THE TOBIAS MATERIALS
De Leraar Reeks
SHOUD 12: "J’Encore” - met Tobias, gechanneld door Geoffrey Hoppe
Gepresenteerd aan de Crimson Circle
7 juli 2007
http://www.crimsoncircle.com
http://www.crimson-circle-holland.com
En zo is het, geliefde shaumbra. Het is Ik Tobias, die na een onderbreking van een paar maanden terugkomt om de leraarreeks af te sluiten met shoud 12. Na een ongelooflijk jaar van bij elkaar komen, ons achtste jaar op een rij – niet zeven, maar acht – voor deze series die we samen gedaan hebben. Oorspronkelijk begonnen we met die lessen naar voren te brengen, want dat paste bij hoe jullie bewustzijn op dat moment was. Toen promoveerden we naar datgene wat we een shoud noemen, het bijeenvoegen van onze al onze energieën gezamenlijk, ten behoeve van alle mensen die in de komende jaren en generaties naar dit materiaal zullen luisteren. Het is een eer voor Ik, Tobias om met elk en ieder van jullie hier te zijn om deze prachtige serie af te sluiten.
Zwaartekracht
En inderdaad, zoals we in de song [Gravity van John Mayor] hoorden, toen we de shoud ingingen en ik met ieder van jullie in de gangen liep, voorzichtig je schouder aanraakte, op een paar tenen stond, een paar hugs gaf terwijl de muziek speelde, kon ik inderdaad de zwaartekracht voelen, net als jullie. Ik heb dit ding dat we het omhullend lichaam noemen, dat nu op aarde is, in z’n achtste jaar, mmm …. interessant, en ik kan de zwaarte voelen. Ik kan de zwaarte van de aardse energie voelen. Weet je, de aarde heeft niet alleen de fysieke zwaartekracht, maar ook een soort van spirituele zwaartekracht. Het is een etherische zwaartekracht die een entiteit letterlijk naar de aarde trekt. Dat wat jullie de derde dimensie noemen, trekt je naar binnen. Het is verleidelijk. Het is wat jullie krachtig noemen. Het trekt je naar binnen voor dé ervaring. Een ervaring van in potentie vele, vele levens. Weet je, die andere wezens die jullie de ET’s of buitenaards noemen, die niet persé een fysiek lichaam hebben, niet op aarde rondlopen en niet op aarde geboren worden, hebben de neiging uit de buurt van de aarde te blijven. Zij voelen de aantrekkingskracht van de energie, de zuigende werking van de aardse energie. Niet alleen fysieke zwaartekracht, maar ook een spirituele zwaartekracht die je naar binnen trekt en je hier houdt, zodat je werkelijk door het hele proces kunt gaan van de ervaring van op aarde te zijn. Want anders kom je hier voor een kort bezoek en wil je daarna vertrekken, ergens anders naar toe gaan. Het houdt je hier totdat je door al je eigen energieën en bewustzijn heen gegaan bent; totdat je jezelf ervan losmaakt.
Inderdaad kan ik de energieën voelen binnenkomen, in mijn omhullende lichaam dat Sam heet. Zelfs als de engelen binnenkomen voor channels en shouds met jullie, willen wij niet in een fysiek lichaam komen; we willen een soort reddingslijn opzetten. Als Saint Germain, Kuthumi of één van de anderen binnenkomt, is er een hele reeks of niveaus van engelenwezens die helpen om te voorkomen dat dat specifieke engelenwezen in de energie van de aarde getrokken wordt. Zo dat zij in de non-fysieke sferen kunnen blijven om te doen wat zij gekozen hebben om te doen: mensen door dit proces van Nieuwe Energie te leiden.
Uitlijning van getallen
We verkneukelden ons toen we naar de introductie eerder op de dag en de discussie over de getallen luisterden. Vandaag is inderdaad een drievoudig 7 getal. De getallen laten jullie niets doen. De getallen creëren niet jullie werkelijkheid. Kijk er eens van de andere kant naar. Jullie creëren jullie werkelijkheid en dan is de synchroniciteit of de groepering van de getallen er gewoon.
Dus hier hebben we een dag met drie zevens. De drie zevens hebben energetische relevantie en een numerologische betekenis voor ieder van jullie. Het is alsof je de instrumenten c.q. het geschenk klaargezet hebt op je pad, lang voordat je daar aankwam, in de wetenschap dat je op dat moment in je leven de potentie voor verandering en de potentie om dingen op een rij te zetten zou hebben. En als je dan op dat punt aankomt - zoals op deze dag van 7-7-7 -, opent het, of maakt het een prachtige, nieuwe, krachtige vorm van energie voor je vrij. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat je wist dat je op dit punt zou aankomen. En nu je er aangekomen bent, kun je je eigen geschenk nemen dat je hebt gegeven.
Er staan getallen op een rij, zoals 9-9, 4-4 of 33-11. Al die uitgelijnde getallen zijn ook een soort knipoog of een hoofdknik van jouw spirit naar jou om je te laten weten dat je de lijnen en de synchroniciteiten in je leven herkent. Als je dit soort van numerologische reeksen ziet, kun je naar jezelf glimlachen – wetend dat je echt in lijn en in overeenstemming met jezelf bent. Je vervult je eigen passie hier op aarde. Je volgt het pad van de hoogste potenties die je gekozen hebt. De ordening van de getallen valt anderen mensen misschien niet eens op. Of ze beschouwen het als puur toeval, zonder onderliggende, energetische betekenis. Maar jij weet dat hier een uitgesproken betekenis achter zit. Dus kijk uit naar deze voortdurende ‘uitlijning’. Uitlijning overigens; ik wil hier vandaag melden dat dit getal dat beschreven staat in het heilige boek, de 6-6-6, door sommigen wordt beschouwd als het getal van het kwade. Maar de 666 is de volmaakte uitlijning van voltooiing. Elke zes representeert een belangrijk aspect van jullie: het lichaam, de mind en de spirit. Wanneer deze in volledige uitlijning komen, wijst het op een voltooiing; het einde van een oude cyclus en het begin van een nieuwe. Het is helemaal geen kwaad getal – behalve wanneer je mensen probeert te beheersen; behalve wanneer je bang bent voor jezelf en je eigen ontwikkeling; dan ben je bang voor je eigen bewustzijn. Ja dan, wanneer je het teken van het beest ziet, komt de angst, omdat je bang bent voor het beest in jezelf.
Maar als je de uitlijning van deze drie getallen ziet, ben je op de plek van je eigen balans. Je bent echt en eerlijk met jezelf en zult dit zien als de perfecte uitlijning om naar het volgende niveau te gaan. Net zoals wanneer je de drievoudige 7 of willekeurig welke interessante numerologische constellatie ziet.
Dus, shaumbra, er ligt vandaag een enorme hoeveelheid energie op voorraad. Het is alsof jij het hier begraven hebt voor jezelf. Je vertelde jezelf dat als je op dit punt – niet alleen in tijd en ruimte, maar in bewustzijn – zou aankomen, dat er een belletje zou klinken om je aan te geven dat je hier bent. Op de een of andere manier, ondanks de mist, de problemen en deze hele overtuiging dat je de weg kwijt bent, ben je er toch in geslaagd hier te komen.
Dus we gaan David onze getallenmeester vragen – hij wist dit niet van tevoren – om de chime [bel] zeven keer te laten klinken. En haal diep adem bij elke klank van de chime. Het is jouw geheugensteuntje voor jezelf. Begin, getallenmeester.
[de chime klinkt 7 keer]
Laten we een keer diep ademhalen met elkaar. Erken dit moment. Erken dit moment van onze eigen uitlijning. Erken dit moment van de beëindiging van een cyclus en het begin van een nieuwe.
Huidige energieën
Je hebt de neiging in een spiraal te werken: voortdurende evolutie in expansie. Niet slechts een cirkel, maar een spiraal die groeit en groeit en groeit tot het moment waarop het niet langer meer die spiraalsgewijze beweging kan maken binnen het bekende bewustzijn. Dan ga je buiten de patronen van de spiraal zelf. Dat is wat er nu aan het gebeuren is. In het bijzonder nu we de periode van de kwantum sprong naderen. Je gaat nu door datgene dat je van tijd tot tijd minachtend van de hand wilt wijzen. Jullie noemen het de schoonmaak [clearing] en een paar anderen geven er lelijke namen aan. Er razen stormen door je leven. De meeste van jullie voelen dat die stormen van buitenaf komen; van andere mensen, van gebeurtenissen in de wereld of misschien alleen maar door domme pech. Die stormen wervelen door je leven en veroorzaken een hoop drama en een hoop chaos. Deze stormen zijn in feite helemaal geen stormen. Het zijn manieren om energie op te ruimen. Energie die van jou is, energie die jij bent. Bewustzijn dat van jou is. Bewustzijn dat je niet langer dient op een Nieuwe Energie manier.
Dus er gebeuren dingen in je leven. Veranderingen, aanpassingen, kwantum veranderingen – om een uitdrukking van onze geliefde Linda te gebruiken. Dit zijn natuurlijke dingen. Het is geen teken van spirit dat je iets verkeerd doet. Het is niet het aantrekken van pech. Realiseer je, dat je als een bewustzijnswezen, op dit punt, niet gemagnetiseerd bent, zoals jullie zouden zeggen. Je trekt geen ongeluk van buiten aan. Het enige wat je op dit moment aantrekt zijn veranderingen in jezelf. Soms zijn die veranderingen lastig; soms hebben die verandering een manier om de patronen in de war te sturen die je voor jezelf hebt opgezet. De energie van de verandering zelf is de onophoudelijke evolutie van je bewustzijn. Je bewustzijn is de belangrijkste reden om nu hier op aarde te zijn. Ontwikkelen en expanderen van je bewustzijn.
Kwantum bewustzijnsveranderingen
Soms komen de veranderingen op een prachtige manier. Een paar dagen geleden, op de datum van 7-2, 2-7 op de tweede, of eigenlijk de derde dag van de week, gebeurde er iets ongelooflijks. Vele van jullie hier aanwezig, maakten daar deel van uit in de Ascentie School, hoog in de bergen van Breckenridge, Colorado. Na drie heel erg intensieve schooldagen, nam Saint Germain een pauze en sprak toen heel, heel direct tegen elk van jullie, terwijl ik door de zaal ging en precies voelde wat er gaande was. Vele van jullie hebben zich afgevraagd wat er op dat dierbare moment gebeurde in die zaal. En de meeste van jullie konden niet omschrijven wat er gebeurde. Maar je weet dat er iets aan de hand was.
Nou, je kreeg een voorproefje van de kwantum bewustzijnverandering. Daarom lukt het je mind niet om te begrijpen wat er precies gebeurde. Dat kan hij niet, want de mind kan op dit moment niet echt een kwantum bewustzijnsverandering doorgronden. Het ligt buiten zijn eigen sfeer van zelf of weten.
In die paar dierbare momenten dat Saint Germain aan het woord was, gebeurde er inderdaad veel meer dan dat wat door de woorden werd gereflecteerd. Op dat moment stond ieder van jullie toe dat deze verandering plaatsvond. Jullie voelden je zo veilig in die ruimte. Jullie hadden zo’n liefdevolle focus op jezelf en zelfs nieuwe inzichten in dit hele proces van ascentie. Dus toen Saint Germain ieder van jullie direct aansprak, raakte hij ook direct een keuze aan die je gemaakt had – een potentieel dat jij uitgekozen had. Jullie zeiden als groep: “Laten we nu meteen een kwantum sprong in bewustzijn maken”. En het stroomde door de zaal op een manier die vele van jullie niet of nauwelijks eerder hadden ervaren. Het stroomde direct in en door je lichaam en jullie mind. Dat is waarom je mind even verdoofd was. Je lichaam kon niet reageren. Het was moeilijk te begrijpen waar je was of wat er gaande was op dat gegeven moment.
Je stond de bewustzijnverandering toe helemaal door je heen te stromen. En zie je, het was niet vervelend. Het deed geen pijn. Je hoefde niet door een hoop zaken heen te worstelen. Je hoefde niet – net zoals vele van jullie tijdens je eigen zuiveringsprocessen – door problemen heen. En het mooiste is dat de meesten uit de mentale beperkingen bleven. De meesten stonden toe dat het door je heen stroomde en jullie bereikten een kwantum bewustzijnsverandering.
Op het moment dat je dat bereikte, of in feite toen je dat besefte in je eigen leven, spreidde die energie in die zaal – niet alleen lineair, maar multidimensionaal – en het verspreidde zich onmiddellijk naar alle shaumbra in de wereld. Sommige waren aan het slapen, sommige waren aan het werk, sommige maakten een lange wandeling op dat moment. Maar kort na 3 uur op de 2e juli in Breckenridge, gebeurde er iets dat alle shaumbra over de hele wereld beïnvloedde, vanwege de bewustzijnsverbinding die jullie met elkaar hebben. Het creëerde een potentieel voor iedereen, los van het feit of ze op dat moment aan het luisteren waren of totaal iets anders aan het doen waren. Sommigen ervaarden het op dat moment en zeiden “Er is net iets gebeurd. Ik weet niet wat het is, maar het gebeurde gewoon.” Sommigen ervaarden het een dag of twee later en weer anderen ervaren het nu precies op dit moment terwijl ik het uitspreek.
Het was een verandering in bewustzijn of gewaar zijn. En terwijl het uitstroomt via diegene die zich shaumbra noemen, stroomt deze bewustzijnsverandering uit naar de rest van de mensheid en alle wezens in de engelensferen. Het wordt ze niet opgedrongen. Ze hoeven het niet te accepteren. Ze kunnen het negeren. Ze kunnen zelfs die energie oppakken en het ombuigen voor hun eigen – wat jullie zouden noemen – erg egoïstische of lage energie doeleinden. Maar het is beschikbaar. Het is een potentieel dat zich nu uitstrekt over de hele mensheid.
Deze ervaring van de kwantum bewustzijnsverandering zal vele effecten en gevolgen hebben voor je leven. Ten eerste laat het je zien en ervaren dat een hoop lijden, mentaal door elkaar geschud worden en al die spanning en angst die gewoonlijk met verandering geassocieerd wordt, niet nodig is als je door opruimprocessen en verandering heen gaat. Het kan in een ogenbik gebeuren. Als die energie dan een onderdeel is geworden van je nieuwe gereedschapskist in je leven, begint het zich te ontvouwen. Het begint op subtiele manier te verschijnen en het begint te verschijnen op grootse wijze. Het begint te integreren met je dagelijkse leven, zodat sommige van je dromen, je doelen en je wensen nu op één lijn staan en je realiteit binnen beginnen te komen.
Het begint dingen te doen als vragen te beantwoorden die je durende lange tijd geplaagd of je verontrust hebben. Plotseling is het antwoord er gewoon. Elke keer als je van die synchronistische aha-belevenissen hebt, elke keer als je dit gevoel van voltooiing of wetendheid hebt, denk eraan dat het van jou komt, niet van de rest van ons. Je hebt jezelf toegestaan door een kwantum bewustzijnsverandering te gaan. Je hebt jezelf toegestaan om de oude en moeilijke weg te mijden en direct naar verandering, direct naar de evolutie van jezelf te gaan.
Stemmingen
Nou, dit soort van kwantumverandering brengt ook kwesties naar voren – issues waar vele van jullie tegen aangekeken hebben. Eén van die zaken is wat jullie stemming of emotionele schommelingen noemen. Elke keer als je zo snel door zo’n soort van verandering gaat, probeert de rest van jou bij te blijven, deel van de verandering te zijn. Een deel van je kan ’s ochtend wakker worden en zich een beetje triest voelen. Of je wordt wakker in de ochtend en je voelt je niet lekker in je eigen lichaam. Je kunt je boos voelen over iets en het maar niet uit je hoofd krijgen. Dat is alleen maar een stemming. Het is gewoon een interne reactie op de verschillende veranderingen die zich in je leven voltrekken. Het is volkomen natuurlijk dat je reacties hebt, want het is een deel van jou dat reageert op een situatie die plaatsvindt of die observeert.
We zien zo vaak dat jullie in één van die stemmingen gaan en dan – om het feitelijk nog intenser en nog moeilijker te maken – gaan jullie de stemming waar je in zit veroordelen. Je zegt tegen jezelf “Ik ben in een slechte stemming, maar dat zou niet moeten, want ik ben een shaumbra. Ik ben een lichtwerker en zou me niet rot mogen voelen. Wanneer lukt het me nu eindelijk eens? Wanneer kom ik hier nu eindelijk eens overheen en voel ik me vredig en gelukkig; in een stemming van gelukzaligheid?” Wel, vergeet gelukzaligheid! Dat is een kunstmatige staat van zijn.
Dus je voelt dat je in één van die stemmingen zit. Je bent misschien wel depressief of je maakt je ernstig zorgen om iets. En dan probeer je die stemming aan te passen. Stop daar. Als je merkt dat je je stemming, gedachten en emoties probeert aan te passen: stop direct. Je bezorgt jezelf alleen maar meer chaos en verwarring. En je gaat feitelijk alleen maar die stemming waar je in verkeert dramatiseren.
Je hebt de oude gedachte “goede stemming, slechte stemming.” Zo werkt het niet in de Nieuwe Energie. Ja, het werkt zo voor sommige van de – wat wij zouden willen noemen – Oude Energie mensen die in je leven zijn. Je kunt het in hen waarnemen, maar voor jou werkt het anders. Op het moment dat je probeert je gedachten, je stemming of je emoties te corrigeren of te veranderen: stop. Haal diep adem en duik dan achter de lage muur. De lage muur is de plaats waar je alles kunt observeren, inclusief jezelf. De lage muur is een neutrale veilige ruimte waar geen goed of kwaad bestaat; er is geen positief of negatief. Het is alleen maar.
Het is, zoals Kuthumi in onze laatste bijeenkomst zei, alleen maar een ervaring en het hoeft niet te worden gepolariseerd in goed en slecht. In de Oude Energie is het heel gebruikelijk om te polariseren, omdat dat de manier was waarop alles zich voordeed. Je polariseerde een energie – laten we zeggen dat je het polariseert naar ‘goed’. Maar in de Nieuwe Energie is er geen noodzaak om dat te doen.
Je bent in een slechte stemming. Je zegt dat je “één van die dagen hebt”. Maar je hebt niet echt een slechte dag, je voelt en staat alleen jezelf de expressie van het slechte deel van die dag toe. Wat je niet ziet, voelt of toestaat om naar voren te komen is de verenigde staat – niet het land, maar een verenigde staat van zijn –, het goede deel van de dag. En eens herken je dat jouw slechte dag evengoed een goede dag is. En je herkent dat er niet echt goed of slecht is; het is gewoon een expressie van wat er gebeurt op dat moment. Opeens ontdek je dat er feitelijk geen goed en geen slecht bestaat.
Je emotionele staat of stemming is niet geneutraliseerd. Met andere woorden, je geeft geen tegengewicht zodat er geen gevoel of emotie meer is. Je laat ze feitelijk samensmelten in de hoogste staat van expressie. Wat er ook maar is op dat moment, sta je toe, zonder het te veroordelen als een slechte dag, zonder het te beoordelen als je moe of neerslachtig voelen. Want elke keer dat er een gevoel van vermoeidheid is – wat je niet opmerkt is dat tegelijk daarmee, in een verenigde staat, er ook een gevoel van activering en energie is. Elke keer als je je verdrietig voelt – verdrietig om iets los te laten in je leven – is er ook de verenigde energie van gelukkig zijn en blij en vrij. Elke keer als je jezelf beoordeelt als boos, is er direct aan de andere kant – eigenlijk geïntegreerd en er in verweven – de energie van gelukkig zijn, zorgeloosheid en aanvaarding.
Als je achter de lage muur staat wanneer je door zo’n emotionele schommeling gaat – zoals mensen zo vaak geneigd zijn te doen –, besef je dat er geen noodzaak is om die schommeling met drama te voeden. Het drama komt voort het oordeel over wat het is. Het drama komt van het “Oh, wat is er mis met mij? Waarom heb ik een slechte dag?” Het drama om naar een reader te moeten gaan of in de astrologie op te zoeken waarom de goden daarboven mij dit aandoen. Je realiseert je dat jij het bent. Jij legt de nadruk op een expressie of een aspect van dat ene moment. Maar daarin verenigt liggen alle andere expressies.
Dus ga achter de lage muur zitten. Observeer jezelf in die emotie, op dat moment. Observeer het verdriet. Probeer het niet weg te nemen. Probeer het niet te ontkennen. Observeer het. En als je de verdrietige ‘jij’ zit te observeren op die bepaalde dag, als je tot ontspanning komt, de angst laat gaan, zul je ook in staat zijn de gelukkige jij waar te nemen. De vervulde jij; de onschuldige jij; de stomme jij – al de andere aspecten – en je realiseert je op dat moment dat geen van hen je leidt of je leven beheerst. Je zult je realiseren dat je kan kiezen om op dat moment alle aspecten van jezelf tot expressie te brengen, geen enkel aspect of slechts een paar aspecten.
We brengen dit onderwerp speciaal vandaag naar voren, omdat het een algemeen gebruik onder metafysici is, om zich te concentreren op – wat jullie zouden noemen – goede gedachten, gelukkige gedachten. We hebben die hele stroming van mind- en gedachtebeheersing, die je alleen maar in moeilijkheden brengt. Want zodra je dat soort van beheersing aan je mind oplegt en dat soort leiding aan je mind geeft en je aan je mind toestaat over goed en slecht te oordelen en je probeert de andere emoties weg te nemen, ontken je een stuk van jezelf. Elke keer als je een deel van jezelf ontkent, gaat het naar een andere dimensie. Het bestaat, het is echt en het zal terugkomen om je aandacht te vragen.
Dus het is belangrijk om tijdens een emotionele schommeling een moment stil te staan. Adem een keer diep. Of twee of drie keer en besef dat er vele, vele andere expressies van die ‘jij’ zijn.
Het eerste wat je te doen staat, is toe te staan dat je over de angst heen komt in dat moment. Sta jezelf toe om uit dat “Waarom ik? Wat heb ik verkeerd gedaan? Wat moet ik doen om mijzelf perfect te maken?” te komen. Op dat moment van loslaten van je angst moet je waarschijnlijk vreselijk lachen om jezelf, omdat je zo gevangen zat in iets dat niet echt jij, niet de volledige jij is. Het is een erg bevrijdende ervaring en – zoals ik al zei – sommige van jullie kunnen het er moeilijk mee hebben omdat je er zo aan gewend bent om je met je eigen drama te voeden. Je bent gewend aan deze drama situaties en emoties en stemmingswisselingen en dat is hoe je jezelf net in leven hield. Je vreest dat alles erg saai wordt wanneer je achter de lage muur gaat staan, dat alles zal worden geneutraliseerd; dat alles heel erg verschrikkelijk saai zal worden. Dat is absoluut niet waar!
Als je dit doet, als je jezelf toestaat jezelf te beschouwen, ga je je realiseren dat er zo veel meer diepte en dimensie is. Je hoeft geen drama toe te voegen om je leven relevant en opwindend te maken. Je zult een nieuwe diepgang vinden die heel moeilijk te omschrijven is, omdat het niet mentaal is. Het is emotioneel. Het is de volledige expressie van jou. Dan ga je begrijpen wat echte persoonlijke creativiteit is. Met andere woorden, hoe je jezelf op elk moment creëert. Het zal je een complete vernieuwing en belangstelling voor je eigen leven brengen.
Weet je, vele van jullie hebben de interesse in hun eigen leven verloren. Je staat slechts toe dat je leven zich zo’n beetje voortsleept, maar je bent de werkelijke interesse erin kwijtgeraakt. Ik deed onlangs de eerste van vele Passie workshops in dat geweldige gebied dat jullie Finland noemen. We spraken over echte passie vinden, om weer opgewonden te worden over jou en je leven. We zullen er meer van doen. Een deel van de hele ervaring is om uit het drama te stappen en achter de lage muur te gaan staan.
Het verhaal van Klaus
En daarmee – een slok water – wil ik jullie graag een verhaal vertellen. Haal een keer diep adem en laten we in de korte dimensie gaan. Ik wil jullie het verhaal vertellen van een goede speelgoedmaker die luisterde naar de naam Klaus. Hij leefde lang geleden in het land Oostenrijk, maar eigenlijk was het helemaal niet zo lang geleden. Laten we diep ademhalen en de energie voelen, want het verhaal gaat dieper dan alleen de woorden. Het is een verhaal van gevoelens; het is een verhaal van energie en het is een verhaal over jullie allemaal.
Op twaalfjarige leeftijd begon Klaus te werken als leerling bij de plaatselijke speelgoedmaker. Klaus had het altijd heerlijk gevonden met zijn handen te werken en om met hout te spelen en er dingen van te maken. Als hele kleine jongen zat hij al hout te snijden met zijn mes, uren en uren achter elkaar, niet om in het bijzonder iets te maken, maar om te genieten van hoe het hout en het mes voelde en van alles wat er uit zijn handen kwam. Op zijn twaalfde jaar zeiden zijn ouders: “Klaus, het wordt tijd om iets te gaan doen voor de kost; om iets van je leven te gaan maken.” En ze stuurden hem naar de plaatselijk speelgoedmaker om daar te gaan werken.
De meester, de meester speelgoedmaker was heel erg bedreven in zijn vak en stond in de wijde omgeving bekend om de kwaliteit en de duurzaamheid van zijn speelgoed. Hij was gespecialiseerd in het maken van kleine speelgoedsoldaatjes, zo ongeveer van dertig centimeter hoog. Hij maakte speelgoedsoldaatjes van heel verschillende rangen en functies uit het leger. En omdat hij in heel Europa bekend was, gaf hij zijn soldaatjes de uniformen van heel veel verschillende landen en verscheepte ze naar die landen.
En Klaus … Klaus was een natuurtalent en erg begaafd. Hij nam de methoden en procedures van zijn leermeester erg snel over. Maar Klaus was snel afgeleid in zijn werk, ook al was hij heel erg bedreven in het hanteren van het mes, het schuurpapier en alle andere gereedschappen om speelgoedsoldaatjes te maken. En omdat hij niet al zijn energie richtte op het maken van dat specifieke soort houden speelgoedsoldaatjes, gebeurde het dat hij een scala aan andere dingen uit het hout vormde.
Op een dag toen hij aan de slag was met messen, zagen en al de andere gereedschappen, ontdekte hij dat hij in plaats van een soldaatje, een kleine houten beer aan het maken was. Een andere keer maakte hij een kleine speelgoedpop. Natuurlijk was zijn meester daarover erg verstoord. Zijn meester waardeerde het talent en de vaardigheden van Klaus, maar kon er niet de lol van inzien dat Klaus kostbaar hout verspilde door er al die andere creaties van te maken. Hij kastijdde Klaus regelmatig en zei “Niemand is geïnteresseerd in het kopen van kleine speelgoedberen. Helemaal niemand is geïnteresseerd in de aanschaf van een houden afbeelding van een kind of een baby. We staan bekend om het maken van soldaten en dat is wat we doen.” Zo veel als Klaus hield van zijn werk, zo’n hekel had hij aan gelijkvormigheid. Gedurende zijn tien jaar als leerling had hij grote moeite om zich te concentreren en door te gaan met het maken van kleine speelgoedsoldaatjes.
Na tien jaar stapte hij op een dag naar zijn meester en zei: “Geachte heer, ik ben dankbaar voor uw lessen, voor wat ik geleerd heb met hout en verf, met zijde en stoffen, voor alles wat ik weet. Maar het is nu tijd om te vertrekken, om voor mij zelf te beginnen, om een eigen winkel te hebben waar ik alles kan creëren wat ik wil”. De meester keek spottend naar Klaus en zei “Jongeman, je bent begaafd en getalenteerd, maar je bent een mislukking in je werk. Je begrijpt niets van wat mensen willen. Je hebt geen focus en geen richting. Je bent een dagdromer. Je bent een zwever. Ik waardeer je diensten als leerling, maar tegelijkertijd ben ik blij je te laten gaan, want je hebt veel angst en zorgen in mijn leven gebracht.”
Met het weinige geld dat Klaus als leerling speelgoedmaker had weten te sparen en met de hulp van een paar vrienden, opende hij Klaus’ Speelgoedmakerij en Poppenwinkel. Klaus was nu in zijn passie, want hij kon elke houtsoort bestellen die hij maar wilde en natuurlijk koos hij alleen het allerbeste. Hij kon de beste verfstoffen uit Italië bestellen om de verf samen te stellen om de poppen en het speelgoed die hij ging maken zo levensecht mogelijk te laten zijn. En natuurlijk bestelde hij de zuiverste zijde en de fijnste stoffen in Frankrijk en in landen zo ver weg als India.
Klaus hield van perfectie – zijn perfectie – en het maakte hem niet uit wat voor type pop hij schiep. Hij wilde zich niet concentreren op één ding. Hij wilde zich niet alleen richten op soldaten of koningen of wat dan ook. Zijn grootste plezier was om ’s ochtend de winkel te openen, de zoete geuren van het hout te ruiken, de geur van de verf en de materialen die in zijn creaties zouden gaan en dan naar binnen te gaan en met werken te beginnen.
Klaus hield zoveel van zijn werk en wilde gedurende de dag niet gestoord worden, zodat hij niemand inhuurde om in zijn winkel te helpen. Het was alleen hij. Hij hield ervan naar de achterruimtes te gaan, met snijden, zagen en schuren te beginnen en niet eens te weten wat hij aan het maken was. Het manifesteerde zichzelf. Hij was zo met zijn werk bezig dat hij vaak de kleine bel negeerde, die aangaf dat er een klant binnenkwam om iets te kopen. En ja, ze kwamen. Ze kwamen niet alleen uit het stadje, maar van heinde en ver, want Klaus’ poppen waren onweerstaanbaar. Ze waren zo levensecht als geen enkel ander ze kon maken. Sommigen zeiden dat deze poppen echt tot leven leken te komen. Maar Klaus verkocht er niet zo veel, omdat hij zo druk bezig was ze te maken. Hij besteedde geen aandacht aan zijn klanten.
Klaus kon met een blok hout in zijn hand alleen maar zitten voelen. Hij voelde de structuur van het hout. Hij voelde de nerf en de hardheid en de kwaliteit. Hij hield het vlak bij zich en ademde ermee – hoe vreemd dat voor sommigen ook mogen klinken. Hij hield zich niet bezig met hoe het blok hout eruit zou zijn als hij klaar was. Hij liet gewoon zijn handen aan het werk gaan; om totaal op te gaan in het snijden, schuren en vormen van dit ene blok hout in een expressie van zichzelf.
Op een dag maakte hij een kind, een baby en hij sneed en beitelde stukjes hout weg. Zelfs de kleine schoentjes maakte hij van het soepelste leer, de beste garens gebruikte hij; en hij haalde zich voor de geest hoe hij zelf als baby was, veilig in de armen van zijn moeder, heen en weer gewiegd worden. En dit gevoel en deze passie vloeide vanuit hemzelf in het houtblok dat nu transformeerde in de mooiste baby. En toen hij de verf nam om de kleine, fijne details te creëren, leek het alsof de baby letterlijk tot leven kwam.
Hij naaide zelf al de kleertjes. Hij plantte persoonlijk alle haartjes in. En hij ging volledig op in zichzelf, zoals vele van jullie vaak je zelf absorbeerden in de schoonheid van het werk, in het moment van expressie. En hij hield van elke pop die hij maakte. Hij hield van de kleine pop die hij maakte, die leek op de toverfee in het woud, die hij herinnerde gezien te hebben toen hij heel erg jong was.
Hij herinnerde zich wanneer hij dit geweldige gezin gezien had … niet persé zijn eigen, maar een gezin dat op straat wandelt .. fantaserend over hoe geweest zou zijn om bij dat gezin te horen – de jonge kinderen, de gelukkige ouders, allemaal gekleed in hun zondagse kleren, op weg naar de kerk – en hij begon te beitelen en dit gezin te creëren, het te kleden en het te zegenen. Hij creëerde het hele gezin. Hij noemde ze de heiligen, hoewel ze in niets leken op de heiligen uit de kerk. Het waren engelenwezens die niet de ruwe trekken van mensen hadden. En als iemand hem om de naam vroeg van die bepaalde heilige die hij tot leven had gebracht in de vorm van deze houten pop, murmelde hij een onverstaanbare naam – Saint rrrmmm – en mensen gaven dan hun eigen namen en zeiden “Ja, het is Saint Dementius. Dit is Saint Christopher. Dit is Saint zus en zo.” Het maakte hem niet uit, want de klanten hielden erg veel van deze poppen, die hij tot deze prachtige heiligen gesneden had.
Klaus maakte overal poppen van. Hij maakte poppen die op koningen en koninginnen leken. Niet de koningen en koninginnen die op dat moment op de troon zaten, maar de koning en de koningin die hij binnen in zichzelf voelde. Als hij hout sneed … “Hoe zou het wezen om een koning te zijn – mijn eigen koning?” en die koning sneed hij uit het hout, naaide hij de kleren voor en maakte hij af met fijne beschilderingen.
Zo, je voelt hem al. Klaus hield van zijn werk. Omdat hij er zoveel van hield, vulde het elke pop die hij maakte met energie. Ze droegen de energie van zijn liefde, van de verschillende delen van hem, van zijn wensen en verlangens en van zijn verbeelding.
Terwijl de jaren verstreken besefte Klaus dat hij maar heel erg weinig van deze houden poppen verkocht. Wat overigens de vraag ernaar alleen maar deed stijgen. De mensen die kwamen om bij hem te kopen werden gefrustreerd en geïrriteerd door zijn gebrek aan service en aandacht. Vaak stonden ze voor gesloten deuren, terwijl ze hem achterin aan het werk zagen zitten. Zijn vrienden en stadsgenoten zeiden “Hé Klaus, waarom huur je niet iemand in om je te helpen? Je zult heel veel meer poppen verkopen. Je zou een erg rijk man kunnen worden, want je poppen staan bekend om hun perfectie en om een soort energie die je in geen enkele andere pop aantreft, waar ook in het land.” Klaus hoefde niet zo nodig met iemand anders samen te werken, maar de echte reden was dat hij zijn poppen eigenlijk niet wilde verkopen. Hij was aan ze gehecht. Zijn atelier was gevuld met duizenden en duizenden van de fijnste houten poppen die je je maar kunt voorstellen. Een paar dieren, veel engelenwezens, feeën uit het woud en een groot aantal verschillende types mensen stonden nu op zijn planken.
De jaren verstreken en Klaus werd een oude man. Hij was tevreden met zijn leven. Hij was nooit getrouwd. Hij had geen kinderen. Hij deed maar heel weinig dingen samen met andere mensen, omdat hij zo verknocht was aan zijn werk. Dat was zijn familie. Naarmate de tijd verstreek begon het Klaus op te vallen dat zijn ogen erg achteruit gingen. Het werd zelfs met een bril, steeds moeilijker om zich te concentreren op de kleinere details, de pupillen in de ogen die hij schilderde, de kleine steekjes die hij in de jurken en pelerines van zijn creaties naaide. Het viel hem op dat zijn handen pijn gingen doen. Moeilijk om de gewrichten te bewegen. Waar hij eens een pop in twee of drie dagen maakte, deed hij er nu twee tot drie keer zo lang over.
