Lieve lichtjes,
Jeetje wat een topic, ik kan het bijna niet bijhouden, als ik iets geschreven heb staat er al weer iets nieuws bij, weer een andere richting :D .
Zo kan ik natuurlijk geen bericht formuleren ;-)
Het is erg lang omdat er erg veel dingen waren waar ik wilde reageren, (we hadden er ook 5 topics van kunnen maken :D.
Als je het te lang vindt, lekker overslaan.
Ik heb het bovenstaande gelezen en ik vraag me af waarom ik af en toe een pb schrijf met kritiek positief of negatief.
Om te beginnen wat is positief en wat is negatief
a. Is positief, dat ik iets te berde breng wat voor mij belangrijk is?
b. Is positief dat ik zeg dat ik iets mooi/goed vindt?
c. Is het positief als ik zeg dat ik iets niet zo mooi vindt en dat het anders kan?
Voor mij zijn dit drie positieve redenen.
Maar hoe zit het met de ontvanger.
a. Die krijgt iets te horen wat hij/zij helemaal niet belangrijk vindt, hij is er niet mee bezig. hij vindt het niet nodig of ziet het als een tekortkoming van zichzelf. (ervaring negatief) of hij ziet een ander standpunt (ervaring positief)
b. Die is blij, want het wordt mooi gevonden (ervaring positief)
c. Hij ziet het als kritiek op zijn functioneren/smaak/leiding/woordgebruik. (ervaring negatief).
d.
Voor we nou gaan roepen: ”Het ieders eigen keus, je bepaald zelf hoe je ermee omgaat” laten we nog even bij de praktijk blijven.
Natuurlijk kun je zelf bepalen hoe je met de dingen omgaat, ALS je het geleerd hebt. En de een is verder in dat leerproces dan de ander. In de hemel is geen jammer en zielig, maar hier nog wel. Zeker voor een groep mensen die nog niet zo bewust zijn van hun mogelijkheden.
Terug naar de kritiek.
Een van de reden om een pb te sturen is dat ik onzeker ben over de bewoording.
Ik ben niet zo erg bang om te zeggen wat ik denk, maar ik ben soms onzeker hoe je het duidelijk en zorgvuldig kunt formuleren.
Als ik iets van mezelf hier neerzet, en het komt verkeerd over, dan zal ik proberen uit te leggen wat ik bedoel, geen probleem.
Maar als ik over het werk van een ander ga praten (oordelen???) wordt het voor mij iets anders. Ik heb respect voor het werk van andere mensen, het kan best zijn dat ik het niet mooi vind, maar die ander heeft er hard aan gewerkt en probeert aan het forum en zijn eigen leven bij te dragen, en dat alleen al verdient respect. Bovendien heb ik als kind al geleerd “ Je mag doen wat je wilt, zolang je een ander niet hindert” en al klopt het voor mij niet helemaal meer, voor een groot deel nog wel.
Dus stuur ik bv Ruth een pb met mijn kritiek op een topic, dat doe ik nu ze beheerder is, maar dat deed ik daarvoor ook, om te overleggen, of wat ik wil zeggen overkomt zoals ik bedoel. En soms is wat ik wil zeggen dan al op de juiste plaats en soms kan ik er wat onduidelijkheden uit halen en het dan op het forum plaatsen.
Ik hoef ook niet persé door iedereen lief gevonden te worden (over formuleren gesproken ;-) ). Ik heb het gevoel dat ik lief ben (niet makkelijk, maar wel lief :D)
En als mensen mij niet lief vinden, dan kijken ze niet goed. Ik wil ze dan eventueel wel helpen met kijken (in de meeste gevallen) maar als ze het niet kunnen zien, dan missen ze een mooi mens.
En als ik mijn best doe om lief gevonden te worden, vindt ook niet iedereen me lief, dus ik kan net zo goed zeggen wat ik wil zeggen.
Over het leiderschap, wat Maja zegt denk ik dat dat als vanzelf ontstaat op dit forum.
Ruth en Annemiek doen de administratie
en verder ontfermen we ons over elkaar.
Je kunt iemand uitkiezen die jou wil begeleiden of er stapt iemand naar voren die je begeleidt op een bepaald moment met een bepaald onderwerp en op een ander moment is dat weer iemand anders.
Ik denk dat iedereen die hier komt op een of ander vlak begeleiding wil, anders kwamen ze hier niet. Het gaat stapje voor stapje op jezelf terug kunnen vallen, en volgens mij gaat het voor niemand hier vlug genoeg :D.
En wat Annemiek, meen ik, ooit als onderschrift had, Het vallen is niet erg, het weer opstaan is belangrijk. (Dit is gen quote, maar uit mijn hoofd).
Ruthazel:
Citeer:
Of liefde willen ontvangen? mwah..kan ik zelf wel hoor.
Of niet durven schrijven? mwah..durf ik best alleen ..ach geen zin in....
Zelf weten jongens, ieder zijn keus! Maakt mij niet uit...
Zoals hier al vaker gezegd is, “Alles zit in jezelf” maar om daarbij te komen.
De mensen die alles in zichzelf kunnen vinden, ik denk niet dat die hier op het forum zitten, wat hebben die hier te zoeken?
Ik vind het een dooddoener als iemand een topic over een probleem schrijft, het af te doen met kijk in jezelf. Dat wil niet zeggen dat je niet in jezelf moet gaan zoeken, maar als iemand dat zo goed zou kunnen had hij dat probleem niet. Dus ik denk dat iemand een andere kant belicht wil hebben met zijn topic.
