LICHTWERKERSFORUM

Dit forum is wederom geopend als zijnde een archief.
Het is momenteel vr 29 mar 2024 07:51

Alle tijden zijn UTC




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: zo 19 feb 2006 06:09 
Mijn innerlijk leven als dat van een pelgrim.

Hallo Lieverds. :D

Het is weken geleden dat jullie iets van me hoorden. Ik kan genoeg redenen bedenken waarom ik afwezig ben, maar de werkelijk reden is dat ik bij mijzelf knopen moest gaan doorhakken. Knopen die mij dwars zaten van wat ik zelf wel en niet wilde bereiken en ontvangen binnen mijn innerlijke belevingswereld van mijn gemoedsrust naar een werkelijkheid binnen dit leven in het heden en binnen het nu wat ik zoals werkelijkheid ervaren kan.

Ik mocht leren keuzes te maken, voor mijzelf opkomen, niets aan anderen over laten als ik het nog zelf kan doen, zelfstandig worden binnen mijn eigen denken en voelen, leren omgaan met pijnlijke verwerkingsprocessen en deze transformeren naar iets van wat bruikbaar was om mijn te kunnen blijven trainen naar mijn innerlijk bevrijding van leven. Ik merkte op dat door al mijn lagen heen ik nooit echt geleefd had en mijn leven nog maar net begonnen is Leven wat is leven, het klinkt eenvoudig, maar dat was het voor mij beslist niet en ook niet makkelijk zoals het leek om te durven leven. Ik was gevormd door mijn opvoeders en de maatschappij waarin ik leven moest, de regering die mij spelregels oplegde en mij in slavernij gevangen probeerde te houden. Ik werd voor mijn gevoel gevangen gehouden door een macht van wat aan wereldse zaken als hoe familie, vrienden mij benaderde. Ik moest mee lopen in de voetsporen van een maatschappij die mijn familie voor mij dwangmatig wilde creëren, deed ik dat niet dan lag ik er buiten en telde binnen mijn familie niet mee en werd en werd verbannen als een crimineel en als een mensje aan gezien die aan psychogeriatrische klachten leed. Het mooie hiervan is dan dat ik mij bewust mocht worden dat ik mijn eigen slaaf geworden was.

Er was niemand dan buiten mijzelf om die tot inzicht mocht komen dat ik zelf mijn eigen paradijs of mijn eigen hel aan het creëren was. Ik vroeg me af of ik hieruit mijzelf kon bevrijden uit het negatieve gedrag van anderen. De inzichten kwamen onaangekondigd naar mij toe op mij innerlijke vragen die ik met mij meedroeg. Ik begon met mijn eigen pelgrimstocht, mijzelf overnieuw leren ontdekken. Makkelijk gezecht dan gedaan, want woorden gebruiken is vrij makkelijk, maar de woorden ook in de praktijk toe te passen is andere koek. Ik wist een ander mens zo goed te adviseren in woorden of behandelingen van wat goed voor de ander kan zijn, maar bracht ik dit advies en deze boodschap ook naar mijszelf toe om het toe te toepassen? Het gebeurde bij mij wel eens dat ik een advies naar een ander gaf en het bij mij zelf niet toepaste, dit was een stukje bewustwording waar ik nog iets mee kon doen. In hoeverre was ik verantwoordelijk voor mijn eigen woorden die ik uitsprak en schreef naar een ander mens toe. Ik merkte dat gedachten en woorden, geschreven en gelezen werden een magisch aantrekkingskracht bezaten Eerste voelde ik mij verantwoordelijk voor de ander en niet voor mijzelf. Ik leerde in een vrijsnel tempo dat ik geen verantwoording kon dragen over een andermans ellende of leven omdat ik mijn eigen verantwoordelijkheid niet zien kon en dit mocht leren ontdekken. Ik mocht leren om eerst de verantwoordelijkheid voor mijzelf te nemen en te dragen over de gevoelens en handelingen die ik aan het uiten was naar mijn medemens. Het is zo makkelijk om alles bij een ander neer te leggen, in de goede en niet goede zin.