Hij zuchtte diep toen het op een dag tot hem doordrong dat zijn dagen als poppenmaker geteld waren. Ondanks dat hij zich er een beetje trieste bij voelde, keek hij naar de poppen die de planken van zijn atelier vulden en realiseerde zich dat hij niet alleen was.
Op een goede dag besloot Klaus dat de tijd gekomen was om met pensioen te gaan. Hij wist dat, om zich te kunnen voeden en kleden, om het goed te hebben en af en toe een reis te kunnen maken, hij al zijn poppen zou moeten verkopen. Dat deed hem groot verdriet, maar het bracht ook een gevoel van vrijheid. Hij had al die tijd van ze genoten; sommige poppen stonden al 40 jaar op een plank. Hij besefte dat het tijd was om ze te laten gaan. Hij zette een groot bord achter het winkelraam met de tekst “totale leegverkoop”. Hij huurde een paar jonge vrienden in om te helpen de hele voorraad te verkopen. En binnen een paar dagen was elke pop in de winkel verkocht – tegen een uitstekende prijs natuurlijk – zodat Klaus genoeg geld had om de rest van zijn dagen comfortabel te leven.
Nu was de winkel leeg. De klanten waren vertrokken, alle poppen waren weg en ja, Klaus had emoties, zijn gevoelens gingen op en neer, voelde zich wat verdrietig en leeg, wist niet precies wat hij met de rest van zijn leven wilde doen.
Het is maar een kort verhaal …
Klaus besloot om een wandeling rond de stad te maken. Hij had er al die jaren zo weinig van gezien, dat nu het moment aangebroken was dat soort dingen te gaan doen. Toen hij op het pad vlak langs de rivier liep, net buiten de stad, kwam hij een jong stel tegen die aan het wandelen waren met hun kind en hun hond. Hij herkende de hond onmiddellijk. Hij zei “Ik sneed precies zo’n hond, met dezelfde ogen, hetzelfde haar. Nou ja, misschien lijken alle honden wel op elkaar. Misschien is het gewoon toeval.”
Toen hij dichter bij het stadje kwam hij een man tegen die er ongewoon uitzag. Hij oogde nogal excentriek, anders en Klaus herkende hem onmiddellijk als één van zijn poppen. Hij hield de man tegen en vroeg hem “Geachte heer, wat doet u voor werk?” De man keek een beetje verschikt op en zei “Ik ben een dichter. Ik ben een verhalenvertaler en een zwever. En wie ben jij?” Hij antwoordde “Ik ben Klaus, een voormalig poppenmaker en het komt me voor dat wij elkaar eerder hebben ontmoet.” De dichter schudde zijn hoofd en zei “Nee” en vervolgde zijn weg.
Klaus wandelde verder. Hij kwam een jongen tegen en herkende hem onmiddellijk als één van zijn poppen en begon nu te denken dat er iets heel vreemds aan de hand was. Hij hield de jongen aan en vroeg hem naar zijn familie, zijn achtergrond en waar hij vandaan kwam. De jongen leek bang te zijn, bang van de oude man die vragen aan hem stelde en ging er snel vandoor. De rest van de dag kwam Klaus overal mensen, dieren en zelfs een paar engelen tegen die precies eruit zagen en aanvoelden als zijn poppen.
Dit bracht Klaus vanzelfsprekend in verwarring, onzeker over wat er aan het gebeuren was. Dus hij keerde terug naar zijn winkel en dacht lang na. Waarom kwam hij zijn poppen tegen in een levende, bezielde, biologische vorm? Terwijl hij erover nadacht zei het tegen zichzelf “Ik moet erachter zien te komen wat er hier aan de hand is.” En zo organiseerde hij een groot banket en liep opnieuw de straat op en kwam weer al diegene tegen die hij eerder had gezien – en een paar nieuwe – die eruit zagen als zijn poppen. Hij gaf ze een uitnodiging voor een groot feest in een van de allerbeste restaurants van de stad. Klaus was vastbesloten uit te vinden wat er aan de hand was en door al deze … waren het mensen, waren het poppen … bijeen te brengen, zou hij kunnen ontdekken wat er gaande was.
Toen brak de avond van het grote feest aan. De beste spijzen en dranken werden binnengebracht. Voordat het eten begon liet Klaus – nog steeds in verwarring over wat er gebeurde, nog steeds overdonderd door de ontmoeting met alle poppen die tot leven leken te zijn gekomen – de obers voor iedereen wijn, de allerbeste witte wijn, inschenken en hief zijn glas en zei “Op jullie”. En op het moment dat zij een slokje namen, verdwenen alle mensen die in het restaurant zaten. Op dat moment realiseerde Klaus zich dat zij allemaal een deel van hem waren. Zij waren expressies van hemzelf. Nu had hij ze terug naar huis gebracht. Hij had ze terug naar hem zelf gebracht.
In dat moment van integratie haalde Klaus diep adem, nam een slok wijn en zei tegen zichzelf, “J’encore. Ik ontmoet mij opnieuw.” “J’encore” zei hij in gebroken Frans, net zoals Cauldre hier. “Ik weer. Ik ontmoet mijzelf weer.”
En dat moment van integratie van elk deel van hem, wist Klaus wat hij de rest van zijn leven zou doen. Hij zou de meesterleraar worden. Hij zou alle jongens en jonge mannen bij elkaar brengen die poppenmaker wilde worden en in plaats van hen te vertellen dat ze alleen soldaten, koningen of welk ding dan ook moesten maken, zou hij ze leren hun verbeelding te gebruiken; om delen van zichzelf te gebruiken om het allerbeste te creëren dat ze wilden. Hij opende Klaus’ School voor Speelgoedmakerij en Poppen en werd een van de meest succesvolle leraren uit de geschiedenis.
J’encore
Nou, waarom vertelden wij je dit lange verhaal over Klaus? Het is jouw verhaal. Het is een manier om te vertellen – lieve shaumbra – dat je zo veel delen van jou hebt. Je dagdroom. Je droom ‘s nachts. Zelfs op dit moment ga je naar de multi-dimensionale ruimtes om delen van jezelf te creëren, dingen te verbeelden, aspiraties en dromen te hebben. Maar je bent daar geweest, je bestond in je eigen multi-dimensionale speelgoedplank, je eigen winkel waarin je delen van jezelf bewerkte. Het koninklijke deel van jou – het koninklijke onuitstaanbare deel van jou! Het jonge deel van jou, de … als je een jong meisje bent heeft een deel van je de jonge jongen gecreëerd om te zien hoe het zou zijn om in dat aspect te leven. Je hebt het deel van jezelf gecreëerd dat een soldaat kon zijn, dat wat dan ook kon zijn. Je hebt overal delen van jezelf, die je uit liefde en passie hebt gecreëerd. Je denkt en verbeeldt verschillende potentiëlen. Je wilt een groot schrijver zijn, een wetenschapper, een kok, een zakenman, een engel, een vogel.