Als we onszelf genoeg liefde konden geven, we alles konden schrijven, altijd vanuit ons hoogste zelf keuzes konden maken, ons altijd gelukkig zouden voelen, geen lichamelijke klachten meer hadden, niet oud werden, en altijd in onze kinderen konden kijken en precies dat konden geven wat ze nodig hadden, waren we hier niet, dat zaten we in de 387 ste dimensie.
Voor mij is een vorm van afhankelijkheid een menselijk trekje. Je kunt die vorm ook overdrijven en we werken eraan om ons te onthechten maar moet dat allemaal meteen????
Wat ik hier ook lees: afgewezen voelen.
Voor mij weer een vraag wordt je afgewezen of VOEL je je afgewezen,
Mijn dochter had op de basisschool een vriendinnetje die regelmatig huilend bij de juf kwam omdat ze niet mee mocht doen en dat ze werd buitengesloten.
Toen ik aan mijn dochter vroeg waarom ze dat deden zei ze:
We spelen samen en S. mag gerust meedoen, maar ze vindt het spelletje niet leuk en dan doet ze niet mee, en als we vragen wat zij wil doen, zeg ze kwee nie.
S. beklaagde zich erover dat ze niet naar haar luisterde, maar als ze haar mening vroegen zei ze kwee nie. S. voelde zich echt heel erg alleen gelaten, maar ze deed alles om te bewijzen dat ze er niet bij hoorde, alleen ze zag dat zelf niet.
Haar waarheid was ze willen niet met me spelen, ze luisteren niet naar mij.
Dit gedrag zie ik ook bij volwassenen, ach ik hoor er toch niet bij, en ik denk dat dat waar en niet waar is. Je hoort inderdaad niet overal bij, Als je niet kunt tennissen dan kun je niet in de hoogste competitie spelen, daar hoor je niet. en als je geen instrument bespeelt kun je niet met een concert meedoen. Je hoort niet in het orkest Maar je kunt er wel naar kijken of luisteren en ervan genieten. En als je wilt kun je wel bij een orkest gaan horen, maar daar zul je voor moeten werken. Zoals S. ook zal moeten “werken” om ergens bij te horen.
Verder is het de vraag waar je bij wilt horen. “Al is een” is een grote waarheid.
Maar op mijn weg, ik kan nog maar amper staan, dus zeker nog niet rennen, kan ik het nog niet de hele tijd zien, dat ik een ben met terroristen, en ik wil op dit moment niet bij zo’n groep horen.
Dat ik niet echt bij de moeders aan de schoolpoort paste, heeft me vroeger wel eens een moeilijk gevoel gegeven, maar als ik zag aan wat voor normen ik moest voldoen om “erbij te horen” dacht ik laat ook maar, ik doe het op mijn eigen manier. Dat wil niet zeggen dat ik bij gelegenheid heel leuk met hen samengewerkt heb aan bepaalde projecten. En langzamerhand werd mijn talent herkend en erkend (overigens was dat erkenning zonder diploma’s)
Mensen denken met een diploma erkenning te krijgen, en ik ben het met Maja eens dat ik me ook liever niet laat opereren door iemand zonder diploma, maar met diploma kan het evengoed fout gaan, als een dokter een brood dokter is. Ik heb een nicht zonder kapsters opleiding, die uitstekend haren op kan maken en er veel beter zicht op heeft dan de gediplomeerde kapster in ons oude dorp. En ik ken buurvrouwen die mensen die het niet meer zien zitten, veel beter kunnen helpen dan een psychiater.
Een diploma zou zekerheid geven, maar dat doet het niet.
Een passie geeft meer zekerheid dan een diploma in mijn visie. Een passie komt uit jezelf en daar geef je zelf erkenning aan. (een klein hobbeltje is om je passie te vinden). Ik vind het overigens wel leuk als anderen mijn passie erkennen of herkennen, maar als dat niet zo is ben ik over het algemeen toch heel tevreden met het uiten van die passie. Dat wil niet zeggen dat het me niks doet wat anderen zeggen.
Garanties geeft het leven niet, het leven is een steeds veranderende stroom, waarin je kunt meegaan, je kunt er tegen ingaan, of je kunt het afwisselen.
Angst komt ook nog ergens in deze topic om de hoek kijken.
Volgens mij is angst een slechte raadgever. Angst zorgt ervoor dat je onzeker wordt. Als je voor alles bang bent kan er overal gevaar op de loer liggen. Om elke straathoek kan een ramp liggen. En door bang te zijn geef je al die rampen energie. Geef je onzekerheid energie. En moet je voortdurend met die rampen bezig zijn in plaats van met jezelf. Volgens mij is vertrouwen op mijn gevoel en een vorm van alertheid (zolang ik mijn gevoel nog niet helemaal kan peilen) een betere optie, voor mij in ieder geval wel. Sinds ik energie geef aan mijn vertrouwen gebeuren er minder rampen, of misschien gebeuren ze wel maar zie ik ze niet meer zo. En dat heeft veel rust in mijn leven gebracht.
Liefs,
Yolleke
Inloggen
V&A
Zoek
persoonlijk heb verstuurd richting hoe zal ik ze nu noemen...beheerders of gewoon bij naam Ruthazel en Annemiek. 
:idea:
zegt als ze jou plaatje ziet: miauw,
een voor mij sprekend plaatje, :wink:
