LICHTWERKERSFORUM

Weet eigenlijk niet of het hier thuis hoort.
Toch het is een stukje van mijn leven geweest en dat doet mij besluiten het hier te plaatsen.
Ik dacht dat ik er doorheen was, dat ik door mijn angst heen gelopen was.
Nee ik weet ik ben er doorheen gegaan en ben gedragen.
Waar dit nu allemaal om gaat?? Net las ik dat Karnayna schreef dat er op een forum (sorry zet het even iets anders neer dan je het zelf plaatste en je mag me corrigeren als het niet zo bedoeld was) waar men allemaal geregistreerd staat betere "controle" is op berichten van deez of geen. Dit ivm evtentuele ellende.
Ik hoop dat we dit forum open houden ook voor de mensen die zich niet laten registreren. Wij weten niet hun beweegredenen.
Er is een tijd geweest dat ik heb moeten vluchten voor mijn veiligheid.
En als ik op dat moment mij had moeten registreren dan was ik vooral in het kleine kikkerlandje zo gevonden.
Gelukkig is dit allemaal nu achter de rug maar er zullen nog legio mensen met wel goede bedoelingen in eenzelfde soort situatie zitten die misschien het licht van deze site heel goed kunnen gebruiken. of wie weet datgene hier vinden waardoor ze zelf weer licht vinden en ik zelf hoop dat deze mogelijkheid daarom open blijft.


Heel veel liefs en licht voor iedereen
Shenandoah

Nu lieverd, jouw boeiende bericht komt, voor mij in ieder geval, precies op tijd.
Ik zat me nl. af te vragen waarom in Godsnaam mensen toch altijd maar "gast" wensen te zijn?
We weten immers wie ze zijn en waarom al die blah-die-blah eromheen?
Als er vrijheid is, geen geheimen meer, waarom dan toch dat verstop-gedrag?? :?
Ik vind het ontsettend vervelend omdat het helemaal niet nodig is en ook, wat mij betreft, niets toevoegt hier.

Maar jij laat hier een andere kant zien.
Mensen die werkelijk gevaar lopen met hun echte naam.
Dat komt niet veel voor maar ik heb er wel alle begrip voor.

Enfin, jij voegt hier iets heel waardevols toe aan mijn gedachtenoppering.
Hoewel ik direct heel nieuwsgierig wordt naar méér verhaal.
Dat is echter onbeleefd.
Zoiets vráágt met natuurlijk niet dus zal ik dat ook niet doen.

Vluchten voor je veiligheid is afschuwelijk.
Ik vind het knap om te horen dat je er nu makkelijker mee om kunt gaan.
Althans, dat begrijp ik uit je bericht?
Want door zo een grote angst heen durven stappen vergt wel heel veel moed.
Én een groot Geloof!

Lieve Ruthazel,

Het valt mij op dat wij vooral in Nederland denken,
dat het niet veel voorkomt dat mensen voor hun veiligheid moeten vluchten.
Ik kan je zeggen dat het meer voorkomt dan menigeen denkt.
Ook kan ik je vertellen dat je als je dit gebeurt je realiseert dat we helemaal niet anoniem zijn maar overal geregistreerd staan en dus overal te vinden.
Neem als voorbeeld maar een pin automaat die verraad meteen waar je zit en dus deze kan je meteen niet meer gebruiken.
Ook bemerk je dat onze zgn. wetten op zo'n moment helemaal niet toegankelijk zijn en dus dat je wettelijk gezien weinig tot geen bescherming hebt.
Ruth Ik zou mijn verhaal wel willen vertellen maar nog steeds kan ik dit niet op een computer omdat het voor mijn gevoel misschien mensen wakker schud die ik nu in liefde achter mij heb gelaten.
Dwz. Ik heb ze vergeven. Lange tijd waren mijn kinderen en ik alles kwijt
het heeft mij veel geleerd. Daar ben ik dankbaar voor.
Het heeft me geleerd niet aan materiele zaken vast te zitten.
Het heeft mij geleerd dat op de momenten dat mijn angst het grootste was en ik deze alleen nog kon omarmen dat mijn beschermers me erdoor hebben gedragen. Het heeft mij geleerd met liefde naar ieder te kijken en vooral zoveel mogelijk zonder oordeel te leven omdat ik niet weet wat de ander beweegt.
Het heeft me geleerd dat mijn ego altijd op de loer ligt en ik vooral in mijzelf te rade moet gaan als mijn leven zwaar wordt.
Het heeft me ook een andere kant gegeven de kant van heimwee.
Heimwee naar de liefde die zo alom aanwezig is wanneer je in zo'n situatie verkeerd.
Ik weet dat het misschien niet het goeie woord is omdat we altijd naar huis mogen. Maar ik weet dat ik mijn afspraken nog niet rond heb en dus
een klein beetje heimwee dan maar.....
Ook voelt het soms heel eenzaam terwijl ik weet dat dat alleen mijn armoede is en van niemand anders.
Eenzaam omdat zoals je schrijft in Nederland gedacht wordt dat het niet veel voorkomt dat je met je leven bedreigt wordt.
Ruth ik stop er even mee vind het even erg moeilijk....
Toch ook blij dat ik zoveel rozen op mijn pad heb gevonden.

Liefs Shenandoah

ps ik ga niet kijken of er nog type fouten in zitten want dan ga ik vast
mijn verhaal schrappen

Oh..lieverd, dit is zo moedig!
Dank je wel!

En goed zo!
Stop maar even met terug kijken.
Hoewel er ook zulke mooie dingen zijn om op terug te kijken.
Maar soms is het ook net een waterval die eerst lekker fris is en dan verandert in koud.

Voor nu: hele grote lieve knuffel die je omringd met hartjes.
Daar kun je nl. gerust onder gaan staan want dat wordt nooit koud.



............. Shenandoah

:) dank voor je mooie gebaar

shenandoah

Lieverd,dank voor je oogopener en je openheid.
Dat wat geweest is,kan en mag heimwee oproepen,maar juist dankzij dat,ben jij nu het prachtmens dat anderen zoveel kan en mag aanreiken.
Groots Shenandoah, groots.
Dankjewel en Namaste.
Annemiek

_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....

Lieve Shenondoa,



Ik begrijp niet hoe je kunt zeggen dat je dan in armoede leeft. Wat een rijkdom heb jij opgedaan. Vergelijk het niet met de norm van ons landje met alle suffe regels, waar nooit wat aan verandert (alleen maar regel op regel). Daarom is iedereen vrij op dit forum en een gast is ook een lid, want lid zijn betekend niet per definitie "dat je bij de groep hoort". Ik ben lid van dit forum, maar ik behoor niet tot dit forum. Ik ben uniek en met iedereen verbonden, wij zijn allemaal één. Dus er is geen onderscheid tussen lid, gast, schrijver of lezer. Iedereen mag hier hier zijn en niemand wordt geband of iets opgelegd. Hier mag je jezelf zijn. En dus in jouw geval mag je je rijkdom gaan beseffen. Niet in euro's waar onze maatschappij de rijkdom aan afmeet, maar de geweldige rijkdom aan wijsheid die je bezit en niemand je af kan nemen. Ik vind je in elk geval enorm rijk.

Liefs en warmte, BIgbear

Lieve big bear,

Weet eigenlijk niet waar ik de indruk heb achter gelaten dat ik in armoede zou leven....
Ik leef niet in armoede en ben erg rijk.
Alles is al.
De quote die je eruit gelicht hebt is bedoeld om te laten zien hoe het op een moment voelt als je er middenin zit en dan bedoel ik letterlijk
Ik had geen huis meer.
Stond met mijn kinderen letterlijk op straat.
Ja ook dat gebeurt in ons landje.
Maar mijn rijkdom is al en dat ben ik helemaal met je eens.
Dat neemt niet weg dat je wanneer je middenin zo'n situatie dat anders voelt.
Hoewel ik ook daarover moet zeggen dat ik gevoeld heb dat ik gedragen werd.

Liefs Shenandoah

Ojee, big bear,


Ik kan het haast niet nalaten om ook nog even te vertellen eenmaal op straat was het verschrikkelijk koud het vroor en overal in de huizen stonden kerstbomen en heerlijke lichtjes wij hebben er van een afstand naar gekeken met een traan want dit moesten, dacht ik toen, mijn kinderen missen.
Om maar niet te vergeten alle vriendjes en alle familie en bekenden die we ook niet meer konden bezoeken in die tijd.
Het is voor mij makkelijk om te zeggen dat ik gedragen werd. en natuurlijk de kinderen ook. Toch neemt dat niet weg dat kinderen dit op dat moment niet altijd zo ervaren.