Weet je, elke keer als je een gedachte of een fantasie hebt, creëer je het. Misschien niet met je handen, misschien niet met hout en verf, maar je creëert het en het bestaat ergens; alleen niet hier. Je probeert verschillende potentiëlen uit door ze op verschillende manieren uit te spelen. Sommigen van jullie vragen zich af hoe het geweest zou zijn om niet getrouwd te zijn geweest in dit leven en de wereld rond te reizen. En je creëert dat letterlijk. En daar is ergens die pop van je die het aan het doen is. Je herkent niet al die delen van je, jouw creaties, maar ze zijn er. Net als de speelgoedpoppen van Klaus werkelijk op de plank stonden. Totdat hij ze liet gaan in ieder geval.
Je hebt dat deel van je dat je fantaseert. “Hoe zou het zijn om rijk of machtig te zijn? Hoe zou het zijn om een geneesmiddel tegen kanker uit te vinden? Hoe zou het zijn om een groep te begeleiden en de levens van die mensen voor altijd te veranderen?” Dat zijn jouw poppen; jij bent dat speelgoed dat je hebt gecreëerd en ze zijn echt. Ze zijn echt. In deze tijd van nieuw bewustzijn ontmoet je jezelf opnieuw. J’encore. Ik weer.
Er gebeurt nu iets heel interessants. Jij bent in dit moment. Jij hebt al die creaties van jezelf die ergens waren en nu lijken al je paden elkaar op hetzelfde moment te kruizen. Synchroniciteit? Misschien. De uitlijning van getallen? Deel van het plan. Jouw ontwikkeld bewustzijn? Ja, absoluut.
Je gaat jezelf ontmoeten. Soms ga je jezelf zien, gerepresenteerd door een ander persoon, door een dier, een vogel of een hond. Door de aanwezigheid van iets dat een rookpluimpje of een schaduw lijkt te zijn en direct weer verdwijnt. Zelfs in een boom, wellicht zelfs in de regendruppels. Je gaat jezelf weer ontmoeten. Potentiëlen van je die een lange tijd ergens anders zijn geweest en nu in je realiteit verschijnen.
J’encore. Het is als een persoonlijk déjà vu. Déjà vu is het terughalen van een ervaring waar je over gedroomd hebt of die je in een andere sfeer hebt gecreëerd en je herinnert het je nu in deze werkelijkheid. J’encore is jij opnieuw. Jezelf ontmoeten.
Het zal een heel interessant fenomeen zijn, want in het begin is er de neiging het buiten jezelf te plaatsen. Waarom roept deze persoon iets in je op, net zoals de persoon die Klaus zag lopen op straat en die hem aan zijn speelgoed pop deed denken? J’encore. Het is jij weer, maar dan de jij die een tijdje weg geweest is om andere sferen te verkennen en nu hier in jouw realiteit komt.
Het zal in het begin een raar gevoel zijn, net zoals het voor Klaus was om mensen tegen te komen die op zijn poppen leken. Je krabt op je hoofd en vraagt je af wat er gaande is. Maar misschien kun je net als Klaus, ze allemaal bijeenbrengen, ze uitnodigen voor een groots banket – jij betaalt de rekening – een viering waarin je vreugdevol samen bent met alle delen van jou. Ja, ook het deel dat je misschien niet zo leuk vond. Het deel dat boos werd op of geïrriteerd door andere mensen, ook al probeerde je het te onderdrukken en tegen te houden. Het deel van jou dat een jong gekwetst kind was, dat zich verstopte in een kast of onder het bed of zich verschuilde in de bosjes uit angst voor mensen.
Het deel van jou dat de grootste dromen en wensen als een jong persoon had, toen je op school of de universiteit zat, toen je zo’n idealist was en de wereld wilde veranderen, maar het nooit deed ... of misschien deed je het wel maar realiseer je je alleen niet hoe je het deed … het deel van je dat de dolfijnen ging redden, dat de spinnen ging redden, dat alles ging redden. Het deel van jou waarvan je voelt dat je er van weg gegroeid bent. Weet je, dat deel van jou is één van je poppen. Hij leeft niet in hout of in een huid, maar het leeft in een andere dimensie, actief bezig en voelend hoe het is om anderen te helpen en te ondersteunen.
Het is tijd om ze weer terug te brengen. Het is tijd om jezelf te ontmoeten. J’encore. Ik weer. Het is gewoon ik weer.
Jouw paden komen allemaal op één lijn en gaan samenvallen. Daarvoor liepen de paden alle kanten uit. Je was zo bezig met al de jij’s in je leven. Maar zie je, de paden komen nu allemaal weer bij elkaar. J’encore. Ik weer.
Thuiskomen
Of je het nu in je verbeelding doet of in het echt, ga zitten, nodig je verbeelding uit, de jij’s van jou om allemaal terug te komen. Drink de ambrozijnen nectar, het elixer dat alles van jou toelaat om weer bij elkaar te komen. Wat je ook maar kiest – ik bedoel niet persé wijn. Maar een viering. De viering van elkaar weer opnieuw te ontmoeten. Als je dit doet zul je versteld staan van alle talent en creativiteit en de rijkdom aan ervaringen die niet alleen jij had, maar die de totale entourage van jezelf had. Ze weer bij elkaar brengen. Jou opnieuw ontmoeten.
Lieve shaumbra, het gebeurt niet allemaal in één keer, maar het begint nu te gebeuren. J’encore – de déjà vu van jou. Je bent hier naar de aarde gekomen om bewustzijn te inspireren. We gebruiken deze term die al door shaumbra, de Crimson Circle en geliefde Linda is geïntroduceerd: we gebruiken de term ‘inspirerend bewustzijn’. Dat is wat je hier komt doen.
Bewustzijnsinspireerder
Herinner je nog toen jullie energiehouders waren? Lijkt dat geen eeuwigheid geleden? Energiehouders en er trots op zijn, de verantwoordelijkheid dragen van wat de energie ook maar was. Een paar jaar geleden promoveerden jullie naar energiebewegers – de energie voor anderen in beweging zetten, de energie voor jezelf en voor al het bewustzijn bewegen. En nu zijn jullie energie bewustzijnsinspireerders. Net zoals Klaus een leraar werd voor houtbewerking en speelgoed maken, worden jullie nu leraren voor bewustzijn; anderen inspireren om hun bewustzijn te expanderen, hun horizon te expanderen.
Bewustzijn is je bewust zijn van, beseffen, gewaar worden. Het is in feite geen energie. Gewaar zijn is geen energie. Jullie gebruiken energie als een gereedschap, zoals Klaus verfkwasten, de zaag en schuurpapier als gereedschap voor zijn producten gebruikte. Jullie gebruiken energie als een gereedschap voor je bewustzijn. Bewustzijn is gewaar zijn. Jullie zijn nu de inspireerders van bewustzijn en gewaarwording op aarde. Dat is waarom jullie nog steeds hier zijn. Dat is waar je naar uitkijkt om verder vooruit te helpen. Jullie hebben nog steeds meer dan genoeg vitaliteit, meer dan genoeg levenskracht door je heen stromen. Jullie hebben nog heel veel meer jaren op deze planeet om het werk te doen van bewustzijn te inspireren voor de hele mensheid. Er is genoeg te doen voor jullie en er zijn er genoeg die bereid zijn te luisteren naar alles dat jullie hebben te doen.