Vaak nam ik een afwachtende houding aan en wanneer iemand er aan toe was om met mij verder te kunnen, binnen een vriendschap of relaties. Maar ik kon wachten totdat ik een ons of mischien wel twee wog dat daar niets uit voortkwam en voelde het als een tegenhoudende energie die niet stromen kon. Ik kan zechen dat mijn vrienden, familie, partners en kinderen het niet makkelijk hadden als zij met mij wilde leven, maar voor mij was het niet makkelijk om met hun te leven omdat ik mijn hele leven alleen geweest ben tot het eenzame toe en alleen geleefd hebt. Alleen zijn in die zin dat ik een hoop mensen om mij heen had en toch mij alleen en verloren kon voelen/ Ik kon mij zo alleen voelen dat mijn leven als een vel papier in duizenden stukjes versnipperde onder mijn handen. Ook dit mocht ik leren inzien en er iets mee doen, mijn geduld werd vaak op de proef gesteld en kwam erachter dat ik meer verdragen kon dan ikzelf verwachte. Vooral mijn ziekte stelde mij vaak op de proef hoe ik mag leren omgaan met de laatste stuiptrekken van mijn ongemakkelijk leven die ik achter mij mag laten en ik mijn eigen heler aan het worden ben. Ik mocht leren geduld te hebben, loslaten en accepteren en ook hoe ik naar de ander mijn aandacht aan het richten ben of was. Ook naar mijn vrienden, familie en kinderen mocht ik leren dat zij ook geduld voor mij en ik voor hun moest hebben.

Vaak dacht ik dat als ik maar goed doe en lief gevonden word dat het goede wel naar mij toe zal komen, maar schijn bedriegt, dit was voor mij niet het geval, ik liet mijn masker van opgelegde regels vallen en kijk nu naar mijn resultaat.. Ik begon te beseffen dat ik een ander en mijzelf niet genezen kon omdat mijn ziel niet ziek was en nooit van mij verwijder kon zijn en dat was mijn eigen leermeester die mij tot inzicht bracht dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen ellende of ziekzijn. Ik kon niet meer terug naar oude genezingsproces waar ik veel goed resultaat mee kon boeken, mijn lichaam stond dit niet toe, want het goddelijk binnen mijzelf had nog iets anders voor mij in petto, ik mag leren omgaan dat elk mens mag leren zijn eigen genezer te mogen worden en dat ik of een ander hun niet genezen kan. Een mooie openbaring vind ikzelf.

Dus hup samoe... zet hem op en zet mij eigen boel maar weer eens op de kop om te zien wat het doet om knopen definitief door te hakken en ben begonnen met mijzelf niet meer tegen te houden en ven begonnen meditatieslessen te geven in het beoefenen van mantras. Al een paar weken ben ik bezig en geef les tweemaal in de week aan groepjes. het begint erg druk te worden in huis en voel de vreugde ervan afkomen. De vreugde die ik ervaar is dat ook ik gestimuleerd word om in beweging te komen met mijn ziekte om nog meer diepgang te krijgen in een leven Ik mag op mijn innerlijk gevoel blijven vertrouwen dat alles goed komt en alles zijn zin heeft binnen dit leven en dat zorgt er voor dat het de ander en mij ook werkelijk goed zal gaan.

Knopen doorhakken betekend voor mij. loslaten en accepteren in wat voor situatie ik mij nu bevind, fysiek ziek zijn en innerlijk gezond en zie de mogelijkheid tot eenheid te komen bij mijzelf. En dat is mijn eigen goddelijkheid een stukje aan genade dat niets onmogelijk is, maar alles mogelijk Mijn innerlijk lichtje brand van liefde en dat brengt de vreugde aan anderen en mijn ziel. Het werkt als balsem op al mijn wonden die aan het herstellen zijn.