Voor ons is het natuurlijk makkelijk om te roepen dat we dan erg rijk zijn

Liefs Shenandoah

Dat is het heej lieverd, je eigen onmogelijke situatie bekijken hoe die op dát moment was, en later dezelfde situatie bekijken eens je er afstand van gedaan hebt.

Ik vind het gewoon een film wat je beschrijft.
Daar staan met de kindjes in de sneeuw en kou. Verstoken van warmte en gezelligheid. O DIE KERST! :x
En zeker als het je eigen kinderen zijn heb je, kan ik me zo voorstellen, dubbel verdriet.
Nog eens niet om jezelf maar gewoon omdat je ze niet meer te bieden hebt op dat moment. Het IS toch wat? Hoe ons hart breekt bij het zien van verdriet van onze kinderen?
Hoewel......wáren ze eigenlijk wel zo verdrietig?
Dat is dan altijd een vraag.

Als ik terugkijk naar mijn eigen kindertijd herinner ik me ook nog als de dag van gisteren hele pijnlijke stukken uit mijn jeugd.
Zeker het verdriet wat mijn moeder erbij had.
En ik geloof, nu achteraf, dat het verdriet van mijn moeder groter was dan dat van mezelf.
En als ik zo doordenk vermoedt ik dat háár verdriet vooral ons betrof.
Tja.
Elkaars rugzak dragen en er moe van worden.
En oh...wat een inzicht!
De ander even los te kunnen laten. Het even los te zien van ons eigen verdriet. Dat scheelt al zo een stuk?

Ik ben blij dat je je nu in ieder geval wat veiliger voelt.
Dat je kindjes nu wel veilig zijn en dat ze hopelijk dubbel en dwars kunnen inhalen wat ze (misschien?) hebben "moeten" missen.

Dank je wel voor je vertrouwen ook hier.
Ik vind het pracht!

Lieve Shenondoa,

Ik had dit inderdaad anders gelezen, bedankt voor de verduidelijking.

Liefs en warmte, Bigbear

Hallo lieverds,

big bear graag gedaan hoor.
Verdriet van de kinderen. Tja dat is een goeie vraag ruth.
Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ze er erg verdriet
:cry: :cry: van hebben gehad.
Vooral omdat ze hun vienden en familie op dat moment achter lieten net als ik.
En dan de lange tijd dat je ondergedoken zit.
Op zo'n moment kan je geen andere kinderen mee naar huis nemen om te spelen en bij andere mensen spelen gaat ook al niet.
Zoiets is voor een weekje niet zo'n inpact misschien maar voor zo'n driekwart jaar is dat wel erg moeilijk. Wat het verder met ze gedaan heeft zal ik ws. pas weten wanneer zij ouder zijn. Zolang ik de weg openhoud om erover te praten is er ruimte om er mee om te gaan.


En wat mij betreft ik voel net zo veilig als een ieder inmiddels wat niet wegneemt dat ik niet voorzichtig ben.
Net als Annemiek schreef juist dankzij dat, het is voor mij een inzicht geweest die ik nu niet gemist zou willen hebben. En als ik vanuit mijn hart spreek denk ik dat het ook goed voor de kinderen is geweest.
Al vroeg hebben ze veel mogen leren/weten.

liefs Shenan :)

Lieve Shenan,

Door de veelheid op dit forum kom ik er lang niet altijd aan toe om alles te lezen, laat staan bij te houden. Vandaar dat ik nu pas jouw verhaal ontdek.

Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, daar ben ik dan weer benieuwd naar, maar als het niet goed voelt, hoef je dat natuurlijk niet te zeggen.
Ik vind het heel knap van je dat je de weg openhoudt voor ze, om erover te praten. En volgens mij kun je daarmee de eventuele 'schade' aardig beperken. Ze hebben al veel mogen leren en weten, mooi dat je dat zo ziet.

Ja verdriet van de kinderen... dat vraag ik me dus ook altijd af over mijn kinderen. Ik denk dat je mijn verhaal niet kent, je bent hier nog niet zo lang. Zij zijn ontvoerd door hun vader en meegenomen naar zijn land, Irak, waarschijnlijk. Hoe voelt het voor hun om zomaar van de ene op de andere dag alles te hebben moeten achterlaten? Ik kan het alleen maar vermoeden, ik kan niets voor ze doen, ik heb geen enkel kontakt. Alles achterlaten, school vriendjes familie noem maar op.. door de beslissing van hun vader. En wat vertelt hij ze over hun moeder, ik dus?

