Hallo Allemaal,
Hierbij wil ik even wat vertellen over mezelf.
Reeds eenenveertig jaren ben ik hier op deze aarde
geboren als vrouw.
Ben getrouwd met hele lieve man en heb een huis vol met huisdieren.
Even opnoemen:
Hond
Kat
Papegaai
Cavia's
Parkiet
Vissen
Ik heb als naam gebruikt die van mijn Papegaai Peter
(de grijze Roodstaart)
Al in mijn jonge jaren (vanaf mijn vijfde) begon ik me af te vragen;
WAAROM BEN IK (IK)???
In de loop van mijn leven vooral na het overlijden van mijn moeder op negenjarige leeftijd,voelde ik een inwerking op me.
Voelde me eigenlijk nooit alleen maar wel een eenzaamheid en vooral in het dagelijkse leven waar ik moeilijk aansluiting vond bij anderen en leeftijdgenoten.
Werd hypergevoelig voor allerlei prikkels en sloot me zoveel mogelijk van mijn omgeving af om mijn tijd alleen door te brengen.
Wanneer ik me weer onder mensen bevond hield ik me ook zoveel mogelijk op de achtergrond,
vooral 1 op 1 kontakten vond ik heel moeilijk en wist en weet me dan nog vaak geen houding te geven.
Door me oprecht met mensen te verbinden kon ik merken dat ik toch een heel fijn kontakt kon hebben met ze en het alleen zijn werd al meer een
(al-een gevoel).
Ik voel me al meer in de lift gaan en het leven gaat me steeds makkelijker af
Heb weer leren genieten van het samenzijn met anderen.
Ben me bewust dat mijn levensopdracht is om te leren omgaan met mijn gevoeligheid
Soms voel ik me een beetje mannelijk en dan weer wat vrouwelijker,
ze zijn in ieder geval beiden aanwezig
Voor mij voelt dat fijn.
Veel liefs Roodstaart :D