Een warme groet van Samoeray.
:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp: Lieve Samoeray
BerichtGeplaatst: zo 19 feb 2006 10:42 
Offline
Beheerder
Gebruikersavatar

Lid geworden op: wo 30 nov 2005 14:35
Berichten: 3689
Fijn je hier te zien en te lezen lieverd.
Het is alleszins herkenbaar,het zien van de kuilen en bulten op andermans levenspad.
Soms komt dat omdat je zelf dat pad al gelopen hebt en een andere keer omdat de ander zo gefixeerd is door zijn doel,dat er een zekere mate van polderblindheid optreed.
Maar in alle gevallen dat je een goede raad voor een ander hebt,of wilt helpen,is dat omdat het iets aan jouw te vertellen heeft.
Het resoneerd met iets in jou.

Dat de weg van de ander jezelf weg houd bij jezelf constateer je pas later,immers jouw gedachten en gevoelens,zijn in eerste instantie om er zelf iets mee te doen of te laten en al wat je buiten jezelf plaatst leid af van je eigen weg naar je Goddelijke kern.

Vroeger(en nu praat ik over zón dertig tot veertig jaar geleden)ging je als goed* christelijk kind op 14 jarige leeftijd op retraite.
Een tijd van bezinning op jou en je relatie tot God.
Ik kon en kan het niet eens zijn met wat men daar mee wilde bereiken,er werd een opoffering van je eigen zijn geeist ten goede van elk ander,een moeder was er alleen voor haar man en kinderen en een kind alleen om zijn/haar ouders te eren en gehoorzamen.
Bovendien was de rol van de vrouw absoluut beperkt tot het huishouden en kerkbezoek.

En toch is op zich zón periode van bezinning een goed moment om alles eens op een rijtje te krijgen,zien waar je bent en waar de kuilen op je eigen pad liggen.
Heel mooi lieverd*een pelgrimstocht naar jezelf.

Daar is het begonnen en daar kom je uiteindelijk ook weer uit.
Alles en iedereen daar omheen is immers een reflectie van je zelf een zelf geschapen illusie en zolang je niet ziet dat het een illusie is kun je er tegen vechten,proberen te veranderen.
Maar het mooie van het verhaal is,eenmaal dat je weet dat alles buiten jezelf een illusie is,kun je er van gaan genieten.
Want waarom zou je geen gebruik maken van die illusie?

Als je in een prachtig bos loopt en de vogels zingen voor jou,de bloemen geuren voor jou en de kleuren ontrollen zich als een pracht tapijt,alleen maar voor jou,nou weten dat dit een illusie is,zou je kunnen verhinderen ervan te genieten,of je zou de sprankelende lucht kunnen inademen als het licht dat tot je komt,de warmte van die zelf geschapen zon tot diep in je botten laten doordringen,kortom je omgeving tot deel van jezelf maken.

Het is ontsproten uit jou,als een eerste sneeuwklokje midden in de winter.
Geniet dan van jouw innerlijk dat zich toond als een spiegel.
De buitenwereld is en blijft nou eenmaal een reflectie van jouw innerlijk.

Oh lieve Sam,ik zie je zitten temidden van je koninklijke kussens en je velours gordijnen,Prachtig.
Geniet ervan en deel met ons.

Namaste Annemiek


_________________
And then there were three...We started our group...
Our circle of friends....And like that circle
There is no beginning or end....


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: zo 19 feb 2006 13:46 
Lieve Samoeray,

van mij weinig woorden maar heel veel :idea: Liefde, lieverd

Ik kwam deze prent tegen en die verwoord eigenlijk zo intens wat ik bij je voel.
Die engel, dat ben ik niet maar jij kent hem, voelt hem, ... is bij je ... ben je
Afbeelding

(een beetje groot uitgevallen maar 'k heb me nog ingehouden. 'k Wilde hem reuzegroot hier voor je neerzetten, hehehe)

Warmte, Licht en Liefde, lieve Samoeray

Namaste



Patrick :idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: zo 19 feb 2006 18:59 
Offline
Gebruikersavatar

Lid geworden op: di 17 jan 2006 20:12
Berichten: 297
Hallo Lieve Samoeray :D

Bedankt voor je mooie schrijven,
over je innerlijk leven als dat van een pelgrim.
Wat fijn voor je dat je zoveel vreugde ervaart
met je meditatielessen in het beoefenen van Mantra's
samen met anderen.
Afbeelding

Hierin zag ik jouw innerlijk licht

Veel liefs Roodstaart


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: zo 19 feb 2006 23:39 
Offline

Lid geworden op: vr 02 dec 2005 00:07
Berichten: 1713
lieve samoeray


Afbeelding even een dikkeAfbeeldingknuffel flower

_________________
Afbeeldingdikke engelenknuffel flower

Je kunt een mens niet veranderen, je kunt hem slechts de weg wijzen.