Jij hebt ze tenminste nog dingen kunnen uitleggen, in waarheid. En dat maakt veel verschil. Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen nu in grote verwarring leven over wat nu wel en niet waar is... en toch is dat waarschijnlijk het geval.

Enfin, wat wil ik eigenlijk met mijn bericht.. even van me afschrijven wat het in mij opriep.. Ik ben in ieder geval blij, dat je je nu wél veilig kunt voelen.


Liefs,
Zonne-elfje

_________________
Reveal the Goddess in you

Lieve zonne-elfje,

Het is even stil.......
Wat kan ik in deze tegen jou zeggen.
Ik zou je even vast willen houden om je te laten weten dat mijn gevoel naar jou uitgaat. Nee, ik kende jou verhaal niet en het raakt mij.
Wat moet het moeilijk zijn voor jou. :(
Heb je enig vooruitzicht of je je kinderen over een tijdje wel weer kan zien of denk je dat dat erg onwaarschijnlijk is? Zonne-elfje mag ik je zeggen dat ik het knap vind dat jij hierop reageert. Ongetwijfeld brengt het voor jou veel gevoelens omhoog. Zelf denk ik altijd dat een kind die ouder wordt altijd naar zijn/haar eigen waarheden gaat zoeken net zoals wij dat doen. Ik denk niet dat een ouder of anderen dit kunnen tegengaan. Vooral niet nu we steeds meer mogen her-inneren.
Daarnaast denk ik, voor jou zal dat, het gemis naar hun niet weghalen.
Ik kom even terug op iets wat ruthazel zei.
Zij schreef dat ze achteraf gezien de pijn van het verdriet van haar moeder het moeilijkste heeft gevonden.
En daarmee heeft ze denk ik een heel groot stuk laten zien waar kinderen vaak mee worstelen. Tenminste dat denk ik.
Zonne-elfje ik weet dat ik jou verdriet er waarschijnlijk niet mee weg kan halen, toch wil ik zeggen dat je liefde niet af kan dwingen.
In dit geval doel ik op de vader van je kinderen.
Hij kan denken dat hij ze kan bespelen toch zal dit niet mogelijk zijn want liefde vind altijd de weg terug.
Lieverd voel je vrij om te reageren en je te uiten Je mag huilen en je mag lachen en blijf vooral in je kracht staan want daarmee kan je bergen verzetten. Ook al lijkt dit in ons leven soms niet zo.

Liefs Shenandoah

Lieve Shenandoah,

Nee, er is geen enkel vooruitzicht dat ik mijn kinderen over een tijdje weer zal zien. In de ruim drie jaar dat deze situatie nu duurt, heb ik geen enkel kontakt meer met hun vader of met hen gehad, ik weet geen adres en geen telefoonnummer. Hij heeft op geen enkele manier mij ook maar iets laten weten, niet eens waar hij is heengegaan, helemaal niets. :? Compleet met de noorderzon vertrokken.

Mijn troost is dat kinderen altijd naar de waarheid zullen zoeken, want dat heb ik zelf ook gedaan. Ze zullen, wat er ook verteld wordt, altijd ergens in zichzelf voelen dat er iets niet klopt. En dit kan niemand uit hun hoofd praten. Dat is bij mij ook niet gelukt. Zeker weten dat we steeds meer gaan her-inneren. (Daar gaat mijn tweede boek over.)
En ik denk dat hun vader behoorlijk zal balen als ze eens achter de waarheid komen, want dan zullen ze, lijkt mij, zich aardig bedonderd voelen.....

Ik hoop gewoon dat ze ooit ook toegang tot internet zullen hebben en gaan googlen... dan zullen ze genoeg kunnen vinden over mij en over zichzelf! Waar ik ook vast in geloof, is dat hij *ooit* ook de waarheid over zijn eigen handelen onder ogen zal moeten zien, namelijk aan het eind van zijn leven, ooit..

Liefs
Zonne-elfje

_________________
Reveal the Goddess in you

Lieve zonne-elfje,

Gedachtenkracht is sterk en ik denkook dat jou kinderen
op een dag hun eigen waarheid gaan zoeken....

Liefs Shenandoah