LICHTWERKERSFORUM

Korstjes op oude wonden, automutilatie ik weet niet of jullie hier de betekenis van kennen maar dit houd in dat je jezelf pijn doet.

Vroeger pijnigde ik mijzelf b.v door met mijn knokkels langs muren te wrijven totdat ze begonnen te bloeden. klinkt een beetje maf maar dit deed ik. Toen ik jaren later voor mijzelf ontdekte waarom ik dit deed en besloot dat het niet meer nodig was om mijzelf te pijnigen en ik op andere manieren kon voelen dat ik echt leefde was het goed. Mijn wonden genazen destijds keer op keer en het enige wat ik eraan overhield waren littekens. Nu is het zo dat mijn oude wonden een tijdje terug weer zichtbaar werden gemaakt, en er verschenen zomaar uit het niets korstjes op. Dit was voor mij een teken dat ik dat stukje echt geheeld had.

Nog een voorbeeld;

Ik was een meisje van een jaar of 12, mijn ouders waren naar de wekelijkse kaartavond en lieten ons dan altijd alleen thuis. Maar ik zette als meisje altijd vlechtjes in mijn haar zodat ik wat meer volume had. En de lampen waren aardig gedimpt. Toen bleek dat mijn ouders de sleutels vergeten waren en ik dus de deur opende. Maar misschien doordat ik vlechtjes in mijn haar had en de lichten waren gedempt herkende onze herdershond mij misschien niet en hij viel mij aan. Ik werd flink gebeten door hem en zijn 3 tanden staan tot nu toe nog steeds in mijn been. Nu merkte ik van de week dat er op de bovenste tand ook een korstje zat echt precies gewoon. Ik vind dit echt zo byzonder en voel me dankbaar.

Verder heb ik driemaal flinke ontstekingen gehad o.a ontsteking van mijn longweefsel (ziekte van besnier boeck) borstvliesontsteking (pleuritus) en zeer recent peesontsteking in mijn lies wat gelukkig ook al geheeld is gewoon door simpelweg te achterhalen wat de blokkade heeft veroorzaakt. De oorzaak vinden en dan is het echt mogelijk om jezelf te helen, genezen. Ik las ergens een een mooie citaat en dat lijkt me een mooie afsluiter.

Iets genezen is iets weer heel maken, maar helen hoeft niet altijd genezen te betekenen.
Een patient die op sterven ligt kan geheeld worden, ondanks dat hij niet kan worden genezen.

Bron: onbekend

Oow lieve Pocahontas wat schrijf je weer een mooi stuk hier.



Je roept een herinnering op die ik al lang vergeten was maar oh inderdaad!
Helen op twee niveaus....eigenlijk.

Ik vind het heel bemoedigend wat je schrijft.
Het is echt zo.
HOe mistig het zicht ook zijn kan soms, het werkt wel.
Ik ben blij dat je dit hier zo duidelijk schrijft want dat geeft herkenning.
En ook voor mij weer meer een reden om anders te gaan kijken naar pijnen en onzekerheden die mij soms omringen.

Een antwoord op een niet (?) gestelde vraag was dat.
Dank hiervoor!!




En intussen ben ik nieuwsgierig naar je verhaal van de hond.
Zie jij nu zelf enige connectie tussen jou "genezing" nu en het incident toen?

Ik zie opeens die hond als een trouwe wolf naast je lopen...mooi!!

_________________
*there and back again*

LIEVE BRIGHTEYES


WAT MOOI DAT JE DIT HEBT ONTDEKT EN NU OOK VAN BEPAALDE ZIEKTES BENT GENEZEN . ZO GAAT HET OOK BIJ MIJ ,LICHAAM EN GEEST ZIJN EEN .OP HET MOMENT DAT WE MOGEN WETEN WAAR HET MEE TE MAKEN HEEFT KUNNEN WE DAARAAN WERKEN EN ECHT GENEZEN.

ALS JE HET NU OVER JE HOND HEBT ,BEN JE LATER DAAR OOK BANG VOOR GEWEEST ,MISSCHIEN IETS WAT JE INMIDDELS HEBT LOSGELATEN.

BEN HEEL BENIEUWT MAAR MISCHIEN IS HET WEL ANDERS.

_________________
dikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.

Ja Lieve Ruth, ik heb op 13 oktober 2006 een reactie op een berichtje geschreven aan Hemut. Het onderwerp was angst mijn grootste vijand. heb de link even opgezocht

Lieve Helmut, en anderen.

Een persoonlijke ervaring met wat eens een angst was van mij. Ik vond het lastig om geen beeld te hebben van mijn angst. Ik ben namelijk een beelddenker en in dit speciale geval had ik die niet. Maar blijkbaar heeft mijn geest een projectie gemaakt die op dat moment het best mijn angst kon weegeven en dat in de vorm van een hond. Niet zomaar een hond hoor, want ik ben dol op honden maar de engste hond die ik ooit in mijn leven heb gezien. En zo eng dat ik het niet durf te plaatsen met een link omdat ik geen angst wil zaaien. Maar juist wil laten zien hoe ik dit ervaren heb. Deze hond kwam mij ophalen, en sloeg s`nacht toe in mijn slaap. Op een gegeven moment kwam mijn partner mij helpen. Hij had mij permissie gevraagd om ook in mijn droom te komen zodat hij mij kon helpen. Zo gezegd, zo gedaan. Het is echt niet te geloven maar ze hebben hem aangevallen, hij had zelfs de volgende ochtend echt hondebeten in zijn been. Volgens mij heeft dit zich allemaal op astraal nivo afgespeeld maar je begrijpt dus dat ik echt heel bang was voor ze. Ja hoor ik was weer op krachten en een aantal maanden gingen voorbij toen ik weer droomde over een prachtige honden. Het waren honden die zo`n slee voortrokken en ik riep die dame na en vroeg. Mevrouw wat een prachtige honden wat zijn dat? Dit zijn honden uit China. Ik schrok wakker uit mijn droom en kon de slaap niet meer vatten. Dit bleef maar door mijn hoofd spoken, zo van dit moet ik onthouden! Uiteindelijk naar beneden gegaan achter de pc om te achterhalen of ik kon vinden wat dit mij wilde vertellen. En ja hoor kom ik mijn grote angst weer tegen het was namelijk dezelfde hond en ik wist dat hij me iets wilde vertellen. Owjee midden in de nacht iedereen sliep hier thuis en nu mocht ik het alleen doen. Ik ging uiteindelijk met een kloppend hart weer naar bed en probeerde contact te maken met mijn angst.

Ik zag toen dat deze hond een stukje van mijzelf voorstelde. dat stukje van mijzelf wat ik altijd in de kelder stopte, zonder voer en als hij teveel blafte gaf ik hem flink wat schoppen en zei dat ie zich stil moest houden. Hierdoor werd hij steeds agressiever maar kon dat niet kwijt. Hij wilde eruit maar kon geen kant op. Wat een prachtige hond had kunnen worden en zijn zat nu verstopt en kreeg totaal niet wat ie verdiende. Ik begreep de boodschap en knuffelde de hond en bedankte hem voor hetgeen hij mij wilde laten zien. Ik ben naar de kelder gegaan en liet hem los. Gaf hem te eten en drinken. Daarna deed ik hem in bad en gaf hem de liefdevolle verzorging waar hij recht op had. En nu de vraag heb ik het mijzelf al vergeven?

Dit voor nu, want ik vraag aan angst wil je "NU" mijn vriendje zijn?

En het beeld wat ik zie is gekwispel

ps vraag gewoon wat hij je wil vertellen en je zal de boodschap krijgen!

Angst, schaduw en nu ben ik niet meer bang!

Ik heb het gevoel alsof ik altijd een hond(wolf) als krachtdier bij mij heb, en heb hem ook ontmoet tijdens mijn meditaties en dromen, maar misschien dat ik er onbewust nog bang voor was. En nu hebben we in het echte leven ook een hondje genomen. Het is een Finse Lappenhond hij valt onder de kees en poolhonden en het is zo`n lieve hond. Hij heet Kenai genoemt naar de walt disney film brother bear.

Ja lieve Flower ik hoef niet meer bang te zijn het is goed zo!

Slaap lekker lieverts :wink:

Mooi Brighteyes,

Maar weet je nou ook hoe het komt dat het geheeld is?

Ik heb gemerkt dat bepaalde wonden/ziektes, "vanzelf" overgaan, ik neem aan dat er dan iets in mij verandert is, waardoor ik een blokkade opgeheven heb, of een inzicht heb gekregen waardoor er weer iets gaat stromen.
Maar dat gebeurt onbewust. Doordat iemand het erover heeft denk ik dan oh ja dat is waar daar HAD ik ook last van, maar het is al een hele tijd weg.

Ik vraag me nog steeds af hoe ik erachter kan komen, waar wonden/ziekte vandaan komen, en waar het mee te maken heeft?

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

Ja dat weet ik Yolleke en daar ga ik je morgen antwoord op geven okee, want ik mag morgen weer werken dus kruip er zo lekker in!

Jij ook sweet dreams voor straks :)

Wel te rusten

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

EN dan wens ik jou ook wel truste lieverd.
En dank voor je uitleg.
Het is zo een mooi beeld!

_________________
*there and back again*

Maar weet je nou ook hoe het komt dat het geheeld is?

Ja dat weet ik gelukkig!

De mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest, dit gezegde is het antwoord om even kort te gaan. En de langere versie bestaat uit verschillende lagen en diepten waarvan ik bij sommigen tot de bodem ben gegaan en anderen alleen de oppervlakte heb gezien. Het mentale gedeelte heeft een grote rol gespeeld in de manifestatie van mijn ziekten, op spiritueel vlak stond ik niet met beide benen op de grond en zweefde soms teveel weg waardoor de doorstoming ook niet goed was. En via lichaamswerk,luisteren en praten met je lichaam, voelen wat elk afzondelijk orgaan of deel je te zeggen heeft, kleur geur en beelden die je als eerste in je op ziet komen of voelen helpen heel goed te ontrafelen wat een bepaalde blokkade te zeggen heeft. Stel je gaat ergens met je gedachten naar toe iets wat je heel prettig vond en iets wat helkemaal niet leuk was, als het goed is ervaar je dit ergens in je lijf als er een bepaalde lading opzit dat voel je bv weerstand temperatuurverschil kluer, beeld geluid of whatever voor jou op dat momend belangrijk kan zijn. Dan kan je kijken waar dat stukje voor staat en wat de spanning of lading veroorzaakt heeft, dit weet je meestal vrij snel het is iets intuitiefs en kan volslagen belachelijk klinken maar vaak zit daar toch meer in als je in eerste instantie dacht. mijn liesontsteking bv. daar zat een flinke lading op en had te maken met sexualiteit. ik was 2 keer na de fysio geweest op lichamelijk letsel uit te sluiten maar wist zelf al dat het daarmee te maken had. Ik heb de fysio ook eerlijk verteld dat ik voor mijzelf de oorzaak al had gevonden en dat het daarna stukken beter ging. Hij constateerde dat de lading helemaal weg was en was geheel ontspannen nu, en hij bleef testen en vragen doet dit pijn? doet dit pijn? ik zei hem nee hoor, eerlijk gezegd geniet ik hier alleen maar van. Dus ja en met bv besnier boeck ziekte de symtomen waren heel benauwd hebben vooral met trappen lopen en echt buiten adem raken enzo. Maar ik wist dat dit de uitwerking was van altijd geleefd te hebben zoals mijn ouders dit graag zagen, niet durven opkomen voor mijzelf en mijn waarheid en toen ik was verhuist kwam deze ziekte ineens naar buiten en ik heb echt geluk gehad er zijn mensen die levenslang medicijnen moeten slikken prednisolon enzo en ik was anderhalfjaar zo`n beetje onder de pannen hiermee maar was er ook echt van verlost door het inzien van mijn angsten eigenlijk het niet durven destijds bang ja voor wat, de mening van anderen. Ja het is echt bizar maar in mijn beleving lijkt het wel of al mijn angsten zijn uitgekomen je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het wel gezien of meegemaakt. En de esssentie hiervan is dan ook niet meer jezelf bang laten maken door jezelf :lol: Vrij van angst is vrij van pijn, want dan kan je zelf in de pijn vij zijn dit is echt waar, heb het zelf ervaren het was er de pijn en ik accepteerde dat omdat ik wist dat er wat uit te werken viel, het is soms ook zo dat het bij mij onbewust gaat hoor, dat ik ergens een inzicht over ontvangen heb en gewoon van een klacht af ben en daar later achter kom. En vaak mag ik ook via mijn dromen stukjes weer in eenheid brengen met elkaar een mooi voorbeeld hiervan was bv het rechtzetten van de realtie met mijn ex waar ik veel schuldgevoel aan had overgehouden wat zich natuurlijk ook fysiek had geuit dit was heel mooi. Nou ik heb alles gewoon uitgetypt wat binnenkwam en hoop dat je er iets zinnigs kunt uithalen want volgens mij is het best rommelig, maar voelt heel lekker om erover te schrijven ook altijd een angst van mij. Maar heb ervoor gekozen om nu mijn stukjes hier op het forum te delen met jullie omdat dit gewoon goed is om het uit mijn lichaam te schrijven crieeert binnenin mij meer rust en is makkelijker los te laten dan. Als je nog iets wilt weten gewoon vragen hoor!

Liefs van Brighteyes :wink:

Dank je wel voor het hier neerzetten Brighteyes.
Jij vind het fijn om het hier neer te zetten en ik vind het fijn om te lezen .
Maar.....

Ik ben hier echt mee bezig.
Ik heb, zoals velen ook lichamelijke “klachten” .
Het beheerst mijn leven niet, en ik heb een heel acceptabele vorm gevonden om er mee om te gaan, maar er zijn dingen die al jaren spelen en ik ben eigenlijk heel benieuwd waar ze vandaan komen. En hoe ik ervan af kan komen.

Jij zegt:


Dat heeft nog eens iemand me verteld.
Ik weet niet of het hetzelfde is, maar het principe is wel hetzelfde, begrijp ik.
“Denk aan haat en voel in je lichaam waar je dat voelt”
En zo met alle emoties.
Dus we (Bert en ik) zijn ervoor gaan zitten en hebben het geprobeerd, maar na zo’n 10 emoties, zijn we er mee opgehouden. We voelde niet echt iets.
Als ik ga voelen dan voel ik altijd wel iets., maar niet dat ik het gevoel had dat het nou echt veranderde, zelfs niet een beetje.

Ook dromen, ik droom vast wel, iedereen droomt, dus er is geen reden om aan te nemen dat ik niet droom, maar ik weet het zelden. Nou maak ik me daar niet druk om, het werkt toch wel door, ook al weet ik het niet meer. De verwerking heeft toch wel plaats gevonden, en in mijn onbewuste is de informatie toch wel opgeslagen, en komt wel naar boven als ik het nodig heb.
Maar om nou te zeggen dat ik daar bewust houvast aan heb ........, of een oplossing uit kan halen, nou neuhh.
Ik heb een tijd mijn best gedaan om mijn dromen meteen op te schrijven als ik wakker werd, toen heb ik geprobeerd om in ieder geval twee of drie woorden tegen Bert te zeggen waar de droom over ging, maar ik weet het echt niet meer, ik kan dus nog geen twee woorden over een droom herinneren.

Nou zit ik ook niet zo met angst, jaloezie, irritatie, woede, spijt, teleurstelling, wantrouwen om er maar een paar te noemen. Ik zeg niet dat ik ze niet ken/herken maar in lichte mate. (dat is vroeger wel anders geweest).

Maar iets is er toch aan de hand, ik heb bv. al meer dan 40 jaar zwemmerseczeem, en dat komt toch ook ergens vandaan. Maar ik vind het nog interessanter hoe gaat het weg, en wat kan ik eraan doen, behalve pappen en nathouden, door symptoombestrijding. ;)


Hihi, ik weet dat jij geen dokter bent, en daar gaat het ook niet om, ik denk dat elke “ziekte” een andere dan lichamelijke oorzaak heeft, en dat wil ik graag leren.
Als je het te veel vindt mag je het ook zeggen :)
Ik vind het sowieso al leuk als je je ervaringen opschrijft.

Liefs,
Yolleke

_________________
In Frankrijk staat een huis :)

_________________
*there and back again*

Maar Yolleke het is vaak echt oefenen hoor.
Het is alsof je zegt dat je er na tien pianolessen mee bent opgehouden omdat je nog steeds niet rijp was voor het concert podium.

Zo werken die dingen niet. Je begint eraan. Je doet het bijvoorbeeld twee keer een half uur per week. En dat doe je dan heel lang.

En wat dat zwemmerseczeem betreft. Heb ik ook :lol: En iedere keer die herbesmetting als ik in het zwembad ben geweest. Op dit moment ben ik zo ver dat ik die chemische schimmelcrème niet meer gebruik maar alternatief aan de slag ben gegaan.

Pau d'arco helpt goed. thee van zetten, in een spuitflesje doen en je voeten mee bespuiten. Manuka helpt voortreffelijk in een acute fase.
Eerst smeerde ik het er 100% op, maar nu blijkt me dat 50% ook uitstekend werkt. Nu ga ik 33% uitproberen, anders wordt het te duur.
Verder weerstand verhogen met pro-biotica en schimmeldodende capsules van Pau d'arco.
Nou zo ben ik d'r dus mee aan het stoeien.

liefs Vick

_________________
Ik ben precies daar waar het leven me hebben wil. Mijn leven is dus perfect.

Dankjewel voor je schrijven Yolleke en ik ben inderdaad geen dokter maar er zijn wel 2 punten die mijn aandacht trekken in je bericht en ik vertel gewoon waarom dit is okee, misschien lees ik het anders als dat jij bedoelt maar dat weet jij zelf wel.


Jij zegt:

Quote:

En via lichaamswerk,luisteren en praten met je lichaam, voelen wat elk afzonderlijke orgaan of deel je te zeggen heeft, kleur geur en beelden die je als eerste in je op ziet komen of voelen helpen heel goed te ontrafelen wat een bepaalde blokkade te zeggen heeft.

Dat heeft nog eens iemand me verteld.
Ik weet niet of het hetzelfde is, maar het principe is wel hetzelfde, begrijp ik.
“Denk aan haat en voel in je lichaam waar je dat voelt”
En zo met alle emoties.
Dus we (Bert en ik) zijn ervoor gaan zitten en hebben het geprobeerd, maar na zo’n 10 emoties, zijn we er mee opgehouden. We voelde niet echt iets.

Ik lees dat eerst een emotie oproept en dat in je lichaam probeert te ontdekken klopt dit?

Ik bedoelde niet zomaar uit het niets met je lichaam praten, kan wel natuurlijk maar op het moment als er ""iets" je aandacht vraagt. Eigenlijk dus andersom, op het moment dat er iets je aandacht vraagt. Dan kan je proberen contact te leggen met dat stukje. MAAR IK LAS OOK!

Maar ik vind het nog interessanter hoe gaat het weg, en wat kan ik eraan doen, behalve pappen en nathouden, door symptoombestrijding.

Kijk en dan is het maar net waar je focus op ligt, wat je "interessanter" vind.
Ik vertel je alleen wat ik eruit haal hoor, en hoop dat je hier iets mee kunt.

Ja Ruth het valt ook niet mee inderdaad het vraagt ook om openheid en eerlijkheid naar jezelf toe, en durven toelaten ook. Wat ik ook vaak deed was bij chronische gevallen van oh het gaat alweer en dat was dat. Totdat het zich zo duidelijk laat zien dat je er gewoon niet meer omheen kunt en wilt want dan ben je al zover dat je het gewoon wilt weten hoe het zit. Want ergens voelt het dan ook niet okee omdat je weet dat er nog iets niet verwerkt is. Een mooi voorbeeldje wat mij opviel vandaag en wat ik zo vaak om me heen zie en dus ook van mijzelf herkende.

Ik zit in de trein tegenover me zit een jongedame te telefoneren, het lijkt mij een gezellig gesprekje toe want ze ziet er gelukkig uit en lacht heel veel. Totdat ze de zin uitspreekt oh ja dat is familie van je he, ja dan komt ineens alles weer boven he. En toen was het stil en waren ze bezig om het gesprek te beeindingen, nou leuk dat je gebeld hebt hoor bla bla bla, en ineens kreeg het gesprek een andere wending dmv, een vraag en kletsen ze er weer lustig op los. Heel herkenbaar oei dit wordt gevoelig het raakt me en ik vind het niet leuk weg ermee tot de volgende keer maar weer. Weer een kans laten lopen om eens verder te voelen.

Liefs van Brighteyes :wink:

hallo vick, eventjes een tussendoortje;
Ik zag de naam peau d'arco. ben je soms herborist ? omdat je dat zo bijzondere kruid kent?
Andere naam is Lapacho, in het latijn, Tabebuia avellenedae.
Het is een Bignoniaceae, dus van de trompetfamilie. De Tabebuia is een boom die voor komt in het amazonewoud, ze draagt prachtige purperen bloemen die vleesetend zijn. De gebruikte delen zijn de schors die vol natuurlijke antibioticum zit, en ook vol propolis. Haar componenten behoeden het immunsysteem en is ook een preventief middel, anders gezegd een prolyfactisch middel (voorbehoedend middel) geen voorbehoedsmiddel hoor.
Het is een heel bijzonder geneesmiddel omdat het vooral werkt bij zware vervormingen van gewrichten, speciaal de auto immuniteits ziekte LUPUS.
Lupus is een kromgroeien van gewrichten en wordt vooral behandeld met cortisone.(jammer)
andere namen van Lapacho, zijn buiten peau d'arco, ook nog Ipe Roxo of Taheebo.

_________________
Geloof in jezelf. Fijne groetjes van Merlia

wauw Brighteyes, Bijzondere verhalen zijn dat.
Doet me iets herinneren dat ik vergeten was.
eerst een kleine memo: mijn kleindochtertje van 7 begint gevoelens te lezen, de start van een mogelijk spirituele groei. Ik ook. Ik was 7.
Alleen was mijn jeugd eerder liefdeloos. had geen materiele zakens te kort, maar gelukkig zijn en lachen was er niet bij. Ik heb pas leren lachen door getrouwd te zijn ( daar krijg ik nu nooit genoeg van, zelfs na 34j)
Ik werd voor het gemak gewoon opgesloten op mijn kamer, waar ik leerde mediteren. Ik ging daar ver in, ik kon volledig onzichtbaar worden. alleen vergevorderde boeddisten kunnen dat. Mijn ouders waren bang van mij, ik was te ver gevordert. nochtans ben ik een normal huisvrouw hoor met een middelmatig IQ.
Nu het eigenlijke verhaal.
Om op het honden verhaal te komen.
Ik deed heel veel astrale reizen, vluchten eigenlijk. Maar ook in andere dromen werd ik gekweld, zo had ik een realistische droom (echt) waarin ik werd verteerd door haat. Ik was zo verschrikkelijk boos op mijn ouders dat toen , uit mijn plexus een gedaante gecreeert werd, een wolf.
Een grauwende kwaaie wolf. Ik had mijn woede lichaam gegeven en het weggestuurd. De dag nadien was ik een ander mens, liefdevol voor mezelf. de nacht daaropvolgend, dus 24uur later, had ik wroeging en vroeg mijn wolf terug te komen. Met moeite kwam hij terug, hij wilde (ik) niet terug naar die pijn. Maar intuitief wist ik dat de wolf loslaten levensgevaarlijk was voor mijn ouders en anderen die negatief zouden staan tegen mij. De wolf kroop eindelijk terug in mijn plexus, met veel pijn. Dagen nadien had ik nog het gevoel alsof mijn maagstreek bont en blauw geslagen was. Maar toen, op dat moment, hoe jong ik ook was, 8 a 9 jaar oud, besliste ik om nooit zwart te worden en enkel en alleen te leven volgens de waarheid in je eigen hart. Wat ik nog altijd doe. Zonder die waarheid zou ik niet kunnen overleven.
Niet schrikken hoor, mijn gave is niet meer zo drastisch. (soms jammer)
Fijne engelengroetjes, en bedankt voor jouw verhaaltje, soms is het nodig iets te mogen herinneren. maddy merlia

_________________
Geloof in jezelf. Fijne groetjes van Merlia

Ja nou, dat is het bij mij wel dikwijls ja.. :oops:
En dan niet echt de tijd nemen om te luisteren.

Weet je wat ik niet helemaal snap aan dit verschijnsel?
Dat we weten dat het werkt en toch schieten we iedere keer weer voorbij aan de mogelijkheid onszelf te "zien".
En in dit geval op fysiek niveau.

Zou dat nou te maken hebben met conditionering?
Dat we gewend zijn om er langs te fietsen en de draad weer op te pakken tot het weer vast loopt?

het lijkt wel of mensen eerst vast moeten zitten om pas dan, door noodzaak gedwongen, weer naar zichzelf te gaan kijken.
Enfin, ik ben in ieder geval wel zo.
Pas als het al te gek wordt.
Maar dan helpt het ook snel! 8)



Hmm...zwemmersexceem.
Ik las ergens dat het te maken heeft met nog niet vormgegeven ambitie.
Vooruit willen maar (nog) niet kunnen.
En dan gaat het schimmelen....bll.....zoiets?

_________________
*there and back again*

Hoi Lievert

Jeetje ja byzonder verhaal ook hoor Merlia, en niet zo vreemd voor mij hoor :wink:

Ik ben blij dat je bent! Je berichtjes spreken mij aan en heb het gevoel ook nog veel van je te mogen leren :wink:

Hi Ruth

Zou dat nou te maken hebben met conditionering?
Dat we gewend zijn om er langs te fietsen en de draad weer op te pakken tot het weer vast loopt?

het lijkt wel of mensen eerst vast moeten zitten om pas dan, door noodzaak gedwongen, weer naar zichzelf te gaan kijken.
Enfin, ik ben in ieder geval wel zo.

Ja nou ik wilde ben opschrijven maar ik was ook zo :D

:lol: Die ga ik onthouden BrightEyes!

_________________
*there and back again*