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: ma 20 feb 2006 17:10 
Hallo lieve patrick, :D

Ik heb de kleine letters gelezen met mijn leesloep hahaha. Dan lijkt zeker dit mooie plaatje nog groter, jezelf niet inhouden hoor, ik pas ook onder kleine vleugeltjes hoor zoals de vleugeltjes van een roodborstje. Maar wat een prachtige plaatje heb je hier neer gezet, geweldig dank je wel voor je warm gebaar. Ik gebruik even je tekst, dat mag wel he patrick.{ Dag lieve Ziel, prachtige Engel, daar in je menselijke vorm. Wat straalt Jouw Licht zo mooi. Kan je 't zien, ik wel}.Ik sluit mijn handen met de handpalmen tegen elkaar ter hoogte van mijn hart chakra en zeg zachtjes tegen jouw, Namasté en buig zachtjes naar voren en maak dit nederig gebaar.

Veel liefs en een warme groet van een Samoeray.
:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: ma 20 feb 2006 17:12 
Hallo Lieve roodstaart, :D

Ik dank je voor dit warme gebaar, het is een mooie boodschap die je me schenkt. Zo beleef ik mijn leven als een pelgrim die een tocht maakt door de woestenij van het leven. Heb je wel eens een echte pelgrimstocht mee gemaakt? Nou ik wel, het was een fysiek zware tocht om nooit meer te vergeten, heel bijzonder. Toen die tijd dat was zo rondom 1970 dat ik zo'n tocht maakte wist ik nog niet de diepere betekenis van een pelgrimsleven Nu dat ik door mijn ziekte gedwongen passief gehouden wordt begin ik te beseffen dat ik van binnenuit werken en groeien mag. Mantras zingen heeft een bijzondere uitwerking als ze goed gezongen worden. Een lichaam is wel belangrijk, maar niet zo belangrijk dan de gevoelens die binnen mijzelf plaats vinden. Ik geef meditatie aan mijzelf en ik nodig mensen uit om met mij mee te doen als een stukje innerlijke stimulans om mijzelf te kunnen blijven vernieuwen binnen het eigen genezing proces Ik geef de meditaties puur voor mijzelf en de ander mag mee genieten en het ook ontvangen, van wat ik hun niet geven kan, dat is hun zelfontplooiing van liefde. Ik besef dat ik aan het groeien ben en dat elke dag overnieuw. Niets is dan oud, maar ben constant bezig met vernieuwen.

Veel liefs en een warme groet van Samoeray.
:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: ma 20 feb 2006 17:14 
Hallo Lieve flauwer, :D

Ook een warme knuffel van mij en ons innerlijk licht straalt als een zonnetje.
Zelf ben ik geen kei in plaatjes hier neer zetten, ik vergeet gewoon hoe het ook alweer moest. Maar mijn woorden komen ook zonder een plaatje aan.

Veel liefs en een warme groet van Samoeray.
:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: ma 20 feb 2006 17:19 
Hallo lieve Annemiek en andere lieverds. :D

Ik had ook beloofd om zo af en toe even binnen te wandelen. Het ontbreek mij aan tijd om bij forums te blijven hangen. Mijn ontwikkeling gaat door en ben mijn levens forum aan het neerzetten en wat is er dan mooier dan een pelgrim te zijn die naar het eigen centrum aan het wandelen is en dat niet meer op papier of forums. Schitterend vind ik het en krijg er momenteel niet genoeg van.
Ik dank je voor je warme bericht. Ja de polderblindheid, mooi hoe je dit ziet. En kerken …., ik heb wat ervaring mee gekregen van mijn vader hoe hij wilde regeren van uit een strakke en strenge hand die opgelegd werd door de invloed van kerken met hun macht van gehoorzaamheid, het hoorde zo als je de ander als voorbeeld neemt en niet in jezelf durfde te vertrouwen.

