LICHTWERKERSFORUM

Gebak.
Herfst 1964.
Voor de vader van een vriendin, bezorgde ik samen met haar op enkele plaatsen een omroepgids, zo ook bij een winkel(bakker) bij mij in de buurt.
Van automatisch betalen was toen nog lang geen sprake, dus na drie maanden mochten wij ook het geld gaan innen bij de bakker.
Tot onze verbijstering weigerde hij echter te betalen, hij had die gids nooit besteld zei hij.
Wat waren we kwaad op die man en we zonnen dus op wraak.
We rekenden uit hoeveel gebakjes er gekocht konden worden voor het door hem verschuldigde bedrag en telefonisch bestelden we er 50.
Te bezorgen bij mijn vriendin thuis.
Zo dat zou de rekening vereffenen.
Gloeiend van trots liepen we rond en om dit gevoel te delen vertelden wij het verhaal aan een derde vriendin, bij haar aan de voordeur.
Wat wij echter niet in de gaten hadden was dat de zus van die vriendin op de overloop mee stond te luisteren.
Die avond net na zessen werden er 50 gebakjes bezorgd bij vriendin 1.
Daar wist men echter van geen bestelling af, dus de bakker wilde zijn nu onverkoopbare gebak weer meenemen.
Het *toeval* wilde dat de zus van vriendin 3 op dat moment langskwam en vertelde wie er achter zat.
De bakker liet de 50 gebakjes achter bij vriendin 1 en zei dat alles wel goed zou komen.
25 gebakjes voor vriendin 1 en 25 gingen er mee naar vriendin 3, ik wist van niets en wij aten ook geen gebak.
De andere dag was een gewone schooldag, dacht ik.
Tot ik thuiskwam.
Mijn moeder was witheet.
Toen zij even naar de winkel was geweest en de voordeur op een kier had laten staan(toen heel gewoon) trof zij tot haar verbijstering twee mannen in huis aan.
Recherche! Of ze even de verblijfplaats van mij bekend wilde maken, dan kon men mij aanhouden.
Natuurlijk vertelde ze dit niet en ze wees de ongenode gasten de deur.
Ik kreeg ontzettend op mijn donder en zou van mijn schamele zakgeld de schade moeten betalen, samen met vriendin 1.
Dat was echter niet het ergste, elke week zouden we dit persoonlijk af moeten geven in de winkel.
Die eerste keer was vreselijk, we liepen heen en weer voor de winkel, in twijfel of we naar binnen zouden gaan als er geen klanten waren, dan wel als het druk was.
De winkel stond vol en het duurde even voor we aan de beurt waren, de bakkersvrouw vroeg wat ze voor ons kon betekenen en wij gooiden onze twee kwartjes op de toonbank; voor het gebak, zeiden we.
Ongeveer drie maanden lang volbrachten we blozend en kleintjes onze straf.
Ik heb er nooit meer een voet binnen gezet nadien en soms als ik er nu langskom(ik woon nu in dezelfde wijk) zie ik weer de plaats delict en voel ik me weer kleintjes.
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

_________________
*there and back again*

Dat was een echte krentenkakker die bakker :lol:
Wat een mooi verhaal weer. Goh wat heerlijk dat je moeder je verblijfplaats niet verried. De mijne zou me niet gespaard hebben. eh....was er niet enige korting vanwege wanbetaling van de omroepgids?? Tja deze onbeschaamde bakker moest zich :oops:

Shenan

Gôh wat een originele moedige meid was jij. En in die tijd stuurde ze nog twee rechercheurs af op zo'n "delict". Ik vind je geweldig en ik vind het heel tof dat je het met ons deelt.

liefs Vick

Dank voor jullie reacties.
Gebakje van eigen deeg :lol: over orgineel gesproken 8) zo heb ik mijn verhaal nu ook genoemd op mijn weblog :idea:
Ach en als ik jouw dochter was geweest zou je ongetwijfeld ook iets van een nauwelijks verborgen trots gekend hebben, net als mijn moeder.(hoorde ik jaren later)

Ik geloof nooit lieve Shena, dat hij zich geschaamd heeft, daar was hij de man niet naar.
Tja mijn moeder vondt het vergrijp niet ernstig genoeg om mij als een crimineel van school te laten halen, maar was er wel van overtuigd dat ik een stevige straf verdiend had, die kreeg ik dus ook, want ik weet nog dat ik buiten de vernedering, ook nog enige weken huisarrest gehad heb.
Heb ik ook overleefd :lol:

Orgineel was het zeker lieve Vick :idea:, maar verstandig?
Ik vind het eigenlijk heel leuk om dit soort verhalen met jullie te delen, eigenlijk een soort van in een ander licht bezien van dit leven, een aaneenschakeling van lessen en inzichten.
Bovendien heeft mijn familie die verhalen al zo vaak gehoord, dat zij ze wel kennen, vers publiek dus :wink:
Namaste Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Absoluut zeker trots geweest zijn Miek.
Maar kan ik dat nu van mijn dochter ook zeggen? Hm? :?

Leuk om te delen schat.
Heel leuk om te lezen! :)

_________________
*there and back again*