Voltooiing
We komen hier aan het einde van een cyclus. En zoals ik eerder heb gezegd, is dit veel meer dan alleen een 7-7-7-datum. Vandaag wordt letterlijk een afspraak vervuld die we met elkaar hadden. Een afspraak om naar de aarde te komen – jullie in fysieke vorm en ik in mijn grootse spiritvorm – om door acht series te gaan die leiden naar de Leraarserie, die we nu op dit precieze moment voltooien. De afspraak dat ik hier zou zijn, samen met de leden van de Crimson Council, om jullie lief te hebben en jullie te leiden, om humor te brengen, soms om je onderweg aan te sporen, om te doen wat er gedaan moest worden.
Recent heb ik gezegd dat ik tot maximaal tien jaar op aarde zou blijven, afhankelijk van de balans en hoever jullie zouden zijn. En nu weet ik, lieve vrienden, de exacte datum van mijn vertrek. Want ik heb een omhullend lichaam dat op mij wacht. Ik heb de zwaartekracht van de aarde die me naar binnen trekt. Dus ik heb voor mijzelf besloten dat op 19 juli 2009 mijn laatste channel zal zijn, mijn laatste verschijning in deze groep van shaumbra. Daarna zal ik volledig het lichaam van Sam betrekken, die dan 10 jaar zal zijn. Ik zal via Sam vele van jullie opnieuw ontmoeten, maar dan in levende lijve. Jullie zullen me niet kennen als Tobias en jullie zullen me niet kennen als Sam, maar jullie herkennen me aan mijn ogen. Net zoals Klaus de speelgoedmaker, zijn creaties herkende op het moment dat hij ze zag. We zullen elkaar (her)kennen.
De komende twee jaar zet ik mijn werk met ieder van jullie voort, met de Nieuwe Energie en met het inspireren van bewustzijn voor de hele mensheid. En na mijn vertrek ... o, het is bitterzoet. Het is zoals Klaus die al de poppen op een rij op de plank had … bitterzoet om hen te laten gaan, wetend dat het tijd was om de plank leeg te maken ... bitterzoet voor mij in het besef dat ik zo’n plezier had met elk en ieder van jullie. Niet alleen in deze bijeenkomsten, maar ook op andere momenten. We hebben samen de snelweg gereden. De rijstijl van sommige van jullie joeg me angst aan. Ik zou Sam nooit bij jullie in de auto laten zitten. We hebben langs de meren gelopen. We hebben samen vele, vele mooie boeken gelezen. We hebben vaak samen gegeten en vaak samen in jullie bed gelegen, vlak voordat je in slaap viel, en wat praatten.
Maar voor mij komt de tijd – twee jaar na nu en na 10 van deze series … en kijk eens naar de numerologie van 19 juli 2009, hmmm – komt de tijd om mijn overeenkomst met jullie te beëindigen. Saint Germain wordt dan de beheerder van de Crimson Council, de brug tussen de Crimson Council en de andere sferen en de Crimson Circle op aarde. Hij zal worden bijgestaan door Kuthumi, Kwan Yin en in het bijzonder door de energie van shaumbra.
Na die datum in 2009 zullen er een paar shouds alleen door shaumbra – jullie – worden verzorgd. Op andere momenten zal het Saint Germain en zijn aspecten zijn. O ja, hij brengt Mark Twain en Pythagoras en vele andere aspecten van hem voor directe channels met jullie. Hij zal Kuthumi meebrengen en vele anderen, maar mijn tijd met jullie als Tobias – To-bi-wah – komt tot een eind; we komen tot de voltooiing van de cyclus die wij samen hadden.
Dus nog geen tranen nu; we hebben nog twee jaar van deze basale training met elkaar te gaan. Nog twee jaar van deze shouds, nog twee jaar van inspirerend bewustzijn voor de hele mensheid. Ik houd zielsveel van jullie. Ik kijk uit naar de momenten die we samen hebben.
En zo is het.
Eindhoven, 15 juli 2007.
Vertaling door Jan Buijse
Het staat een ieder vrij deze vertaling te verspreiden, mits integraal overgenomen.
Bij overnemen, kopiëren en verspreiden van deze teksten het vriendelijke verzoek om de onderstaande referenties ook op te nemen.
Tobias van de Crimson Council wordt gepresenteerd door Geoffrey Hoppe, ook wel bekend als ”Cauldre”, in Golden, Colorado. Het verhaal van Tobias, uit het apocriefe boek Tobit, is te vinden op de website van de Crimson Circle:
http://www.crimsoncircle.com. Het Tobias materiaal wordt sinds augustus 1999 gratis verspreid onder alle lichtwerkers en Shaumbra over de hele wereld. Vanaf deze tijd, vertelt Tobias, is de mens voorbij gegaan aan de mogelijkheid van totale vernietiging en is de Nieuwe Energie in gegaan.
De Crimson Circle is een wereldwijd netwerk van menselijke engelen die zich onder de eersten bevinden die de overgang maken in de Nieuwe Energie. Terwijl zij de vreugde en de uitdagingen meemaken van ascensie, helpen zij andere mensen op hun reis, door delen, zorgen en begeleiden. Meer dan 50.000 bezoekers bezoeken de website van de Crimson Circle iedere maand om het laatste materiaal te lezen en te discussiëren over hun eigen ervaringen.
De Crimson Circle komt iedere maand bij elkaar in Denver, Colorado, waar Tobias de nieuwste informatie geeft via Geoffrey Hoppe. Tobias stelt dat hij en de anderen van de hemelse Crimson Council in werkelijkheid de mensen channelen. Volgens Tobias lezen zij onze energie en geven ons onze eigen informatie terug zodat we het van buitenaf kunnen waarnemen, terwijl we het van binnen voelen. De “Shoud” is het deel van de channeling waarin Geoffrey Hoppe opzij stapt en Tobias de energieën van de mensen direct doorgeeft.
Bijeenkomsten van de Crimson Circle staan open voor publiek. De Crimson Circle ontvangt haar overvloed door de liefde en giften van Shaumbra over de hele wereld.
Het uiteindelijke doel van de Crimson Circle is te dienen als menselijke gidsen en leraren voor degenen die hun pad lopen van spiritueel ontwaken. Dit is geen evangelische missie. In plaats daarvan zal het innerlijk licht mensen naar jullie voordeur brengen op zoek naar jouw compassie en zorg. Je zal in dat moment weten wat je moet doen en onderwijzen, wanneer die unieke en dierbare mens, die op het punt staat om de reis te beginnen over de Brug van Zwaarden, naar je toekomt.
Wanneer je dit leest en dit voelt voor jou als de waarheid en je voelt verbinding hiermee, dan ben je inderdaad Shaumbra. Je bent een leraar en een menselijke gids. Sta toe dat het zaad van Goddelijkheid in je kan ontkiemen, nu en voor altijd. Je bent nooit alleen, want er is familie over de hele wereld aanwezig en er zijn engelen in de sferen om ons heen.
Verspreid deze teksten alsjeblieft op niet commerciële basis, zonder er kosten voor te rekenen. We vragen je deze informatie ook toe te voegen aan je teksten, tezamen met de voetnoten. Als je op een andere manier gebruik wilt maken dan moet je daarvoor schriftelijke toestemming hebben van Geoffrey Hoppe, Golden, Colorado.
© Copyright 2007 Geoffrey Hoppe, P.O. Box 7328, Golden, CO, USA
Inloggen
V&A
Zoek