Ik zit zo naar dit woordje polderblindheid te kijken en zie mijzelf door de polder wandelen als hoe ik als pelgrim door een mistbank aan het wandelen ben. Door de mist kan ik soms niet zien dat er een kuil voor mijn voeten ligt waardoor ik een misstap kan zetten en verkeerd kan terechtkomen. Het kan zijn dat ik niet meer verder durf te gaan en wantrouwend wordt tegenover de mist, omdat ik dit natuurverschijnsel niet begrijp, en dat verteld iets over mijzelf en het eigen vertrouwen. Durf ik wel of geen vertrouwen te hebben in wat mij aangereikt wordt aan mistbanken? Is mijn vertrouwen groot genoeg? Weet ik dat ik niet bang hoeft te zijn om nog maar een misstap te zetten waardoor ik mij kan bezeren? Als ik begin te begrijpen dat de mist ook weer tijdelijk is en op kan trekken door de zonnestralen, waardoor het water kan verdampen en het landschap met haar stralen beschijnt, is dat een herinnering aan dat ik de bescherming kan voelen van mijn eigen vertrouwen.
Ik woon in de polder en het is schitterend hier en zou bijna zeggen dat ik de polder als mijn eigen broekzak ken, maar dat klopt voor mij niet, want in mijn sari heb ik geen broekzakken hahaha.
Als bij zonneschijn de vogels gaan zingen na een flinke mistbank, waardoor ik daarvoor niets kon zien, weet ik nu dat de vogels in hun element zijn en van de waterdruppels gedronken hebben die nog aan de bladeren van bomen of bloemen hangen en tussen het gras bevinden zich de dieren die gedronken hebben van dit water en de insecten zijn blij zijn dat er mist bestond. Er valt geen slachtoffers tijdens de polderblindheid, het is gewoon vertrouwen hebben in het leven.
Een pelgrimstocht begint al bij de geboorte, het is alleen de vraag wanner we eigen leraren worden op de weg die we afleggen en de tijd zal leren wanneer we klaar zijn om weer te durven leven. Dus ik ga nog maar eens innerlijk de bossen op zoeken en snuif de verfrissende bries nog maar eens even op en geniet van kleur, klank en warmte en zie hoe belangrijk de vijf elementen zijn binnen- en buiten mijzelf en als ik zie dat alles energie is en ik mij niet hoef te laten storen door de illusie kan ik vrij zijn in de keuzes die ik maak. De buiten wereld is zeker een reflex van wat wij innerlijk beleven. De winter lijkt niet zo koud als dat die eruit ziet, want waar een sneeuwklokje door de sneeuw zijn weg vrijmaakt om toch bij het licht te komen, geeft de sneeuw een warme laag voor onze aarde die tegen de lente het leven weer in gang zet..


