wel, ik weet hoe het moet, kom maar. Waarom jij, waarom dat aspect wat jij nu op Aarde hebt neergezet, waarom is dit, jij, degene die uitverkoren is. Waarom?




Pauze



Deel 4


De reden waarom ik in principe vraag: "Kijk nou eens naar waarom jij degene bent die de aangewezen verlichte - "the leader of the gang" – bent, is omdat dat ook van jezelf vraagt, heel open en eerlijk naar jezelf te kijken en niet altijd maar met een blik van: als ik diep in mezelf ga kijken dan komt er wel weer iets om te transformeren naar boven, iets waar ik niet blij mee ben en iets wat opgelost moet worden. En kijk nu ook eens naar dat deel wat helemaal degene is die dat voor je neerzet: jij zelf.



Dat is ook eerlijk zijn naar jezelf. Oh kijk dit is ook een deel van mij.

Want dan ontstaat dat enorme eerlijke, wat je in de ogen van Adamus zag, in jezelf. Want als je jezelf zo groot en zo geweldig hebt gezien als degene die de verantwoording draagt voor al jouw eigen aspecten, ga je daar dan ook nog verhaaltjes tegen zitten vertellen?

Dat je het op een bepaald moment tegen je collega"s doet of tegen je familieleden of de krant of in een groepje, dat is je eigen keuze. Maar doe je het op een bepaald moment ook voor de spiegel tegen jezelf? Ga je dan ook zitten vertellen: "Ja, ik ben er nog niet helemaal." Ik weet zeker dat negen van de tien die hier aanwezig zijn toch heel vaak het competitiegevoel in zich hebben - kijken wie er verder is dan ik, kijken wie er beter woorden aan kan geven dan ik, kijken hoe verdomd alleen en stompzinnig ik mezelf dan kan vinden. En vervolgens de ander de schuld geven omdat zij het allemaal fout hebben gedaan. Zij zijn er nog niet, want als zij er nog niet zijn, dat is makkelijk, dan weet ik in ieder geval dat ik bovenop de mierenhoop sta. En dat is ook eerlijk zijn.



Het is niet meer nodig is om al de verhalen en al die dingen te verantwoorden aan iets of iemand buiten jezelf, wat waarschijnlijk je eigen grootsheid is die je buiten jezelf hebt geplaatst. Die grootsheid die je het liefste er uit houdt, want als je die binnenhaalt en als je die ziet, dan kan je niet meer met al die verhalen aankomen. Ja het kan wel, maar het zakt eigenlijk direct in een soort bodemloze put weg op het moment dat je diep ademt.



Dus als we zin hebben een klein onbetekenisvol en weggescholen leven te leven dan doe je dat natuurlijk het beste als die enorme grootsheid netjes opzij geschoven is. Want stel je voor als die erbij komt dan kan ik mijn jammerklachten niet meer ophangen. Dan kan ik niet meer vertellen hoe zielig ik wel niet ben. En met al die waaroms en maar"en is het enige wat je doet een verklaring vinden voor het feit waarom je die grootsheid buiten jezelf hebt gezet.

En ik durf te zeggen dat is omdat je gewend bent tegen jezelf te liegen en dat spelletje wil je gewoon helemaal niet laten gaan. Dat zou veel te makkelijk zijn. Het is een manier om jezelf achter jezelf weg te schuilen, achter het eerstvolgende verhaal. Maar de verhalen zijn struikjes en de grootsheid van jezelf is die vette grote eik die daar staat. Die kan je niet meer even wegduwen achter een alpenroosje. Die staat er gewoon de hele tijd toe te kijken en dan word je op den duur doodziek van jezelf. Dat gaat niet meer.



En iets wat ik ook wil aanraken is dat het heel erg belangrijk is dat je keuzes maakt die in een soort van ja-sfeer liggen. Keuzes die uitgaan van wat je niet meer wil houden je nog steeds binnen je eigen beperkte cirkel. Maar dat spelletje dat kende je al, want dat spelletje hebben we al heel lang gespeeld, want we hadden nog zoveel te transformeren en we hadden nog zoveel te doen en we wisten precies wat we niét wilden.