Ik ben geen schrijfster, maar meer een spreekster. Ik kan mij in woorden beter uitdrukken dan in het schrijven. Schrijven is niet mijn sterkste kant, mijn sterkste kant is meer denken, voelen en er naar proberen te handelen. Dus mijn wens om een centrum te beginnen, begint meer en meer vorm te krijgen. Zo ben ik begonnen met drie mensen op een donderdag avond, op de donderdag liggen de energieën vrij hoog in het universum en de mensen en ik maken er heerlijk gebruik van. Het was voelbaar en de emoties komen los bij ons, er word gelachen en gesnotterd, de zakdoekjes zijn welkom onder het knabbelen van een koekje, koffie en thee, het mag er allemaal zijn en gebeuren. Heerlijk om zo iets te mogen ontvangen en het anderen bij te brengen en voelen dat er problemen opgelost kunnen worden en zo leren wij met ons allen zelfstandig het probleem op te lossen.
Het voelde goed in de zin dat ik geen genezeres meer hoef te zijn. Ik was blij dat het eerst een klein groepje was, want zo kon ik mijzelf wat op frissen in hoe ik vroeger meditatie lessen gaf, want dat is niet te vergelijkbaar met nu. Vroeger had ik twee voetjes waar ik stevig op kon staan, nu doe ik het vanuit een andere positie en mag toezien hoe de ander en ik baas worden over het stukje om de kracht te vinden van zelfgenezing. Voor mij is het ook een mooi symbool. Een symbool van Samoe, nu blijf je zitten en neemt de ander niets meer uit handen. Hoe kan een ander van het gebeuren leren als ik het voor de ander het uit handen neemt? Dit werkt niet, wij kunnen alleen maar leren zelfstandig te gaan ontdekken wat wij ervaren in het leven. Ik dacht net zo goed als een ander dat ik niets meer kon vanuit de rolstoel of bed, waar ik mij nu nog in bevind en als ik mijn boodschap begrepen heb zal ik op mijn twee voetjes kunnen staan en zeggen, zo hier ben ik dan. Dat dalletje had ik nodig om sterker uit de hoek te komen en ik hoefde mij niet meer in een hoek te laten drukken. Ik kreeg vanzelf de energie om mijn sari aan te trekken met wat hulp van anderen kwam ik een heel eind.

De tweede week had ik ruim twintig mensen die mee deden aan de meditatie. Ik kon de mensen niet rond mijn bed plaatsen, de slaap kamer was gewoon te klein. Ik besloot de meditatie in de woonkamer te houden, maar waar kon ik het beste gaan zitten? Ik was er van overtuigd dat ik erbij geholpen werd om mijn juiste plekje te vinden om mee te kunnen doen aan de meditatie en dat gebeurde ook. En ging op mijn Zuid-Afrikaanse krukje zitten. Ook voelde ik de energie van de pandit waar ik contact mee gelegd had en mijn horoscoop liet bekijken. Er vielen behoorlijk wat aan kwartjes die ik gretig aan het oprapen was en zo had ik een behoorlijke duit in mijn zakje waar ik iets mee kon en was blij dat ik de moed bij elkaar geraapt had om de pandit te bellen, want op het moment dat ik belde begon de energie weer te stromen. Die avond was bijzonder, de energieën vlogen door de ruimte en de mensen die het hardst nodig hadden werden terug gebracht naar hun emoties en er was een wisselende stemming van vreugde en verdriet. Vrienden die elkaar eerst niet begrepen en na de meditatie elkaar gingen omarmen van vreugde en het probleem konden los laten van wat toen ooit tussen hen gebeurd was. Het deed me wat en had zelf moeite mijn tranen in bedwang te houden, dus ook ik had iets te verwerken, dat liefde niet verwijderd is maar binnen ons naar buiten mag stralen. Ook kwam ik op het idee om mensen mee te laten doen via het internet met telefoon verbinding en ook dit werkt voor mensen die graag mee willen doen maar te ver weg wonen, dus al bij al zijn er positieve ontwikkelingen waar ik aan werk.

Doordat de groep groter aan het worden is in zo'n korte tijd moest ik de groepen gaan splitsten in tweeën omdat wij de ruimte nog niet bezitten en het huis niet geschikt voor grote groepjes mensen. was het wat minder druk en kreeg ik de ruimte om mijn inwijding die ik van de pandit had gehad wat te verwerken. Omdat de groep wat kleiner was ik even in de gelegenheid gebracht om wat meer persoonlijk contact te krijgen met de groepjes en kreeg wat bijzondere leuke reacties van mensen zo als dit verslag: "Ik zie het ene deel van Sammy doodziek op bed liggen en het andere deel wat niet ziek is zit hier bij ons te mediteren." Hoe is dat mogelijk? Heel eenvoudig doordat ik een keus gemaakt had en voelde dat ik zo niet kon doorgaan in mijn ziek zijn, het ontbrak mij aan stimulans om door te zetten, totdat ik de keuze maakte dat het genoeg geweest is met op anderen te wachten en te vertrouwen dat alles goed komen zal. Ik wilde lucht in mijn longen en wel nu en niet later als het niet meer mogelijk is. Ik wist dat ik met zingen weer lucht kon krijgen en waarom liet ik mij dan tegenhouden? Ik had geen zin meer in doorzetten, het draaide niet om mijn innerlijk leven wat ik zo belangrijk vond maar mijn lichaam dat fysiek de aandacht nodig had en niet herstellen kon en alles draaide om de macht van ziekenhuizen, de ander die alles beter wist voor mij en ik mocht leren los komen van oud zeer. Ik mocht loskomen van een opgelegd stukje macht waar ik als kind depressief van werd en onder gebukt ging. Toen ik terug ging binnen mijn ervaring dat ik met astma ook moeizaam lucht kon krijgen, begon ik met mantras te zingen. Het maakte mij blij en vrolijk en ik kreeg lucht en kon mijn geneesmiddelen laten staan en bespeurde van mijn astma niets meer. Ik kreeg mijn stimulans terug toen ik dit bij mijzelf terug herinnerde en na twee jaar niet meer gezongen te hebben, zing ik weer bijna uit volle borst en meer dat ik mij nog vrolijker en blijer voelen kan en als ik meer lucht kan krijgen door zingen is het wel een hele zegen die over mij heen komt. Het maakt niet uit of ik nu een long, spier of bot probleem heb, de vreugde en blijheid werkt nu eenmaal genezend. Met mantras zingen ben ik in ieder geval weer begonnen om mijn longen te trainen om meer lucht binnen te krijgen en wat voor mij werkt, werkt ook voor de anderen. Maakt niet uit met wat voor proces de andere persoon zit, het universum regelt de rest van wat ons toekomt.

Veel liefs en een warme groet van Samoeray.
:idea:


Omhoog
   
 Berichtonderwerp:
BerichtGeplaatst: do 23 feb 2006 18:16 
Samoeray schreef:
Hallo lieve patrick, :D

Ik heb de kleine letters gelezen met mijn leesloep hahaha. Dan lijkt zeker dit mooie plaatje nog groter, jezelf niet inhouden hoor, ik pas ook onder kleine vleugeltjes hoor zoals de vleugeltjes van een roodborstje. Maar wat een prachtige plaatje heb je hier neer gezet, geweldig dank je wel voor je warm gebaar. Ik gebruik even je tekst, dat mag wel he patrick.{ Dag lieve Ziel, prachtige Engel, daar in je menselijke vorm. Wat straalt Jouw Licht zo mooi. Kan je 't zien, ik wel}.Ik sluit mijn handen met de handpalmen tegen elkaar ter hoogte van mijn hart chakra en zeg zachtjes tegen jouw, Namasté en buig zachtjes naar voren en maak dit nederig gebaar.

Veel liefs en een warme groet van een Samoeray.
:idea:



Dank je wel, lieve Samoeray Afbeelding

Ik heb de rest in deze thread nog niet gelezen, 'k ga dat zo meteen doen maar wilde je alvast een stevige knuffel geven, lieve Samoeray
:idea: Afbeelding

Namasté


EDIT
Waaaaa, dank je wel voor jouw delen van deze ervaringen, lieve Samoeray!
Aanvaarden, loslaten, keuzes maken, vreugde, illusies en beperkingen overstijgen en zoveel meer ...
Lieverd, dank je

Ik hou van je is dan alles wat ik er nog aan toe wil voegen
Ik hou van je

Warmte, Licht en Liefde stuur ik er dan nog even heel bewust achteraan



Patrick :idea:


Omhoog
   
Toon berichten van afgelopen:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 0 berichten ] 

Alle tijden zijn UTC


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast


Je kunt niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kunt niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten verwijderen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
cron
© 2007 - 2019 XsBB
ThinCab - Gratis weblog? - Gratis forum?
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Limited
Nederlandse vertaling door phpBB.nl.