Als je op een bepaald je eigen grootsheid dan hoef je niet meer al die kleine dingetjes aan te wijzen, dan zeg je gewoon: "Ik wil niet meer dit beperkte cirkeltje, ik wil dáár naar toe. En al die kleine ja-maren die om je heen huppelen en die roepen van , ja, maar ik heb eigenlijk altijd pijn in mijn rug en ja, ik ben eigenlijk vier dagen in de week niet lekker, en ja, ik ben eigenlijk nog niet zo ver en ik weet dat als ik die stap zet, dat ik daar heel erg bang van word, en als ik dát ga doen, dan oh jee oh help."

Oké. Ik ben die grootsheid en ik kies ervoor om die verder liggende keus te kiezen. Dus als je nou eens de tijd voor jezelf neemt en al je verhalen bij elkaar neerlegt, al die ja-maren en als je dat allemaal nu eens voor jezelf bekijk, waar zit dan je weerstand in?



Welke keus zou je dan maken om buiten je weerstanden te treden? Hoe kan jij jezelf uitdagen, hoe kan jij jezelf dusdanig uitdagen dat je net buiten die eigen bekende grenzen gaat staan. Zonder nou direct een keus te maken, want dat zou wel heel erg eng worden, maar wat komt er op dit moment bij je op.



Reactie uit de groep:

"In het nu blijven komt heel sterk bij me op. Ik heb wel eens dat ik ergens erg tegen op zie, dan stap ik even terug naar het nu, is het vanuit het nu ook erg of angstig of wat dan ook, ik vind het fantastisch in het nu, dus flauwekul. Volgens mij helpt het. Ik doe dit heel vaak, even terugstappen naar het nu: hoe is het in het nu."



En sommige mensen gebruiken dat nu ook om zichzelf even af te sluiten. Alsof je even de verhalen niet wilt zien. Wat is een keus die verder gaat dan wat je op dit moment aandurft? Heel realistisch. Wat is er op dit moment, wat je echt best eng zou vinden?



Reacties:

"Spreken in het openbaar, en dan vanuit: mij"

"Zelfs mijn eigen grootsheid respecteren? Vind ik heel erg geweldig. Waar ben ik bang voor?"



Welke keus kun je maken waarbij jij jezelf werkelijk uitdaagt? Iets wat je misschien een hele tijd hebt gewild, nooit aandurfde. Iets wat er nu in je opkomt, wat zou jou uitdagen? Waarmee zet jij jezelf echt neer, zodat je zegt van: "Dát wil ik!"

En waarbij je direct als je er over nadenkt vierentwintig verhalen in je hoofd krijgt. Ken je die keuzes?



Reacties:

Gelach "Zijn er ook andere dan?""



Oké, dan kan dus de uitdaging zijn om dat soort dingen te gaan creëren in je leven, waar je dus geen duidelijk beeld bij hebt. Je imagination openen en voelen en laat maar een paar potentiëlen komen. Jij weet niet wat het is, maar je hebt potentiëlen die kan je allen maar voelen en die kies je. Potentiëlen die verder weg liggen dan wat je op dit moment nu kunt bedenken. Als je daar bent, dan is het misschien leuk op een bepaald moment dusdanig te gaan expanderen en te besluiten om die potentiëlen te pakken die verder liggen dan ik voor mezelf nu kan bedenken? Kan je die ook toestaan? Kan je daar ook ja tegen zeggen?



Dan ga je niet alleen je eigen grootsheid erkennen, maar ook vertrouwen. Want dan ga je iets creëren waarvan je niet weet wat het is. En vertrouwen betekent dat je weet dat als je zo diep van jezelf houdt, je niets voor jou creëert waar je niet honderd procent van kan genieten. Dat is diep vertrouwen in het Zelf.



© Anita Boom

Transcript: Leja Nauta



http://www.tremendra.com

_________________
Laten we lekker link gaan doen!